Αφού σπουδάσατε θετικές επιστήμες, Θεολογία, γίνατε μοναχός και κληρικός. Εχετε πλέον εγκαταλείψει τον εκκλησιαστικό χώρο και διδάσκετε Θεολογία στη Μέση Εκπαίδευση. Εκ των υστέρων, αντιλαμβάνεσθε αυτές τις μεταβάσεις-περάσματα ότι αποτελούν την έκφραση μίας και αδιαιρέτου περιπέτειας;
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΜΕΣΚΟΣ: Οταν βλέπει κανείς την πορεία μου, ίσως θεωρήσει ότι οι σταθμοί αυτοί σηματοδοτούν αλλαγές της προσωπικότητάς μου. Η δική μου αντίληψη είναι ότι σ' όλη αυτή την πορεία παρέμεινα θεμελιωδώς ο ίδιος και αντέδρασα στις περιστάσεις των καιρών. Δηλαδή, συγκεκριμένες συνθήκες μιας συγκεκριμένης εποχής με ώθησαν προς τον μοναχισμό - θα γράψω σύντομα γι' αυτό. Η αλλαγή λοιπόν στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τα πράγματα με οδήγησε στην απόφαση ν' αλλάξω πορεία.
Κάποια στιγμή σάς προκάλεσαν ασφυξία τα μαύρα ρούχα του μοναχού;
Γ.Α.Μ.: Οχι. Παρ' όλο που ίσως αυτό πιστεύουν μερικοί. Προσωπικά χάρηκα πολύ τα χρόνια, τα οποία έζησα ως μοναχός, γι' αυτό δεν έχω καμία δυσκολία να μιλώ γι' αυτά.
Ποιες είναι οι χαρές της μοναστικής ζωής;
Γ.Α.Μ.: Η χαρά της πνευματικής ζωής είναι η προσευχή. Επί είκοσι χρόνια ήταν η χαρά μου.
Υπάρχει διαφορά ως προς την ενεργειακή ένταση από προσευχή σε προσευχή;
Γ.Α.Μ.: Βεβαιότατα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι προσευχής, ανάλογα με την ποικιλία των καταστάσεων και την ποικιλότητα των προσώπων.
Εχει όρια; Κι αν ναι, πότε αυτά ξεπερνιούνται;
Γ.Α.Μ.: Κατά τη γνώμη μου, περιορίζεται από τα ψυχοσωματικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου.
Η μυστική εμπειρία μπορεί να περιγραφεί με λόγια ή δεν πρέπει να μιλάμε γι' αυτήν;
Γ.Α.Μ.: Πιστεύω ότι αυτός που τη βιώνει, δεν την περιγράφει ως δικό του βίωμα, αλλά επειδή είναι μία ανθρώπινη εμπειρία μιλάμε και συζητάμε γι' αυτήν.
Αυτή η εμπειρία ξεφεύγει από την πραγματική πραγματικότητα;
Γ.Α.Μ.: Οχι. Η μυστική εμπειρία είναι στοιχείο της πραγματικής φυσικής πραγματικότητας. Δηλαδή, μιλώντας φιλοσοφικά, πιστεύω ότι ερμηνεύεται νατουραλιστικά.
Είναι σαν ένα φως φωτεινότατο;
Γ.Α.Μ.: Εχει την αίσθηση του φωτός, αλλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι προκαλείται από εκπομπή φωτονίων ή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Η ερμηνεία αυτής της αίσθησης είναι πέρα από τη Φυσική και πέρα από τη Θεολογία;
Γ.Α.Μ.: Ερμηνεύεται με τη σύνθεση της Φυσικής με τη Θεολογία. Αυτή η σύνθεση καταλήγει στο να αποδοθεί φυσική υπόσταση στην πληροφορία. Δηλαδή, η πληροφορία να συνιστά ένα μη αναγώγιμο σε κάτι άλλο φυσικό στοιχείο του Σύμπαντος, όπως είναι η ύλη και η ενέργεια.
