Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Βοήθεια ψεύτες!


Ένας άλλος φίλος μου έστειλε ένα άλλο βίντεο, σχετικά με την οικονομική κατάσταση για να το δω. Και πράγματι ξεκίνησα να το βλέπω… Το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE κρατά σχεδόν δύο ώρες και εγώ δεν αντέχω να δω μια ομιλία ή κάτι ανάλογο για περισσότερο από 10 λεπτά. Όμως ο ομιλητής είναι τόσο καλός, μου τράβηξε το ενδιαφέρον, τόσο που συνέχισα να τον ακούω σχεδόν για τρία τέταρτα…

Όμως σταδιακά άρχισε να με τρώει κάτι μέσα μου. Ήταν πολύ πειστικός αλλά και πολύ απόλυτος. Έδινε επιχειρήματα, αλλά μου δημιουργήθηκε η απορία αν ήταν αληθινά ή όχι. Στο τέλος δεν άντεξα και σταμάτησα την ακρόαση για να ελέγξω τους ισχυρισμούς του. Ήταν άλλωστε προκλητικός: αν δεν με πιστεύεται διαβάστε μόνοι σας το μνημόνιο! Ε λοιπόν σταμάτησα και έκανα ακριβώς αυτό. Το βρήκα και το διάβασα και τότε συνειδητοποίησα ότι ο λόγος του με ενοχλούσε γιατί ήταν τυπικά θεολογικός…

Στα σημεία που μπόρεσα να ελέγξω ο ομιλητής έλεγε ένα μίγμα αληθειών και ψευδών έτσι ώστε να δικαιώνονται οι ισχυρισμοί του. Φυσικά σταμάτησα απογοητευμένος την ακρόαση και θυμήθηκα ότι το ίδιο έχει συμβεί κάθε φορά που είχα την δυνατότητα να διασταυρώσω κάποια από τα στοιχεία που παραθέτουν ως επιχειρήματα διάφοροι ομιλητές πάνω στο καυτό οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Ο λόγος των πολιτικών, των αναλυτών, των δημοσιογράφων είναι λόγος θεολογικός, όπως τον έχω αναλύσει τόσο στον Πλανήτη της Θεολογίας, όσο και στο Σοκ και Δέος. Μικρές αλήθειες, μικρά και μεγάλα ψέματα, υπερβολές, παραποιήσεις, αυτοαναφορικότητα και λήψη του ζητουμένου, αυθαίρετες και απόλυτες αποφάνσεις…

Θυμήθηκα τα λόγια του Γεννηματά της προηγούμενης ανάρτησης. Όλοι λένε ψέματα, είμαστε μια κοινωνία μέσα στο ψέμα… γιατί είμαστε ορθόδοξοι. Δεν έχω εμμονή κατά της ορθοδοξίας και επαναλαμβάνω διαρκώς αυτή την θέση. Αν ήθελα να διασύρω τη ορθόδοξη εκκλησία, αυτή παρέχει άλλο άφθονο, πλούσιο και ευπώλητο υλικό. Όχι, αλλά θέλω να πω με δυνατή φωνή ότι δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε βαθιά χωμένοι στο ψέμα και στα… Είναι το μιμίδιο της κατοχής της αλήθειας που είναι συστατικό χαρακτηριστικό όλων όσων μιλούν δημόσια ή διαχειρίζονται αυτόν τον τόπο και είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να πάψουμε να ανεχόμαστε. Και όλων αυτών που ακούν και ακολουθούν τα πάσης φύσης ιερατεία.

Πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να πάψουμε να νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, ότι δεν έχουμε κάτι να μάθουμε. Πρέπει εμείς πρώτα να έχουμε απορίες, να αναρωτιόμαστε, να μάθουμε να κάνουμε ερωτήσεις, να μην δεχόμαστε τις απόψεις του συνομιλητού μας με κριτήριο το αν μας ευχαριστούν ή όχι, το αν ενισχύουν τις προλήψεις μας ή όχι. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε οπαδοί, να πάψουμε να αναζητούμε κάποιον για να ακολουθήσουμε, αλλά να είμαστε κριτικοί απέναντι σε όλους. Να μάθουμε να παίρνουμε και την ευθύνη της κρίσης μας…

Πως είναι δυνατόν όμως να είμαστε κριτικοί, όταν δεν έχουμε εκπαιδευτεί ποτέ στην κριτική σκέψη, όταν ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία η αξιολόγηση είναι ο έσχατος εχθρός; Ε λοιπόν από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, αυτό πρέπει να απαιτήσουμε, ει δυνατόν αρχίζοντας από τον εαυτό μας, …διαβάζοντας, μαθαίνοντας, ακονίζοντας το μυαλό μας, εξασκούμενοι στην ορθολογική σκέψη, αρνούμενοι τις εύκολες λύσεις, αρνούμενοι τον καθένα που μας βγάζει λάδι, που μας δείχνει αποδιοπομπαίους τράγους.

Όλα δείχνουν ότι είναι πολύ αργά.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Αναζητώντας την σωτηρία



Μπορώ να ισχυρισθώ ότι δεν είμαι κακεντρεχής. Αλλά θα πρέπει να παραδεχθώ ότι δημοσίευσα το σχόλιο http://arsme.blogspot.com/2011/03/blog-post_21.html?showComment=1302000755289#c3813957513791919398 κάποιου ανώνυμου Δημήτρη επίτηδες, αν και τέτοια σχόλια εν γένει τα λογοκρίνω γιατί δεν έχω διάθεση να μπλέκω σε ανούσιες συζητήσεις. Το έκανα όμως για να δείξω το επίπεδο σκέψης των κατοίκων του παραδοσιακού εκκλησιαστικού χώρου. (Να κάνω την διευκρίνιση, από τα εν λόγω σχόλια, προσωπικά, δεν συνάγω συνολικά συμπεράσματα για το επίπεδο των συγγραφέων τους, παρά μόνο όσον αφορά τα θέματα που γράφουν. Πιστεύω ότι κάθε ιδεολογικός χώρος διαμορφώνει ή παραμορφώνει την σκέψη των κατοίκων του, όσον αφορά τα θέματα που τον ενδιαφέρουν).

