Λυπήθηκα και εγώ από την δολοφονία των τριών υπαλλήλων, πόσο περισσότερο που η μία ήταν έγκυος. Πάντα με συγκλόνιζε ο πρόωρος χαμός νέων ανθρώπων, των νιόπαντρων ή των γονέων μικρών παιδιών…
Όμως δεν απορώ ούτε ξαφνιάζομαι με τα γεγονότα. Τα θεωρώ δεδομένα. Όπως δεν ξαφ-νιάζομαι με τις απίθανες συνομοσιωλογικές βλακείες που λέγονται από αυτούς που καλύπτουν ηθικά τους δολοφόνους. Πάντα έτσι κάνουν. Απορώ (λίγο) που κανείς δεν μπορεί να δει τα πράγματα λίγο βαθύτερα.
Συγνώμη, αλλά πέστε μου: οι παππούδες μας δεν σφαζόντουσαν με κονσερβοκούτια και δεν περνούσαν από φάλαγγα και άλλα βασανιστήρια τους αντιπάλους τους; Οι παππούδες μας δεν εκτέλεσαν τους 6, δεν αυτοκτόνησαν φέρνοντας τον Κωνσταντίνο, δεν σκότωσαν τον Καποδίστρια, δεν φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη, δεν έσφαξαν τους Λατίνους κάτοικους της Πόλης όταν ήταν έξω από τα τείχη της οι Σταυροφόροι με αποτέλεσμα αυτοί (άλλο που δεν ήθελαν) να επιτεθούν και να την καταστρέψουν, αυτοί δεν λυντσάρισαν τον Ιωάννη Κομνηνό, τον μόνο αυτοκράτορα της δυναστείας που ενδιαφέρθηκε για την ανακούφιση των μικροϊδιοκτητών, δεν ήταν αυτοί που ανάγκασαν δια της βίας τους Βούλγαρους να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης;
Οι παππούδες μας δεν ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί και μαρξιστές; Ξέρετε τι θα πει Ορθοδοξία και Ορθόδοξος; Εγώ έχω την (μόνη) σωστή δόξα, εγώ είμαι σωστός και όλοι οι άλλοι λάθος. Αν εγώ είμαι σωστός και εσύ λάθος σε θέματα ζωής και θανάτου, ο θάνατός σου η ζωή μου και αντίστροφα, καλύτερα ο θάνατός μου παρά η ζωή σου. Καλύτερα τούρκος παρά καθολικός, καλύτερα νεοοθωμανός παρά δυτικός… Λοιπόν πόσο χρειάζεται να προχωρήσω για να κάψω τους άλλους που τολμούν να αμφισβητούν την ορθοδοξία μου;
Οι διάφοροι αναλυτές δεν έχουν βαρεθεί άραγε να λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια; Εγώ τους βαρέθηκα. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πνευματικό, ιδεολογικό. Ο εχθρός είναι ένας: Η Ορθοδοξία. Όχι βέβαια ο κ. Ιερώνυμος και οι συν αυτώ, αλλά η κουλτούρα που πρεσβεύουν και την οποίο έχουμε σιωπηλώς κληρονομήσει και η οποία εκφράζεται με τόσους τρόπους στην κοινωνία μας: Η κουλτούρα της μιας (μη ορθολογικής) αλήθειας. Της μιας αλήθειας των παπάδων, των θεολόγων, των επιστημόνων, των εφοριακών, των γιατρών, των εκπαιδευτικών, των αγροτών, των δεξιών, των προοδευτικών, των αντιεξουσιαστών και πάει λέγοντας…
Στ’ αλήθεια νομίζετε ότι διαφέρουν πολύ αυτοί οι δικοί μας κουκουλοφόροι από …τους Ταλιμπάν; Θα μου μείνει αξέχαστη μια σκηνή σε μια ταινία, νομίζω λεγόταν Η κοιλάδα του Ηλάχ ή κάπως έτσι, όπου ένας μουσουλμάνος κληρικός ορμήνευε ένα νέο πώς να βάλει την βόμβα. Αν την έκοβες και την έπαιζες μόνη της θα έλεγες: Σκηνή όπου ένας (ορθόδοξος) γέροντας νουθετεί νεαρό δόκιμο. (θα μπορούσε να είναι από την ταινία Το Νησί…)
Δεν έχετε παρά να στοχαστείτε πόσο Ορθόδοξο είναι το Ισλάμ.
