Ακόμα μια συνάδελφος εκφραζόταν με ιερή αγανάκτηση κατά των νέων μέτρων. Λογικό, έχανε και αυτή ένα ολόκληρο μηνιάτικο, σε ετήσια βάση, κάτι εξαιρετικά δυσάρεστο για όλους. Πλην όμως και αυτή τα έβαζε με τους έχοντες και κατέχοντες “να τα πάρουν από τους πλούσιους!”. Εδώ, τρόπος του λέγειν, εξεράγην. Πλούσιος δεν είμαι (δυστυχώς) αλλά δεν τρώω κουτόχορτο ούτε μου αρέσει να με κοροϊδεύουν. Της λέω από πού και ως που θεωρείς ότι πρέπει κάποιος πλούσιος να σε πληρώνει για …να κάθεσαι;
Η συνάδελφος αξιοποιεί μια από τις άπειρες απίθανες διατάξεις με τις οποίες το συνδικα-λιστικό κίνημα μετέτρεψε το δημόσιο σε μια αγελάδα που μπορεί κανείς να την αρμέγει τζάμπα. Έχει τριετή εκπαιδευτική άδεια για να εκπονήσει διδακτορική διατριβή. Που ση-μαίνει ότι για τρία χρόνια πληρώνεται κανονικά χωρίς να έχει καμιά διδακτική υποχρέωση, κοινώς κάθεται σπίτι της. Μα μου λέει αυτό το δικαίωμα μου το δίνει ο νόμος. Λες να συγκινηθεί λοιπόν ο πλούσιος και να συνεχίσει να σε πληρώνει επειδή το λέει …ο νόμος.
Μα εγώ, λέει, έκανα διατριβή. Πράγματι έκανε, και πράγματι οι περισσότεροι που αξιο-ποιούν τον νόμο δεν κάνουν ή κάνουν εικονική, δηλαδή βάζουν άλλους να τους την γρά-ψουν. (γνωρίζω περίπτωση πρώην συναδέλφου…). Ωραία της λέω, το κράτος σε πλήρωσε τρία χρόνια για να κάνεις διατριβή, τι θα κερδίσει λοιπόν και αυτό από την διατριβή σου; Με τι θα ανταποδώσεις το σχετικό κόστος; Σιωπή ιχθύος. Γνωρίζω καλά ότι εταιρείες χρη-ματοδοτούν υπαλλήλους τους να εκπονήσουν διατριβές, όχι όμως εν γένει διατριβές, αλλά συγκεκριμένες εργασίες από τις οποίες προσδοκούν συγκεκριμένο όφελος και για τις οποίες επιλέγουν πολύ αυστηρά τους υπαλλήλους που θα τις εκπονήσουν. Το δημόσιο χρηματοδοτεί εκπαιδευτικές άδειες γιατί κάποιοι απλώς κατέκτησαν το σχετικό δικαίωμα να κάθονται και να πληρώνονται…
Λοιπόν είμαι και εγώ κατά των μέτρων, γιατί έχω να προτείνω κάποια άλλα μέτρα. Το δη-μόσιο δεν είναι το μόνο πρόβλημα, αλλά είναι σημαντικό πρόβλημα και έχω την ατυχία να το γνωρίζω, εδώ και λίγα χρόνια, από πρώτο χέρι. Λοιπόν τα δικά μου μέτρα είναι τα εξής: Απολύεται άμεσα ας πούμε το 10% των υπαλλήλων και παύονται όλα τα παράλογα μη ανταποδοτικά δικαιώματά τους. Μαχαίρι επί δικαίων, όσο είναι δυνατόν λιγότερο και αδίκων όσο είναι δυνατόν περισσότερο. Όσοι παραμείνουν να μειωθεί ο μισθός τους για 2-3 χρόνια όσο χρειάζεται ώστε για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα να λαμβάνουν οι απολυμένοι ένα επαρκές βοήθημα, μέχρις ότου να βρουν μια άλλη δουλειά. (Τις τεχνικές λεπτομέρειες τις πρότασης θα τις επεξεργασθώ όταν θα κατατεθεί …στην Βουλή.)
