Ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα, πριν από αρκετά χρόνια, ήρθε μια γνωστή μου, σύζυγος ενός φίλου μου, ταραγμένη, λέγοντας: πάτερ, δεν είμαι καλά!
Ήταν μια γυναίκα με προσωπικότητα στα όρια του προβληματικού και μετά από προσπάθεια μερικών χρόνων, ίσως και με την δική μου συμβολή, είχε αρχίσει να ισορροπεί. Σε μια σύναξη που έκανε ένας κληρικός, ανερχόμενος τότε αστήρ του εκκλησιαστικού στερεώματος της Θεσσαλονίκης, (υποθέτω τώρα θα είναι μέγας και θαυματουργός γέρων) είχε διδάξει ότι όποιος κάνει κάθε βράδυ τους χαιρετισμούς της Παναγίας έχει εξασφαλισμένη την σωτηρία. Η καημένη τους είχε κάνει κάποια βράδια, αλλά σύντομα έπαψε να μπορεί, ταράχθηκε, φοβήθηκε και έκλεισε ξανά ραντεβού με …την κατάθλιψη!
Την παρηγόρησα όσο μπορούσα, αλλά να πω την αλήθεια δεν την πίστεψα. Είπα μέσα μου: δεν μπορεί να είπε κάτι τέτοιο ο π. …. Μορφωμένος, έξυπνος κλπ. κάτι άλλο θα είπε και το κατάλαβε έτσι η … Λίγες μέρες μετά όμως ήρθε μια άλλη, έχουσα …σώας τας φρένας και μαζί με τα άλλα, μου επανέλαβε τα ίδια! Αυτήν δεν είχα λόγο να μην την πιστέψω… Πόσο πρόθυμοι είναι να πουλήσουν την ψυχή τους, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και …οι παπάδες για χάρη της AGP! Και πόσο σπουδαίο εμπόρευμα είναι η …Παναγία!
Η δική μου πνευματικότητα ήταν πάντα ανεικονική και έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ τέτοιου είδους “εμπορεύματα”. Εσχάτως έδειξα με πολύ ισχυρή επιχειρηματολογία ότι ο μύθος της Παναγίας δεν είναι παρά ένας μύθος. Εντάξει, αυτονόητο για τους πολλούς, καμιά φορά όμως και τα αυτονόητα χρήζουν αποδείξεων. Εν τούτοις ποτέ δεν δίστασα να σέβομαι το θεομητορικό “εμπόριο”. Έχω μια πάγια άποψη. Όταν κάτι το σέβονται πολλοί και για μακρό χρονικό διάστημα ακόμα και αν είναι προφανής απάτη, από πίσω του κρύβονται αληθινές ανθρώπινες ανάγκες.
Πριν λίγες μέρες συζητούσα με κάποιο φίλο, σε μια συνάφεια εντελώς άσχετη με τα προηγούμενα. Η συζήτηση είχε απίστευτο ενδιαφέρον…
Κάποια στιγμή μου μίλησε για την Μεγάλη Μητέρα που κατεβαίνει στον Άδη και αφήνει πίσω της το πέπλο και την ζώνη της. Τον αρχετυπικό μύθο που με ελαφρές παραλλαγές υπάρχει σε (σχεδόν) όλους τους λαούς και τις παραδόσεις. Μου εξηγούσε με ποιους τρόπους αυτός ο μύθος είναι κάτι το ζωντανό μέσα στην ζωή των ανθρώπων. Είπαμε πολλά επ’ αυτού.
Δεν το κρύβω, αισθάνομαι μια μικρή λύπη που λόγοι εν πολλοίς ανεξάρτητοι της θέλησής μου με κρατούν μακριά από το πανηγύρι αυτής της μέρας. Να δηλώσω: στην Παναγία δεν πιστεύω, πιστεύω όμως στα φιδάκια και τα κρίνα και τα δάκρυα και τα θαύματα της Παναγίας και η εκκλησιαστική μουσική αυτής της ημέρας είναι θεσπέσια!
Καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήθα είχε ενδιαφέρον να πείτε δυο λόγια γι' αυτό "Να δηλώσω: στην Παναγία δεν πιστεύω, πιστεύω όμως στα φιδάκια και τα κρίνα και τα δάκρυα και τα θαύματα της Παναγίας..."
Αρσένιε καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα κι εγώ μια διευκρίνιση για την τελευταία δήλωσή σου. Δυσκολεύομαι να καταλάβω τι εννοείς.
