(Συνέχεια από τα προηγούμενα.)
(Και τα καλύτερα στο τέλος …τελειώνουν, φαντασθείτε τι συμβαίνει με τα μέτρια…)
Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ώστε εμείς οι άνθρωποι να έχουμε μια κοινή αντίληψη γι’ Αυτόν. Αν ενδιαφερόταν, δεν είναι δυνατόν, θα εύρισκε τον τρόπο να μας πει κάτι πειστικό και ανθεκτικό στον χρόνο για τον εαυτό του. Προφανώς όμως δεν το έκανε αν και θα μπορούσε, επομένως δεν τον ενδιαφέρει. Αν αυτό το θέμα είναι αδιάφορο για τον Θεό μπορεί να είναι σημαντικό για τον άνθρωπο; Αν ο Θεός είναι αγαθός, ότι και να σημαίνει αυτό, τότε δεν μπορεί να είναι σημαντικό για τον άνθρωπο και ο Θεός να αδιαφορεί. Αν πάλι είναι πονηρός, τότε μπορεί η στάση του Θεού να κρύβει μοχθηρία. Απέναντι σε ένα μοχθηρό όμως Θεό, καμιά ανθρώπινη συμπεριφορά δεν μπορεί να εξασφαλίσει το ευ ζην! Για τον λόγο αυτό, κανένας μεγάλος πολιτισμός δεν πιστεύει ότι ο Θεός είναι μοχθηρός!
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι τελεσίδικο: Το να γνωρίζω με ακρίβεια την οντολογική πραγματικότητα του θείου δεν έχει σημασία για μένα. Επομένως το θέμα αυτό μου είναι αδιάφορο. Μπορώ όμως να προχωρήσω λίγο ακόμα την σκέψη μου. Μπορώ άραγε να φαντασθώ τον Θεό με ένα τρόπο που να θυμίζει αυτό που λέμε πρόσωπο; Μπορώ να φαντασθώ έναν προσωπικό Θεό; Και πάλι η απάντηση είναι ξεκάθαρα αρνητική. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει εκεί έξω (από τον κόσμο) ένα πρόσωπο που να έχει την δυνατότητα να βλέπει το γίνεται μέσα (στον κόσμο) και να αδιαφορεί. Μπορώ λοιπόν να πω ότι ναι μεν μου είναι αδιάφορο το τι και το πώς είναι ο Θεός, πλην όμως μπορώ να πω ότι δεν είναι κάτι που να θυμίζει το ανθρώπινο πρόσωπο, να θέλει, να σχεδιάζει, να επικοινωνεί, να αγαπά.
Νομίζω ότι είναι πια αρκετά σαφές τι σημαίνει δεν πιστεύω στον Θεό ως οντολογική πραγματικότητα. Θεωρώ ότι είναι ένα ερώτημα η απάντηση του οποίου δεν με αφορά, δεν έχει νόημα. Όλες λοιπόν οι θεολογίες του παρελθόντος έχουν μόνο ιστορική αξία, ως στοιχεία του παγκόσμιου πολιτισμού και ως στοιχεία του κάθε επιμέρους πολιτισμού με τον οποίο είχαν και έχουν στενή αλληλεπίδραση. Η κάθε θεολογία εξακολουθεί να έχει σημασία και η γνώση της αξία, γιατί φωτίζει στοιχεία πολιτιστικά αλλά και γιατί εξηγεί και ερμηνεύει κοινωνικές συμπεριφορές που αλλιώς μένουν λίγο ή πολύ ανερμήνευτες.
Τι συμβαίνει όμως με τον άλλη εκδοχή της εννοίας του Θεού, με το ερώτημα του Θεού ως βιωματική εμπειρία. Αυτή προφανώς και εμφανίζει ενδιαφέρον. Ο Θεός ως βίωμα παίζει σημαντικότατο ρόλο στην ζωή των ανθρώπων από την αρχή της εμφάνισής τους επί της Γης μέχρι και σήμερα, άλλοτε θετικό και άλλοτε αρνητικό. Την εμπειρία αυτήν ερμηνεύουν και χειραγωγούν οι διάφορες θρησκείες με τον δικό τους τρόπο η κάθε μια και το μόνο που ξέρουμε είναι ότι κανείς δεν είναι αληθινός. Αν και κάθε μια καλεί τους πιστούς όλων των άλλων να δεχθούν την δική της πίστη καμιά δεν μπορεί να πείσει, ούτε καν τους δικούς τηξς πιστούς, αλλά ταυτόχρονα είναι έτσι δεσμευμένη ώστε δεν μπορεί να εγκαταλείψει την δική της θεολογία και ερμηνεία για χάριν κάποιας άλλης θρησκείας.
