Πάντα μου προξενούσε θαυμασμό το γεγονός ότι ο δυτικός άνθρωπος αψηφά τον πόνο, τον κόπο ακόμα και τον θάνατο προκειμένου να πετύχει τις επιδιώξεις του. Για μένα δυτικός άνθρωπος είναι ο δυτικοευρωπαίος αλλά και ο αρχαίος Έλληνας και ο αρχαίος Ρωμαίος. Ο μεσαιωνικός Έλληνας ήταν διχασμένος, μισός ανατολίτης και μισός δυτικός, αυτό όμως είναι άλλο θέμα. Σκέπτομαι λοιπόν ότι ο αρχαίος έλληνας είδε πέρα από τον πόνο, πέρα από τον κόπο και το κακό, ότι πίσω από όλα αυτά αναδύεται το καλό. Έλεγε: Τα αγαθά κόποις κτώνται και ουδέν κακόν αμιγές καλού. Μια στάση θετική, δημιουργική που τον έκανε να επεκταθεί σε όλον τον (τότε) κόσμο. Μπορεί κανείς να πει ότι ήταν ευτύχημα ή φυσική συνέπεια το γεγονός ότι αυτή η στάση ενσωματώθηκε και στην θρησκεία του, τον χριστιανισμό.
Το όπλο του χριστιανισμού αλλά και η δύναμη του δυτικού ανθρώπου ήταν για αιώνες ο σταυρός. Μέσα από το σύμβολο αυτό εκφράστηκε, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε αυτή η θετική και δημιουργική πνοή που χαρακτηρίζει το δυτικό άνθρωπο και τον διαστέλλει από τις υπόλοιπες κουλτούρες, για τις οποίες ο πόνος και ο κόπος είναι αρνητικά στοιχεία από τα οποία το μόνο το οποίο μπορεί να ελπίζει κανείς είναι το να λυτρωθεί. Ναι, είμαι ευτυχής που ζω σε κοινωνία που παλιά ήταν χριστιανική γιατί ξέρω ότι στο πολιτιστικό μου αίμα κυκλοφορεί η πίστη ότι την Μεγάλη Πέμπτη την ακολουθεί αναπότρεπτα το Πάσχα!
Καθώς θυμάμαι όμως τα λόγια των ευαγγελίων, θυμάμαι τα λόγια του Χριστού: όποιος θέλει ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Και σκέπτομαι, η θετική και δημιουργική διάσταση του συμβόλου του σταυρού αναπτύχθηκε μετά τον θάνατό Του. Πως λοιπόν ο ευαγγελιστής βάζει τα λόγια αυτά στο στόμα του Χριστού; Μάλλον λοιπόν δεν είναι λόγια του Χριστού αλλά ιδέες του ευαγγελιστού που απηχούν αυτήν την θετικότητα της αρχαιοελληνικής σκέψης…
Ο σταυρός, όπως κάθε όπλο, έχει πολλαπλές χρήσεις. Όπως και κάθε τι το ανθρώπινο είναι γκρίζο, άλλοτε είναι καλό και εμπνέει δημιουργικά και άλλοτε μαυρίζει και γίνεται όπλο που εξολοθρεύει τους εχθρούς!
Είμαι ευτυχής που ζω σε εποχή κατά την οποία μπορώ να διαλέξω.
Το όπλο του χριστιανισμού αλλά και η δύναμη του δυτικού ανθρώπου ήταν για αιώνες ο σταυρός. Μέσα από το σύμβολο αυτό εκφράστηκε, καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε αυτή η θετική και δημιουργική πνοή που χαρακτηρίζει το δυτικό άνθρωπο και τον διαστέλλει από τις υπόλοιπες κουλτούρες, για τις οποίες ο πόνος και ο κόπος είναι αρνητικά στοιχεία από τα οποία το μόνο το οποίο μπορεί να ελπίζει κανείς είναι το να λυτρωθεί. Ναι, είμαι ευτυχής που ζω σε κοινωνία που παλιά ήταν χριστιανική γιατί ξέρω ότι στο πολιτιστικό μου αίμα κυκλοφορεί η πίστη ότι την Μεγάλη Πέμπτη την ακολουθεί αναπότρεπτα το Πάσχα!
Καθώς θυμάμαι όμως τα λόγια των ευαγγελίων, θυμάμαι τα λόγια του Χριστού: όποιος θέλει ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει. Και σκέπτομαι, η θετική και δημιουργική διάσταση του συμβόλου του σταυρού αναπτύχθηκε μετά τον θάνατό Του. Πως λοιπόν ο ευαγγελιστής βάζει τα λόγια αυτά στο στόμα του Χριστού; Μάλλον λοιπόν δεν είναι λόγια του Χριστού αλλά ιδέες του ευαγγελιστού που απηχούν αυτήν την θετικότητα της αρχαιοελληνικής σκέψης…
Ο σταυρός, όπως κάθε όπλο, έχει πολλαπλές χρήσεις. Όπως και κάθε τι το ανθρώπινο είναι γκρίζο, άλλοτε είναι καλό και εμπνέει δημιουργικά και άλλοτε μαυρίζει και γίνεται όπλο που εξολοθρεύει τους εχθρούς!
Είμαι ευτυχής που ζω σε εποχή κατά την οποία μπορώ να διαλέξω.
Το σεβασμό, την αγάπη μου και την Καλη Μέρα μου. Καλή Ανάσταση να έχουμε στην καθημερινότητα του βίου μας. Χρειάζεται όμως όπως λες και ο Σταυρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λεμε............
Ευχαριστώ πολύ! Νασαι καλά και καλή δύναμη αυτές τις μέρες. Μετά θα χρειαστώ ...τα φώτα σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δε φημίζομαι για την οξύτητα των φώτων μου, παρά ταύτα αν μπορώ σε κάτι να βοηθήσω σαφέστατα και είμαι στην διάθεση σου!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖηλεύω την αισιοδοξία σου Αρσένιε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλήθεια,πως μπορείς να βιώσεις το Σταυρό και την Ανάσταση αν από αυτά βγάλεις το Θεάνθρωπο;
Εύστοχη ερώτηση Νικόλαε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα χρειάζεται: Να ανοίξει κανείς τον νου και την καρδιά του. Τότε βλέπει ότι ο Σταυρός και η Ανάσταση είναι αρχετυπικά βιώματα που αγκαλιάζουν όλη την ανθρωπότητα. Είναι ο κύκλος της ζωής και του θανάτου. Σε κάθε κουλτούρα και σε κάθε εποχή εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους. Στο δικό μας πολιτιστικό παρελθόν εκφράστηκε μέσα από την ιδέα του Θεανθρώπου, αλλά όταν η ιδέα αυτή έγινε είδωλο τα πράγματα πήραν "λάθος" δρόμο. Δεν χρειάζεται κανείς την ιδέα του Θεανθρώπου για να ζήσει, αλλά την αρχετυπική πραγματικότητα που αυτή κρύβει!