Σε αυτήν την κρίση ο πόλεμος είναι ιδεολογικός. Είναι η ώρα που θα απαλλαχθούμε (επιτέλους) και εμείς από την …Ορθοδοξία. Θα πονέσουμε βέβαια, αλλά αυτός είναι ο νόμος της ζωής!
Πράγματι, το ουσιαστικό πρόβλημα νοοτροπίας που υπάρχει στην Ελλάδα έχει να κάνει με την απολυτοποίηση της άποψης μιας ομάδας ή ενός ατόμου και ταυτόχρονα της δαιμονοποίησης της άποψης του άλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τολμάς να έχεις άλλη άποψη ποτέ δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, δηλαδή ως απλά μια άλλη άποψη. Κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε πως και η άλλη πλευρά εκφράζει απλά μια άποψη και όχι την Απόλυτη Αλήθεια. Αντί για κάποιον που λέει τη γνώμη του λοιπόν, είσαι προβοκάτορας, κάποιος σε βάζει ή ακόμα και σε πληρώνει, εκπροσωπείς ξένα συμφέροντα, είσαι εχθρός του λαού, είσαι ηλίθιος που πρέπει να "διαφωτιστεί" και πάει λέγοντας...
Θα διαφωνήσω όμως με τη γνώμη πως για αυτό φταίει η Ορθοδοξία. Μια ματιά στην κριτική που έκαναν οι αρχαίοι Ρωμαίοι για τους Έλληνες της εποχής αρκεί να δείξει πως οι παθογένειες είναι οι ίδιες διαχρονικά, πριν και μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού.
Ρίξτε μια ματιά εδώ:
http://istologio.org/?p=341
Ανδρέας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά που γράφει ο λατίνος συγγραφέας μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ότι ταιριάζουν σε όλους τους λαούς γιατί είναι κοινά ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Οι λαοί διαφοροποιούνται από τα πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά και όχι από τα χαρακτηριολογικά. Ο χριστιανισμός είναι σύνθεση ελληνική και εβραϊκή και η επίδρασή του στην ελληνική κοινωνία είναι θέμα σύνθετο και εκτός των δυνατοτήτων μιας τέτοιας συζήτησης. Δεν μιλώ για Ορθοδοξία γενικά αλλά για την κατοχή της Αλήθειας που σαφώς είναι ίδιον της Ορθοδοξίας, αλλά και του Ισλάμ.
Μπορεί σύγχρονοι θεολόγοι να προσπαθούν να ξεφορτωθούν το εν λόγω βαρύδιο αλλά είναι συζητήσιμο αν μένουν ορθόδοξοι. Δεν είναι βέβαια δουλειά μου να τους κρίνω, αλλά έχω άποψη ότι δεν παραμένουν τέτοιοι...
Χρόνια πολλά και ελπιδοφόρα Αρσένιε, με αφορμή την ονομαστική σου εορτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πεις, τώρα "κούφια λόγια , κενά νοήματος".
Να κόψουμε τότε και το "καλημέρα", που κι' αυτό είναι μια συνήθεια.
Έχω πάρει το τελευταίο τεύχος της "Σύναξης" για να δω τι λέει ο κ. Αμπατζίδης. Πες το μαζοχισμό, πες το περιέργεια, επανέρχομαι με σχόλια.....
@ Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να πάθεις (όπως έπαθα και εγώ)
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω πολύ για τις ευχές, αλλά δεν γιορτάζω τώρα. Κατά βάση το κανονικό μου όνομα είναι Γιώργος, και το Αρσένιος (ως ψευδώνυμο) προέρχεται από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη που γιορτάζει στις 10/11.
Πάντως οι ευχές δεν είναι κούφια λόγια, τουλάχιστον για μένα.
Όσο για το άρθρο της Σύναξης τουλάχιστον έχει μια επιχειρηματολογία και μπορεί να είναι αφορμή για διάλογο.
Συγγνώμη, αλλά ο βυζαντινός όχλος λυντσάρισε τον Ανδρόνικο Κομνηνό και όχι τον Ιωάννη. Ο Ιωάννης πληγώθηκε και πέθανε σε κυνήγι αγριοχοίρων το 1143.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου κ. Μέσκο, να σταθώ στη φράση σας, «απίθανες συνομοσιωλογικές βλακείες που λέγονται από αυτούς που καλύπτουν ηθικά τους δολοφόνους», την οποία προσυπογράφω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος που θα κόμιζε τις εμπειρίες της Αριστεράς, χωρίς εκκλησιαστικό παρελθόν θα μιλούσε σχεδόν αβίαστα για συνήθη σταλινική πρακτική σπίλωσης και αποπληροφόρησης.