Η ύπαρξη των πολλών θρησκειών αποδεικνύει θα έλεγα οριστικά ότι το ερώτημα για τον Θεό έχει περιορισμένο ενδιαφέρον, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο για το περιεχόμενο των παραδόσεων που ανέπτυξαν οι πολιτισμοί με βάση την θρησκεία τους. Μπορεί με βάση τα προνεωτερικά δεδομένα οι παραδόσεις να συγκρούονται μεταξύ τους και όντως να οδήγησαν σε βίαιες συγκρούσεις, πλην όμως σήμερα ζούμε σε ένα κόσμο που αναζητά συνθέσεις και σημεία ισορροπίας και όχι λογικές αποκλειστικότητας.
Θεωρώ λοιπόν ότι να υπάρχει ένας άλλος τόπος, έξω από όλες τις θρησκείες, όπου αυτές θα μπορούσαν να συναντηθούν μεταξύ τους. Ένας τέτοιος υποψήφιος τόπος μπορεί να είναι ο χώρος της επιστήμης. Η σύγχρονη δυτική, κατά κύριο λόγο, επιστήμη έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη όλων των λαών για ένα πλήθος θεμάτων, και θα μπορούσε κάλλιστα να επιτελέσει αυτό το ενοποιητικό έργο. Μια τέτοια προοπτική κάθε άλλο παρά αυτονόητη ή εύκολη είναι, δοθέντος του βεβαρυμμένου παρελθόντος, αλλά και παρόντος, της σχέσης της επιστήμης με την θρησκεία. Στο βιβλίο όμως αυτό θα δείξω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό, ότι πράγματι είναι δυνατόν να συναντηθεί η βιωματική διάσταση όλων των θρησκειών σε ένα χώρο επιστημονικό, έτσι ώστε να υπάρξει τρόπος συνεννόησης και συνδιαλλαγής χωρίς την απεμπόληση των ιδιαιτέρων εκείνων στοιχείων που καθιστά την κάθε θρησκεία μοναδική, εκθέτοντάς της ταυτόχρονα σε μια μη καταστροφική αλλά δημιουργική κριτική.
Έτσι μπορεί κανείς να αποστεί πλήρως από την ιδέα ότι η όποια θρησκεία έχει κάποια απόλυτη γνώση σχετικά με τον κόσμο και τον άνθρωπο, και ταυτόχρονα να έχει την άνεση, αλλά και τα εργαλεία για να επιλέξει τα στοιχεία εκείνα από τις πρακτικές της που καθιέρωσε ο χρόνος, χωρίς να υποκύπτει στις εξουσιαστικές απαιτήσεις των διαφόρων ιερατείων.
Αυτή η φιλόδοξη προοπτική μπορεί να γίνει πραγματικότητα αναπτύσσοντας μια νέα κατανόηση του Θεού και για την ακρίβεια μια νέα ερμηνεία της βιωματικής διάστασης του Θεού. Μια κατανόηση που να θεμελιώνεται στις γνώσεις και τα εργαλεία της σύγχρονης επιστήμης και η οποία να μπορεί να μεταφραστεί στις διάφορες πολιτιστικές παραδόσεις φωτίζοντας με δημιουργικό τρόπο τις θρησκείες. Μια τέτοια κατανόηση μπορεί να είναι επιτυχής όταν λαμβάνει υπ’ όψιν της στο (κατά το δυνατόν) σύνολο των γνώσεων και των δεδομένων που μπορεί να έχει ένας σύγχρονος άνθρωπος πρόσβαση. Μπορεί σε μια πρώτη προσέγγιση ένα τέτοιο πρόγραμμα να φαίνεται εξαιρετικά φιλόδοξο, όμως όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, υπάρχουν τα απαραίτητα εργαλεία αλλά και υλικά που το καθιστούν αρκετά ρεαλιστικό.
