Κάθε φορά που επισκέπτομαι τον Παρθενώνα μένω ενεός…
Πάνω στην Ακρόπολη υπάρχουν και άλλα μνημεία. Το Θησείο είναι υπέροχο, η Αγορά το ίδιο. Ο Παρθενώνας όμως μου μιλά τελείως διαφορετικά. Είναι ένας βαθύς λόγος, ένας λόγος που μου φαίνεται άρρητος. Τέτοιους λόγους δεν προσπαθώ να τους αναλύσω απλά τους αισθάνομαι… Είναι όμως λόγοι και ως τέτοιοι βάζουν την σκέψη μου σε κίνηση: Τι είδους άνθρωποι ήταν αυτοί που μπορέσαν να εκφράσουν τέτοιο λόγο με τέτοια μέσα; Μπορεί άραγε να βγήκε αυτός ο λόγος κατά λάθος; Τι γνώριζαν οι αρχιτέκτονες της Ακρόπολης και μπόρεσαν να μιλήσουν έτσι; Τι άραγε χάθηκε από την ανθρώπινη γνώση κατά την εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού;
Για μένα η απάντηση είναι μία: Χάθηκε η εσωτερική κατανόηση του βάθους των πραγμάτων, δεν μιλώ για θεολογικό ή φιλοσοφικό βάθος, αλλά για καθαρά φυσικό…
Δεν μπόρεσα να ταξιδέψω όσο θα ήθελα, ώστε να επισκεφθώ άλλα ανάλογα μνημεία μακρινών πολιτισμών και να ακούσω τον λόγο τους. Έχω όμως ακούσει τον λόγο άλλων “δικών μας” μνημείων π.χ. ήταν, στα αυτιά μου, πολύ ηχηρός ο λόγος του Καρυέ Τζαμί (Μονή της Χώρας) στην Κωνσταντινούπολη, αγώνας εξόδου στην ζωή…
Τί παράξενο όμως. Ο λόγος του Παρθενώνα εκπέμπεται από το εξωτερικό προς όλους, ο λόγος της Μονής της Χώρας εκπέμπεται από το εσωτερικό, μόνο για αυτούς που είναι μέσα…
Είναι άραγε τυχαίο;
Σχετίζεται άραγε με σύγχρονες στάσεις της ελληνικής κοινωνίας;
Καταπληκτικός φίλε. Πολύ όμορφη περιγραφή με πολλά νοήματα. Γιατί όμως να διακρίνουμε το θεολογικό-Θεό, απο το φυσικό. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει ως δυαδικότητα και όχι ως ενιαία, διακριτή ποιότητα του όλου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη Καλημέρα μου!!!!
Αγαπητέ κ. Μέσκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ ί π ο τ α απολύτως τ ί π ο τ α δεν είναι τυχαίο.
Μόνο που είμαστε όλοι τόσο εγκλωβισμένοι στην υποκειμενικότητά μας(την οποία όλοι επιθυμούμε να την ονομάζουμε αντικειμενικότητα)ώστε ο καθένας μας, βλέπει ό,τι θέλει να δει και ακούει ό,τι θέλει να ακούσει, ασχέτως αντικειμενικών επιχειρημάτων.
Ευτυχώς που υπάρχει η πρόοδος των φυσικών επιστημών, με τη σταθερότητα των νόμων τους.
Αυτό είναι ένα έδαφος κάπως αντικειμενικό για να πατήσουμε κάνοντας και τις ανάλογες πνευματικές αναγωγές μας. Προσωπικά η ύπαρξη φυσικών νόμων, με παραπέμπει σε ανάλογη ύπαρξη πνευματικών νόμων, τους οποίους αναζητούσαν οι εξαιρετικά θεοσεβούμενοι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας...
Βεβαίως και συμφωνώ, με την παρατήρηση ότι για μένα οι πνευματικοί νόμοι ανάγονται και αυτοί σε φυσικούς νόμους.
ΑπάντησηΔιαγραφήApo simptosi, eixa episkeftei se mikro xroniko diastima to arxaiologiko mouseio tis athinas kai to mouseio ouffizi stin floredia.
ΑπάντησηΔιαγραφήTa arxaia erga texnis stin athina anedian mia pnevmatikotita apistefti. E, to idio pragma den to vrika oso kai an epsaxa sta anagennisiaka erga stin floredia.
Oxi pos den itan omorfa. Alla afti i fisiki pnevmatikotita ton arxaion ergos apla den ipirxe. Eixe xathei kapou stin poreia tis istorias tou ditikou politismou.
Νομίζω ότι υπάρχει εύλογη εξήγηση. Τα έργα της αρχαιότητας απευθύνονται κατά κύριο λόγο στην εσωτερικότητα του ανθρώπου ενώ τα έργα της Αναγέννησης απευθύνονται στις αισθήσεις του. Είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης της τέχνης και της κοινωνίας στην τάση για εκμηδενισμό των αισθήσεων που χαρακτήριζε τον μεσαίωνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι αν δεχθούμε το μυθικό χαρακτήρα της δικής μας παραδόσεως,πράγμα που αναιρεί τη δυνατότητα αξιοποίησης της εσωτερικότητάς της, ποιές μορφές εσωτερικότητας υπάρχουν, ανεξάρτητες από θεολογικά σχήματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σήμαινε εσωτερικότητα για ένα αρχαίο και με ποιό τρόπο την καλλιεργούσε;
Το γεγονός ότι μια διήγηση αποδεικνύεται μυθική δεν σημαίνει ότι το γεγονός που ερμηνεύει και διηγείται είναι ανύπαρκτο. Όλες οι αρχαίες διηγήσεις για την δημιουργία είναι μυθικές, αλλά η δημιουργία παραμένει γεγονός! Η εσωτερική (πνευματική)γνώση είναι γεγονός άσχετα από τις μυθικές ερμηνείες - διηγήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την εσωτερική γνώση μιλώ εκτενώς στο βιβλίο μου Η Υπόθεση των Λογικών Κβάντων σελ.31 κ.ε.
Κ.Μέσκο θέλετε να μου διευκρινήσετε τι ακριβώς εννοείτε, λέγοντας ότι οι πνευματικοί νόμοι ανάγονται και αυτοί σε φυσικούς νόμους;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μπορούσατε να δώσετε ένα παράδειγμα;
π.Λιβυε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το σχόλιο!
Η ταύτιση του Θεού με την Φύση είναι ένα θεολογικό και φιλοσοφικό ρεύμα που έχει πανάρχαια ιστορία και δεν είναι άμοιρο προβλημάτων. Γενικά και ο Θεός και η Φύση δεν είναι έννοιες ευκολοδιαχείριστες! Κάποια στιγμή θα πω μερικές σκέψεις επ' αυτών.
Κ. Σαλογραία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ασκητική παράδοση υπάρχει π.χ. ο πνευματικός νόμος ότι η κατάκριση απομακρύνει την Χάρη. Κάποια στιγμή λοιπόν θα εξηγήσω τι σημαίνει αυτό από φυσική άποψη, πάντα κατά την γνώμη μου.
Γενικά όταν κανείς επεξεργάζεται και μελετά κάποια θέματα επί είκοσι χρόνια, θέλει χρόνια και για να τα πει!
Κ. Μέσκο μου θυμίζετε γυναίκα σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περιμένουμε υπομονετικά όσο χρόνο χρειαστεί, μέχρι να...γεννήσετε!
Α, πολύ ενδιαφέρουσα εξήγηση! Τώρα μάλιστα,τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους!
ΑπάντησηΔιαγραφή