Πράγματι αν κανείς έρθει σε επαφή με τους κατοίκους του παραδοσιακού εκκλησιαστικού χώρου θα συναντήσει την έπαρση και την ημιμάθεια που είναι ανάγλυφα αποτυπωμένη στα εν λόγω σχόλια, καθώς και την αγένεια και μικρότητα που κυριαρχούν στα σχόλια που δεν δημοσιεύω. Και θα ρωτήσει κανείς, μα δεν υπάρχουν άξιοι κάτοικοι του εκκλησιαστικού χώρου; Θα πω κάτι που έχω ήδη πει: υπάρχουν πολλοί κάτοικοι του εκκλησιαστικού χώρου που είναι από κάθε πλευρά άξιοι και ικανοί και έντιμοι. Όμως, υπάρχει ένα όμως, που έχει ενδιαφέρον και είναι η αφορμή για να δημοσιεύσω το σχόλιο και να γράψω αυτήν την ανάρτηση.

Αν ρωτήσει κανείς, όλους αυτούς τους άξιους, κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς τι πιστεύουν για μια σειρά από καίρια ερωτήματα, όπως τι είναι εκκλησία, τι είναι σωτηρία, τι σημαίνει ο Χριστός αναστήθηκε κλπ., δεν υπάρχει περίπτωση να πάρει από δύο από αυτούς το ίδιο σύνολο απαντήσεων. Όσοι στοιχηθούν πίσω από ίδιες απαντήσεις, και κατά το μάλλον ή ήττον θα είναι οι παραδοσιακές, έχουν αυτό το επίπεδο σκέψης… Και θα μου πείτε τι μας ενδιαφέρουν όλα αυτά. Και όμως έχουν τεράστια, αποκαλυπτική σημασία! Φανερώνουν την πλήρη διάλυση της Ορθοδοξίας. Πράγματι Ορθοδοξία πλέον δεν υπάρχει.

Έχει σκορπίσει σε ένα μικρό τμήμα που παραμένει πιστό στο παρελθόν, επηρμένα και εθελότυφλα και σε άπειρα, ακόμα μικρότερα κομμάτια, που το καθένα έχει μια δική του ελλειπτική και συνήθως αυτοαναφορικό ή αυτοαναιρούμενο σύνολο απαντήσεων για τα καίρια ερωτήματα. Πρόκειται για ένα τυπικό φαινόμενο εκφυλισμού μιας ιδεολογίας που έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό της κύκλο. Και αυτό είναι τρομακτικό για όλους μας.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, η Ορθοδοξία αποτελούσε για αιώνες τον πυρήνα της κουλτούρας μας. Εδώ και λίγα χρόνια έχει επίσης και εξίσου διαλυθεί και η διάδοχος της Ορθοδοξίας κατάσταση, η αριστερή-μαρξιστική ιδεολογία και έτσι σήμερα η ελληνική κοινωνία είναι παντελώς στερημένη κάποιου συνεκτικού ιστού. Είναι κατακερματισμένη και πορεύεται χωρίς πυξίδα και χωρίς ελπίδα στο άγνωστο. Η πολιτική της τάξη, βαθειά επηρεασμένη και από τις δύο τεθνηκότες και ώζουσες παραδόσεις (την ορθόδοξη και την μαρξιστική) έχει ένα επίπεδο λόγου και σκέψης εντελώς ανάλογο των σχολίων του Δημήτρη. Κατοχή της μοναδικής αλήθειας, δαιμονοποίηση των αντιθέτων απόψεων, πλήρης κατακερματισμός… Όταν ακούω τον άσχετο, πλήρη άγνοιας και ημιμάθειας λόγο των πολιτικών εξοργίζομαι, όντας ανήμπορος να αντιδράσω.

Έτσι πορευόμαστε χωρίς ηγεσία, χωρίς ιδέες, χωρίς κοινά οράματα που να μας εμπνέουν και να μας οδηγούν προς μια διαρκώς προαναγγελλόμενη και διαρκώς εξορκιζόμενη καταστροφή για την οποία κανείς δεν μας λέει την αλήθεια.

Υπάρχει άμεση ανάγκη για μια ένα πίστη, μια νέα ιδεολογία που θα μας ενώσει και εμψυχώσει ξανά, αλλά στον ορίζοντα δεν υπάρχει παρά το ένστικτο της επιβίωσης… Αυτό δεν φαίνεται ικανό, και όμως υπάρχει άμεση ανάγκη για κάτι…

Πιστεύω ότι του χρόνου τέτοια εποχή θα ξέρουμε.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Πολιτική και Θεολογία


Ένας φίλος μου έστειλε το βίντεο που προτείνω να δείτε και να ακούσετε.
http://vimeo.com/20657021
Θα έλεγε κανείς ότι ο Παναγιώτης Γεννηματάς που είναι επίτιμος Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, είναι φανατικός αναγνώστης μου ή ότι εγώ είμαι μαθητής του. Προφανώς δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο αλλά ότι όντως οι ρίζες της σύγχρονης κρίσης της ελληνικής κοινωνίας βρίσκονται στο ορθόδοξο παρελθόν της, κάτι που δειλά δειλά αρχίζει να έρχεται στο φως...