Αν εννοείτε όμως, ότι ο λενινισμός και το πνευματικό του παιδί ο σταλινισμός, είναι προϊόν της ορθόδοξης σκέψης ή έστω και αυτής, ανοίγετε ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα.
Σπύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι έχεις δίκιο, έκανα λάθος, τον Ανδρόνικο είχα στον νου μου.
Αντίπολο
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ άποψή μου, που δεν είναι μόνο δική μου, είναι ότι ο μαρξισμός και ο χριστιανισμός (ειδικά στην ορθόδοξη εκδοχή του) είναι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Όσοι ξέρουν τα ενδότερα του εκκλησιαστικού χώρου ξέρουν ότι η σκληρότητα και η απανθρωπιά του συναγωνίζεται τον σταλινισμό. Όμως επειδή πρόκειται για προσωπικά και ιδιωτικά θέματα δεν είναι κοινοποιήσιμα και τα θύματα υποφέρουν απομονωμένα μοναχικά και φορτωμένα με ενοχές...
Λοιπόν αποτόλμησα το απονενοημένο και διάβασα στη Σύναξη το άρθρο του κ. Αμπατζίδη για το πρόβλημα της πτώσης. Πριν 10 χρόνια είχαν τεθεί τα ίδια θέματα στη Σύναξη. Πρόοδος μηδέν. Όχι ότι δεν ήταν καλογραμμένο το κείμενο, αλλά να, το φεγγάρι κάνει κύκλους στης αγάπης μου τον κήπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒαριέμαι και να επιχειρηματολογήσω . Μόνο σχόλιο : Ωχουουουου!!!
«Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πνευματικό, ιδεολογικό. Ο εχθρός είναι ένας: Η Ορθοδοξία. Όχι βέβαια ο κ. Ιερώνυμος και οι συν αυτώ, αλλά η κουλτούρα που πρεσβεύουν και την οποίο έχουμε σιωπηλώς κληρονομήσει και η οποία εκφράζεται με τόσους τρόπους στην κοινωνία μας: Η κουλτούρα της μιας (μη ορθολογικής) αλήθειας. Της μιας αλήθειας των παπάδων, των θεολόγων, των επιστημόνων, των εφοριακών, των γιατρών, των εκπαιδευτικών, των αγροτών, των δεξιών, των προοδευτικών, των αντιεξουσιαστών και πάει λέγοντας»
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Μέσκο ακριβώς.
Είμαι της ίδιας άποψης. Ότι είμαστε ιδεολογικά προϊόντα του χριστιανισμού ως ορθοδοξία και ουσιαστικά μόνιμοι οπαδοί μοναδικών αληθειών σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Είναι και η βάση της εξήγησης γιατί στην Ελλάδα παράγεται τόσο πολύ μίσος για τον όποιον θεωρηθεί ως αντίπαλος. Πολιτικός, ποδοσφαιρικός, επιστημονικός κλπ.
Προσπαθώ εδώ και μήνες να βρω χρόνο (και όρεξη) να γράψω πάνω στο θέμα και δεν τα έχω καταφέρει.
Σε ένα κείμενο πριν από 3 χρόνια είχα χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως την πιο δυτικότροπη χώρα της Μέσης Ανατολής. Εννοώντας αυτή την κουλτούρα που έχει τις βάσεις της στη θρησκεία.
Πάρης
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ελλάδα ως την πιο δυτικότροπη χώρα της Μέσης Ανατολής."
Και εγώ έτσι νομίζω, αν και θεωρώ ότι ισχύει και το αντίστροφο, ότι είναι η πιο ανατολική χώρα της δύσης.
Η κοινωνία μας είναι διχασμένοι, κάποιο θέλουν το πρώτο και κάποιοι το δεύτερο. Πιστεύω ότι σταδιακά δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για το δεύτερο, προϋποθέσεις που δεν υπήρχαν παλιότερα.
Έμενα θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Δεν είναι το πρόβλημα η Ορθοδοξία καθεαυτή. Το πρόβλημα είναι πως για καθαρά ιστορικούς λόγους ο ελληνικός κόσμος έχασε το τρένο του Διαφωτισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στα διδάγματα του διαφωτισμού είναι και η ανεξιθρησκεία, η ανοχή εν γένει του διαφορετικού.Εμείς έχουμε κολλήσει σ' ένα μεσαιωνικό μοντέλο αντίληψης της πραγματικότητας. Κάτι πήγε να γίνει με τον Κοραή και τους περί αυτόν (Νεόφυτο Βάμβα, Άνθιμο Γαζή, Θεόκλητο Φαρμακίδη κ.α.) αλλά έμεινε στα χαρτιά δηλαδή στα νομικά κείμενα και στα συγγράμματα των λογίων. Στην δε Εκκλησία από το '60-'70 και μετά υπό την επιρροή των Π. Χρήστου, Ι. Ρωμανίδη, Χρ. Γιανναρά ο Κοραής και οι ιδέες του θεωρήθηκε ο κακός δαίμων του Ελληνισμού.
