Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Αντικαταθλιπτικό


Έχω περάσει πολλά στην ζωή μου, αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι με γυροφέρνει …η κατάθλιψη! Και όμως μου συμβαίνει τώρα. Προφανώς είμαι κρυπτοσωβινιστής. Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μου, τα όσα διαβάζω στον ξένο τύπο και αυτά που καταλαβαίνω μόνος μου με καταθλίβουν αφόρητα. Πιο πολύ όμως με καταθλίβουν μερικά που διαβάζω σαν αυτά του Γιανναρά και του ομοϊδεάτη του Θεοδωράκη και όλων των άλλων συνομωσιολόγων που επιμένουν να μην βλέπουν, να μην καταλαβαίνουν αλλά να ισχυρίζονται ότι αυτοί ξέρουν …ότι μας κυνηγούν κάποιοι κακοί.

( Όταν οι κυνηγοί βγαίνουν στο κυνήγι, πυροβολούν τον πρώτο λαγό που τα χάνει και κάθεται μπροστά τους. Δεν έχουν …προσωπικά μαζί του, απλά ο καημένος στάθηκε άτυχος. Τι ντροπή! Μοιράζομαι την μοίρα του…)

Γιατί αναρωτιέμαι, έχουμε άραγε μέλλον; Πριν τρία χρόνια, στην τότε Τρίτη τάξη σχεδίαζα στον πίνακα κάποια σχέδια για να εξηγήσω το πώς λειτουργούσαν οι κρίσεις στο παγκόσμιο σύστημα και αναρωτιόμουν, πώς θα είναι άραγε η επόμενη; Έλεγα, θα την προκαλέσουν …εξωγήινοι; Προφανώς είχα έλλειψη γνώσεων και φαντασίας, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα ότι θα ήμουν και εγώ θύμα της! Και να που είμαι…

Χθες παρακολούθησα μια παράσταση, το σόου της Μαρινέλας στο Θέατρο Παλλάς και ξαναπήρα επάνω μου. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την Μαρινέλα, απλά έχω να πω ότι με εντυπωσίασε. Με ενθουσίασε όμως η ποιότητα της όλης παράστασης. Με κατενθουσίασε, δεν ήθελα να τελειώσει. Με συνέπαιρνε η ιδέα ότι είναι μια γνήσια ελληνική παράσταση, μοντέρνα αλλά και παραδοσιακή. Ένα τραγούδι ήταν σαν βυζαντινός ύμνος. Εφόσον μπορούμε να παράγουμε τέτοιου επιπέδου πολιτιστικά προϊόντα, το μέλλον είναι δικό μας.

Ναι υπάρχουν πολλοί από εμάς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς να βγάλουν χρήματα χωρίς να δουλέψουν, όμως έφθασε το τέλος τους. Μέσα στο χάος το οποίο έρχεται οι μέτριοι και οι αδιάφοροι θα παν στο περιθώριο. Οι δεινόσαυροι της διανόησης και της πολιτικής, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα εξαφανισθούν. Ανίκανοι και δόλιοι, μαζί με πάμπολλους αθώους θα χαθούν, όμως…

Ανήμερα πρώτη Μάη, βγέστε έξω και δείτε την ζωή. Ο χειμώνας-θάνατος δεν την σταματά, μέσα από την διάλυση και την σαπίλα ξεπετιέται το βλαστάρι πράσινο και θαλερό…

Ας προσπαθήσουμε ο καθένας μας να γίνει καλύτερος σε αυτό που είναι, ας πάρουμε θέσεις μάχης επενδύοντας όσο μπορούμε στο να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας, όπου κι αν είμαστε.

Θα δοθούν οι ευκαιρίες. Θα πάμε πιο μπροστά από όπου ήμασταν μέχρι τώρα.

Όχι γιατί είμαστε Έλληνες ούτε γιατί είμαστε καλοί ή καλύτεροι, αλλά γιατί αυτός είναι ο νόμος της ζωής.

24 σχόλια:

  1. Το μήνυμά σου δεν βγάζει κατάθλιψη, μάλλον αισιοδοξία θα έλεγα.
    Καλό μήνα Αρσένιε, να είσαι πάντα καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αρσένιε καλό μήνα.Μεγάλη μαγκιά να ψυχανεμίζεσαι
    τι σε γυροφέρνει.Για όλους αυτούς που εξακολου-
    θούν να σκιαμαχούν κατά παντός εχθρού και επιβουλέα της "μεγαλωσύνης" μας:"λόγια πολλά,λόγια χαμένα για
    χαμένους και χαμένα".
    Γειά χαρά.Κωστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σιμούδης Δημήτριος2 Μαΐου 2010 στις 10:54 π.μ.