Με την επιστήμη της Κβαντομηχανικής καταργήθηκε ο Θεός;
Γ.Α.Μ.: Δεν θα πω μόνον όχι, αλλά θα πω ότι κάθε άμεση ανάμειξη της Κβαντικής Φυσικής με θεολογικά θέματα συνιστά βιασμό και της Κβαντικής Φυσικής και της Λογικής.
Τον Θεό έχουμε τη δυνατότητα να τον σκεφτόμαστε με τη Λογική;
Γ.Α.Μ.: Η Λογική έχει ένα πεδίο εφαρμογής. Κάποιο τμήμα της έννοιας του Θεού εμπίπτει στον χώρο αυτό, με συνέπεια οι λογικές κατασκευές των θεολογιών και των θρησκειών να εμπίπτουν στα όρια και στον έλεγχο της Λογικής.
Στο βιβλίο σας «Σοκ και δέος» υποστηρίζετε ότι η πίστη στη θεότητα του Χριστού σβήνει, όπως κάποτε έσβησε η πίστη στο λάλον ύδωρ του Απόλλωνος;
Γ.Α.Μ.: Η φράση «Ο Χριστός είναι Θεός» έχει χάσει όλο το αρχαίο περιεχόμενό της, και επομένως αυτό έχει ήδη συμβεί. Απλώς η κοινωνία μας δυσκολεύεται και θα δυσκολευτεί ακόμη να το χωνέψει.
Γιατί όμως;
Γ.Α.Μ.: Σ' αυτή την πίστη υπάρχουν εθνικές και πολιτικές επενδύσεις από πολύ παλιά. Αυτός είναι ο λόγος που δυσκολευόμαστε να ομολογήσουμε αυτά τα οποία στην πραγματικότητα καταλαβαίνουμε.
Ο χριστιανισμός που γνωρίζουμε είναι ο χριστιανισμός του Αποστόλου Παύλου;
Γ.Α.Μ.: Νομίζω ότι αυτό η βιβλική επιστήμη το θεωρεί δεδομένο, με την έννοια ότι ο Παύλος διαμόρφωσε την εικόνα που επικράτησε σχετικά με τον Χριστό.
Η επιστροφή στην θρησκεία είναι συγκυριακό φαινόμενο; Οι «προφητείες» του Σάμιουελ Χάντιγκτον περί σύγκρουσης των πολιτισμών θα δικαιωθούν;
Γ.Α.Μ.: Οι θρησκείες επιστρέφουν στο προσκήνιο και για συγκυριακούς λόγους, δηλαδή κοινωνικοπολιτικούς, αλλά πιστεύω ότι υπάρχουν βαθύτεροι υπαρξιακοί λόγοι που ευνοούν αυτή την επιστροφή. Η επιστήμη η οποία προσπάθησε να αντικαταστήσει τη θρησκεία δίνει πολλές απαντήσεις, αλλά αφήνει και καίρια κενά, όσον αφορά τα υπαρξιακά ερωτήματα των ανθρώπων. Ενας ώριμος άνθρωπος μπορεί να ζήσει χωρίς να έχει «τελικές» λύσεις στα υπαρξιακά του ερωτήματα. Ο μέσος άνθρωπος έχει ανάγκη «τελικών» απαντήσεων, τις οποίες μόνον η θρησκεία μπορεί να υποσχεθεί.
Στο Ευαγγέλιο αναφέρεται πως η αλήθεια θα ελευθερώσει ημάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι περίεργο να χρειάζεται να διαστείλεις την ισχύ αυτής της θέσεως πολύ πέραν των ορίων που την τοποθέτησε ο ευαγγελιστής!
Με αφορμή αυτή τη συνέντευξη σκέφτομαι πως, καθώς ένα μέρος της αλήθεια βγαίνει στον κόσμο μέσω του έργου σου, είναι πραγματικά ενδιαφέρον να δούμε σε τι ζυμώσεις θα οδηγηθούμε, σε βάθος χρόνου, φυσικά.