Κι όμως έξω από το Πανεπιστήμιό μας το άγαλμα του Κοραή είναι στημένο. Όχι του Κοσμά Φλαμιάτου. Γι' αυτό και εγώ ελπίζω ακόμη.
" Τί είναι ανεξιθρησκεία; Είναι περιουσία της ανθρωπότητας. Όλοι έχουμε ζυμωθεί με αδυναμίες και σφάλματα, ας αλληλοσυγχωρέσουμε, λοιπόν, τις ανοησίες μας, είναι ο πρώτος νόμος της φύσης" Βολταίρος.
Τώρα που το θυμήθηκα Αρσένιε, με αφορμή τό παρόν σου κείμενο,ήθελα να σε ρωτήσω το εξής, αν έχεις όρεξη ν' απαντήσεις: Είχες πει νομίζω στο "Πλανήτης της Θεολογίας", ότι η Εκκλησία του έβδομου (περίπου) αιώνα μ.χ. δεν ήταν σε θέση ν' αντιληφθεί εγκαίρως την ανερχόμενη εκ του Μωαμεθανισμού απειλή, το μέγεθος της οποίας είχε υποτιμήσει. Φαινόταν σαν να απέδιδες την αδυναμία αυτή της Εκκλησίας σε κάποια συγκεκριμένη νοοτροπία ή στάση της. Ποιά ήταν αυτή, (αν θυμάσαι);
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνω σε τι διαφωνείς. Λέω ακριβώς αυτό που λες. Το πρόβλημα στην ΕΛλάδα είναι ότι δεν υπήρξε ποτέ ένας γνήσιος διαφωτισμός και μια συνειδητή αποδέσμευση από το παραδοσιακό εκκλησιαστικό θεολογικό οικοδόμημα. Το σημαντικό είναι να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας προς αυτήν την κατεύθυνση και να ξεχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι.
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι το εξηγώ εκεί. Οι βυζαντινοί, όπως και οι τωρινοί έλληνες, δεν μπορούσαν να υποψιασθούν ότι μπορεί να υπάρξει μια θρησκεία διαφορετική από την δική τους η οποία και να είναι πιο πετυχημένη. Έτσι θεωρούσαν το ισλάμ ως χριστολογική αίρεση που προφανώς ήταν καταδικασμένη να εξαφανισθεί. Οι (παντός τύπου)ορθόδοξοι δεν προσπαθούν να δουν την πραγματικότητα και με βάση αυτήν να προσαρμόσουν τις αντιλήψεις και τις επιλογές τους, αλλά να προσαρμόσουν την πραγματικότητα στις αντιλήψεις και τις επιλογές τους. Δεν πορεύονται λάθος αλλά είναι στραβός ο γυαλός. Οι σύγχρονοι θεολόγοι δαπανούν πολλή φαιά ουσία για τον σκοπό αυτό. Και ο Θεοδωράκης μας λέει ότι δεν φταίμε εμείς για τα χρέη μας, αλλά οι ξένοι που μας έχουν στο μάτι και ούτω καθ' εξής.
Αρσένιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρίσκω ικανοποιητικό το πρώτο μέρος της απάντησής σου μέχρι το "καταδικασμένη να εξαφανιστεί".
Ωστόσο, από κει και κάτω, υπάρχει θέμα. Το να προσαρμόζεται κανείς πλήρως στη πραγματικότητα χωρίς να προσπαθεί να την προσαρμόσει σε κάποια οράματα που έχει, δεν είναι κάτι που προσιδιάζει στη φύση του ανθρώπου. Ο πλήρης συντονισμός με την πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα είναι για την ανθρώπινη ψυχή, ισοπέδωση. Βεβαίως πρέπει να υπάρχουν κάποιες ισορροπίες ανάμεσα στο τι αποδεχόμαστε ως πραγματικότητα και στο τι επιδιώκουμε ν' αλλάξουμε και θα έλεγα πως η διαχωριστική γραμμή βρίσκεται στο σημείο όπου αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι τα οράματά μας αντί να μας εμψυχώνουν, παράγουν πλέον παθογένεια.