    Η ιδέα ότι οι εχθροί μας φταίνε για τα χάλια μας μας έχει διαποτίσει για τα καλά. Όταν συνάδελφος ανέφερε τα λεγόμενα του Θεοδωράκη ακούστηκαν τα παρακάτω "επιτέλους ένας πνευματικός άνθρωπος είπε την αλήθεια", "το είπε ο π. Παΐσιος ότι θα πάρουμε την Πόλη" και δεν πρόκειται για ακραίους ανθρώπους. Τι μυαλά κουβαλάμε στο κεφάλι μας?
    Είναι όμως ευκαιρία να αλλάξουμε όλα αυτά που μας έφεραν εδώ και ελπίζω να μείνουν στο περιθώριο οι παραπάνω ιδέες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πάλι αισθανόμουν ένα βάρος στην καρδιά τα πεντέμισι χρόνια που κυβέρναγε η Νέα Δημοκρατία.

    Το 2004 ήξερα καλά, αφού τους είχα παρακολουθήσει για χρόνια, πως επρόκειτο για ανθρώπους ανίκανους και θιασώτες του πελατειακού κράτους. Από τότε, κάθε τόσο έβλεπα τα σημάδια της παρακμής στην οποία είχαμε πέσει. Πότε ήταν δείκτες που κατρακυλούσαν και προσέγγιζαν τους αντίστοιχους δείκτες της υποσαχάριας Αφρικής, πότε ήταν νόμοι για ημέτερους, πότε ήταν σκάνδαλα, πότε ήταν έλλειψη κινήσεων σε σημαντικά θέματα που δε σήκωναν αναβολή, όλα τα σημεία έδειχναν πως η Ελλάδα έχει γίνει διαλυμένη χώρα.

    Το 2009 το βάρος μου έφυγε. Αλλά πριν προλάβω να ευχαριστηθώ την νέα κατάσταση, η πραγματικότητα στάθηκε αμείλικτη. Δε φτάνει που τα στοιχεία ήταν πλαστά, αλλά είχαμε την ατυχία να χρεοκοπήσει η Ισλανδία και το Ντουμπάι, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο πανικός. Και τώρα επικρατεί η αβεβαιότητα.

    Την αβεβαιότητα δεν τη γλιτώνω, αλλά την κατάθλιψη τη γλίτωσα. Τώρα, ας ανησυχήσουν και οι υπόλοιποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λίτσα

    Ευχαριστώ για τις ευχές και αντέυχομαι. Δεν είπα δα ότι έπαθα ...κατάθλιψη! Άλλο να με γυροφέρνει, πως μπορεί διαφορετικά όταν δεν τολμώ να πάρω τηλέφωνο σε φίλους μου γιατί φοβάμαι τι θα ακούσω (σχετικά με την εργασική κλπ. κατάστασή τους) και άλλο να παραδοθεί κανείς σε αυτήν. Κάτι τέτοιο δεν μου συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σιμούδης Δημήτριος
    Πράγματι και εγώ ελπίζω ότι οι αυτιστικές ιδέες θα ...μας τελειώσουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κωστής
    Όσοι καταλάβουν ότι ήρθε ο καιρός για έργα, θα είναι οι κερδισμένοι της νέας ημέρας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανδρέας
    Και εγώ πιστεύω ότι σταθήκαμε και λίγο άτυχοι...
    Ήτανε στραβό το κλίμα, αλλά το έφαγε και ο γάϊδαρος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σπύρος Α. Χιόνης3 Μαΐου 2010 στις 12:50 μ.μ.