Ευτυχως ή Δυστυχώς δεν εχω διαβασει όλα τα κειμένα σας τα οποία απαιτούν ιδιαίτερη υπομονη και επιμονή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα επισημάνω μόνο δυο σημεία.
Α) Η επιστήμη εχει ΟΡΙΑ. Τα οποία εχουν διατυπωθεί σε διάφορα θεωρηματα όπως Τuring, Heisenberg, Godel
B)Η ταπείνωση είναι το ενδυμα της Θεότητος. Και από αυτό συμπεραίνουμε οτι για να ενδυθει καποιος την Θεοτητα πρπει πρωτα να ενδυθει την ταπείνωση.
Νομίζω οτι ο λόγος σας δείχνει συγχυση. Κοινως τα εχετε μπλεξει από λίγο εως πολύ.
Καλέ μου ανώνυμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μέσκος είναι ''πλανεμένος'' και δεν υπάρχει κανείς στον κόσμο που θα τον ''ξεμπλέξει''.
Δε βαριέσαι να μπαίνεις και να διαβάζεις αυτά που λέει;
Έχει αρχίσει να με εκνευρίζει και μένα που μπαίνει ο καθένας και δίνει τη δική του ερμηνεία για τον Αρσένιο χωρίς καν να έχει διαβάσει τι γράφει στα βιβλία του και, ακολούθως, στις δημοσιεύσεις του.
Ή λοιπόν διαβάστε για να καταλάβετε ή μην ασχολείστε και τον πρήζετε άδικα τον άνθρωπο.
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από όσα λέει ο Νικόλαος, αγαπητέ ανώνυμε μοιάζεις σαν να παίζεις κασσέτα και να ξεχνάς ότι την ξαναέπαιξες μόλις πριν λίγες μέρες...
Εγω πάλι δυσκολεύομαι να καταλάβω, το "γιατί" όταν καποιος βάζει το μυαλό του να σκεφτεί/πορευθεί σε δρόμους δύσβατους για τα δεδομένα της ορθοδοξίας (και της οποιασήποτε άλλης θρησκείας), αυτομάτως πάυει να είναι ταπεινός ή πρεπει να χαρακτηριστεί "κάπως"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή πέρα απο αυτην την "στενοκεφαλη, κοντόφθαλμη" οπτική, δεν υπάρχει τίποτε αλλο;
Πολύ αστεία δείχνει μια τετοια αντιμετώπιση, και συγχωρέστε με αν μιλάω "χύμα".
@Λιάγκας Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή είναι η τακτική, όλων των κλειστών συστημάτων. Αυτοί που επιλέγουν να μείνουν μέσα σε αυτά είναι υποχρεωμένοι να μειώνουν όλους τους άλλους, τους εκτός. Πολύ περισσότερο αν κάποιος εντός γίνει εκτός. Αυτός είναι νόμος της ζωής, νόμος του σύμπαντος. Κάθε κλειστό σύστημα αντιδρά στην αλλαγή, αλλά την εξέλιξη την φέρνει η διάσπαση των ορίων, και για τον λόγο αυτό η εξέλιξη και η ζωή είναι σπαρμένη από πτώματα. Ένα μεγαλόπρεπο τέτοιο πτώμα είναι, εδώ και πολλούς αιώνες, και η χριστιανική εκκλησία.
Βέβαια και τα πτώματα χρησιμεύουν... Στην φύση τίποτα δεν πάει χαμένο!
Το σύμπαν κύριε Μέσκο, είναι κλειστό σύστημα πάντως. Εχει όρια λένε οι επιστήμονες.
ΑπάντησηΔιαγραφή".. Το σύμπαν κύριε Μέσκο, είναι κλειστό σύστημα πάντως". Ορισμένοι επιστήμονες και ορισμένες θεωρίες τους. Αν και το σύμπαν σαν παράδειγμα δεν έχει και πολύ (κατά την γνώμη μου)σχέση με τα κλειστά συστήματα των κοινωνιών ή των θρησκειών που έχουν κυριαρχίσει (ή επιβληθεί). Οταν θα καταλάβετε ότι από τις βεβαιότητες που σας έχουν μάθει να βλέπετε σε ότι ακούτε και διαβάζετε, ότι βρίσκεστε σε ένα κόσμο από πιθανότητες και αβεβαιότητες, τότε ίσως χρειαστεί να ξαναδιαβάσετε τα post σε αυτό το blog
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν ο Θεός είναι αγαθός, ότι και να σημαίνει αυτό, τότε δεν μπορεί να είναι σημαντικό για τον άνθρωπο και ο Θεός να αδιαφορεί."