Όσον αφορά το θέμα των χρεών, διαφωνώ κάθετα έτσι όπως το θέτεις, χωρίς να έχω απολύτως καμμία υποστηρικτική προς τον Θεοδωράκη διάθεση.
Βεβαιότατα υπάρχουν τεράστια προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία και στο δημόσιο -κανείς δεν τ' αμφισβητεί και δεν αποποιείται ευθύνες. Από αυτό όμως, μέχρι του να δεχτούμε ότι η Ελλάδα είναι η αιτία της επαπειλούμενης παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης, υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ απόσταση....
Μάλλον η δική σου θέση απηχεί θεολογικά , "ορθόδοξα" κατάλοιπα αφού με παρόμοιο τρόπο προσπαθούσε η θεολογία να μας πείσει ότι η ανθρώπινη αμαρτωλότητα ήταν αυτή που κατέστησε το....σύμπαν θνητό.(Για να το συνδέσω και με το άρθρο του κ. Αμπατζίδη).
Άλλο πράγμα να παραδεχόμαστε τις προσωπικές μας ευθύνες, και άλλο πράγμα να μας ενοχοποιούν για τους χάρτινους πύργους υπέρογκων χρεών που έχτιζαν οι μεγαλοτραπεζίτες σε συνεργασία με δοσίλογες κυβερνήσεις. Δηλαδή να χρεωνόμαστε εμείς (ή όποιος λαός) το γεγονός ότι ο ασύδοτος κερδοσκοπικός καπιταλισμός που παράγει τεράστιες φούσκες έγινε....θνητός. Κάποιοι πίστευαν πως αυτό το σύστημα ήταν αθάνατο και τώρα που είδαν ότι είναι θνητό, πρέπει να το χρεώσουν στην αμαρτία της Ελλάδας. Όπως οι θρησκόληπτοι είπαν "καλά έκανε ο Θεός κι' εξολόθρευσε τα Σόδομα και τα Γόμορρα, αφού εντός των πόλεων αυτών υπήρχαν αμαρτίες" κάποιοι λένε τώρα, "καλώς παθαίνουμε αυτά από τον Θεό-ΔΝΤ αφού είμαστε αμαρτωλοί".....
Ιδεολογικά το ισλάμ και η ορθοδοξία δε διαφέρουν καθόλου. Και οι δύο εμφορούνται από πνεύμα απολυτότητος και μοναδικής αθυεντίας. Παραδείγματα προσέγγισης των δύο υπάρχουν πολλά, αλλά δυστυχώς χάνονται στον ωκεανό των αντιπαλοτήτων. Η "ορθόδοξη" ελλάδα σήμερα αδυνατεί να αντιμετωπίσει σοβαρά τη συμβίωση με ένα δυνατό και συνεχώς αυξανόμενο ισλάμ και παραδοσιακά εθελοτυφλεί θεωρώντας εαυτή περιούσιο λαό και σωτήρα της οικουμένης. Βρέθηκα πρόσφατα σε τριάλογο ισλάμ ορθοδοξίας και ιουδαϊσμού. Οι κοινές βάσεις των τριών θρησκειών/πολιτισμών είναι αδιαμφισβήτητα. Μουσικά, αρχιτεκτονικά, ηθικολογικά και εν πολλοίς δογματικά δε διαφέρουν. Κι όμως όλοι επιμένουν να τονίζουν τις διαφορέσ και να αγωνίζονται για την αυθεντία.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αρσένιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι μπλέκεις δύο διαφορετικά πράγματα με τον ίδιο τρόπο που συχνά κάνουμε όλοι μας:
α) την πεποίθηση τη δική μου και ίσως μιας κοινότητας στην οποία ανοίκω για την τελική ανωτερότητα κάποιων στάσεών μας για εμάς (ότι είναι η καλύτερη επιλογή για εμάς) -για το τι είναι καλή ζωή- αλλά και κατ επέκταση μια επιλογη που προτείνουμε ως καλύτερη σε όσους βρίσκονται κοντά μας και
β) την πολιτική επιλογή ότι το κράτος (που είναι ο νόμιμος φορέας της βίας) πρέπει να υποστηρίζει κατά πρωτεραιότητα την α ή τη β στάση για την καλή ζωή.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: το να δέχεσαι το α σημαίνει ότι είσαι πολιτιστικός ρατσιστής. Διαφωνώ. (βλ και LArmore, Patterns of moral complexity)
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι το α) σταδιακά οδηγεί στο β). Δέχομαι ότι είναι μια δύσκολη ισορροπία αλλά ΄δεν είναι και κάτι το πρωτόγνωρο το να είμαστε αναγκασμένοι να πορευόμαστε με διάκριση.(βλ και Reich, Developing the Horizons of the Mind)