Ασφαλώς συνιστά μια ελευθέρωση, μα σε ποιούς τομείς του κοινωνικού και ιδιωτικού βίου και με ποιά προοπτική; Και με τι κόστος, άραγε;
Όπως εύστοχα παρατηρείς στο Σοκ και Δέος, υπάρχει η ζεστασιά της φυλακής που σε κρατά δέσμιο της. Και μπορεί να είναι τέτοια αυτή η ζεστασιά που να συγκαλύπτει την αίσθηση της φυλακής.
Εικονική πραγματικότητα..
Η ελευθερία θέλει κότσια.
Όλες οι φυλακές καλλιεργούν τον φόβο προκειμένου να κρατούν τους φυλακισμένους μέσα. Για να φοβάται κάποιος πρέπει να μένει δια βίου ψυχικά ανανάπτυκτος. Η ελευθερία προυποθέτει αλλά και καλλιεργεί την ωριμότητα. Πράγματι δεν είναι για όλους η ελευθερία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο κρίμα όμως να μένει κανείς στην φυλακή όχι γιατί φοβάται αλλα γιατί τον έχουν πείσει ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από αυτήν;
Eντιμότατε κ. Μέσκο
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έτυχε ποτέ να ακούσετε τη λαική ρήση που λέει ότι ο φόβος φυλάει τα έρμα;
Την άλλη εκκλησιαστική ρήση που λέει :αρχή σοφίας φόβος Κυρίου , πώς την ερμηνεύετε;
Επειδή, αγαπημένε του Θεού, εσείς υπήρξατε παιδί άλλης εποχής, με σαφώς οριοθετημένη ηθικά προσωπικότητα που σας εξασφάλισε βιώματα υγείας εν πολλοίς, κάνετε στη μέση ηλικία σας, ένα άλμα και βγαίνετε στα fora να μιλήσετε ως έφηβος, λέγοντάς μας ότι δεν μας χρειάζεται κανένας φόβος;
Πολύ παράτολμο το βρίσκω το τόλμημά σας, στ' αλήθεια!
Οποιος σας πιστέψει και απεμπολήσει το φόβο, φοβούμαι ότι πολύ σκληρά θα πληρώσει τις συνέπειες μια τέτοιας επιλογής.
Δεν είμαστε ώς ανθρωπότητα, φίλτατε, τόσο ανεβασμένοι ακόμα, ώστε να περιφρονήσουμε την περιφρούρηση που λαμβάνουμε εκ του συναισθήματος της προσοχής και του φόβου.
Ναι, ο φόβος είναι κατώτερη υπαρξιακή κατάσταση κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακας και πολλούς άλλους αγίους Πατέρες.
Είναι η κατάσταση των δούλων.
(Ομως οι δούλοι εν Κυρίω Ιησού, είναι οι ουσιαστικοί απελεύθεροι απο τα δεσμά του πόνου της Αμαρτίας, κατά τον Απόστολο)
Τις ξέρετε καλύτερα απο μένα, τις τάξεις.
Ακολουθεί η τάξη των Μισθωτών που πράττουν το αγαθό απο ελπίδα ανταμοιβής, και Τρίτη έρχεται η τάξη των Υιών, που ό,τι πράττουν το πράττουν με κίνητρο το Θείο Ερωτα- τον μόνο αληθινό έρωτα που υπάρχει, όλοι οι άλλοι ανθρώπινοι παθιασμένοι έρωτες είναι αδύναμα του ηλίου μετεικάσματα.
Δεν μπορούν οι περισσότεροι(επειδή δεν έχουν ή δεν επιθυμούν να αποκτήσουντις προυποθέσεις) να καταταγούν στην Τρίτη τάξη.
Ο Θεός όλους τους δέχεται.
Και τον Δούλο και το Μισθωτό και τον Υιό με την ίδια Αγάπη.
Ισως όμως η δική μας Αντί-Χριστη εποχή, να κάνει το άλμα.
Ίσως, όπως είπε και ο νεαρός Στέφανος κάποτε: Στην εποχή μας , πολλοί θα μεταπηδήσουν-ενώ φαίνονται αποστάτες-με τη μία, στην τάξη των Υιών.