Ναι θα μας πονέσει, μπορεί και εγώ να είμαι στους απολυμένους, είμαι βέβαιος ότι περισσεύουν πολλοί θεολόγοι, αλλά θα υπάρχει ελπίδα, θα έχει χτυπηθεί πρωτογενώς η αιτία παραγωγής ελλειμμάτων και μια τέτοια κίνηση δεν θα αφήσει απέξω τον ιδιωτικό τομέα. Το κύριο πρόβλημα που έχουμε, η έλλειψη παραγωγικότητας, θα διορθωθεί και ελπίζω σε δυο τρία χρόνια να …έχω βρει άλλη δουλειά και η χώρα να βρίσκεται σε πορεία ανάπτυξης.
Μετά άλλαξα πλευρό και είδα άλλο όνειρο. Αυτό το διάβασα: Το κείμενο της υπουργού Παιδείας σχετικά με το νέο σχολείο!
Όταν ξύπνησα, πήγα σχολείο και επιδόθηκα σε …κατήχηση. Δεν την γλυτώνουν από μένα, θεολόγος είμαι κατηχητικό κάνω: Πώς να είναι παραγωγικοί στην δουλειά τους, πώς να έχουν υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα, πώς να τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς…
Να συγχωρεθούν τα πεθαμένα σου! Να αγιάσει το στόμα σου! Πεσ' τα Χρυσόστομε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια διευκρίνηση προς όλους για το τι σημαίνει εκπαιδευτική άδεια ενός εκπαιδευτικού για διδακτορική διατριβή. Εγώ θα μπορούσα να έχω μια διατριβή με θέμα " Οι επιγραφές της Τελ Αμάρνα και οι βασιλεία του Ιωάσαφατ" Το θέμα είναι υποθετικό αλλά τέτοια είναι τα θέματα των διατριβών. Δηλαδή το κράτος, εσείς οι υπόλοιποι θα δώσετε περίπου 60000 Ευρώ (χοντρικά τα τρία χρόνια της άδειας μου, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟΤΑΤΗ) για να κάνω εγώ το κέφι μου. Βέβαια θα επιστρέψω στην τάξη μου διδάκτωρ, με άλλο κύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.1. Η ΟΛΜΕ επιθυμεί την αύξηση τέτοιων αδειών
2. Μπορώ να εξηγήσω τι είναι η Τελ Αμάρνα για όποιον απορεί για το τι σχέση έχει με την εκπαιδευτική μου επάρκεια και την αναβάθμιση του Ελληνικού Σχολείου
3 Το νέο Σχολείο που είναι στα σκαριά: ΩΧ ΩΧ
Όλοι λέμε πως στο δημόσιο απασχολούνται πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι απο όσους πραγματικά χρειάζονται. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αριθμούς. Είμαι σε θέση όμως να ξέρω (απο πρώτο χέρι) πως είναι παράλογο - το ξαναλέω - παράλογο, σήμερα, 2010, τις δουλειές που μπορεί να τις κάνει μια μηχανή/υπολογιστής κλπ, να τις κάνει άνθρωπος στο δημόσιο. Μόνο αυτοί να παρουν δρόμο, θα ανασάνει οικονομικά η χώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρα απο αυτό, όμως, γεννιέται ένα ερώτημα : καλά τόσα χρόνια, το "κλασσικό" ονειρο του έλληνα για "θέση στο δημόσιο" και ο τροπος εισαγωγής του σε αυτό είναι γνωστοί. Αν αυτοί οι άνθρωποι (οι οποίοι ουσιαστικά περισσεύουν) δεν είχαν προσληφθεί, θα έπρεπε να απασχολούνται σε κάποιον κλάδο της αγοράς.
