Δελφοί

Το είδα για δεύτερη φορά. Η πρώτη ήταν στο Τουρκολίμανο πριν κανα μήνα και η δεύτερη στους Δελφούς το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Ξέρετε, και στα δύο μέρη υπάρχουν σε παράταξη ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός, ας το θέσω έτσι, σημείων διασκέδασης, εστιατόρια, καφετέριες κλπ. Στους Δελφούς το πράγμα ήταν πιο εμφανές. Ο κόσμος γενικά λιγοστός, αυτό αναμενόμενο. Από τα πολλά εστιατόρια, τα περισσότερα ήταν εντελώς άδεια, πλην ενός που ήταν σχεδόν γεμάτο. Πήγαμε σε αυτό. Ήταν ένα εξαιρετικό εστιατόριο, φτιαγμένο με γούστο με πολύ καλά φαγητά και τιμές όχι πολύ φθηνές αλλά καθόλου ακριβές. Για αυτό που έπαιρνες ήταν τελικά φθηνές. Η εξυπηρέτηση και το όλο σκηνικό απέπνεε ένα καλώς νοούμενο επαγγελματισμό.

Περιεργάστηκα τα άλλα εστιατόρια που δεν είχαν ούτε ένα πελάτη. Υπήρχε μια απίστευτη έλλειψη αισθητικής και απέπνεαν ένα κακώς νοούμενο επαρχιωτισμό. Στο Τουρκολίμανο ήταν και οι τιμές αλμυρές. Σκεπτόμουν δύο πράγματα. Για να υπάρχουν αυτά τα μαγαζιά, προφανώς, κάποτε είχαν πελάτες. Δηλαδή υπήρχαν άνθρωποι που πήγαιναν να φάνε σε αυτά. Τι είδους άνθρωποι ήταν αυτοί; Τι νοοτροπία είχαν; Δεν μπορώ να μην σκεφτώ. Αυτοί που ανέχονται και αποδέχονται άθλιες και ακριβές υπηρεσίες, δεν μπορεί παρά να ανέχονται ανίκανους και αναξιόπιστους πολιτικούς…

Πιο πολύ όμως σκεφτόμουν αυτούς που έχουν τα μαγαζιά. Δεν μπορεί να μην βλέπουν ότι οι γείτονές τους είναι γεμάτοι και οι ίδιοι άδειοι. Και όμως δεν κάνουν τίποτα. Τι να σκέ-φτονται αυτοί οι άνθρωποι; Ίσως ότι μου έλεγε ένας μικροπωλητής την ώρα που έστηνε τον υπαίθριο πάγκο του. Δεν πάνε καλά τα πράγματα, να δούμε τι θα γίνει… Τι περιμένει άραγε να γίνει; Ολόκληρος ο πλανήτης βοά για το τι γίνεται στην Ελλάδα και αυτοί προφανώς κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και συνεχίζουν απτόητοι τον δρόμο που χάραξαν την περίοδο των παχιών αγελάδων. Θα σκέπτονται, δεν μπορεί κάποιο θαύμα θα γίνει και όλα να ξαναέρθουν εκεί που ήταν.

Είναι εντυπωσιακό το πόσοι από εμάς, ενώ βλέπουμε ότι αρμενίζουμε στραβά, κάνουμε πως δεν το καταλαβαίνουμε και ελπίζουμε σε κάποιο θαύμα που θα σιάξει τον γιαλό.

Έχω την εντύπωση ότι είναι ώρα κάθαρσης. Είναι ώρα διάλυσης των ψευδαισθήσεων, είναι η ώρα της προσγείωσης στην πραγματικότητα. Όμως είναι και η ώρα των ευκαιριών. Τα μαγαζιά τα οποία μάζευαν τον κόσμο προσφέροντας ποιοτικές υπηρεσίες σε εύλογες τιμές δείχνουν τον δρόμο.

Όσοι πιστεύουν στην δική τους μοναδική αλήθεια και στο, δεν μπορεί ο “Θεός” θα δώσει μια λύση, η δική μου εκτίμηση είναι ότι απλά θα πάνε φούντο. Όσοι όμως ακολουθήσουν το παράδειγμα των ιδιοκτητών των δύο μαγαζιών που επισκέφτηκα στο Τουρκολίμανο και στους Δελφούς, δηλαδή αλλάξουν ρότα σύμφωνα με το πώς πάει ο γιαλός ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται την αμφισβήτηση ή και άρνηση της αλήθειας τους, το μέλλον είναι δικό τους.

Ας μην ξεχνάμε, για να υπάρξει ο καθένας από εμάς, η εξέλιξη ή ο Θεός, ότι προτιμάτε, θυσίασαν δισεκατομμύρια “αθώα” πλάσματα. Η εξέλιξη και ο Θεός δεν έχουν κανένα ηθικό ενδοιασμό να θυσιάσουν το οποιονδήποτε από εμάς ή και όλους εμάς μέσα σε αυτό το δαιμονικό εργαστήρι της ζωής. Πλην όμως είμαστε εξοπλισμένοι με νου και σκέψη που μας επιτρέπουν να επιβιώνουμε. Ας τα χρησιμοποιήσουμε και ας βοηθούμε και όποιον άλλο μπορούμε.