Ισως να είμαστε σε τέτοιους καιρούς.
Θα φανεί...
Η δική μου η γενιά είναι γενιά γονέων που έζησε χωρίς κανένα φόβο και ανέθρεψε παιδιά χωρίς φόβο Θεού.
Τις επιπτώσεις τις βλέπουμε όλο και πιο καθαρά, ποιες είναι.
Πιστέψαμε πλανεμένους επιστήμονες –παιδαγωγούς, πιστέψαμε πλανεμένους πνευματικούς οδηγούς.
Τις κομματιασμένες ψυχές των παιδιών μας τις μαζεύουμε απο τους κάδους των απορριμάτων, μαζί με τις δικές μας αιμάσσουσες.
Ευτυχώς, πάντως, που οι παιδαγωγοί- αυτοι οι απελευθερωμένοι απο τα σοφά όρια του φόβου- δεν μπόρεσαν να πείσουν και τα ζώα, να μη φοβούνται το ένα το άλλο και να μην προφυλάσσονται ποικιλότροπα.
Θα είχε εξοντωθεί πολύ γρήγορα όλο το ζωικό βασίλειο τουλάχιστον, αν οι αντιλόπες έπαυαν να τρέμουν τα λιοντάρια και αν τα ζαρκάδια, βλέπαν άφοβα τις τίγρεις...
Ο Θεός, εν τη Σοφία Του, έβαλε φόβο στά είδη, και φόβο στους ανθρώπους για κάποια είδη συμπεριφορών.
Αλίμονο, αν καταργήσουμε αφρόνως τους φύλακες-φόβους μας.
Θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας με όλη τη δυστυχία που αυτό συνεπάγεται...
Άλλο να παραμένω εκουσίως σε μια φυλακή από φόβο και άλλο το να διάγω αμέριμνος παριστάνοντας τον άφοβο. Ανάμεσά τους υπάρχει άφθονος χώρος για να κινείται κανείς και ελεύθερα και με γνώση των ορίων του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤολμηρέ κ. Μέσκο
ΑπάντησηΔιαγραφήαναφέρετε ότι ανάμεσα στην περιδεή συνείδηση του μεσαιωνικού ανθρώπου και στην ισοπεδωμένη, μηδενιστική συνείδηση του νεαρού, κακομαθημένου, μικροαστού, δυτικού ανθρώπου του 21ου αιώνα, υπάρχει άφθονος χώρος για να κινείται κανείς ....με γνώση των ορίων του.
Και θα ήθελα να ερωτήσω το σοφιστή που κουβαλάτε στο κεφάλι σας:
Αγαπητέ, π ώ ς θα περιγράψουμε αυτά τα
ό ρ ι α;
Με βάση ποιούς κώδικες ηθικής και δεοντολογίας;
Να γίνω ποιο συγκεκριμένη;
Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να αδικεί ο ένας άνθρωπος τον άλλον;
Μέχρι πόσο μπορεί κάποιος να λέει ψέματα ή να κλέβει;
Και η σεξουαλική συμπεριφορά;
Τι επιτρέπεται και τι δεν επιτρέπεται;
Και η χρήση ουσιών σε ποιο σημείο θα πρέπει να σταματάει
(αν μπορεί κάποιος να σταματήσει άπαξ και του αιχμαλωτίσει τα κύτταρα η δύναμη της Χημείας; )
Τα όρια, σε κάθε περίπτωση-ξαναρωτώ- π ο ι α
α υ θ ε ν τ ί α θα μου τα περι-γράψει;
Η Επιστήμη;
(Να ξεκαθαρίσω ότι ως Επιστήμη εννοώ τις λεγόμενες καθαρές επιστήμες. Δηλαδή, Φυσική, Χημεία , μαθηματικά, αυτά είναι Science. Τα υπόλοιπα είναι Ars and letters, engeneering, ιατρική κλπ που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι )
Η Επιστήμη π ο τ έ δεν επίσταται σε
α κ ρ ι β έ ς βάθος κάτι.