    Προσωπικά, δέχομαι ότι ενδέχεται να υπάρχει κάποιο σχέδιο για να "διευθετηθούν" ορισμένα ανοιχτά ζητήματα όπως το Κυπριακό, το Σκοπιανό κλπ.
    Οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. δεν βλέπουν τα ζητήματα αυτά μέσα από το πρίσμα των "ελληνικών δικαίων". Τα αντιμετωπίζουν ως εκκρεμότητες που άλλοτε τους ευνοούν να υφίστανται και άλλοτε όχι.
    Το πρόβλημα όμως δεν είναι εδώ. Έγκειται στην δική μας ευθύνη. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν μη τι άλλο θα μπορούσαμε να είχαμε υγιή δημόσια οικονομικά. Ενεργήσαμε όμως χωρίς σύνεση και έτσι η χώρα μας χρεωκόπησε. Μ' αυτόν τον τρόπο αποδυναμωθήκαμε. Γίναμε εύκολος στόχος.Η ευθύνη είναι ολότελα δική μας.
    Χρειάζεται θάρρος να παραδεχτούμε τα λάθη μας. Χρειάζεται όμως σπουδή και εργασία για να ανταπεξέλθουμε αυτήν την δύσκολη περίσταση. Ίσως,να μάς δίνεται μια ευκαιρία από την ιστορία.
    Οφείλω να ομολογήσω ότι από την κρίση βοηθήθηκα.Είδα τις δικές μου ελλείψεις και τις αυταπάτες και υποσχέθηκα να δουλέψω περισσότερο και πιο υπεύθυνα.
    Μολονότι, νεοφιλελεύθερος και συντηρητικός δεν διστάζω να αναγνωρίσω πως η κυβέρνηση αυτή μέχρι τώρα κάνει ό,τι μπορεί. Αυτό μου είναι αρκετό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σπύρος Α. Χιόνης3 Μαΐου 2010 στις 6:07 μ.μ.

    Όμως υπάρχει και κάτι που με ανησυχεί: Δεν είδα στις εξαγγελίες του Υπουργού Οικονομικών καμιά ρητή πρόβλεψη για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, με την προσήκουσα κατάργηση δημοσίων φορέων. Ξέρετε οι δημόσιες υπηρεσίες μας φτάνουν στις 11.500! Επομένως, δύο τινα μπορούν να συμβαίνουν: Ή οι απολύσεις αυτές κρύβονται ή όντως η κυβέρνηση δεν τόλμησε να τα βάλει με τους συνδικαλιστές, οπότε ... αντίο Γλαρέντζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπύρος
    Άμεσες απολύσεις ίσως δεν γίνονται, αλλά σταδιακά θα μειωθεί ο αριθμός των υπαλλήλων. Έχω την εντύπωση ότι τώρα είναι μόνο η αρχή. Από την στιγμή που υπάρχει έλεγχος εφαρμογής του προγράμματος, σταδιακά θα υπάρξει έλεγχος σε όλα τα επίπεδα και όλα θα αλλάξουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Σπύρος

    Νομίζω πως γρήγορα θα λυθούν πολλά από τα λεγόμενα εθνικά θέματα και αυτό το αξιολογώ θετικά. Οι θέσεις του Παπανδρέου για το Κυπριακό και το Σκοπιανό είναι γνωστές και, ανεξάρτητα από τις κραυγές που ακούγονται στην Ελλάδα, υπάρχουμε πολλοί που συμφωνούμε με αυτές.

    Δε βλέπω κανένα "σχέδιο" των κακών ξένων όμως. Είναι ανοικτά διπλωματικά ζητήματα εδώ και χρόνια και είναι λογικό να υπάρχει διεθνές ενδιαφέρον για αυτά. Είναι επίσης λογικό τώρα που υπάρχει η πολιτική βούληση στην Ελλάδα να γίνουν κάποιες κινήσεις. Έτσι όπως το βλέπω, ουσιαστικά θα γίνουν αυτά που δεν πρόλαβαν να γίνουν το 2004.

    Όσον αφορά στους δημοσίους υπαλλήλους, η κυβέρνηση προτίμησε να πληρώσουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι τον κομματικό στρατό που προσέλαβε η ΝΔ και διόγκωσε τόσο τον δημόσιο τομέα ώστε να διπλασιαστεί η μισθοδοσία σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, παρά να απολύσει μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους και να τους οδηγήσει στην τραγική κατάσταση της ανεργίας. Λογική κίνηση από μια σοσιαλιστική κυβέρνηση.

    Παράλληλα όμως έβαλε ένα τέλος στις πελατειακές πρακτικές του παρελθόντος με την απόφαση να μην ανανεωθούν οι συμβάσεις των συμβασιούχων, να παγώσει τις προσλήψεις φέτος και να ισχύσει από του χρόνου και για μερικά χρόνια η αναλογία 5:1. Αυτά τα μέτρα θα μειώσουν σημαντικά τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων. Ας ελπίσουμε να μη χρειαστούν απολύσεις.

    Με τον ιδιωτικό τομέα να δούμε τι θα γίνει. Είναι πραγματικά τριτοκοσμικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κύριε καθηγητά απλά συνεχίστε έτσι.