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί; Μάλλον, "γιατί το να έχει ο άνθρωπος την αίσθηση ότι ο Θεός αδιαφορεί για κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό σημαίνει ότι ο Θεός δεν είναι αγαθός;"
Ή για να εστιάσουμε σε αυτό που μάλλον είναι το θέμα μας, "γιατί το να έχει ο άνθρωπος την αίσθηση ότι ο Θεός αδιαφορεί για κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί εξαιρετικά σημαντικό σημαίνει ότι ο Θεός δεν τον αγαπά;"
Φαντάζομαι πολλοί έφηβοι αισθάνονται με ειλικρίνεια το ίδιο για τους γονείς τους χωρίς αναγκαστικά να έχουν δίκιο.
Δεν ισχυρίζομαι ότι προσωπικά έχω όρεξη να περάσω κάποιο τρελό ζόρι αλλά καταλαβαίνω ότι το να λέει μια θρησκευτική παράδοση ότι "ο Θεός που σε αγαπά θέλει ή επιτρέπει αυτό που βιώνεις ως τρομακτικό βάρος" είναι σαν να λέει ότι ο Θεός σου ζητά να εμπιστευτείς να αλλάξεις ακόμα και κόβοντας αυτό που η τρέχουσα κρίση σου θεωρεί μια εξαίρετη προοπτική ζωής και πηγαίνοντας προς κάτι που μοιάζει άσχημο, μαύρο, αβέβαιο.
Βασίλη Κόλλια με καλύπτεις
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Βασίλης Κόλλιας και Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον πλανήτη γη υπάρχουν άπειρες θρησκευτικές παραδόσεις που λένε από πολύ λογικά έως πολύ παράλογα πράγματα για τον Θεό. Θα ακολουθήσω αυτήν που μου φαίνεται αξιόπιστη.
Έχω δείξει με συγκεριμένα επιχειρήματα, τα οποία για χρόνια μένουν αναπάντητα, αν και απασχολούν τους θεολόγους, ότι η ορθόδοξη παράδοση είναι αναξιόπιστη και λέω ευχαριστώ δεν θα πάρω.
Περί ορέξεως όμως κολοκυθόπιτα και ο καθένας πιστεύει ότι θέλει. Το μόνο που λέω είναι ότι αυτός που πιστεύει την ορθόδοξη παράδοση δεν θα πρέπει να θεωρεί ότι οι άλλοι πρέπει να δέχονται ότι αυτονοήτως είναι αληθινή, και θεωρώ εύλογο το να υποστηρίζω ότι πιστεύει κάτι το οποίο είναι πολύ αδύναμο...
Η αναλογία με τους εφήβους και τους γονείς είναι λανθασμένη. Οι γονείς περιορίζονται από τη φύση του σύμπαντος. Δεν είναι παντοδύναμοι. Αναγκάζονται να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν μέσα στα πλαίσια που η φύση ή η κοινωνία θέτει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας προσωπικός Θεός που υποτίθεται πως είναι παντοδύναμος όμως δεν περιορίζεται από τη φύση. Αντίθετα, υποτίθεται πως αυτός φτιάχνει τους περιορισμούς. Άρα η αναλογία καταρρέει, εκτός και αν ο υποθετικός προσωπικός Θεός που μας αγαπάει είναι αναγκασμένος να περιοριστεί από τους νόμους της φύσης...
Anyway, όλα αυτά είναι χωρίς νόημα. Η κουβέντα περί εμπιστοσύνης και άλλων... μεγάλων λόγων είναι άνευ αντικειμένου, και χρησιμοποιείται μόνο εκ των υστέρων για να καλυφθεί όπως όπως ο... βασιλιάς που είναι γυμνός.