Σήμερα λέει το ένα και μετά απο πενήντα χρόνια υποστηρίζει με πάθος το άλλο.
Ενώ η οντότητα άνθρωπος έχει κατασκευαστεί με πολύ συγκεκριμένο τρόπο, χιλιάδες χρόνια τώρα, η επιστήμη έρχεται και του δίνει κάθε τόσο αντιφατικές οδηγίες χρήσεως αυτής της καταπληκτικής βιολογικής του, μηχανούλας.
Μήπως η Τέχνη μπορεί να σταθεί ως αυθεντία;
Δεν θα μπορέσω να πειστώ, βλέποντας την ανισορροπία και την αυτοκαταστροφικότητα πάρα πολλών καλλιτεχνών.
Τελικά, η Θρησκεία;
Μα ποια Θρησκεία; Ετσι όπως μας παρουσιάσατε το Χριστιανισμό στο τελευταίο σας βιβλίο Σοκ και Δέος, σαν άχυρο για ζωοτροφή κατάλληλο φάνηκε στους γευστικούς κάλυκες της συνειδησής μου.
Εντιμότατε κ. Μέσκο, ει Χριστός ουκ Εγήγερται εκ Νεκρών, πάσα πίστη θρησκευτική, μια βλακεία και μισή, μια άθλια παρηγοριά στον άρρωστο, ώσπου να βγει η ψυχή του, φαντάζει στα δικά μου τα μάτια και πάρα πολλών άλλων..
Προσωπικά, δεν έγινα χριστιανή συνειδητή απο τα δεκαοχτώ μου γιατί ήθελα ένα δεκανίκι.
Στα δεκαοχτώ μου, επέλεξα την Χριστιανική Πίστη, επειδή τα διαβάσματά μου και η έρευνά μου με έπεισαν οτι ο Κύριος Ιησούς Χριστός Αληθινά, και Χειροπιαστά, Αναστήθηκε, νικώντας με τη δική Του Ανάσταση, το θάνατο καθενός που ενώνεται με τη δική Του ανέφραστη Αγάπη!
Λάτρεψα μια φράση του Χρ.Γιανναρά σε κάποια ομιλία του στην Πάτρα: Είπε: Εγώ δεν πάω στην εκκλησία επειδή με ενδιαφέρει να γίνω καλός άνθρωπος.
Εγώ πάω στην εκκλησία διότι με ενδιαφέρει να μάθω εάν Θανάτω(Ιησού Χριστού)πατείται ο θάνατος!
Προσωπικά, διαθέτω εμπειρία απο πρώτο χέρι , ότι δια Ιησού Χριστού, του Σωτήρος ημών, επατήθη του θανάτου το κράτος!
Ευχαριστώ τον Κύριο για τούτο...
Δεν υπάρχει πιο αυτοαναφορικό αποδεικτικό κριτήριο από την εσωτερική εμπειρία. Η Ανάσταση στην οποία πιστεύετε δεν είναι κάτι διαφορετικό από τα είδωλα, τα τοτέμ και τα φετίχ στα οποία πιστεύουν με επίσης εξίσου ακλόνητη βεβαιότητα εκατομύρια άλλων συνανθρώπων μας. Στην πραγματικότητα λέτε: εγώ πιστεύω στην Αλήθεια, γιατί υπογείως πιστεύετε ότι εσείς δεν είστε όπως οι άλλοι που πιστεύουν σε είδωλα κλπ. Οι άλλοι είναι ανόητοι και πιστεύουν χωρίς να "δουν", εσείς όμως είστε έξυπνη και πιστεύετε επειδή "είδατε!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Μέσκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμείς μωροί δια Χριστόν...
Και η σοφία του Σταυρού, ως μωρία φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων
Ευτυχώς που η επιστήμη άρχισε σήμερα να δίνει σημασία στα αυτοαναφορικά αποδεικτικά κριτήρια και απορώ πώς αυτό δεν φαίνεται να έχει υποπέσει στην αντίληψή σας.