Τέτοιες αγορές όμως δεν υπάρχουν και δεν υπήρξαν. Δεν δόθηκε ποτέ βάρος σε αναπτυξιακά προγράμματα, σε επενδύσεις και σε θέσεις εργασίας.
Τι θα γίνει λοιπόν; Σήμερα εμείς θα τις δημιουργήσουμε;
Νομίζω πως έχει χαθεί πολύτιμοτατος χρόνος. Τώρα έχουμε πολύ πιο δύσκολο ανταγωνισμό. Ο ιδιωτικός τομέας είναι πολύ διαφορετικός ως προς τον τρόπο που αποφασίζει : Η επιχείρηση απολύει όσους μπορεί βάση νομοθεσίας και μειώνει τα λειτουργικά της έξοδα κρατώντας την ισορροπία που θέλει. Στη δουλειά μου απολυθηκαν πάνω απο 95 ατομα μετά το καλοκαίρι.
Το ζητούμενο είναι με ποιον τρόπο θα διαχειριστούμε την κοινωνική "αστάθεια" που θα γίνει πιο έντονη σε λίγο καιρο, καθώς κ με ποιούς τρόπους θα απορροφηθεί όλος αυτός ο κόσμος στην αγορά εργασίας η οποία είναι πολύ μικρή.
Όσο για την απαίτηση "να κάθομαι κ να πληρώνομαι" ισχύει κ στον ιδιωτικό τομέα.. Πάντα υπάρχουν αυτοί οι οποίοι φαίνονται ότι δουλεύουν, ενώ τη δουλεία τους την κάνουν άλλοι. Δυσκόλευουν μάλιστα κ αυτούς που είναι περισσότερο παραγωγικοί ( δεν γίνεται βλέπεις κάποιος να παραδίχει Χ όγκο εργασίας κ ο άλλος Χ επί 5)
Πρέπει να οργανωθούμε ως κράτος απο την ρίζα. Όλο μας το σύστημα είναι ελλατωματικό.
Μια μικρή αλλά πραγματική συμβολή (η συμπεριφορά σου απέναντι στην καθηγήτρια) για ένα καλύτερο αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛίγο άσχετο:
Ακόμα και αν έχεις υποστεί αδικία δεν σου χρωστά κανένας επιδιόρθωση που θα σε πάει εκεί που νομίζεις εσύ ότι θα πήγαινες αν δεν είχε υπάρξει η αδικία.
Η διόρθωση της αδικίας είναι να σου δωθεί η δυνατότητα να αναπτυχθείς, όχι να σου δωθούν οι καταναλωτικές ευκαιρίες που θεωρείς ότι άδικα έχασες.
------------
Κοιτόντας τα μέτρα κανείς πρέπει να σκεφτεί: περιορίζεται (δραστικά) η κατανάλωσή μου ή μου στερούνται δυνατότητες ανάπτυξης (πιθανόν με άλλους τρόπους από αυτούς που είχα αρχικά στο νου μου, πχ ερχόμενος κοντίτερα σε άλλους ανθρώπους). Να αγωνιστεί κανείς αν συμβαίνει το δεύτερο για να το κάνει σαφές.
@ Λιάγκας
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μόνο αυτοί να παρουν δρόμο, θα ανασάνει οικονομικά η χώρα."
Δε θα ανασάνει οικονομικά η χώρα. Στα ίδια χάλια θα βρίσκεται. Το μόνο που ίσως φτιάξει θα είναι το έλλειμμα. So what?
Είναι λάθος να επικεντρώνουμε σε ένα - δυο μεγέθη. Η οικονομία είναι κάτι το εξαιρετικά σύνθετο. Δεν είναι μόνο το έλλειμμα.
Άσε που η οικονομία πρέπει να βοηθά τους πολίτες και όχι να εναρμονίζεται με μια αυθαίρετη ιδέα περί του πόσο πρέπει να είναι τα δημοσιονομικά μεγέθη.
Τι να την κάνω μια οικονομία με χαμηλό έλλειμμα αλλά με πολίτες που να είναι φτωχοί; Ή άνεργοι; Ή με τεράστιο πληθωρισμό;
Είναι ιδεολόγημα να επικεντρώνεσαι στα δημοσιονομικά και να νομίζεις ότι άμα αυτά πέσουν είσαι και ΟΚ.
Επιμένω πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι δημοσιονομικό. Είναι πρόβλημα παραγωγικότητας, καινοτομίας, επιχειρηματικότητας και δημιουργικότητας.
Άσε που ειδικά στην Ελλάδα, ο ιδιωτικός τομέας είναι τόσο στρεβλός, τόσο αντιπαραγωγικός και εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους σε τέτοιο βαθμό που η παρουσία ενός δημοσίου τομέα που πληρώνει καλύτερα τους υπαλλήλους του μάλλον καλό έκανε παρά κακό.
Είναι κρίμα που έχει δημιουργηθεί διχασμός ανάμεσα στους Έλληνες με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα να ζητούν εξίσωση προς τα κάτω με τους υπαλλήλους του δημοσίου. Δεν είναι τυχαίο που τώρα που τα μέτρα πείραξαν κάπως και άλλους πέρα από τους δημοσίους υπαλλήλους οι δημοσκοπήσεις έδειξαν δυσφορία, ενώ μέχρι τώρα όλα ήταν καλά.
Η κοινωνική συνοχή στη χώρα μας είναι ελάχιστη. Αυτό, όπως και το έλλειμμα παραγωγικότητας και καινοτομίας, δε μου αρέσει καθόλου.
@Aνδρέας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣύμφωνω πως το πρόβλημα είναι σύνθετο. Μιλώντας πάντα για το έλλειμα, αναφορικά με τα όσα είπε ο κ. Μέσκος (περι απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων) είπα
"Μόνο αυτοί (των οποίων η εργασία τους μπορεί να γίνει απο ένα pc) να παρουν δρόμο, θα ανασάνει οικονομικά η χώρα". (εννοούσα το έλλειμα για το οποίο μάχεται η κυβέρνηση)
Απο εκεί κ πέρα κ εγώ προβληματίζομαι στα περι παραγωγης/αγοράς εργασίας/επενδύσεις/ καινοτομίες. Τι στο καλό θα παράγουμε ως χώρα, τι χρώμα/γεύση/αρωμα θα έχουμε στη διεθνή αγορά κλπ. Αυτά είναι και τα κυριώτερα προβλήματα που έχουμε (περα από όλα τα άλλα).
Εδώ εχω έντονα την αίσθηση οτι μείναμε πίσω..
Το οικονομικό πρόβλημα της πατρίδας μας είναι πρωτίστως δημοσιονομικό. Αν φτιάξει αυτό, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για ανάπτυξη, παραγωγικότητα κλπ. Αναγκαστικά θα περάσουμε δύσκολα για αρκετά χρόνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς έχουμε υπόψη μας ότι η Ελλάδα δεν έχει κάποια αξιόλογη παραγωγή. Η δύναμή της ήταν και είναι το διαμετακομιστικό εμπόριο και ο τουρισμός. Εδώ είναι και το πεδίο της εφαρμογής της όποιας σώφρονος οικονομικής πολιτικής.
Προσωπικά, βλέπω στην κατάσταση που επικρατεί μια δυναμική. Αν σοβαρευτούμε μπορούμε και να διορθώσουμε πολλά στραβά και να προχωρήσουμε.
Φοβάμαι, όμως, για τα εθνικά μας θέματα. Έχω την εντύπωση ότι θα δεχτούμε πιέσεις.Τώρα,η χώρα μας, δεν μπορεί να υποστηρίξει τα συμφέροντά της. Φοβάμαι ότι θ'ακούσουμε "φωνὴ ἐν Ραμὰ... κλαυθμὸν καὶ ὀδυρμὸν πολύν" !
@ Λιάγκας
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχουμε μείνει όντως πολύ πίσω.
@ Ζηνάς
1) Γιατί πρωτίστως δημοσιονομικό; Says who?
Αντιγράφω από άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή:
"Ακούγοντας την Τετάρτη τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στο Mega, πολλοί πρέπει να έμειναν με την απορία: αφού, όπως είπε, τα έκανε όλα σωστά κατά τη διακυβέρνησή του, τότε γιατί το 1993 τρέχαμε για να σωθούμε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Η αλήθεια είναι ότι την περίοδο 1990-1993 έγιναν πολλά σωστά. Περικόπηκαν δαπάνες, πήρε μια ανάσα το ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήθηκαν οργανισμοί κ.λπ. Το αποτέλεσμα όμως δεν ήταν μόνο πολιτικά καταστροφικό, αλλά και οικονομικά αναποτελεσματικό. Οι εγχειρήσεις επέτυχαν, αλλά ο ασθενής κινδύνευσε να πεθάνει."
Κάποιοι νομίζουν πως να περιορίσεις τα ελλείμματα είναι πανάκεια. Αυτά είναι απλοϊκά πράγματα όμως. Και στο κάτω κάτω, αν θες να φτιάξεις τα δημοσιονομικά, αρκεί να αυξήσεις το ΑΕΠ. Τότε όλα τα ποσοστά θα μικρύνουν αυτόματα. Γιατί λοιπόν να κολλάμε σε πολιτικές που οδηγούν στην φτώχεια για να ικανοποιήσουμε μερικούς αυθαίρετους αριθμούς και να μην επικεντρώνουμε σε πολιτικές που αυξάνουν τον πλούτο;
2) Εμπόριο και τουρισμός; ΟΚ. Και πού φτάσαμε με αυτά; Είναι προφανές ότι δε γίνεται να στηριζόμαστε σε αυτά. Αν είναι δυνατόν να μιλάμε τον 21ο αιώνα με όρους δεκαετιών πίσω.
Έχουμε εφοπλιστές; Καλό για αυτούς. Έχουμε τουρίστες; (Άσε που σε καμία περίπτωση δεν έχουμε τον τουρισμό που έχουν άλλες χώρες... Εγώ κατάλαβα τι θα πει τουρισμός όταν πήγα στην Ιταλία και είδα πλημμυρίδα κόσμου να επισκέπτεται τη χώρα!) Καλό για τους εμπόρους και τους ξενοδόχους. Με την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία τι γίνεται;
Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να αναπτύξουμε άλλου είδους υπηρεσίες. Θέλουμε νέου τύπου αναπτυξιακό μοντέλο που θα υποστηρίζεται από νέου τύπου εκπαιδευτικό σύστημα.
3) Εθνικά θέματα:
Πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε τι είναι εθνικό συμφέρον και τι όχι.
Όταν ένα σχέδιο που κάνει δεκτό το 95% των αιτημάτων των Ελληνοκύπριων απορρίπτεται, αυτή η πράξη εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον ή όχι;
Όταν ξοδεύουμε ένα σωρό δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς και στρατόπεδα που προστατεύουν από τον... Ιμπραήμ, αυτό εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον ή όχι;
Όταν είμαστε διστακτικοί να βοηθήσουμε τους συμμάχους μας στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, αυτό εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον ή όχι;
Όταν παίζουμε playstation όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος αναγνωρίζει το κράτος στα βόρεια σύνορά μας ως Μακεδονία, αυτό εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον ή όχι;
Βλέπω σε πολλά μέσα ενημέρωσης τον τρόμο απέναντι στην κινητικότητα στα λεγόμενα εθνικά θέματα. Η ακινησία των προηγούμενων ετών έγινε ξαφνικά εθνική στρατηγική και τώρα που πάνε να τεθούν κάποια ζητήματα τρομαγμένοι φωνάζουμε πως κάποιες ισχυρές δυνάμεις επιβουλεύονται τα εθνικά μας δίκαια. Έλεος!