Θέλω να ξαναθέσω όσο πιο απλά γίνεται το πρόβλημα, περί σύμπαντος.Ποιο είναι το κοσμοείδωλο της επιστήμης σήμερα;Είναι δεν είναι στατικό, διαστέλλεται προς το άπειρο,παράλληλα σύμπαντα, σύμπαντα φούσκες καλ.το σύμπαν δημιουργήθηκε με διαδικασίες τρομερά βίαιες, όπως και η ζωή στον πλανήτη,με τρομερά βίαιες διαδικασίες, με εναλλαγή πλασμάτων επί εκατομμύρια έτη μέχρι την εμφάνιση του ανθρώπου. Αυτά λέει η επιστήμη. Απ την άλλη ο κόσμος της εκκλησίας είναι ένα σύμπαν τριών μερών, ουρανός ,γη , καταχθόνια. Όλα δημιουργήθηκαν τέλεια χωρίς κακό και θάνατο ώσπου η ανταρσία των αγγελών στον ουρανό και του ανθρώπου ανέτρεψε αυτή την τελειότητα και έφερε και το κακό.μόλις την προηγούμενη Κυριακή ο δεσπότης μας στο κύρηγμα του μιλώντας για το έργο των διαβόλων έλεγε: στον ουρανό οι δαίμονες προσπαθούν να εμποδίσουν την άνοδο των ψυχών στο Θεό, στη γη να μην αφήνουν τον άνθρωπο να εφαρμόσει τις εντολές του Θεού και στον Άδη να τιμωρούν τους κολασμένους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραπάνω μπορούν να συνυπάρξουν; Σαφέστατα όχι, ένα από τα δύο είναι αληθινό
Βέβαια ο καθένας αποδέχεται όποιο θέλει αλλά να προσπαθούμε να χωρέσουμε το σύμπαν της Επιστήμης, τραβώντας κάποιες απόψεις της απ΄τα μαλλιά, μέσα στην πίστη της εκκλησίας είναι τουλάχιστον ανέντιμο
κον Σιμούδη Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέσατε ένα ερώτημα:Είναι δυνατή η συνύπαρξη του κοσμοειδώλου της επιστήμης με αυτό της εκκλησίας. Προσωπικά απαντώ ναι. Η εκκλησία με την θεολογία της έχει καθήκον να επανερμηνεύει τις αλήθειες της και να τις προσαρμόζει στις εκάστοτε γνωστικές δυνατότητες των ανθρώπων, δίχως να αφίσταται της θεμελιώδους πίστης. Είναι γεγονός ότι για καιρό η θεολογία είχε αγκιστρωθεί σε μια επανάληψη της πατερικής σκέψης. Είναι καιρός να προχωρήσει παραπέρα. Εξάλλου το ίδιο ακριβώς έκαναν οι μεγάλοι Πατέρες. Το κοσμοείδωλο της Γραφής δεν έχει καμιά σχέση με το κοσμοείδωλο των Πατέρων. Οι Έλληνες Πατέρες είχαν υπ'όψιν τους το πτολεμαϊκό σύστημα, ενώ η Γραφή είναι προσδεδεμένη στις μεσοποταμιακές αντιλήψεις περί δημιουργίας. Ευτυχώς και στην χώρα μας υπάρχουν θεολόγοι που εργάζονται επί αυτού του εδάφους. Είναι μια ενδιαφέρουσα πρόκληση.
Θα προτιμούσα κ. Μέσκο να απαντούσατε στα σημεία που εθιξα.