Πράγματι δεν είναι εύκολο να γίνει πλήρως αντιληπτό. Θα γίνει πλήρως κατανοητό τι και πως το εννοώ στο κοντινό μέλλον, στο νέο μου βιβλίο. Τώρα μπορώ να πω εντελώς ενδεικτικά ότι ο μεν Ιησούς ως ιστορικό πρόσωπο είχε μια μητέρα (όπως και πατέρα) που δεν ήταν κάτι περισσότερο από απλή γυναίκα (και απλός άνδρας). Η Παναγία όμως, ως σύμβολο, με την πάροδο των αιώνων απέκτησε τέτοια δύναμη, ώστε να κινητοποιεί ψυχικές και άλλες δυνάμεις που καθιστούν φυσική πραγματικότητα πολλά θαυμαστά γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε κάθε πολιτισμό υπάρχουν ανάλογα σύμβολα με χαρακτηριστικά που προσδιορίζονται αλλά και προσδιορίζουν τον πολιτισμό.
Μου είναι άγνωστοι οι μηχανισμοί με του οποίους μπορεί κάποιος/κάτι να αποκτήσει τετοιου είδους δυνάμεις,αλλα εκπλήσσομαι και αναρρωτιέμαι αν παράλληλα με ένα πρόσωπο όπως π.χ της Παναγίας εχεί αποκτήσει δύναμη πχ, ο Σατανάς, ή ο Δίας ή ο οποιοσδήποτε άλλος/άλλο πρόσωπο/αντικείμενο! Είναι εύκολο να έχουμε μια εικόνα αυτών των μηχανισμών?
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την αίσθηση ότι αδίκως μπερδευόμαστε. Γιατί και η Παναγία ενεργεί καθότι δεν είναι μυθικό αλλά ιστορικό πρόσωπο καθόλου συνηθισμένο και επίσης σαφέστατα ενεργοποιούνται και εσωτερικοί μηχανισμοι. Για μενα ο Θεός δεν είναι κάτι άλλο με εμένα, με το συμπαν, την την φύση. Αλλα αυτό δεν μειώνει την παρουσία της Παναγίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο πράγμα η Παναγία ως φυσικό πρόσωπο και άλλο ως σύμβολο. Το σύμβολο Παναγία υπέστη μια διαρκή αναβάθμιση στα πλαίσια της εξέλιξης του χριστιανικού δόγματος και της Εκκλησίας. Η τωρινή της "δύναμη" όμως είναι καθαρά αρχετυπική.Δεν έχει να κάνει ούτε με το δόγμα ούτε με την Εκκλησία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φυσικό πρόσωπο Παναγία, δεν έχει καμιά σχέση με το σύμβολο, και έχω ισχυρή επιχειρηματολογία για να το ισχυρισθώ.
Σε κάθε περίπτωση, όλα μπορούν να εξηγηθούν με την συνήθη φυσική (επιστήμη) συν ολίγο από πληροφορία... Εννοείται δεν είναι κάτι το τόσο απλό, αλλά εντούτοις είναι δυνατόν.
Σε καταλαβαίνω αλλα νομίζω οτι μια πιο συνδυαστική πρόταση ίσως ήταν πιο ρεαλιστική. Δηλαδή ένας απλός καθημερινός άνθρωπος επηρεάζει και επηρεάζεται μέσα στην καθημερινότητα του. Μάλιστα πολλές φορές και απο μακρόθεν, γεγονός που όπως ξέρω απο τις λίγες γνώσεις μου περί Κβαντικής Φυσικής δεν είναι αδύνατον. Εαν τώρα έχουμε ένα πιο ιδιαίτερο πρόσωπο, χαρισματικό, αυτή η δυνατότητα αυξάνεται. Και έχουμε πάρα μα πάρα πολλά παραδείγματα τόσο επιστημονικά όσο όμως και απο την καθημερινότητα του μικρόκοσμου μας ο καθένας. Τώρα εάν μετα την μορφογενετική παρουσία μας, συνεχίζουμε να ''υπάρχουμε'' εν ετέρα μορφή, γιατί να μην μπορούν κάποιες "Λογικές" "συνειδητότητες" να ενεργούν?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια σε καμία περίπτωση δεν αρνούμαι την αρχετυπική δύναμη των συμβόλων και μάλιστα των ιερών. Το ξέρουμε το ζούμε, είναι πραγματικότητα. Ωστόσο είναι αυθαίρετο να τα αποδίδομαι όλα σε αυτή και μόνο την δυνητική ερμηνεία. Νομίζω ταπεινά και αδαώς, οτι μια πιο συνθετική ερμηνεία θα έδινε περισσότερες υποθέσεις ερμηνείες με μεγαλύτερα ποσοστά αντικειμενικότητα. Αν υπάρχει.
Την Καλημέρα μου και το σεβασμό μου.
Αγαπητε (πρωην και νυν) συνάδελφε Αρσενιε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ειναι off topic...πρεπει καπου να βρεθει καποιος χωρος για μια συζητηση πανω στα θεματα που
εχεις διαπραγματευτει στα βιβλία σου, και ιδιως στο Σοκ και Δεος.
Στη συζητηση, ομως αυτη, θα πρεπει να συμμετασχουν ανθρωποι εγκρατεις στα θεολογικα
και ταυτοχρονα με κριτική σκεψη...(πιστευω οτι υπαρχουν αρκετοι στον τοπο μας...)
Ας αναφερθω ομως στο προσωπο της Παναγιας, για να ειμαι "in topic".
Πραγματι το επιχειρημα σου περί ΧΥ χρωμματοσωματος στον (ιστορικό) Ιησου ειναι
πολύ "δυσκολο" να αποκρουσθει...και αλοίμονο σε μενα που εχω (ή είχα? δεν ξερω, με μπερδεψες βρε αδελφε...)
την πιστη της ratio...Δηλ. πιστευω (σωστοτερα "συντασσομαι", παραδεχομαι) στο θεωρητικο (θεολογικό - φιλοσοφικό)
οικοδομημα της Ορθοδοξιας γιατι (κατα τη γνωμη μου) ειναι το πιο αυτοσυνεπες θεολογικό μοντέλο...
Ωσπου ερχεσαι εσυ και ....Ολοκληρωτική καταστροφή....
Βεβαια (για να τα πουμε οπως ειναι τα πραγματα) με ειχες "αναπαυσει"
με τον "Πλανητη", και ετσι μπορουσα να αποκρουσω με θεολογικά επιχειρηματα (Μαξιμος) τις κατηγοριες περί πλανης
και ορθολογισμού εις βαρος μου...Υπηρχαν ομως καποια "δυσκολα" σημεια...ενα ηταν ακριβως οι δυο φυσεις του Χριστού.
Το σκεπτικό ειναι απλό: Το προπατορικό αμαρτημα δεν ειναι ηθικό αλλα οντολογικό, αρα για να σωθει ο κοσμος
πρεπει να ενωθει το κτιστο με το άκτιστο με την ενσαρκωση του Λογου, και τα υπολοιπα γνωστα.
Με την δική σου version, προπατορικο αμαρτημα δεν υπηρξε ποτε (αυτο ειναι πλεον πολυ απλο να το καταλαβει κανεις,
μεχρι και ο Γιανναρας το "παραδεχεται" στο "Αίνιγμα του Κακού", και ποσοι άλλοι το παραδεχονται και δεν το εκφραζουν...)
ο κοσμος δημιουργηθηκε πεπτωκος, και κινουμαστε πλεον σε εναν "ενθεο" αγνωστικισμο, και περιμενουμε τα εσχατα...
Παρα πολυ ωραια ως εδω...
Το προβλημα ειναι το εξης: Ο ανθρωπος, λοιπόν, ευθυς εξ αρχης ειχε πεσμενη φυση. Ο Χριστος πρεπει να ενσαρκωθει
για να "σωσει" αυτη την πεσμενη φυση, και επειδη το "απροσληπτον και αθεραπευτον", επρεπε (κατα το πρωτο μισο) να εχει
την (πεσμενη) ανθρωπινη φυση, και κατα το άλλο μισο τη θεϊκή φυση, ετσι ωστε σαν Θεάνθρωπος να "σωσει" την πεσμενη ανθρωπινη φυση...
Με το επιχειρημα για το ΧΥ χρωμοσωμα, τα πραγματα δυσκολευουν πολύ...Εχουμε ενα ανθρωπινο ωαριο και τι άλλο??
Ακομη κι αν η συλληψη της Παναγιας ειναι θαυματουργική, δηλ. με θαυμα "δημιουργηθηκε" ενα σπερματοζωαριο που γονιμοποίησε το ωαριο της παναγιας,
αυτο το σπερματοζωαριο φερει χρωμοσωματα της "πεσμενης" φυσης γιατι δεν υπαρχει άλλη ανθρώπινη φυση, μονο η "πεσμενη"!!!
Αρα, πως μπορει εδω να χωρεσει η θεϊκή φυση, αφου με τιποτε δεν μπορουμε
(και δεν εχει αξια) να δεχτουμε οτι η θεϊκή φυση ενωθηκε με την ανθρώπινη μετα τη συλληψη...(νομιζω Νεστόριος ;;;)
Υπαρχει όμως προβλημα και με το Χριστο. Αφου εχει 2 φυσεις, και η ανθρωπινη φυση που εχει ειναι η πεσμενη (αφου αυτη θελουμε να "σωθει")
τοτε που χωραει η σεξουαλικότητα, αφου η σεξουαλικότητα ειναι στοιχειο της (μιας και "πεσμενης") ανθρώπινης φυσης;
Εδω ο π.Λουδοβίκος κανει μια "ντρίπλα" και προσπαθει να "ξεφυγει" με το οτι δεν εχουμε πτωση της φυσεως,
αλλα πτωση της προαιρεσεως, οποτε ο Χριστος ναι μεν ειχε την "πεσμενη" ανθρωπινη φυση, αλλα "απτωτη" την προαιρεση..
(αυτο μαλλον πρεπει να εχει σχεση με τα 2 θεληματα φυσικό-γνωμικο, αλλα ειναι κατι που δεν το εχω καταλαβει καλα ακομη...)
Εν πασει περιπτωσει δε θελω να σας κουρασω άλλο....
Αυτο το τελευταιο με τα θαυματα, πραγματικά με κρατα σε αγωνια...Θελω να καταλαβω τι εχεις μεσα στο κεφαλι σου...
Ποιο θα ειναι το μοντελο που θα προτεινεις στο επομενο βιβλίο...
Γιατι, με το φτωχο μου μυαλο λεω: αφου εφτασες να προβληματιστεις και να διαπραγματευτεις με ορθολογικότητα
τοσο λεπτα "δογματικά" θεματα, δεν μπορει, κατι "καλό" θα εχεις σκεφτει και για τη συνεχεια...
Ευλόγησον...
@π.Λίβυος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα πολύ να μου περιγράψετε τι εννοείτε με τον όρο "εσωτερικοί μηχανισμοί" και πως αυτοί ενεργοποιούνται.
@Μέσκος Αρσένιος
Είναι δυνατόν το οποιοδήποτε πρόσωπο/αντικείμενο εν καιρώ να αποκτήσει την "δύναμη" για την οποία μιλάτε, και τι εννοείτε όταν λέτε ".....συν ολίγο απο πληροφορία";
Μια παρατηρηση επι πρακτικου θεματος: μηπως θα ηταν καλύτερα να αλλαξει λιγο το layout της σελιδας, δηλ. λιγο μικροτερη γραμματοσειρα και πιο "πλατυς" ο χωρος για τα post, ετσι ωστε να ειναι πιο ευαναγνωστα τα μηνυματα χωρις να χρειαζεται να κανουμε πολυ scrolling ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο layout το καθορίζει ο Blogger και δεν μπορώ να κάνω κάτι.
@ Αγαπητοί πρώην και νυν ...συνάδελφοι. Τα ερωτήματα που θέτετε είναι άξια μελέτης και συζήτησης αλλά μια τέτοια συζήτηση δεν μπορεί να γίνει εδώ.
Απαντώ επομένως μόνο για να πω (πολύ συνοπτικά)την άποψή μου. Έχω σοβαρούς λόγους να θεωρώ ότι τα ιστορικά πρόσωπα Ιησούς και η μητέρα του Μαρία δεν εμπλέκονται στην υπόθεση χριστιανισμός, πέραν της ιστορικής αφετηρίας.
Οι διάφοροι ελιγμοί που επιχειρούν οι Λουδοβίκος, Γιανναράς κλπ. αντέχουν μόνο τρία λεπτά στην κριτική σκέψη. Ένα ψευδές οικοδόμημα δεν σώζεται με πρόσθετα ψεύδη, αλλά με μετάνοια και κάθαρση.
Αν με την λέξη "καλό" κανείς σκέπτεται τρόπους "σωτηρίας" της χριστιανικης θεολογίας, δεν έχω τίποτα καλό και μάλλον δεν με ενδιαφέρει καθόλου το θέμα.
@Γιώργος Λιάγκας
Προφανως δεν κατανοείς την δύναμη των συμβόλων. Σκέψου κάποιους με κασκόλ του Ολυμπιακού σήμερα στο ΟΑΚΑ. Μπορεί να τους οδηγήσει σε ...θάνατο. Η αιτία θα είναι το κασκόλ, αλλά το καημένο το ύφασμα δεν θα φταίει σε τίποτα ούτε έχει τίποτα θανατηφόρα δύναμη... Οι άνθρωποι είναι που δίνουμε στα σύμβολα την αξία καί την "δύναμη" που τυχόν έχουν. Τα υπόλοιπα εν καιρώ...
@Λιάγκας Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και φίλε μου το μπλόκ δε μου ανήκει, επίσης δε νιώθω και πολύ ἀνετα μπροστά στο Μέσκο να μιλάω, ωστόσο θα μπορούσα πολύ ταπεινά να πω δυο σκέψεις πάνω στο θέμα αυτό.
1. Δεν πιστεύω στην δυαδικότητα του δυτικού πολιτισμου. Δηλαδή οτι υπάρχουμε εμείς και ο Θεός. Εμείς και η φύση. Εμείς, το Εγω δηλαδή και όλα τα άλλα έξω απο εμάς. Αντιθέτως πιστεύω οτι τα πἀντα ειναι Ενα Ολον. Οτι τα πάντα είναι και μέσα μας. Εδω βέβαια έχω να πω πολλά.
π.χ Προσευχόμαστε ας πούμε στην Παναγία. Οσο πιο πολύ στην άγνοια βρισκόμαστε, στην αρχάρια πλευρα της πνευματικότητας, τόσο αντιλαμβανόμαστε την δυαδικότητα. Δηλαδή Εμείς και η Παναγία. Όσο όμως προχωράμε, χαρισματικά και αποκαλυπτικά, όλα γίνονται φως. Οι μορφές, τα είδη, οι ποιότητες καταργούνται και μένει καθαρό φως. Τότε αισθανόμαστε οτι όλα είναι Ενα. Ολοι είμαστε ένα. Η πνευματικότητα δεν είναι τίποτα άλλο, παρά αυτό το άνοιγμα σε αυτή την αλήθεια πραγματικότητας που μας περιβάλει αλλα και που συγρόνως είμαστε. Ενα κλίκ υπαρξιακό, ένα ἀγοιγμα, ένα ξύπνημα.
2. Οι εσωτερικοί μηχανισμοί λοιπόν στους οποίους αναφέρομαι δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αυτές οι δυνατότητες που έχει δώσει εντός ημών ο δημιουργός μας, ως προδιαγραφές για την ολοκλήρωση του προσώπου μας και της προσωπικότητας μας. Σαφέστατα τόσο στην κοινωνία με τον άλλο όσο και με τον Άλλο. Η προσευχή είναι μια απο της πολλές και συνήθεις στην ανθρωπότητα διαδικασία μέσα απο την οποία αρχίζουν να λειτουργούν αυτοί οι μηχανισμοί.
@Αρσένιο Μέσκο
Στην απαντηση σου για τους συναδέλφους, δεν νομίζω να αναφέρεσαι σε εμένα γιατι εγω δεν προσπαθώ να σώσω καμία εκκλησία και καμία θεολογία. Ποσο δε μάλλον τους σύγρονους εκφραστές αυτής.
Απλούστατα όπως και εσύ, προσπαθώ να ψηλαφίσω το μυστήριο που με περιβάλει. Εντός και εκτός εμου.
Με σεβασμό.
π.Λίβυος
@Λίβυος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς η ταυτόχρονη απάντηση σε δύο σχόλια διαφορετικών ανθρώπων δεν ήταν καλή ιδέα! Συγνώμη!
Το "Αν με την λέξη "καλό" κανείς σκέπτεται τρόπους "σωτηρίας" της χριστιανικης θεολογίας, δεν έχω τίποτα καλό και μάλλον δεν με ενδιαφέρει καθόλου το θέμα." αναφέρεται στο "Γιατι, με το φτωχο μου μυαλο λεω: αφου εφτασες να προβληματιστεις και να διαπραγματευτεις με ορθολογικότητα
τοσο λεπτα "δογματικά" θεματα, δεν μπορει, κατι "καλό" θα εχεις σκεφτει και για τη συνεχεια..." του Ανώνυμου
Να σε καλά!!!! Το κατάλαβα, αλλα λέω λες?? χαχαχαα
ΑπάντησηΔιαγραφή@π.Λίβυος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η συναίσθηση του "Ενός" δεν είναι χαρακτηριστικό των ανατολικών θρησκειών; Λόγω της εξάσκησης μου στο Judo, πολλές φορές ακούμε διαφορές ανατολικές φιλοσοφίες περι Ζεν κλπ. Πίστευα οτι η διαφορά μας από τις υπόλοιπες θρησκείες είναι η προσωποποίηση του "Ενός" στο πρόσωπο της Αγ Τριάδας. Και τελικά δεν ξέρω τι πρέπει να πιστεύω και τι όχι.Κ αν πρέπει/υπάρχει λόγος να πιστευω σε κάτι.
@Μέσκος Αρσένιος
Κατάλαβα τι εννοείτε περί δύναμης συμβόλων. Δεν είχα δει ποτέ ετσι την Παναγία, τον Σταυρό κλπ.
Υπάρχουν λόγοι που κάνουν τους ανθρώπους να δίνουν δύναμη σε σύμβολα, κ σίγουρα παίζει ρόλο τι εκπροσωπεί το καθέ ένα απο αυτά, και πόσο αληθινό είναι αυτό που συμβολίζει. Γιατι αν κάποιος αντιληφθεί πως το σύμβολο για το οποίο μάχεται είναι "φούσκα", αισθάνεται ανόητος/μαριονέτα.
@Λιάγκας Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και τελικά δεν ξέρω τι πρέπει να πιστεύω και τι όχι.Κ αν πρέπει/υπάρχει λόγος να πιστευω σε κάτι."
Νομίζω ότι το ερώτημα πρέπει να τεθεί ως εξής "ποιό είναι το νόημα/τί επίδραση θα έχει η εφαρμογή μιας φιλοσοφίας/θρησκείας/παράδοσης στην καθημερινότητά μου με ό,τι αυτό συνεπάγεται".
@Αρσένιος Μέσκος
Άκουσα μια ομιλία σας στην ιστοσελίδα http://www.antifono.gr/portal/index.php?option=com_content&view=article&id=20&catid=19&Itemid=147
αλλά δυστυχώς οι άλλες δεν είναι ανεβασμένες. Αν τις έχετε κρατήσει θα μπορούσατε με κάποιο τρόπο να τις ανεβάσετε κάπου (αν δε σας κάνει κόπο);
Α.
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνω-κάτω, η επίδραση που έχει μια θρησκεία σε κάποιον άνθρωπο και σε κάποιο σύνολο κατ΄ επέκτασην, είναι λιγο-πολύ γνωστα απο την ιστορία και απο την εικόνα που έχουμε για τους λαούς και τον κόσμο γύρω μας. Ο πλανήτης μας εχει απο όλα τα καλα!Καθολικούς/ορθοδόφους/ινδουιστές/μουσουλμάνους/ειδωλολάτρες κλπ. Και η κάθε θρησκεία με τα μη κ τα πρέπει, επηρεάζει και τον πολιτισμό.Το "αν υπάρχει τελικά αναγκη να πιστεύω σε κάποια θρησκεία" είναι καθάρα ένα προσωπικό ερώτημα.
Το αν οι θρησκείες όμως φτιάχτηκαν για να καλύπτουν ανασφάλειες/φόβους ή απλά για να δίνουν ελπιδες στον κόσμο είναι ενα αλλο ερώτημα. Κ το αν υπάρχει Θεός κ ποιος είναι, κ πως μπορούμε τελικά να τον προσεγγίσουμε είναι ένα ακόμη καλύτερο ερώτημα.
@ Λιάγκας Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να επισημάνω ότι η θρησκεία είναι κάτι το εξαιρετικά σύνθετο και δεν μπορεί κανείς να ξεμπερδέψει μαζί της με γενικούς αφορισμούς του τύπου οι θρησκείες φτιάχτηκαν...
Επίσης το γεγονός ότι μια θρησκεία είναι λάθος, ή και όλες οι γνωστές είναι λάθος, δεν σημαίνει ότι η θρησκεία είναι εν γένει λάθος. Τα λέω αυτά για να επισημάνω ότι δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι προβληματίζονται για τα θέματα αυτά από πάντα και προφανώς θα συνεχίζουν να προβληματίζονται για πολύ ακόμα!
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τις ομιλίες θα δω τι μπορεί να γίνει.
@Λιάγκας Γιώργος
ΑπάντησηΔιαγραφήΦἰλε Γιώργο, οι διαφορές μεταξύ των θρησκειών σε επίπεδο θεωρητικό δεν είναι τόσο μεγάλες όσο μας έχουν μάθει ή νομίζουμε εμείς.
Σε δε επίπεδο βιωματικό τα πράγματα έχουν μονάχα κάποιες διαφορές ποιοτήτων. Αλλα συνήθως είναι κοινό το πεδίο.
Θα σου πω ένα παράδειγμα πάνω σε αυτό που αναφέρεις και εσύ περί προσωπικού θεού.
Πραγματικά εαν δει κανείς εξωτερικά τα πράγματα ή του τα διδάξουν η καθ ημας, θα διαπιστώσει οτι οι Ανατολικοί δεν πιστεύουν σε Θεό πρόσωπο και δεν είναι θειστική θρησκεία.
Αλλα αυτα στην πράξη και στην καθημερινότητα της λατρείας τους δεν υπαρχει.
Δηλαδή και αγάλματα έχουν και λάναρκες με λείψανα, που προσφάτως έφεραν στην Αθήνα, και ιερά μέρη, και ιερά σκεύη και γενικά αντικείμενα.
Και Γεροντάδες έχουν Λάμα και άλλους τους οποίους σέβονται και ευλαβούνται παραπάνω απο άλλους.
Η δε Ινδουιστές που είναι η μήτρα μέσα απο την οποία γεννήθηκαν όλες οι άλλες ανατολικές, έχει δεκάδες ενσαρκώσεις του Θεού, έχουν δεκάδες εκατοντάδες θεότητες που είναι απόρροια του ενός και ου το καθεξής.
Και πιάσαμε μονο μια πτυχή μιας άποψης. Σε όλα τα θέματα όμως, όλες οι αρχαίες θρησκείες συμφωνούν, απλούστατα οι διαφορετικότητα της γλώσσας, της ιστορίας, του πολιτισμού, του γεωφυσικού και ανθρωποφυσικού χώρου διαμορφώνει άλλες εικόνες και εκφραστικές φόρμες που στην ουσία δεν είναι κάτι άλλο.
Τώρα για το εάν πρέπει να πιστεύεις ή όχι και τι, ειναι πάρα μα πάρα πολύ προσωπικό θέμα.
Αρκετά όμως καταχράστηκα την καλοσύνη και την φιλοξενία του Αρσενίου και τον ευχαριστώ.
Κατ' αρχην να ξεκαθαρισω τι εννοούσα με τη λέξη "καλο"...Δεν εννοούσα κατι σε σχεση με τη "σωτηρια", αλλα ενα πιο "αυτοσυνεπες" ερμηνευτικό μοντελο της πραγματικοτητας (κατι που μαλλον αδελφε και φιλε Αρσενιε, ειναι, πιστευω, καποιος από τους στοχους της αναζήτησής σου...). βεβαια η εννοια της "σωτηριας" ενδεχομενως να εμπεριεχεται μεσα σε ενα μοντελο που απαντα (ή προσπαθει να απαντησει) στο υπαρξιακό ερωτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα θεσω ομως κι ενα ερωτημα: Πραγματι η πραγματικότητα του "ιστορικού" Ιησου και της Παναγιας δεν εχουν το μεταφυσικό στοιχειο που αποδιδεται στη χριστιανική θρησκεία. Ομως, βρε αδελφε, γιατι να "τυχει" στον συγκεκριμενο άνθρωπο και στη συγκεκριμενη ιστορική συγκυρια να αρχισει η "συνεχιση" του Ιουδαϊσμου μεσα από ενα άλλο θρησκευτικό μορφωμα; Τι θελω να πώ: Λογικα φαινονται όλα αυτα που υποστηριζεις, αλλα θελω πιο πολλα στοιχεια: καποια βιβλιογραφια, καποια εξηγηση (το εχεις θιξει στο θεμα των δογματων οταν αναφερεις οτι αυτο που σημερα ειναι δογμα, ειναι απλα το πιστευω της ισχυροτερης (τοτε) ομαδας κλπ) για το πώς απο τον συγκεκριμενο "ιστορικό" Ιησου ξεκινησε ο Χριστιανισμος. Γιατι πρεπει να εχουν συντρεξει παρα (μα παρα) πολλοί παραγοντες ετσι ωστε να εχουμε το σημερινό αποτελεσμα (π.χ. τοσοι και τοσοι ανθρωποι μαθητες, αποστολοι, πρωτοι χριστιανοι κλπ να "θεοποιήσουν" εναν ανθρωπο και...τι να πούμε παρακατω...οτι αρχισαν να εχουν παραισθησεις (Παυλος), να εκλαμβανουν αυτα τα βιώματα ως θεϊκα κλπ...)
Γενικά πρεπει να δοθει μια ικανοποιητική ερμηνεια της χριστιανικής ιστοριας...
ΥΓ: το "νυν" συνάδελφος, εννοώ το εκπαιδευτικός...το "πρωην" ειναι προφανες τι εννοώ..
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκανα την διευκρίνηση περί "καλού" γιατί πολλές φορές υπάρχει μια λάθος προσδοκία όσον αφορά το τι λέω.
Για την διάδοση και εξάπλωση του χριστιανισμού υπάρχει άφθονη βιβλιογραφία και βέβαια δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερα θαυμαστό, δηλαδή υπερφυσικό, πέρα από μια πολύ πετυχημένη προπαγάνδα και την έλλειψη ενδιαφέροντος των χριστιανών προς τις άλλες θρησκείες, οι οποίες έχουν εξίσου θαυμαστά γεγονότα στην ιστορία της διάδοσής τους.
π.χ. βλ. Οι Χαμένες μορφές του Χριστιανισμού, Και ο άνθρωπος έπλασε τους Θεούς, Η εξάπλωση του Χριστιανισμού, Not in His Image, Οι δύο πηγές της θρησκείας και της ηθικής (του Μπερξόν) και βέβαια η εκκλησιαστική ιστορία του Φειδά είναι μερικά από τα βιβλία που έχω στην βιβλιοθήκη μου, συμπτωματικά γιατί το θέμα δεν είναι στα ενδιαφέροντά μου. Γενικά άμα ψάξεις λίγο θα εντυπωσιασθείς από τα παραμύθια που μας πουλάνε οι εγχώριοι πραγματευτές...
Ουδέποτε κατενόησα διά τι εορτάζομεν την κοίμησιν της Μητέρας του Ιησού. Ακόμη και αν κάποιος είναι πιστός, δεν είναι δυσχερές να καταλάβει ότι το πρόσωπο της Θεοτόκου αντικατέστησε τις γυναικείες θεότητες του ελληνιστικού κόσμου. Εις τα Ευαγγέλια η παρουσία της Μητέρας του Ιησού είναι μάλλον σεμνή και διακριτική. Τί σχέση έχει αυτό με τους μύθους των αποκρύφων περί νεφελών, μεταστάσεων αλλά και εισοδίων εν τω Ναώ (αν είναι ποτέ δυνατόν)! Η Εκκλησία μας προ πολλού έχει διαζευχθεί την ιστορίαν. Κοιμάται εις τας αγκάλας του Μύθου. Μήπως πρέπει να εγερθεί;
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον δεν έχει τέτοια πρόθεση...
Κον Μέσκον Αρσένιον
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή η Εκκλησία καθεύδει μακαρίως!
Επομένως έχομεν και ημείς κάθε δικαίωμα να προχωρήσωμεν την ζωήν ημών. Να καθαιρέσομεν τας αυταπάτας και να οικοδομήσωμεν τας προσωπικάς μας πεποιθήσεις επί του πραγματικού.
Θέλω επ'ευκαιρία να σάς συγχαρώ διά την γενναιότηταν ν'αποσπασθείτε από τον σκοτεινόν κλοιόν των εκκλησιαστικών χώρων. Θα 'ναι ως ν'επανακαλύπτετε αυτήν ταύτην την ζωήν. Γνωρίζω εξ ιδίας πείρας πως η απελευθερωτική αύτη διαδρομή είναι συναρπαστική. Ενίοτε δυχερής, διότι φωναί από το παρελθόν ως άλλαι χθόνιαι θεότητες επιζητούν την επιστροφήν εις το έρεβος. Μην πτοείσθε! Και αν επιτρέπετε μίαν συμβουλήν: Γνωρίζω ότι πολλάκις η οργή θα σας πλημμυρίση προς όσους εσκύλευσαν την νεότητά σας. Μην ενδώσετε εις τον πειρασμόν αγαπητέ. Η ζωή έχει πολλάς ωραίας στιγμάς διά να τας εκδαπανώμεν αλογίστως εις δυστυχείς γέροντας, εις τυφλούς οδηγούς.
@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ πλήρως εκτός από το "Γνωρίζω ότι πολλάκις η οργή θα σας πλημμυρίση προς όσους εσκύλευσαν την νεότητά σας." Κανείς δεν μου εσκύλευσε την νεότητα και δεν έχω οργή κατά κανενός! Επ' αυτού περισσότερα στο μέλλον.
π. Λίβυε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι που έγραψε ο Καζαντζάκης στην Αναφορά του στον Γκρέκο μου θύμησε αυτό που γράψατε.
Είχε πάει ο νεαρός Καζαντζάκης στην Κνωσό. Στον δρόμο είχε βρει έναν Καθολικό ιερέα και γνωρίστηκαν.
Σε μια στιγμή ο ιερέας προσευχήθηκε κάτω από τον ιερό διπλό πέλεκυ. Ο συγγραφέας παραξενεύτηκε. Και ο ιερέας εξήγησε:
"Κάθε ράτσα και κάθε εποχή δίνει στο Θεό την εδική της μάσκα· μα πίσω από όλες τις μάσκες βρίσκεται, σε όλες τις εποχές και σε όλες τισ ράτσες, ο ίδιος πάντα Θεός.
Σώπασε, και σε λίγο:
Εμείς έχουμε τον σταυρό ιερό σημάδι, οι πιο παλιοί σου πρόγονοι έιχαν το διπλοτσέκουρο· μα πίσω από τον σταυρό και το διπλοτσέκουρο ξεκρίνω εγώ και προσκυνώ, αναμερίζοντας τα εφήμερα σύμβολα, τον ίδιο Θεό."
Ωστόσο, ο συγγραφέας πηγαίνει ακόμα πιο πέρα.
"Ήμουν τότε πολύ νέος, τη μέρα εκείνη δεν κατάλαβα· ύστερααπό χρόνια μπόρεσε το μυαλό μου να χωρέσει και να καρπίσει τα λόγια ετούτα· πίσω από όλα τα θρησκευτικά σύμβολα άρχισα κι εγώ να διακρίνω το αμετασάλευτο αιώνιο πρόσωπο του Θεού· κι ακόμα αργότερα, όταν παραπλάτυνε ο νους, όταν παραθράσεψε η καρδιά, άρχισα να διακρίνω και πίσω από το πρόσωπο του Θεού, ένα φοβερό ακατοίκητο σκοτάδι, το χάος. Χωρίς να το θέλει, τη μέρα εκείνη στην Κνωσό, ο άγιος αυτός αβάς μου άνοιξε ένα δρόμο, τον πήρα, μα δε στάθηκα όπου θά 'θελε να σταθώ― εωσφορική περιέργεια με κυρίεψε, προχώρησα πιο πέρα και βρήκα την άβυσσο."
Προσοχή λοιπόν, γιατί μετά το "Εγώ και Συ είμαστε Ένα", της Ασκητικής, μπορεί και να ακολουθεί το "Και αυτό το Ένα, δεν υπάρχει"...
Σας μακαρίζω που διήλθατε αλώβητος από μίαν τοιαύτην πορείαν. Δυστυχώς, προσωπικώς φέρω πολλάς πληγάς...
ΑπάντησηΔιαγραφή