    Μην ακούω τώρα χαζά περί κατάθλιψης. -.-

    Σας λατρεύουμε :)

    Λυδία φυσικά από το Γ2

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έκανα και πριν σχόλιο αλλά το σιγουρεύω τώρα.

    Κύριε καθηγητά δεν δεχομαι εσάς να μου λέτε περι κατάθλιψης. Δε μάθατε τίποτα από την μαθήτρια σας τόσο καιρό?

    Χαρά παντού και όλα καλά :)

    Η Λυδία από το Γ2 είναι εδώ και σας βλέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Λυδία
    Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση είναι καταθλιπτική, αλλά έχω και ισχυρά αντικαταθλιπτικά!
    Και εσύ καλό διάβασμα!
    Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που σε είδα πριν τρία χρόνια... εύχομαι πάντα με είσαι χαρούμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σπύρος Α. Χιόνης6 Μαΐου 2010 στις 8:17 π.μ.

    Αυτή η χώρα έχει καταντήσει απ' άκρη σ' άκρη ένα απέραντο φρενοκομείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Σπύρος
    Και όμως εμένα όλα αυτά μου φαίνονται λογικά επακόλουθα των κυρίαρχων ιδεολογημάτων της κοινωνίας μας. Ήταν δεδομένο ότι θα συμβούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. γιατι καποιοι ανθρωποι που λεγεται οτι ανηκουν στον πνευματικο χωρο και που μπορουν να καταθεσουν μια εναλλακτικη προταση σκεψης και να δωσουν μια αλλη προοπτικη στους ανθρωπους σιωπουν? ειναι βολεμενοι η αδιαφοροι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Παναγιώτης
    Σύμφωνα με την πάγια άποψή μου το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρώτιστα πνευματικό, επομένως οι κύριοι υπεύθυνοι για αυτό είναι οι πνευματοί της άνθρωποι. Είναι εύλογο λοιπόν αυτοί να μην μπορούν να πουν κάτι αποτελεσματικό. Ελπίζω να γράψω περισσότερα επ' αυτού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αδερφέ μου δεν καταλαβαίνω την εμπάθεια - που βρίσκεται στις παρυφές της παθολογίας - εναντίον του Γιανναρά και του Μίκη. Αν παρακολουθείς τα πράγματα, θα έπρεπε να γνωρίζεις οτι ο Μίκης έκανε γνωστή την πατρίδα μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης με τη μουσική του. Η μουσική του έχει άρωμα Ελλάδας. Είναι εκείνος που έτεινε έμπρακτα χείρα φιλίας στους δυνάστες και τους διώκτες του, που πήγε να κάνει πράξη τη συμφικίωλη. Αυτός ο αθεράπευτος κοντοθωρισμός, να τοποθετούμε στα δικά μας γλίσχρα καλούπια -που έχουν άρωμα Βυαζαντινής καμαρίλας- ανθρώπους που προηγούνται κατά πολύ της εποχής του μας ευθυγραμμίζει με τους σημερινούς δυνάστες μας ή ακόμα χειρότερα νομιμοποιούμε τις εγκληματικές τους προθέσεις. Περισσότερη σύνεση και νηφαλιότητα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. @ Ανώνυμος

    Πρόκειται για το θέατρο του παραλόγου.

    Κάποιος εκφράζει λογικά επιχειρήματα ενάντια σε αυτά που λέει ο Μίκης.

    Και εσύ απαντάς πως δεν πρέπει να τα λέει αυτά γιατί ο Μίκης έκανε... καλή μουσική!

    Δηλαδή αν... μαγείρευε και καλά, να του δίναμε και το Νόμπελ Φυσικής!

    Η μουσική δεν είναι free-pass για να μπορεί να λέει ο Μίκης παραλογισμούς. Δε του δίνει το δικαίωμα να βρίζει πότε τον έναν, πότε τον άλλο λαό, να καταγγέλλει "συνωμοσίες" και "εχθρούς του έθνους", να παραληρεί με τον τρόπο που το κάνει.

    Είμαι βέβαιος πως αν ο Μίκης έλεγε τα αντίθετα από τα εθνικιστικά και ρατσιστικά που λέει, αυτοί που στο λεξιλόγιό τους έχουν τη λέξη "καμαρίλα" θα ήταν οι πρώτοι που θα έβγαιναν να τον καταγγείλουν, μουσική ή όχι μουσική.