ΑπάντησηΔιαγραφήα)Εχει Ορια η Επιστήμη;
β) ΕΙναι η Ταπεινωση το ενδυμα της Θεοτητος;
Και τι συνεπαγεται αυτό; Κατα την γνωμη μου συνεπαγεται ότι ο Θεός αποκαλύπτεται σε "ολο" το μεγαλείο του στους Ταπεινούς; Ετσι "δικαιολογημένα" για εσας δεν υπάρχει;
Και κατι τελευταίο
γ)Γιατι αραγε χρησιμοποιει η Ορθοδοξη Θεολογία τον Αποφατισμό; Μηπως επειδη οι Πατερες της Εκκλησίας ηξεραν ότι και η Γλώσσα εχει ορια όπως διατυπωσε ο Wittgestein;
Προς κ.Ζηνά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θα συμφωνούσα μαζί σας αλλά δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Ποιο τολμάει να πει στην Εκκλησία ότι πριν μερικές χιλιάδες χρόνια ο κόσμος δεν ήταν έτσι αλλά σε άλλη κατάσταση; Και ότι η σωτηρία δεν συνίσταται στην επάνοδο του "αρχαίου κάλους";
Προς Ανώνυμο
Τι εννοείτε με το ερώτημα ότι η επιστήμη έχει όρια; Ότι αύριο μεθαύριο μπορεί να μας πει ότι ο κόσμος ήταν αλλιώτικος πριν μερικές χιλιάδες χρόνια;
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή1.Κατά ποιον/ποια θεωρία/κοσμοθεωρία "το ενδυμα της θεότητος είναι η ταπείνωση;" Κατα τους ορθοδόξους; Αν ναι, τοτε γιατί έχουν εικόνα για τον Θεό ανθρωποι που δεν εχουν καμία σχέση με την ορθοδοξία; επειδη είναι ταπεινοί;
Οποιος δηλαδή είναι ταπεινός ενδύεται την θεότητα; Ειναι τόσο απλο;
2. Σε ποιό σημείο του κειμένου είδατε τον κ.Μέσκο να λέει πως δεν υπάρχει Θεός;
3. Οι πατέρες της εκκλησίας (ίσως ηξεραν τα όρια της γλώσσας) άραγε ήξεραν τα παρακάτω;
Παραθέτω 2 αράδες απο το βιβλίο του Στιβεν Ρανσιμαν :
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΩΝ - ΤΟΜΟΣ Ι -
Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ (σελ.25)
"Τα σπουδαιότερα λείψανα παρέμειναν στην Ανατολή, του
Χριστού στην Ιερουσαλήμ, ώσπου μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και των αγίων ως επί το
πλείστον στις γενέτειρές των."
Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν λείψανα του αναστάντα Ιησου;
Αν αυτό αληθεύει, τοτε καποιος άλλος λέει ψέματα (οι πατέρες;;;).
Αν αυτό αληθεύει, τι είναι ο Χριστιανισμός;
Αν πάλι δεν είναι αλήθεια, γιατί δεν τόλμησε ποτέ κανείς να το σχολιάσει, έστω ως "νοσηρή φαντασία"; Τόσα κ τόσα έχει αποκυρήξει η εκκλησία, αυτό πως ξέφυγε;
Που βρισκεται η ταπείνωση πίσω απο τα παραπάνω; Είναι ταπεινός αυτός που κρύβει πραγματα; Είναι ταπεινός οποιος λέει ψέματα;
Όταν διαβάζω κάτι τέτοιο,απο μία εκδοση του 1977, πραγματικά σοκάρομαι και αναρωτιέμαι τι κρύβεται, τι φαίνεται, και τι θα μείνει για πάντα στο σκοτάδι..
@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού αγαπητέ είναι δυνατή η συνύπαρξη της Εκκλησίας με μια σύγγρονη κοσμολογία, γιατί η εκκλησία δεν ενστερνήζεται μια τέτοια κοσμολογία; Θέλω να πω, αν αυτό είναι δυνατόν, γιατί δεν έχει συμβεί μέχρι σήμερα, γιατί δεν μας δίνει μια διδασκαλία για τον Χριστό που να είναι συμβατή με την σύγχρονη γνώση;
Και παρακαλώ πρόσεξε ότι άλλο θεολογία και άλλο εκκλησία. Αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς θα πρέπει να μιλούμε για την θεολογία της εκκλησίας, γιατί σύγχρονες εξω εκκλησιαστικές θεολογίες υπάρχουν άφθονες... Μπορώ να σου φτιάξω και εγώ μερικές!
Προς Ζηνά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς που λέει ο κ. Μέσκος ήθελα και εγώ να πω. Προσωπικά γνωρίζω μόνο την άποψη το κ. Ζηζιούλια που έγραψε ότι ο άνθρωπος έχασε όχι την αθανασία αλλά την δυνατότητα για αθανασία. Αν και αυτό δεν λύνει σχεδόν τίποτα πέραν τούτου ουδέν
Προς κ.Λιάγκα
Τί σε εκπλήσει τόσο; Στο Βυζάντιο υπήρχε κάθε αντικείμενο που αναφέρεται όχι μόνο στην Καινή αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη, και πολλές φορές όχι μόνο μία φορά
κον Σιμούδη Δημήτρη και κον Μέσκο Αρσένιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκετοί πανεπιστημιακοί θεολόγοι και εκτός πανεπιστημίου έχουν διατυπώσει αυτές τις απόψεις. Αναφέρω ενδεικτικά τον μακαρίτη τον Νικόλαο Ματσούκα και τον Χρήστο Γιανναρά, αλλά και τον Σεβ. Γόρτυνος Ιερεμία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει την δομή της ρωμαιοκαθολικής να αποφαίνεται αμέσως και κατηγορηματικά για κάθε αναφυόμενο δογματικό, ηθικό ή κοινωνικό ζήτημα. Η δομή της είναι κάπως χαοτική γι' αυτό και υπάρχουν πολλές απόψεις. Πάντα υπήρχαν. Φυσικά, όπως λέει και ο Παύλος Ευδοκίμωφ στο έργο του "Ορθοδοξία" όποιος δεν μπορεί να αντέξει αυτήν την ελευθερία δεν μπορεί να είναι ορθόδοξος. Γίνεται μια ζύμωση θεολογική επί των θεμάτων αυτών, χαίρομαι που συμμετέχω σ' αυτήν, δεν βρίσκω τον λόγο να σπεύσει η Εκκλησία "να απαντήσει". Χρειάζεται πολλή προσευχή και πολύ μελέτη.
κον Μέσκον
Διάβασα πολύ προσεκτικά και με σεβασμό τις αναρτήσεις σχετικά με την πορεία σας στον μοναχισμό. Διάβασα και το βιβλίο σας "Σοκ και Δέος" και τον "Πλανήτη της θεολογίας". Αν μου επιτρέπετε θα κάνω μια παρατήρηση κάπως θεολογική:
Οι ενστάσεις σας ως προς την πτώση και την εν Χριστώ ανόρθωση είναι δικαιολογημένες. Όμως, κινούνται πάντα contra μιας σχολαστικής θεολογικής ματιάς που δέχεται ένα περίκλειστο δογματικό σύστημα, πατερικώς κατοχυρωμένο. Απέναντι σ' ένα ανοιχτό δογματικό σύστημα με την δυνατότητα να επανερμηνεύεται ο λόγος του Θεού σύμφωνα με τις γνωστικές δυνατότητες του εκάστοτε παρόντος οι ενστάσεις σας δεν έχουν και πολύ μεγάλη σημασία. Αυτό όμως είναι ή τουλαχιστον πρέπει να είναι η ορθόδοξη θεολογία.
Η περί των εμπειριών ενστάσεις σας είναι ενδιαφέρουσες όμως κατά την γνώμη μου διατυπώνονται υπό την σκιά της θεολογίας του Παναγ. Χρήστου, Ιωαν. Ρωμανίδη και άλλων που υπερτόνισαν την θεωρία του φωτός ως probatio probatissima της ορθοδόξου θεολογίας, πράγμα όμως που δεν είναι σωστό. Η "σχολή" αυτή ας την ονομάσουμε "βιωματική" λέει ότι θεολογεί ορθοδόξως και ότι αποτελεί την γνήσια πατερική συνέχεια, όμως αυτό δεν αληθεύει. Μια πιο ιστορική προσέγγιση των εμπειριών αυτών αναπόφευκτα τις σχετικοποιεί και τις τοποθετεί εκεί που πρέπει, στο περιθώριο της χριστιανικής ζωής. Η ορθόδοξη χριστιανική ζωή δεν έχει μεθόδους, είναι ζωή πίστης και αγάπης άσχετη με οποιαδήποτε τεχνική. Άλλως καταντά κάτι το μηχανικό ή μηχανολογικό κύριε Μέσκο, πράγμα αντίθετο και με το πνεύμα και με το γράμμα του Ευαγγελίου.
Πάντως, για τους χριστιανούς που ήταν αγκιστρωμένοι σε εμπειρίες, σε δογματικές βεβαιότητες και αποκλειστικότητες φαντάζομαι πως θα 'ταν χρήσιμο το ταρακούνημα που υπέστησαν, γι'αυτό και κρίνω μάλλον θετική την συνεισφορά σας.
Να είσαστε πάντα καλά, υγιής και ευτυχισμένος.
Προς κ.Σιμούδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκπλήσει το γεγονός της ύπαρξης λειψανων του Ιησού. Είναι κάτι που δεν είχα ακούσει ποτέ.
Η Καινή Διαθήκη μιλάει για ανάληψη του Κυρίου, δεν μιλάει για λείψανο!!
Ο συλλογισμός μου είναι ο εξής :
Α)Ή το παραπάνω στοιχείο της διαφύλαξης των οστών ειναι φανταστικό, (μόνο και μόνο για να ανεβάζει το κύρος της Αυτοκρατορίας)
Β)Ή πραγματικό και απλα δεν έχει κοινοποιηθεί σε ευρύτερο κύκλο.
Λεω το παραπάνω διότι "αν όντως υπαρχει/υπήρξε λείψανο τότε δεν υπάρχει ανάσταση και αν δεν υπάρχει ανάσταση τοτε υπάρχει ψεμα".
Άρα, πως θεμελιώθηκε μια θρησκεία αγνοώντας/παραβλέποντας ενα τέτοιο στοιχειο;
Υπάρχει απάντηση σε αυτό; Και ρωτάω εσάς (όχι προσωπικά) που έχετε μελετήσει περισσότερο τα θεολογικά και πατερικά κείμενα.
@Λιάγκας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια διευκρίνηση
Νομίζω ότι στο βιβλίο του Ράνσιμαν γράφει για το χιτώνα του Ιησού, τα καρφιά κλπ.
Για την Επιστήμη εγώ έχω κάπως διαφορετικές απόψεις. Κάποια στιγμή αν μαζέψω το μυαλό μου θα σας στείλω
@Λιάγκας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ νομίζω ότι κάνεις κάτι λάθος. Ποτέ δεν έχω ακούσει ή διαβάσει για λείψανα του Ιησού, παρά μόνο τώρα τελευταία όταν βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα ένας τάφος όπου υπήρχαν τα ονόματα της οικογένειας του Ιησού και ετέθη ζήτημα αν είναι απλή σύμπτωση ή όντως είναι ο οικογενειακός τάφος του Ιησού. Δεν νομίζω ότι βρέθηκε απάντηση στο ερώτημα αυτό.
@ Λιάγκας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι γω νομίζω πως λείψανα του Ιησού πρέπει να εννοεί αντικείμενα του Ιησού. Πάντως θα το διαβάσω γιατί και γω δεν το ξαναάκουσα
@κ.Κόλλια, κ.Μέσκο, κ.Σιμούδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί όντως να κάνω λάθος, αλλα ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τον όρο "αντικείμενα του Θείου Πάθους" (για τον Σταυρό, τα καρφιά, το στεφάνι κλπ), και μιλάει με λεπτομέρειες για αυτά σε άλλο κεφάλαιο του βιβλίου.
Στο συγκεκριμένο κεφάλαιο μιλάει για την τάση που επικράτησε εκείνη την εποχη για συλλογή οστών. Και χρησιμοποιεί τη λέξη "λείψανο/α".
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατι δεν είχα ακούσει ποτέ κατι τέτοιο. Συγχωρέστε με σε περιπτωση που κάνω λαθος.
Η ελευθερη βουληση πάει περίπατο? Αν κανει οτι θέλει τοτε εμείς υποχρεούμαστε να υπακούσουμε και έτσι δεν μπορούμε να αμφιβάλουμε παρα μόνο να Τον αρνηθούμε
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μπορεί σε μια πρώτη προσέγγιση ένα τέτοιο πρόγραμμα να φαίνεται εξαιρετικά φιλόδοξο, όμως όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, υπάρχουν τα απαραίτητα εργαλεία αλλά και υλικά που το καθιστούν αρκετά ρεαλιστικό."
Να περιγράψεις το άπειρο ή να πεις τι υπήρχε πριν την αρχή του χρόνου και του χώρου? Εισαι σίγουρος ότι ξέρεις μαθηματικά και φυσική?