Είναι αδύνατο να είσαι Ορθόδοξος και να μην δέχεσαι το β); Όχι. Και όχι μόνο τώρα αλλά το συναντούμε και σαν προσπάθεια (με κάποιες επιτυχίες) στην περίοδο πριν το Θεοδώσιο. (βλ και Constantine and the Bishops)
Επίσης να παρατηρήσω ότι οι Χριστιανοί δέχθηκαν στον κανόνα 4 ευαγγέλια που σε πρώτη ανάγνωση παρουσιάζουν αντιφάσεις, ενώ αυτό ήταν ήδη γνωστό (το χρησιμοποιούσαν οι φιλόσοφοι εναντίον τους, είχε γίνει προσπάθεια από κάποιους να εξομαλινθούν οι γωνίες με το Διατέσσαρον)
Η άρνηση του β) μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες πέρα άπό τις θετικές; Βεβαίως. Μπορεί να έχει συνέπειες πολύ αρνητικότερες του "δεν ακολουθούν τις δικές μου ορθές απόψεις". Ο τρόπος που πάμε να το παρακάμψουμε αυτό στις σύγχρονες κοινωνίες είναι καθιερώνοντας δικαιώματα. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα δικαιώματα δεν υπάρχουν γραμμένα σε κάποιες ατσάλινες πλάκες (από μια σκοπιά αυτό είναι και ένα δράμα της σύγχρωνης κοινωνίας γιατί τα δικαιώματα χρειάζονται σταλινικού τύπου ομοφωνία και την ίδια στιγμή αναγνωρίζουμε ότι θέλουμε πολλαπλότητα απόψεων.) Μάλιστα η άνοδος της Κίνας στο παγκόσμιο προσκήνιο επιροής μπορεί να οδηγήσει σε διαφημιστική άνθιση άλλες προσεγγίσεις για τα δικαιώματα. (όσο καταλαβαίνω η Κίν αυτή τη στιγμή έχει μια πολύ πιο ελιτίστικη προσέγγιση για την κοινωνία η οποία βρίσκεται σε συντονισμό με τις διαφοροποιήσεις που δημιουργούνται σε μια κοινωνία γνώσης)
Ο δικός σου (και όχι μόνο δικός σου) τρόπος Αρσένιε είναι να παρακάμπτεις το πρόβλημα των προβλημάτων των πολλαπλών απόψεων χρησιμοποιόντας τον ορθολογισμό. Αλλα ο ορθολογισμός έχει πολλά όρια όπως έχει αναδυχθεί από πολλούς συγγραφείς που συναντούμε κάτω από την ταμπέλα του μεταμοντερνισμού. Γι αυτό άλλωστε και η ρητορική έχει αυτή τη στιγμή νέα άνθηση.
Η Ορθοδοξία είναι ο εχθρός; Νομίζω ότι το πλαίσιο στο οποίο τοποθετείς το θέμα είναι λανθασμένο. Δεν έχουμε πόλεμο για να διακρίνουμε καλούς και κακούς και να διχασθούμε μαχόμενοι οι μεν τους δε. Έχουμε μια περίπτωση άσκησης όπου άνθρωποι με διαφορετικές πεποιθήσεις χρειάζεται να αλλάξουμε και να μάθουμε να συνεργαζόμαστε και με όσους έχουμε πολλά κοινά και με όσους έχουμε λίγα κοινά.
Συμφωνώ όμως με τη σημασία κάποιων κοινά αποδεκτών αρχών που θα βοηθήσουν την πορεία.
Προς σκέψη για όλους ένα εξαιρετικό παράδειγμα διαχείρισης της διαφορετικότητας (δυστυχώς δεν είναι εύκολα γενικεύσιμο αλλά νομίζω αξίζει να το σκεφτεί κανείς). Εμένα με έβαλε σε σκέψεις πάνω στο ρόλο του επισκόπου:
http://www.blendernation.com/inside-pixars-leadership/
ΥΓ. Αλήθεια έχεις καμία αναφορά για αυτό που ισχυρίζεσαι για σχέσεις Ορθοδοξίας και Κομμουνισμού; Η μόνη θεωρία για την εμφάνιση του Κουμουνισμού που έχω εγώ υπόψη αναφέρεται στη θέση των γεωκτημόνων σε σχέση με το κεφάλαιο. Εσύ σε πιανού ιστορικού ή κοινωνιολόγου την ανάλυση στηρίζεσαι για να το πεις αυτό;
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Από αυτό όμως, μέχρι του να δεχτούμε ότι η Ελλάδα είναι η αιτία της επαπειλούμενης παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης, υπάρχει ΤΕΡΑΣΤΙΑ απόσταση...."
Καλόν θα ήταν να μου δείξεις που ισχυρίσθηκα κάτι τέτοιο!
π. Χρήστος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝ και δεν μου πέφτει λόγος, απορώ τι είδους (θεολογικός) διάλογος μπορεί να υπάρξει μεταξύ Ισλάμ και χριστιανισμού. Και οι δύο θρησκείες είναι έτσι δομημένες που να αποκλείει η μια την άλλη.
Σε πολιτιστικό επίπεδο βέβαια υπάρχουν πάμπολλα κοινά και ισχυρές αλληλεπιδράσεις και η κατανόηση και ανάδειξή τους μπορεί να μας βοηθήσει στην αρμονική συνύπαρξη.
Αρσένιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ισχυρίστηκες κάτι τέτοιο με αυτά τα λόγια. Αλλά το γενικό πνεύμα του διαρκούς αιτήματός σου για (μονόπλευρη) εθνική αυτοκριτική και η δυσανεξία σου στο να δεχτείς ότι υπάρχουν όντως εξωτερικοί παράγοντες που διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν το "ελληνικό χάλι" , στην προέκτασή τους, εκεί καταλήγουν.
Για να είναι η αυτοκριτική μας αληθινή θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη όλα τα δεδομένα τα οποία δεν ήταν ίδια για όλους τους λαούς, και να μην εξωραίζει τα αγαθά των άλλων, ιδίως τώρα που βλέπουμε καθαρά ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι τους.
Άλλωστε δεν αναφερόμουν αποκλειστικά στη δική σου στάση αλλά σε μια τάση υπερβολικής "αυτοκριτικής" που έχει γίνει πολύ της μόδας τελευταία, σε σημείο που να χαρακτηρίζεται από τύφλωση απέναντι στα γεγονότα.
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αλλά το γενικό πνεύμα του διαρκούς αιτήματός σου για (μονόπλευρη) εθνική αυτοκριτική και η δυσανεξία σου στο να δεχτείς ότι υπάρχουν όντως εξωτερικοί παράγοντες που διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν το "ελληνικό χάλι" , στην προέκτασή τους, εκεί καταλήγουν. "
Και πάλι θα πω ότι θα ήθελα να μου δείξεις που τα έγραψα όλα αυτά.
"Άλλωστε δεν αναφερόμουν αποκλειστικά στη δική σου στάση "
Το γράφεις όμως σαν να είναι δικές μου απόψεις και καλόν είναι να μην αποδίδεις σε μένα απόψεις άλλων.
Αρσένιε,
ΑπάντησηΔιαγραφή10 Μαΐου 2010 5:56 μ.μ.
"Και ο Θεοδωράκης μας λέει ότι δεν φταίμε εμείς για τα χρέη μας, αλλά οι ξένοι που μας έχουν στο μάτι και ούτω καθ' εξής."
Η πραγματικότητα είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση πράγματι δεν φταίμε εμείς για τέτοιου μεγέθους χρέη για χίλιους δύο λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Μη με βάζεις να ψάξω όλο το μπλόγκ σου για άλλες παρόμοιες αναφορές. Άλλωστε , δεν στήνουμε δικαστήριο. Συζήτηση κάνουμε υποτίθεται. Άν δεν δέχεσαι ότι επιμένεις στην μονόπλευρη "αυτοκριτική" υπερ το δέον, δεν έχουμε και αντικείμενο συζήτησης για το συγκεκριμένο. Θα έχεις ακούσει ωστόσο ότι πολλοί τονίζουν σήμερα τις "ευθύνες" του λαού, και την απόρριψη κάθε υπόγειου παράγοντα.
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα η πραγματικότητα είναι ότι εμείς φταίμε για τα χρέη μας. Δεν είμαστε ανήλικοι για να λέμε ότι δεν φταίμε, και ο Θοδωράκης τονίζει το γεγονός ότι πολιτισμικά είμαστε ανήλικοι και λέει ότι δεν φταίμε. Η κουλτούρα που εκπροσωπεί μας θέλει αιωνίως ανήλικους για να μπορεί να μας σώζει...