Ας πούμε στο βιβλίο του Γκόλμαν που κυκλοφόρησαν τα Ελληνικά Γράμματα για τα Καταστροφικά Συναισθήματα
(το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον- περιγράφονται πειράματα που έγιναν απο ειδικούς στον εγκέφαλο με συμμετοχή βουδιστών μοναχών στις μαγνητικές εγκεφαλικές απεικονίσεις εν ώρα προσευχής -και του Δάλαι Λάμα στις συνομιλίες )
για πρώτη φορά οι νευροεπιστήμονες, μετά την εποχή του Νεύτωνα και τη θεώρηση του Κόσμου, ως ενός καλοκουρδισμένου ρολογιού, δίνουν
σ η μ α σ ί α στο ε σ ω τ ε ρ ι κ ό γίγνεσθαι του ανθρώπου και καταγράφουν τις απεικονίσεις των συναισθημάτων όπως πλέον συλλαμβάνονται με υπερευαίσθητα μηχανήματα με συμμετοχή και του λαμβάνοντος μέρος στο πείραμα.
Δηλαδή και φωτογραφίζουν τον εγκέφαλο την ώρα που αισθάνεται κάτι, και ακούνε και τα ...πειραματόζωα, να περιγράφουν τι νιώθουν κατά την ώρα του πειράματος.
Δεν έχουμε απλά μια δήλωση των υποκειμένων, αλλά μια καταγραφή επι χάρτου, των συναισθημάτων τους, πράγμα που γίνεται πρώτη φορά στην ιστορία της επιστήμης.
Και αναφέρουν εκεί, οι κύρους ερευνητές, ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του κόσμου, το
ε σ ω τ ε ρ ι κ ό γ ε γ ο ν ό ς καταγράφεται ώς ί σ η ς αξίας με τα εξωτερικά γεγονότα.
Δεν το διατυπώνω τόσο καλά όσο ο συγγραφέας του βιβλίου που είναι ειδήμων και θα σας παρακαλούσα να το διαβάσετε, ώστε να αποκομίσετε το σχετικό όφελος.
Δεν ξέρω επίσης, αν ταυτίζετε την αυτοαναφορικότητα με την υποκειμενικότητα, αλλά τώρα που το γράφω αυτό, θυμάμαι μια συνέντευξη ενός κορυφαίου Ιταλού ιστορικού πριν ίσως και λίγα χρόνια - στο ΒΗΜΑ ή στα ΝΕΑ -δεν θυμούμαι ακριβώς και κρίμα που δεν συγκράτησα και το επίθετό του- ο οποίος έλεγε ότι δ ε ν υπάρχει -στην Ιστορία ως επιστήμη- αντικειμενικότητα και ότι ως αντικειμενικό, ορίζουμε οι άνθρωποι, το ά θ ρ ο ι σ μ α των υποκειμενικοτήτων μας!
Αυτό το σχόλιο, το θεωρώ ως ένα ρήγμα στο επιχείρημα που εσείς επικαλείσθε.
Και συνεχίζοντας πιο πέρα τις δικές μου σκέψεις, ερωτώ:
Αν ταυτίζετε την αυτοαναφορικότητα με την υποκειμενικότητα και αν όλο αυτό το θεωρείτε αντιεπιστημονική γνώση και άρα γνώση δεύτερης διαλογής, πώς
ε ξηγείτε τη γνώση απο δ ι α ί σ θ η σ η,
π ρ ο α ί σ θ η σ η και απο
π ρ ο φ η τ ε ί α ;
Γνώση απο διαίσθηση, μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές, προς έκπληξη του θετικού επιστήμονα, χημικού συζύγου μου.
Θυμούμαι κάτι πρόχειρα: Είμαστε κάποτε σε ένα κέντρο, με πολλούς φοιτητές και άλλους συναδέλφους του.
Καθόμαστε σε ένα μακρύ τραπέζι σε παραλληλεπίπεδο σχήμα κάπου τριάντα άτομα.
Η ίδια κάθομαι στη μιά άκρη του τραπεζιού. Ξαφνικά, πέφτει το βλέμμα μου σε έναν νεαρό κύριο, ακριβώς απέναντι, στην άλλη άκρη του τραπεζιού.
Ηταν άγνωστος.
Αυθόρμητα, χωρίς να σκεφτώ τίποτα απολύτως-δεν ήξερα καν το όνομά του-του λέω:
Βάζω στοίχημα ο ένας σου γονιός, είναι στρατιωτικός.
Κόκαλο έμεινε ο νεαρός και οι κοντινοί του φίλοι.
Πράγματι, ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός.
Πετάγεται, τότε, ένας άλλος φίλος
(είναι μοναχός τώρα, ο αδελφός Παχώμιος στη Μονή της Χρυσοποδαρίτισσας , κοντά στην Πάτρα)ο οποίος ήταν φοιτητής του αντρα μου, και μου λέει αυθόρμητα και αυτός: Θα σας παραδεχτώ, κυρία, αν μας πείτε τι δουλειά κάνει ο άλλος του γονιός.
Κοιτάζω το παιδί δευτερόλεπτα- χωρίς να σκεφτώ τίποτα απολύτως- και λέω: Βάζω στοίχημα ότι ο άλλος του γονιός είναι εκπαιδευτικός.
Εκεί φρίξανε οι άλλοι, διότι πράγματι, η μάνα του ήτανε δασκάλα.
Ο νεαρός αυτός είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο σήμερα.
Οποτε με βλέπει αλλάζει δρόμο.
Φοβάται μη του βγάλω στην επιφάνεια και άλλα!
Εδώ γελάμε.
Σύμπτωση θα πείτε.
Ναι, αλλά με μερικούς ανθρώπους, συμβαίνει πολύ συχνά αυτή η σύμπτωση.
Προσωπικά έχω πολλά άλλα παραδείγματα, με τα οποία φρίττει και ο θετικός επιστήμων, ο εκλεκτός σύνευνος.
Και φεύγοντας από το φαινόμενο της διαίσθησης, που το θεωρώ πάρα πολύ γρήγορη και υποσυνείδητη επεξεργασία πληροφορίας, θα σας πάω στο φαινόμενο της Προφητείας.
Ας πούμε, έχουμε καταγεγραμμένη την προφητεία του Αγίου Σάββα στα Ιεροσόλυμα, ότι κάποτε θα περάσει απο το μοναστήρι του κάποιος που θα είναι απο βασιλικό γένος- με το όνομα Σάββας- στον οποίο θα πρέπει να δώσουν -οι όποιοι υποτακτικοί του καιρού εκείνου-ως ευλογία, την ποιμαντορική του ράβδο.
Οπερ και εγένετο , με σημεία θαυμαστά -ίσως τα γνωρίζετε, να μη σας κουράζω.
Ο άγιος Σάββας ο ηγιασμένος πέθανε τον έκτο αιώνα.
Τον όγδοο αιώνα, μόνασε εκεί και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός που η Παναγία του είχε κολλήσει το ακρωτηριασμένο χέρι- γι αυτό άφησε και εκείνος την παρακαταθήκη να δοθεί η Τριχερούσα σε όποιον θα έπαιρνε την ποιμαντορική ράβδο του αγίου Σάββα.
Μερικούς αιώνες μετά- τον δωδέκατο ίσως- πέρασε απο τη Μονή του αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στο Ισραήλ, ως άγνωστος προσκυνητής- ο άγιος Σάββας που ίδρυσε το Χιλανδάρι, ο Σέρβος πρίγκιπας.
Εκεί, με σημεία θαυμαστά αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του, και οι μοναχοί της Μονής, έδωσαν τα ιερά κειμήλια που είχαν εντολή-κάτι αιώνες πριν- να παραχωρήσουν.
Και ερωτώ τους ορθολογιστές του σήμερα:
Την δι –όραση της Προφητείας, την ακριβή επαλήθευση της Προφητείας πολλούς αιώνες μετά- πώς μπορούν να την γνωρίζουν αμαρτωλοί και τυφλοί άνθρωποι χωρίς άνωθεν βοήθεια, χωρίς τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος;
Τι εξήγηση θα δώσει εδώ η Επιστήμη;
Κ α μ ί α επί του παρόντος.
Ας υποθέσουμε ότι οι διορατικοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα παρατηρητικοί, ευφυείς, υπερευαίσθητοι και συλλαμβάνουν μηνύματα.
Η γνώση όμως της Προφητείας είναι μια αυτοαναφορικότητα α π ο λ ύ τ ω ς επαληθεύσιμη.
(Η Διαθήκη του Σάββα του Ηγιασμένου ήταν καταγεγραμμένη σε κώδικες και η χρονολόγηση της προφητείας του, απολύτως αξιόπιστη)
Σχετικά με τις θρησκείες των άλλων...
δεν κάθησα να κατακρίνω τους άλλους.
Δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύουν οι άλλοι ούτε πώς θα κριθούν οι άλλοι.
Δεν με έβαλε κανείς στη θέση του απόλυτου κριτή.
Εκαστος τω ιδίω Κυρίω, στήκει ή πίπτει και ο Κύριος, είναι ο μ ό ν ο ς αρμόδιος να κρίνει στο τέλος του επίγειου χρόνου ενός εκάστου, όταν θα γίνει η κ α ν ο ν ι κ ο π ο ί η σ η των παραμέτρων που λέει και ο αγαπημένος μου συναγωνιστής, ο χημικός επιστήμονας.
Τα έγραψα αυτά πολύ συνοπτικά, για να πω ότι δεν συμμερίζομαι τη δική σας υποτίμηση στην αυτοναφορικότητα.
Ο Θεός , φίλτατε, είναι Πρόσωπο και Έρως.
(Και πλησιάζει την ψυχή μυστικά, αρχικά, ένδον... Μετά , τελεί και καταπληκτικά σημεία και έξωθεν...)
Ο Κύριος Ιησούς, είναι το κατεξοχήν Πρόσωπο και ο μοναδικός Ερως της ιστορίας.
Για να έρθει αυτό το Πρόσωπο προς συνάντησή μας, για να γίνουμε άξιοι αυτού του Ερωτος, πρέπει ως Νύμφη ψυχή κατάλληλα να προετοιμαστούμε...
Και όταν θα έρθει ο Έρως Αυτός και θα με γεμίσει με τις δωρεές του, όταν θα έρθει και με γεμίσει Αγαλλίαση, καθόλου δεν θα με νοιάζουν. αγαπημένε μου κ. Μέσκο, οι όποιοι ορθολογιστές που θα θέλουν να μου πούνε ότι αυτή την αγαλλίαση τη...φαντάζομαι!
Βασική προυπόθεση για να λάβει ο άνθρωπος την άνωθεν Δωρεά, είναι η με
α κ ρ ι β ε ι α τ ή ρ η σ η των Εντολών.
Το καταλαβαίνετε και απο τη χρήση του υπολογιστή , εξάλλου, και εκείνος απαιτεί ακρίβεια στην τήρηση των εντολών του.
Αν δεν πατήσετε με α κ ρ ί β ε ι α τα πλήκτρα, το πρόγραμμα δ ε ν θα προχωρήσει, όσο και αν χτυπάμε οι μη δαήμονες το κεφάλι μας, στον παρακείμενο τοίχο..
Μην πέφτετε στην παγίδα να ακυρώνετε τα ιερά και τα όσια επειδή δεν είδατε κανέναν ως τώρα να δίνει της καρδιάς του το αίμα για την
ε φ α ρ μ ο γ ή τους.
Οποιος ε φ α ρ μ ό ζ ε ι έστω και λίγο, παρατηρεί έ κ θ α μ β ο ς τα θαύματα που τελεσιουργούνται...
Σας εύχομαι μια των ημερών, και σεις να τα αξιωθείτε!