Αυτές τις μέρες διάβασα το βιβλίο του κ. Καραμπελιά Η Θεμελιώδης Παρέκκλιση. Τον συγγραφέα ως όνομα τον είχα ακουστά, αλλά πρώτη φορά διάβασα κάποιο βιβλίο του. Μου έδωσε λοιπόν την αφορμή να σκεφτώ κάποια πράγματα και να θέλω να γράψω κάτι σχετικά.
Το βιβλίο αυτό καταπιάνεται με υπερβολικά (θα έλεγα) θέματα και αντικείμενα και έτσι με πολλά θα συμφωνήσω και σε άλλα θα διαφωνήσω, όπως είναι φυσικό. Κάτι τέτοιο όμως για μένα δεν έχει και τόση σημασία. Δεν βρίσκω κάτι το ενδιαφέρον στο αν ο Μέσκος και ο Καραμπελιάς συμφωνούν ή διαφωνούν σε κάτι. Υπάρχουν όμως μερικά άλλα ενδιαφέροντα θέματα τα οποία περισσότερο τα αισθάνθηκα παρά τα ανακάλυψα με την λογική κριτική.
Αυτονοήτως είμαστε συνάδελφοι εν …τη μεταμελεία! Δεν έχω γνώσεις για την μαρξιστική σκέψη και βιβλιογραφία για να κρίνω τα λεγόμενα από τον συγγραφέα, πλην όμως δεν δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω το γεγονός ότι η μαρξιστική ορθοδοξία ακολουθεί τους δρόμους της χριστιανικής ορθοδοξίας προκειμένου να αποφύγει την κριτική. Αισθάνθηκα δικαιωμένος για την άποψή μου, ότι η χριστιανική εκκλησία κάνει ότι κάνουν και όλα τα άλλα κλειστά ιδεολογικά συστήματα. Και ο κ. Καραμπελιάς φαίνεται να διακρίνει την βαθειά σχέση κομμουνισμού και (ορθόδοξου) χριστιανισμού.
Από την κριτική όμως που κάνει στην μαρξιστική ορθοδοξία αισθάνομαι ότι είναι συνάδελφος …του κ. Γιανναρά. Όπως ο κ. Γιανναράς αρνείται τον χριστιανισμό αλλά προσπαθεί να σώσει τον Χριστό, έτσι και ο κ. Καραμπελιάς αρνείται τον μαρξισμό αλλά προσπαθεί να σώσει τον Μάρξ!
Οι παράλληλοι δρόμοι των κ. Γιανναρά και Καραμπελιά δεν σταματούν μόνο σε αυτό. Κοινό τους στοιχείο είναι η έχθρα προς την Δύση η οποία συνδυάζεται με μια ευρύτατη χρήση επιστημονικών και τεχνολογικών αναφορών που όμως φανερώνουν την αδυναμία και των δύο να αφομοιώσουν και να εσωτερικεύσουν το σύγχρονο επιστημονικό και τεχνολογικό γίγνεσθαι. Όσο για αυτό έχω αρκετές γνώσεις για να το ισχυρισθώ.
Μέσα από έντονα αντιφατικές και αλληλοαναιρούμενες πορείες και οι δύο περιγράφουν με ζοφερά χρώματα τα αδιέξοδα της Δύσης και μας προτείνουν την μόνη οδό σωτηρίας. Ο καθένας διαφορετική, αλλά εντούτοις μοναδική, αποκλειστική. Και οι δύο επίσης κρατούν για τους δικούς τους πρωτεύοντες ρόλους. Χωρίς τον Μάρξ και την Ελλάδα ο ένας, χωρίς τον Χριστό και την Ελλάδα ο άλλος, σωτηρία δεν υπάρχει…
Προσωπικά κόλλησα σε αυτήν την απορία: Τι μανία είναι αυτή, να αγωνίζονται οι άνθρωποι για την …σωτηρία του κόσμου!
Και καλά, στο παρελθόν που δεν ξέραμε πολλά, μπορούσαμε να φτιάξουμε (κατά φαντασίαν βέβαια) μια συνταγή που θα έσωζε τον κόσμο. Αλλά να επιμένουμε να κάνουμε το ίδιο, σε μια εποχή που έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κόσμος υπάρχει γιατί ακριβώς …δεν υπάρχει σωτηρία!
Σκεφτείτε λιγάκι τι σημαίνει εξέλιξη, είτε δια της φυσικής επιλογής είτε με όποιον άλλον τρόπο θέλετε, θυμηθείτε που οδήγησαν οι πάσης φύσεως σωτήρες, διαβάστε για το χάος και την πολυπλοκότητα στην φύση και την ζωή, την εγγενή αντιφατικότητα και καταστροφικότητα που κυριαρχούν στο σύμπαν και θα αντιληφθείτε ότι η “σωτηρία” αφορά άλλους, όχι τους κατοίκους του πλανήτη Γη!
Γιατί “σωτηρία” ίσον άρνηση της ζωής.
Καιρός λοιπόν να θυμηθούμε τον Επίκουρο.Αλλά κι αυτός για σωτηρία,όπως ο ίδιος την εννοούσε,έγραψε.Η επικούρειος σωτηρία είναι η απόλαυση των ηδονών του βίου, με εμβαθύνσεις όχι όπως αυτή που βλέπουμε στην ωραιότατη φωτογραφία ναυαγίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρσένιος Μέσκος @
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσωπικά κόλλησα σε αυτήν την απορία: Τι μανία είναι αυτή, να αγωνίζονται οι άνθρωποι για την …σωτηρία του κόσμου!"
Ναι, αλλά και κάποιοι άλλοι προσπαθούν απεγνωσμένα να "σώσουν" τους "σωσμένους" από την "σωτηρία" τους.
Τελικά , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι προσπαθούν να "σώσουν" από την "σωτηρία" τους άλλους!
Δεν νομίζω να διαφωνείς...
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βέβαια διαφωνώ. Άλλο να προσπαθείς να σώσεις, επομένως να πείσεις για την μοναδικότητα της άποψής σου και άλλο να εκφράζεις την άποψή σου, ως μια άποψη ανάμεσα στις άλλες (και όποιος θέλει την παίρνει). Αν δεν καταλαβαίνεις την διαφορά, δεν μπορώ ούτε θέλω να κάνω κάτι γι' αυτό!
Να είσαι καλά!
Αν η σωτηρία είναι άρνηση ζωής,τότε η κατάφαση της ζωής ποιά είναι; Σκέτη και μόνη η ζωή ; Να ζούμε μόνο για τη ζωή και πέρα από αυτό τίποτε άλλο ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον μας χρειάζεται ένα delete και να φτιάξουμε πάνω σε ένα blank έγγραφο όσο το δυνατόν λιγότερες λέξεις. Με ένα πχ 4U να τελειώνουμε.
Καλύτερα όμως θα ήταν να πισωγυρίσουμε(sic) σε γραφές γραμμικές ή μυστικές και γνώριμες σε ιερατεία όπως ήταν κάποτε αυτό της Αιγύπτου.
Είναι η γραμμική άποψη της ιστορίας που ενώνει τους μαρξιστές με τους χριστιανούς. Μια πορεία ευθύγραμμη προς μια "βασιλεία των ουρανών". Η αρχαιοελληνική σκέψη δεν είχε αυτήν την πεποίθηση. Πρόκειται για άποψη σημιτική και μάλιστα εβραϊκή. Για τους Έλληνες μέχρι τον Πλάτωνα δεν τίθεται θέμα "σωτηρίας". Έχουμε να κάνουμε με μια κατάφαση στην ενθαδικότητα. Από τον Πλάτωνα και μετά, νομίζω, η ελληνική σκέψη ζητά την απελευθέρωση σ' έναν άλλο κόσμο, αυτόν των ιδεών. Ο μοναχισμός θα προσκοληθεί στην άποψη αυτήν δια του νεοπλατωνισμού. Έτσι η Εκκλησία θα ζει με δυο οράματα, το ένα αφορά στα έσχατα, την βασιλεία που έρχεται και το άλλο αφορά στην αποταγή της ενθαδικότητας, την φυγή στον άλλο κόσμο του φωτός. Κατά τη γνώμη μου καταλυτική ήταν η επιρροή του Ωριγένους του Αλεξανδρινού για την μεταφορά των πλατωνικών ιδεών στον Χριστιανισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν έσχατα ή δεύτερη έλευση του Χριστού. Νομίζω σημασία έχει που επικεντρώνει κανείς το ενδιαφέρον του. Κάθε εποχή, κάθε άνθρωπος είδε διαφορετικά το Ευαγγέλιο και τον Ιησού. Έδωσε την δική του σημασία στα γραφόμενα. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Αυτά που λένε για μια απ' αρχής μοναδική ερμηνεία που οι "άλλοι" την διέστρεψαν ηθελημένα, είναι ένα σχήμα νοητικό πολύ προσφιλές κατά τον μεσαίωνα, αλλά πολύ ασταθές για την εποχή μας. Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει η εσχατολογία, ούτε η αποταγή του κόσμου και οι εμπειρίες με άλλους κόσμους. Παρεπιπτόντως, στον βίο του Πλωτίνου, που 'ναι γραμμένος από τον Πορφύριο, αναφέρεται πως δυο φορές ο Πλωτίνος είδε το "Εν" ως φώς! Τί ομοιότητα! Τίποτα από αυτά δεν με απασχολούν, αν και τα σέβομαι πολύ. Μ' ενδιαφέρει η ηθική. Για μένα ο Χριστός είναι η ενσάρκωση του ηθικού βίου, η διδαχή του η απόλυτη ηθική τελειότητα, ο σκοπός της εμφανίσεώς του η παράδοση διά λόγων και έργων ενός καινούργιου τρόπου ζωής. Ηθικού. Ακέραιου. Τα δόγματα έχουν θέση ως αιτία και δικαιολογητική βάση του ηθικού βίου, αλλά η αξία τους δεν είναι απόλυτη: "Δέν θέλει εἰσέλθει εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν πᾶς ὁ λέγων πρὸς ἐμὲ Κύριε, Κύριε, ἀλλ' ὁ πράττων τὸ θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς" (Ματ. 7,21). Φυσικά, τίποτα από αυτά που λέω δεν είναι καινούργιο. Διεξοδικά έχει αναπτυχθεί από τον Εμμανουήλ Κάντ στο έργο του "Η θρησκεία στα πλαίσια του καθαρού λόγου" και πιο εμπεριστατωμένα ιστορικά από τον Αδόλφο φον Χάρνακ στο έργο του "Η ουσία του Χριστιανισμού". Αν λοιπόν η σωτηρία σημαίνει πριν από οποιαδήποτε δογματική προέκταση ακεραιότητα βίου, τότε θέλω να σωθώ !
ΑπάντησηΔιαγραφή(Η παραθεση του χωρίου έγινε από την μετάφραση της Γραφής από τον αρχιμ. Νεόφυτο Βάμβα έκδοση Βιβλικής Εταιρείας).
Λες:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλλά να επιμένουμε να κάνουμε το ίδιο, σε μια εποχή που έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κόσμος υπάρχει γιατί ακριβώς …δεν υπάρχει σωτηρία!"
Συγνώμη αγαπητέ μου Αρσένιε αλλά κάποιες φορές ο "δογματισμός" σου, για έναν άνθρωπο που έφυγε από τη στάνη, με σοκάρει...
Άλλο να πεις "φαίνεται ότι" ή "πιστεύω ότι" κι άλλο να λες "έχει γίνει αντιληπτό ότι...". Μετά τις ανατροπές που έχει ζήσει η ανθρωπότητα στη φιλοσοφία και την επιστήμη, θα περίμενα όλοι να είμαστε πιο μετριοπαθείς στις αποφάνσεις μας.
Το θεώρημα της μη πληρότητας το ξέρεις...
Xαιρετώ... :-)
Αφού το θέμα είναι η σύνδεση της γραφής με τη σωτηρία του κόσμου ή του ανθρώπου,πηγή αυτής της σύνδεσης δεν είναι άλλη από τότε που ο άνθρωπος είδε για πρώτη φορά εγχάρακτη σε πλάκες τη μορφή λόγου. Ο προφορικός λόγος αποκτά σχήμα,είναι εκ Θεού,για να αποκτήσει στη συνέχεια και προφητικό περιεχόμενο. Ασφαλώς,τούτο εύκολα εννοείται με την αποτύπωση του θείου επί των πλακών του Μωυσή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρομαι στον κατά βάσιν ανατολικό, και μετέπειτα δυτικό,πολιτισμό που τον διαμόρφωσε αυτή η, περιληπτική της γραφής, ιστορία, που μόλις εξέθεσα.
Θα πρέπει επομένως να μην αμφισβητούμαι ότι οποιαδήποτε μορφή γραφής - πέραν της κατά σύμβασιν - μιλώ πάντα για ό,τι αφορά στην εγγύς Ανατολή και Δύση - είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με σωτηρία ή σωτηριολογία. Αυτή είναι η "μήτρα" του γραπτού λόγου. Όποιος λοιπόν νομίζει ότι γράφει, "επειδή του αρέσει να γράφει", μάλλον τον εαυτό του προσπαθεί να εξαπατήσει.
Βέβαια, με την ικανότητα που σήμερα έχουμε αποκτήσει οι περισσότεροι, μπορούμε όλοι να γίνουμε γραφείς. Αλλά όπως μεταξύ των τραγουδιστών υπάρχουν οι "τραγουδισταράδες" και μεταξύ των ποσοσφαιριστών οι "ποδοσφαιρισταράδες",έτσι,υπάρχουν και οι γραφιάδες ανάμεσα στους γραφείς. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγομαι ίσως κι εγώ.
Η γραμμική άποψη της ιστορίας που ενώνει μαρξιστές και χριστιανούς, ως προς το θέμα "ορθοδοξία", αφορά σε όλους όσους είναι απέξω από την Ορθοδοξία, μέσα στο μαρξισμό ή "μέσα κι έξω" σε ένα μπέρδεμα, που λέγεται χριστιανομαρξισμός.Ο μαρξισμός αποτελεί κάκιστο αντίγραφο του καθ΄ ημάς χριστιανισμού και άριστη μεταγραφή του παπισμού.Περιττεύει να τονίσω ότι η περί πάντων επικράτηση της τάσης "όλα να θεωρούνται απόψεις", είναι προτεσταντικής προέλευσης. Ο προτεσταντικός σχτετικισμός (με τη φιλοσοφική έννοια του όρου) δεν άφησε τίποτα όρθιο και έδωσε στον καθένα το δικαίωμα να φτιάχνει κι από μια "εκκλησία" όπως εκείνος τη φανταζόταν. Η συντηρητική μερίδα των προτεσταντών, μπροστά σ΄ αυτό το "αλαλούμ" που δημιουργήθηκε, αποφάσισε κάποια στιγμή να βάλει ένα φραγμό για να ακουμπήσει,έτσι, τον απολυταρχικό στις δομές του παπισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθ΄ ημάς Χριστιανισμός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτά, όπως δεν έχει και καμία απολύτως σχέση με ό,τι ονομάζουμε αίρεση. Αν η Ορθοδοξία θεωρεί κάτι ως απόλυτο, αυτό είναι το δόγμα της. Το οποίο θεωρεί απόλυτο το φαινόμενο της ζωής, αφού και ο θάνατος έπαψε να έχει απόλυτη κυριαρχία. Η Ανάσταση τον κατέστησε σχετικό.
Δεν υποχρεώνει κανένα αυτά να τα δέχεται ή να τα πιστεύει.Χρέος έχουν μόνο εκείνοι, που τους βάζουμε στο σκαμνί, τους καταδικάζουμε σχεδόν αναπολόγητους και υποχρεωτικά, δίνουν την καλήν ομολογία χωρίς να προσπαθούν κανένα να πείσουν.Όταν η καταδικαστική απόφαση είναι ειλημμένη, δεν υπάρχουν περιθώρια πειθούς ουδενός. Λοιπόν. Αυτά που γράφω δεν είναι για να πείσουν κανένα, ο απολογητής λέει την απολογία του και : Guard, fire !
@Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν έχεις αντιληφθεί κάποια πράγματα...
Το θεώρημα της μη πληρότητας οδηγεί στο άδειασμα από περιεχόμενο της "σωτηρίας".
Όσο για τα άλλα, δεν είναι άποψή μου αλλά αντιλήψεις που κυριαρχούν στην επιστημονική κοινότητα, αντιλήψεις που φαίνεται ότι αποδέχεσαι και εσύ. Το πρόβλημα είναι ότι ο εν λόγω θεολόγος μιλά τόσο μπερδεμένα και αναμιγνύει το αληθές με το ψευδές σε τέτοιο βαθμό και τόσο περίτεχνα που ο αναγνώστης εύκολα παραπλανάται...
Εν πάσει περιπτώσει όπως έχω πει πολλές φορές, γράφω συνοπτικότατα την άποψή μου μάλλον την σκέψη μου και όποιος θέλει την λαμβάνει υπ' όψιν του και όποιος θέλει όχι.
@ Κυπριανό και Σπύρο
Θα ξαναπώ ότι σε αυτό το μπλογκ δεν εκθέτω συγκροτημένες απόψεις και δεν θέλω να κάνω θεολογικό διάλογο, οπότε μην περιμένετε από εμένα τοποθετήσεις πάνω σε αυτά που λέτε.
@Κυπριανός
ΑπάντησηΔιαγραφή(Αυτό δεν είναι θεολογικό) Ναι η ζωή έχει από μόνη της αυτοαξία. Αν ζω δεν χρειάζομαι κάτι άλλο. Αν δεν ζω φαντάζομαι ή κατασκευάζω ή παίρνω πράγματα για να αισθανθώ ή να νομίσω ότι ζω...
Πλην όμως, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. (έτσι γνωρίζω εγώ την σχετική παροιμία!)
1) Αν ο "εν λόγω θεολόγος" είμαι εγώ, που δεν είμαι θεολόγος, μπορεί ο αναγνώστης να ξεμπερδέψει τα μπερδεμένα πατώντας το βελάκι του κέρσορα στο όνομά μου.Με τίτλο "Γραφή και σωτηρία" δίνω μια πιό καθαρή εικόνα. Εδώ γράφω βιαστικά και κατά το δυνατόν σύντομα.
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Όταν κάποιος γράφει για θέματα που αγγίζουν θεολογικά ζητήματα, είναι προτιμότερο να λέει ευθύς εξ αρχής ότι γι΄ αυτόν θεολογία δεν υπάρχει. Κάτι ανάλογο περίπου μας είπε και ο κύριος Γιάλομ Ίρβιν (ψυχολογία δεν υπάρχει) που θεραπεύει την ψυχή.
3) Αναφερθήκατε στη σωτηρία και στους σωτήρες του κόσμου δια του γραπτού λόγου. Προφανώς δεν θεωρείται τον εαυτό σας σωτήρα. Αλλά δεν μας είπατε πως και από που ξεκίνησε η γραφή, ο έλλογος έγγραφος λόγος όπως τον γνωρίζουμε και όχι τα ορνιθοσκαλίσματα σε σπηλιές και βράχους. Θα με παραπέμψετε πάλι στα βιβλία σας ;
4) Και τελευταίο. Αν "ο εν λόγω θεολόγος" είμαι εγώ, θα ήταν σκόπιμο να μην προκαταλαμβάνεται τον αναγνώστη με χαρακτηρισμούς του τύπου "μιλά τόσο μπερδεμένα και αναμιγνύει το αληθές με το ψευδές σε τέτοιο βαθμό και τόσο περίτεχνα που ο αναγνώστης εύκολα παραπλανάται". Ελπίζω, ο αναγνώστης να έχει την ικανότητα να καταλαβαίνει, και κρίση για να δει ότι παραπλανάται. Μπορεί,αν θέλει,να καταθέσει τη γνώμη του πάνω σ΄ αυτά. Όχι όμως τόσο αφηρημένα και υποβόλιμα, όπως κάνετε σεις.
Μ :"Αν δεν ζω φαντάζομαι ή κατασκευάζω ή παίρνω πράγματα για να αισθανθώ ή να νομίσω ότι ζω..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ: Αφήσατε έξω τον κ. Μπάρενμποϊμ.
Μ :"Αν ζω δεν χρειάζομαι κάτι άλλο."
Κ : Και το Ηρώδειο; Αυτό που θα το βάλουμε ;
Καλησπέρα σε όλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚε. Μέσκο μπορείτε να διευκρινίσετε τι ακριβως εννοείτε με το "αν ζω δεν χρειάζομαι κατι άλλο";
Ποιες ενέργειες-καταστάσεις της ζωής ορίζουν την αυτάρκεια που περιγράφετε και η έλλειψή τους μας οδηγεί στη φαντασί;
Κον Μέσκον
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγχωρείτε, κατάλαβα λάθος. Νόμιζα πως επιθυμούσατε τον θεολογικό διάλογο. Δεν θα σας ξαναενοχλήσω.
Προς όλους
Καλές διακοπές !
@ Κ. Τσίνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα γράψω μια νέα ανάρτηση για το θέμα αυτό.
@Σπύρο
Το θέμα το έχω ξεκαθρίσει προ καιρού...
Να περνάς καλά!
Βασίλειος είπε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφετε αγαπητέ κ. Μέσκο: "Τι μανία είναι αυτή να αγωνίζονται οι άνθρωποι για την ...σωτηρία του κόσμου;"
Απορία: Μα και σεις δεν αγωνίζστε με βιβλία και ιστότοπους να μας σώσετε από την "πλάνη" του Χριστιανισμού;
@Βασίλειος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύεις δηλαδή ότι ο κόσμος κινδυνεύει από τον ...χριστιανισμό και επομένως και εγώ μπορεί να αναδειχθώ σε σωτήρα του κόσμου;
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κ. Μέσκος καταθέτει μια άποψη πως δεν χρειάζεται η σωτηρία για να ζήσει ο άνθρωπος.
Και ο οπαδός της ανάγκης σωτηρίας αντί να απαντήσει στην άποψη του πρώτου περί σωτηρίας και ποιάς σωτηρίας, αναρωτιέται: "Μα και σεις δεν αγωνίζεστε με βιβλία και ιστότοπους να μας σώσετε από την "πλάνη" του Χριστιανισμού".
Σκοπός του ασφαλώς να μπουν στον ίδιο παρονομαστή η περί σωτηρίας αξιωματική παραδοχή με την κριτική που της ασκεί ο κ. Μέσκος. Και αντί να συζητήσουμε επί της ουσίας της άποψης Μέσκου μετακινείται σκοπίμως η κουβέντα στο εξής σχήμα: περί σωτηρίας ομιλούμε εμείς περί σωτηρίας από τη σωτηρία που προτείνουμε ομιλείτε εσείς.
Κλασσικό παράδειγμα ηθελημένης εκτροπής της συζήτησης όταν μας λείπουν τα επιχειρήματα.
Άντε στην υγειά μας!
U.
κ. U. (θα μπλέξουμε τις ανωνυμίες μας) θεωρείτε ότι η φράση του κ. Μέσκου "έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κόσμος υπάρχει γιατί ακριβώς …δεν υπάρχει σωτηρία!" δεν κρύβει μια βεβαιότητα; Εγώ έτσι το μεταφράζω, μπορεί να κάνω και λάθος. Αλλά πέρα από αυτό καλό θα ήταν ο κ. Μέσκος να αναφέρει συνοπτικά (εδώ ή σε κάποιο άλλο ποστ) τί εννοεί με τη λέξη "σωτηρία" γιατί έχω την αίσθηση ότι πολλές από τις διαφωνίες οφείλονται ΚΑΙ στην αδυναμία μας να αντιληφθούμε το περιεχόμενο που δίνει ο καθένας στις λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ.
@Ανώνυμοι Α. και U.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι αν διαβάσετε την ανάρτηση θα καταστεί αρκέτά σαφές τι εννοώ με την λέξη σωτηρία. Αφου την γράφω με συγκεκριμένη αφορμή και αναφέρομαι σε συγκεκριμένους ανθρώπους με γνωστές θέσεις, αλλά και μιλώ για Χριστό και Μαρξ!
όσον αφορά την βεβαιότητα, πως μπορεί να συνυπάρχει με την πολυπλοκότητα και το χάος;
Δείτε και την επόμενη ανάρτηση.
Η, κατά το κύριο Μέσκο σωτηρία, Ανώνυμε Α, γράφεται διαφορετικά : Να ζεις για τη ζωή. Όπου η σχετικώς αφηρημένη "σωτηρία" αντικαθίσταται από τη "ζωή". Έχουμε, δηλαδή, το "ζήσε για τη ζωή" και όχι το "ζήσε για τη σωτηρία".Αλλά η σωτηρία δεν είναι πάντα έννοια αφηρημένη.Όταν ένας πνίγεται και ο άλλος του ρίχνει ένα σωσίβιο,για παράδειγμα, αυτό είναι κάτι αφηρημένο; Το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή. Άλλα της ζωής είναι αφηρημένα και άλλα συγκεκριμένα. Εξαρτάται πιο, και τι, θα αξιολογήσουμε περισσότερο: Το πεπερασμένο των αισθήσεων ή το ατελεύτητο της συναίσθησης.
ΑπάντησηΔιαγραφή