Μια ζωή επικαλούμαστε υπόγειους παράγοντες για να συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες μας, να ληστεύουμε το κράτος και να υπονομεύουμε το μελλον των παιδιών μας. Μια ζωή αρεσκόμαστε να μας χαϊδεύουν τα αυτιά, χειροκροτούμε αυτούς που μας τάζουν τζάμπα γεύμα, ανεχώμαστε τις μίζες τους γιατί τρώγαμε και εμείς. Τώρα ο λογαριασμός έρχεται μόνο σε μας, γιατί αυτός είναι ο νόμος της ζωής...
Ακόμα το αν μας πυροβόλησαν αυτοί που βγάζουν χρήματα με τα χρήματα, εμείς φταίμε που καθήσαμε μπροστά τους. Φταίει και η ανυπαρξία πολιτικών ηγετών τόσο στην ΕΛλάδα όσο και στην Ευρώπη. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν στην θέση μας π.χ. η Πορτογαλία, από δικά μας λάθη είμσαταν εμείς.
Με την ανεπτυγμένη Ευρώπη μάς χωρίζει πολιτισμικό χάσμα. Εδώ η κατοχή νόμιμης εξουσίας συνιστά αφροδισιακή επιβεβαίωση, δυνατότητα για εξουσιαστικό σαδισμό, ευκαιρία για επιδειξιομανή συμπεριφορά, και τρόπο προσπορισμού προνομίων, παράκαμψης του νόμου, και (όχι σπάνια) παράνομου πλουτισμού. Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω πρόσωπα που θα θέλατε να έχετε ξεχάσει - απατεώνες εκκλησιαστικούς ηγέτες, επίορκους πολιτικούς, διεφθαρμένους επιχειρηματίες, διαπλεκόμενους συνδικαλιστές και ανυπόληπτους μιντιανθρώπους. Η βόρεια Ευρώπη έχει μάθει να δουλεύει με κανόνες, όχι με ιδιοτελή καιροσκοπισμό. Οχι γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι εγγενώς καλύτεροι, αλλά γιατί οι ατομικές συμπεριφορές, σε όλα τα επίπεδα, έχουν σμιλευθεί σε έλλογους θεσμούς, είναι απόρροια μακροχρόνιου εθισμού στις αρχές της έλλογης συλλογικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη εκπλήσσεται σήμερα με την Ελλάδα, δεν είναι τόσο για την επαπειλούμενη χρεοκοπία μας, όσο για τις χρόνιες νοοτροπίες και πρακτικές που κατέστησαν δυνατή τη χρεοκοπία: τις στατιστικές μας απάτες, τον παράφρονα ευδαιμονισμό, τον γελοίο αρπακολλισμό, την απαράδεκτη ανοργανωσιά, την πονηρή λαθρεπιβασία, την αυθαίρετη άσκηση εξουσίας, την περιφρόνηση του νόμου. Αυτή η νοοτροπία μάς κατέστησε διεθνή περίγελο, αυτή πληρώνουμε σήμερα. Οι ξένοι δεν μας καταλαβαίνουν γιατί έχουν την ευτυχία να μη μετέχουν στο δικό μας τρόπο ζωής.
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail.com) είναι καθηγητής στα πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.
Αντιγράφω από το http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/03/2010_394138
ένα απόσπασμα σχετικό με αυτά που συζητάμε.
@Aρσένιος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μια ζωή επικαλούμαστε υπόγειους παράγοντες για να συνεχίζουμε να τρώμε τις σάρκες μας, να ληστεύουμε το κράτος και να υπονομεύουμε το μελλον των παιδιών μας. Μια ζωή αρεσκόμαστε να μας χαϊδεύουν τα αυτιά, χειροκροτούμε αυτούς που μας τάζουν τζάμπα γεύμα, ανεχώμαστε τις μίζες τους γιατί τρώγαμε και εμείς."
Ακριβώς αυτο γινεται τόσα χρόνια. Θα ήθελα πολύ να δω όλους αυτούς που έτρεχαν στα γραφεία των βουλευτών για ρουσφέτια, να ξανατρέξουν τώρα και να πιάσουν τους "βολευτές" τους απο τον γιακά.. Κανείς δεν το έχει κάνει ακόμη.
Αυτό νομίζω λέει πολλά για το τι είδους πολίτες είμαστε. "Ας τρωνέ αυτοί αρκει να τρώω κ εγω". Αυτή ηταν η νοοτροπία. Μονο που τώρα αυτοί ειναι στο απυρόβλητο αλλα ο λαός καλείται να σφίξει κι άλλο το ζωνάρι..