    Και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι, παραθέτω απόσπασμα από συνέντευξη του Νίκου Δήμου στους Schooligans:

    "Ο Θεοδωράκης σαν συνθέτης είναι καλός τραγουδοποιός. Δεν είμαι μουσικοκριτικός, αλλά τα «σοβαρά» έργα του -αυτά που εκείνος νομίζει ότι είναι τα σημαντικότερα- δεν τα αντέχω. Και νομίζω ότι δεν τα αντέχει πολύς κόσμος. Αλλά τα μη «σοβαρά» έργα του, τα τραγούδια του, τα θεωρώ πολύ καλά. Ως άνθρωπος, βέβαια, είναι τραγωδία.

    Τώρα είναι ή ήταν πάντα;

    Ήταν πάντα.

    Έχετε προσωπική εμπειρία ή απλώς τον παρακολουθείτε;

    Και τον παρακολουθώ και έχω προσωπική εμπειρία... Έκανα κάποτε μια εκπομπή στην τηλεόραση που λεγόταν «Μια ταινία-μια συζήτηση». Είχα καταφέρει να πείσω τη διοίκηση της ΕΡΤ να κάνω μια συζήτηση για την ελληνική μουσική και να έχω καλεσμένο τον Θεοδωράκη. Μιλάμε για το 1980, ο Θεοδωράκης μόλις είχε επιστρέψει στο ΚΚΕ μετά από μια σύγκρουση που είχε με τους δογματικούς του κόμματος. Η εκπομπή ήταν ζωντανή. Ξαφνικά ενώ είμαστε στο πάρα πέντε, έτοιμοι να ξεκινήσουμε, σβήνουν οι προβολείς στο στούντιο. «Τι τρέχει;» ρωτάω τον σκηνοθέτη ροής. «Πήρα εντολή να βάλω μια κασέτα με μια συζήτηση πανεπιστημιακών για θέματα παιδείας». Εγώ βάζω τις φωνές, γίνομαι έξαλλος, παίρνω τηλέφωνο τον διευθυντή της ΕΡΤ. «Κοίτα» μου λέει, «ήρθε εντολή απ’ τον Υπουργό να μην παίξει η εκπομπή σου τώρα, αλλά μετά την κασέτα αργά το βράδυ». Λέω στον Θεοδωράκη «Τι να κάνουμε; Να μείνουμε ή να φύγουμε;», «Να μείνουμε» μου λέει, «ό,τι ώρα και να παίξει η εκπομπή, τον Θεοδωράκη θα κάτσει όλη η Ελλάδα να τον δει». «Μίκη μου» του λέω, «δεν το ξέρει όλη η Ελλάδα ότι θα σε δει. Δεν το ‘χουν ανακοινώσει και οι άνθρωποι θα πάνε για ύπνο». «Όχι, να περιμένουμε» επιμένει αυτός. Εκεί λοιπόν που περιμένουμε, τον ρωτάω: «Ρε Μίκη, πώς και ξαναγύρισες στο ΚΚΕ;». «Δεν ξέρεις τι σημαίνει το Κόμμα για μένα!» μου λέει, «Το Κόμμα είναι μια αγκαλιά. Μπαίνεις μέσα και αισθάνεσαι ζεστασιά, θαλπωρή, ασφάλεια. Άσε που το Κόμμα σημαίνει και χιλιάδες κομμάτια από κάθε σου δίσκο!».

    Το είπε έτσι;

    Ακριβώς έτσι.

    Εσείς τι του είπατε;

    Τι να πω; Είχα ανατριχιάσει.

    Τελικά έγινε η εκπομπή;

    Έγινε. Εγώ, βέβαια, την άλλη μέρα έστειλα μια επιστολή παραίτησης και δεν συνέχισα. Έχω κάνει χόμπι τις παραιτήσεις από ΜΜΕ – 11 συνολικά."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος
    Αγαπητέ ...παθολόγε. Δεν θα επαναλάβω αυτά που είπε ο Ανδρέας, θα προσθέσω μόνο ότι καλόν θα ήταν να μάθεις πρώτα ανάγνωση ώστε να απαντάς σε αυτό που γράφει ο άλλος και μετά να αγωνίζεσαι να βρεις ευφυείς χαρακτηρισμούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κατέβα για λίγο από τον ψηλό σου θρόνο, αυτόκλητε κριτά, ζωντανό μνημείο αντίφασης Πώς αλήθεια διδάσκεις κάτι που δεν πιστεύεις, έλα στα γήινα, άμισθε εκπρόσωπε των σύγχρονων δυναστών μας. Διάβασα παλιότερα την έκθυμη προθυμία σου να δικαιώσεις τους τελούντες εν ασυλία, πως καλώς πράττουν και μας οδηγούν στην εξαθλίωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή