Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Η ζωή και η σωτηρία της

Η τελευταία φράση της προηγούμενης ανάρτησης είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και έτσι φυσιολογικά πρέπει να πω κάτι περισσότερο.

«Γιατί “σωτηρία” ίσον άρνηση της ζωής.»

Τι είναι η ζωή, και γιατί η σωτηρία της την καταστρέφει; Μερικά ερωτήματα για τα οποία κανείς, και εγώ ανάμεσα στους άλλους, μπορεί να μιλά ατέλειωτα. Όποιος διαβάζει λίγο προσεκτικά αυτό το μπλογκ καταλαβαίνει ότι δεν κάνω μεγάλες αναλύσεις, αλλά θέτω ερωτήματα και λέω απόψεις που έχουν σαν πρόθεση να κάνουν τον αναγνώστη να σκεφτεί. Να κατανοήσει ότι διάφορα αυτονόητα δεν είναι καθόλου αυτονόητα και να αναζητήσει ο ίδιος απαντήσεις. Στα σεμινάρια που έκανα τους δύο χειμώνες που πέρασαν έδωσα στους παρόντες και συγκεκριμένα εργαλεία για να οικοδομήσουν τις δικές τους απαντήσεις. Απαντήσεις που μπορούν να κινούνται σε διαμετρικά αντίθετες κατευθύνσεις. Εν καιρώ θα παρουσιάσω αναλυτικά και συστηματικά όλα αυτά. Να συμπληρώσω λέγοντας ότι μπορώ να είμαι βέβαιος ότι κάτι είναι λάθος, χωρίς να ξέρω με βεβαιότητα το τι είναι σωστό. Γιατί είναι πολύ πιο εύκολος ο έλεγχος του λάθους από την φανέρωση του σωστού.

Τι σημαίνει λοιπόν “να ζω την ζωή μου”; Πρωταρχικά σημαίνει ότι αποδέχομαι την ζωή μου, αυτό που κάνω μου αρέσει, το θέλω, το αγαπώ. Αναζητώ την ψυχική και συναισθηματική πληρότητα μέσα στην ζωή μου, μέσα σε αυτό που με περιβάλει. Μα βέβαια η ζωή μου είναι γεμάτη από πράγματα που δεν τα θέλω, δεν μου αρέσουν, δεν τα αγαπώ. Δεν πιέζω τον εαυτό μου να φανεί ότι του αρέσουν ή τα θέλει ή τα αγαπά. Όχι, δεν αγαπώ τους εχθρούς μου! Αναγνωρίζω τα σκοτεινά στοιχεία της ζωής μου και κάνω ότι μπορώ για να τα περιορίσω. Δεν μένω όμως μόνο σε αυτό. Φροντίζω να πλουτίσω την ζωή μου με πράγματα άλλα, που μου αρέσουν, που τα θέλω, που τα αγαπώ. Την προσοχή μου την δίνω σε αυτά, και η ζωή η ίδια μου δίνει πολλά τέτοια στοιχεία.

Αναλαμβάνω την ευθύνη όχι την υπευθυνότητα, για τα αρνητικά και στρέφομαι στα θετικά, τα καλλιεργώ, τα αναπτύσσω, φροντίζω αυτά να δίνουν τον τόνο στην ζωή μου και περιορίζω στο ελάχιστο δυνατόν την επίδραση των αρνητικών. Όλα στηρίζονται στην αποδοχή, σε όλο της το βάθος, της πραγματικότητάς μου, της θετικής και της αρνητικής και την ολόθυμη συνεργασία μου με αυτήν. Δεν είναι τόσο απλό αυτό…

Τι είναι η σωτηρία; Η αντίληψη ότι πρέπει να αλλάξει ριζικά η ζωή μου. Ότι πρέπει να βρω την μαγική συνταγή που θα κάνει τα πράγματα διαφορετικά, και τότε θα εξαφανισθούν τα αρνητικά και μείνουν μόνο τα θετικά. Η σωτηρία είχε, έχει και θα έχει δύο όψεις, την θρησκευτική και την πολιτική. Η ανθρωπότητα έχει πιστέψει κατά καιρούς και τις δύο και έχει κάνει σοβαρές επενδύσεις προσδοκώντας αυτές τις σωτηρίες. Το αποτέλεσμα είναι εντελώς απογοητευτικό, αλλά δεν είναι εύκολο κανείς να παραιτηθεί από τις προσδοκίες του. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις οι δύο διανοούμενοι που ανέφερα και στάθηκαν αφορμή για αυτές τις σκέψεις. Καταλαβαίνουν τα αδιέξοδα της πολιτικής και της θρησκείας, αλλά δεν μπορούν να παραιτηθούν από την προσδοκία μια νέας σωτηρίας. Θεωρούν ότι επειδή δίνουν νέα ονόματα λένε κάτι νέο. Δικαίωμά τους.

Το πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι η ελλιπής αφομοίωση των γνώσεων που μας προσφέρει η επιστήμη. Ο κόσμος, η ζωή, ο άνθρωπος και οι κοινωνίες είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και χαοτικά συστήματα και δεν είναι δυνατόν να βρεθούν λύσεις συμπαγείς και γενικής ισχύος. Δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπήρξε ποτέ σωτηρία, αλλά διαρκής αγώνας για βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης. Αυτός ο αγώνας είναι σκληρός, δύσκολος και απαιτεί ενήλικα άτομα. Στις μη δυτικές κοινωνίες οι ανήλικοι περισσεύουν γι’ αυτό και κοινωνίες αυτές είναι κοινωνίες που προσδοκούν την σωτηρία και αναμένουν σωτήρες. Το να είναι κανείς ενήλικος ή ανήλικος δεν έχει σχέση με την ηλικία, την μόρφωση και την κοινωνική θέση…

Πάνω από όλα είναι θέμα κουλτούρας και ο νοών νοείτο!

13 σχόλια:

  1. Καλημέρα, καλή βδομάδα,

    Βαθιές σκέψεις. Χωράνε πολλή συζήτηση.
    Μια ερώτηση μόνο:
    Πως μπαίνει ο θεός σε όλα αυτά; Η χριστιανικη σκέψη εχει συγκεκριμένη αντίληψη για την δράση του θεού στον κόσμο και τη ζωή του καθενος. Εσεις ποια απο αυτα τα στοιχεια κρατάτε και ποια όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Θεός μπαίνει όπου κανείς θέλει να Τον βάλει! Τις (κατά πολύ) περισότερες φορές επιστρατεύεται για να καλύψει την αποτυχία της ζωής...
    Την χριστιανική αντίληψη για την δράση του Θεού την διαψεύδει η ζωή, γεγονός που οδηγεί αυτούς που την επικαλούνται στο να καταφεύγουν σε θαυμαστά λογικά ακροβατικά. Σεβαστό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. 1) Συγγνώμη αν δεν κατάλαβα κάτι αλλά σας ρώτησα ποια είναι η δική σας θέση και όχι τι κάνουν ή τι μπορούν να κάνουν και να πιστεύουν οι άλλοι.
    Εαν η ερώτησή μου εμπίπτει στο πλαίσιο του θεολογικού διαλόγου και γι'αυτο δεν απαντήθηκε τότε δεκτό.

    2) Σχετικά με τη τελευταία σας παράγραφο: Η δυτική κοινωνία άρχισε να διαμορφώνεται όπως την ξέρουμε σήμερα όταν αποτίναξε απο πάνω της την έννοια της σωτηρίας και άρχισε τον αγώνα για επιστήμη και βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης.
    Την πορεία την περιγράφετε και στο "Αγιότητα και Πολιτισμός της Πληροφορίας" μόνο που εκεί για να πείτε τα ακριβώς αντίθετα! Τελικά εχει ενδιαφέρον να παρακολουθείς τη πορεία σκέψης κάποιου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την δική μου την άποψη θα την πω εν καιρώ γιατί δεν είναι απλή.
    Και τώρα δεν λέω κάτι διαφορετικό από ότι έλεγα στην Αγιότητα, απλώς αξιολογώ διαφορετικά τα πράγματα. Πράγματι ο δυτικός άνθρωπος είναι αντι-εκκλησιαστικός άνθρωπος και η ανάλυση που έκανα τότε νομίζω, γιατί για να πω την αλήθεια δεν θυμαμαι τις λεπτομέρειες, θα την υπέγραφα και τώρα. Τότε όμως θεωρούσα ότι η πορεία της δύσης ήταν αρνητική, τώρα πιστεύω ότι είναι θετική. Πράγματι έχω αλλάξει πολύ τις απόψεις μου όσον αφορά τον ρόλο της εκκλησίας και της ορθοδοξίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εκείνο που περνάει στα μουγγά, είναι ότι οι εκάστοτε απόψεις, είναι στενά συναρτημένες με τα υποβόσκοντα πάθη εντός του υποκειμένου...και αυτό καθιστά γελοία και αναξιόπιστη την ανταλλαγή απόψεων, τελικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Ανώνυμος
    Αυτή είναι μια ...απαθής απόφανση;
    Αυτή η λογική οδηγεί στον μηδενισμό της ζωής, γιατί η ζωή είναι πάθος και χαρακτηρίζει όλα τα κλειστά συστήματα, είτε θρησκευτικά είτε πολιτικά.
    Από ορθόδοξα, και όχι μόνο, μοναστήρια μέχρι το Ιράν και την Κίνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ναι, είναι μια ...απαθής κατά το δυνατόν απόφανση.
    Οπως έγραψε και η κ. Εύη Τσέκου στο ημερολόγιο της φυλακής της: αυτό που ονομάζουμε λογική σκέψη- ως κάτι που δεν το εγγίζουν τα συναισθήματα ενός εκάστου, όποια και αν είναι αυτά και τα βιώματα- νευρολογικά είναι ανέφικτη.
    Και ο Χριστός ήρθε για να μας ελευθερώσει απο το θάνατον των παθών.
    Οποιος έχει βιώσει αυτή την απελευθέρωση, γνωρίζει καλά σε τί κατάσταση αναφέρομαι.
    Το Πνεύμα το Αγιο, επιθυμεί κατά της Σαρκός(είναι ενάντιο στην ζωή όπως την ορίζετε εσείς δια της αποδοχής των εγκοσμίων παθών)
    Και το πνεύμα του κόσμου, μισεί και σιχαίνεται αφόρητα αυτούς που υπακούουν στα κελεύσματα του Αγίου Πνεύματος, γι αυτό με άπειρους τρόπους ανα τους αιώνες τους καταδιώκει και προσπαθεί τη φωνή τους να την φιμώσει...
    Και κανένα σύστημα δεν είναι απολύτως κλειστό, ώστε να είναι απολύτως προβλέψιμο και ελεγχόμενο.
    Διαρροές υπάρχουν και θα υπάρχουν απο παντού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου Σαλογραία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προσωπικά πιστεύω ότι καλόν είναι να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα ΟΥΦΟ στις νεράϊδες ή ...στον Χριστό που μας ελευθερώνει από τον θάνατο των παθών. (Έχω τους λόγους μου γι' αυτό.)
    Για τις νεράϊδες και τα ΟΥΦΟ δεν έχω σοβαρό λόγο που να με αποτρέπουν από το να πιστέψω στην ύπαρξή τους, αν και δεν τα πιστεύω.
    Για τον Χριστό που ελευθερώνει από τα πάθη έχω σοβαρό λόγο να μην το πιστεύω, όλους όσους δηλώνουν χριστιανοί, από την αρχή μέχρι σήμερα, με έσχατο παράδειγμα τον αγαπητό ανώνυμο που ...απαθώς χαρακτηρίζει γελοία κάθε ανταλλαγή απόψεων η οποία δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γεια χαρά σ'όλους
    Η ζωή όπως την καταδείχνει το άρθρο του κ. Μέσκου φαίνεται απλή:"Επικεντρώνομαι στα θετικά, δεν ασχολούμαι με τ'αρνητικά". Φαίνεται καλό. Σαν όμως πάει κάποιος να το κάμει πράξη θα καταλάβει πως ολάκερος ο άνθρωπος είναι σφιχτοδεμένος με το κακό. Μέσα του φωλιάζουν μύρια πάθη και κόλασες, όχι μονάχα οι δικές του, μα και τον προγόνων, γιατί όπως έλεγε και κείνος ο Γιουνγκ υπάρχει και το συλλογικό ασυνείδητο στο οποίο κοχλάζουν όλα τα πάθη τ'ανθρώπου. Άρα, ο άνθρωπος είναι αλυσσοδεμένος με όλα τα πάθη της γης και η επιστήμη, η λογική κι οι αναλύσεις δεν φελάνε. Μονάχα ψευτοανακούφιση προσφέρουν, σαν την πρέζα. Για τούτο χρειάζεται ριζική ανάπλαση. Για να γίνει η λάσπη μέσα μας φως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Νεόφυτος
    Υπάρχει μια παροιμία που λέει, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, και συμπληρώνω εγώ, στην συνέχεια τα πουλάει (στους ιθαγενείς) για λάσπη και φως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Υπάρχει και η άλλη παροιμία όμως: "Η κολοβή αλεπού, όλες κολοβές τις θέλει" και συμπληρώνω εγώ και ο αποτυχημένος μοναχός όλα αποτυχημένα τα θέλει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Για αποτυχίες εσύ μιλάς. Ίσως έτσι παρηγοριέσαι...
    Τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή