Έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες, ως κληρικός. Ανάμεσά τους ξεχωρίζω δύο, οι οποίες μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, για τον δυναμισμό της προσωπικότητάς τους. Η μία χάθηκε, για μένα, πριν πολλά χρόνια, δεν ξέρω τι απέγινε. Ερχόταν και με έβλεπε από καλοκαίρι σε καλοκαίρι. Το ίδιο συνέβαινε και με την δεύτερη. Για πολλά χρόνια την έβλεπα από καλοκαίρι σε καλοκαίρι, είχαμε όμως και κάποιες ενδιάμεσες επαφές με αλληλογραφία και αργότερα με το e-mail. Πάντα με εντυπωσίαζε με τον δυναμισμό και το ανεξάρτητο πνεύμα της. Αυτήν την ανάμνηση έχω.
Και εχθές, στην διάρκεια μια εξαιρετικά σημαντική συνάντησης, μου τηλεφώνησε ο γαμπρός της για να μου πει ότι η Αντιγόνη πέθανε…
Όταν την πρωτογνώρισα ήταν στην Αγγλία. Έχουν περάσει τόσα χρόνια που δεν θυμάμαι τι ακριβώς έκανε εκεί. Μετά για κάποια χρόνια ερχόταν από την Ολλανδία. Κάποια φορά μου είπε, λέω να πάω στην Νέα Ζηλανδία, να παντρευτώ τον Άλιστερ! Έμεινα, αλλά καθότι μου αρέσουν οι περιπέτειες είχα θετική στάση. Στο πίσω μέρος όμως του μυαλού είπα, θα πας για λίγο και θα γυρίσεις.
Πήγε και δεν γύρισε. Παντρεύτηκε έκανε οικογένεια, προσαρμόστηκε πλήρως, έστησε και μια επιχείρηση στο διαδίκτυο! Ένα καλοκαίρι ήρθε μαζί με τον άνδρα της και το πρώτο της παιδί. Ακόμα θυμάμαι την χαρά που είχα όταν τους είδα…
Μετά …εξαφανίστηκα. Με τον γαμπρό όμως και την αδελφή της συνέχισα να έχω επαφή. Πριν λίγες μέρες συναντηθήκαμε στην Αθήνα και τότε μου είπαν τα καθέκαστα. Η Αντιγόνη είχε επιθετικό καρκίνο. Έκανε κάποιες χημειοθεραπείες, αλλά τις άφησε και στράφηκε σε εναλλακτικές θεραπείες. Έζησε πολύ περισσότερο από όσο προέβλεπαν οι γιατροί.
Ο άνδρας της πούλησε την περιουσία του στην Νέα Ζηλανδία και ήρθε μαζί της και εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα της όπου συνέχισαν την σκληρό αγώνα. Έχω ζήσει από πρώτο χέρι, πολλές φορές, τον καρκίνο και ξέρω…
Ελπίζεις μέχρι τελευταίας στιγμής, αλλά τελικά χάνεις, είσαι χαμένος από χέρι… Δεν θέλεις όμως να το δεις, δεν θέλεις να το πιστέψεις.
Ο θάνατος… Καλά να πεθάνεις, να πεθάνεις όμως πάνω στην ακμή της ηλικίας και έχοντας όλες τις υποχρεώσεις σου ανοικτές, να πεθάνει ένας τέτοιος άνθρωπος με τέτοιο τρόπο, έ αυτό δεν το συγχωρώ με τίποτα!
Είμαι άνθρωπος και ως άνθρωπος μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω: να κλάψω...
Ξέρω ότι πολλοί δεν θέλουν να αποδεχθούν το γεγονός ότι είναι άνθρωποι και πλάθουν ιστορίες για να μην κλάψουν.
Ξέρω επίσης ότι ο πόθος για την ζωή είναι τόσο δυνατός που έχει την ικανότητα να μετασχηματίζεται σε πίστη.
Έρχεται ο θάνατος και διαλύει τις ιστορίες και διαψεύδει την πίστη… Υπάρχουν όμως και άλλες διέξοδοι: π.χ. να κλείσει κανείς τα μάτια…
Επιλογές