φίλε μου, συγχώρεσε το επιθετικό ύφος, αλλά είσαι βαθιά νυχτωμένος. Εισχωρείς στη λογική της ανθρωποφαγίας και δικαιώνεις τους επικίνδυνα ανίκανους, αυτούς που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι μας και κηρύσσουν τη λιτότητα, αυτούς, τους χορτάτους, που μας μιλάνε για τις μεγάλες εποχές που θα ῤθουν, πουτη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο και ζητάνε θυσίες. Μιας κι έγινες ο his master voice της κυβέρνησης, κάνε και μια απλή σύγκριση: Η Γερμανία, μια χώρα 80.οοο.οοο κατοίκων έχει 500 περίπου βουλευτές. Εμείς 10.οοο.οοο, 300! Γιατί άραγε; Λειτουργεί αποτελεσματικόυερα η δημοκρατία. Αναλογίσου ποια είναι η προσφορά τους στο έθνος. Αναλογίσου,πόσους εγκληματικούς νόμους απεργάζονται (σύνταξη μετά από 15 χρόνια στο δημόσιο, εισφορές εργαζομένων στον τζόγο, λες και είναι δικά τους χρήματα, προσλήψεις υπαλλήλων στη βουλή(αυτούς ντε, που αλλάζουν ποτήρια στους αποκαμωμένους ρήτορες με μηνιαία αποζημίωση 3.000 ευρώ), που σβήνουν με μια μονοκονδυλιά τα χρέη στις ποδοσφαιρικές Α.Ε. ελπίζοντας στην ψήφο των λοβοτομημένων οπαδών, αυτούς που διατραβώνουν την οργή τους γιατί λείπει ένα ένσημο από έναν που εργάστηκε 40 και πλέον χρόνια), Θυμήσου αυτούς που ρίχνουν έτσι πρωτότυπες ιδέες να υιοθετήσουμε την αγγλική ως δεύτερη ξένη γλώσσα, ίσως γιατί δεν μπορεί να μιλά τα ελληνικά ο πρωθυπουργός μας, λες και είμαστε πρών αποικία της πολιτισμένης Ευρώπης, και δεν έχουμε γλώσσα. Θυμήσου οτι τα τελευταία 12 χρόνια το Α.Ε.Π. αυξήθηκε κατά 60%, ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι οι πιο κερδοφόρες καθ' όλη την περίοδο της ύφεσης και άλλα πολλά. Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος ανώνυμος άφησε το παρακάτω σχόλιο που για κάποιον άγνωστο σε μένα λόγο δεν μπορώ να δημοσιεύσω και έτσι το αναρτώ σαν δικό μου
ΑπάντησηΔιαγραφή"φίλε μου, συγχώρεσε το επιθετικό ύφος, αλλά είσαι βαθιά νυχτωμένος. Εισχωρείς στη λογική της ανθρωποφαγίας και δικαιώνεις τους επικίνδυνα ανίκανους, αυτούς που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι μας και κηρύσσουν τη λιτότητα, αυτούς, τους χορτάτους, που μας μιλάνε για τις μεγάλες εποχές που θα ῤθουν, πουτη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο και ζητάνε θυσίες. Μιας κι έγινες ο his master voice της κυβέρνησης, κάνε και μια απλή σύγκριση: Η Γερμανία, μια χώρα 80.οοο.οοο κατοίκων έχει 500 περίπου βουλευτές. Εμείς 10.οοο.οοο, 300! Γιατί άραγε; Λειτουργεί αποτελεσματικόυερα η δημοκρατία. Αναλογίσου ποια είναι η προσφορά τους στο έθνος. Αναλογίσου,πόσους εγκληματικούς νόμους απεργάζονται (σύνταξη μετά από 15 χρόνια στο δημόσιο, εισφορές εργαζομένων στον τζόγο, λες και είναι δικά τους χρήματα, προσλήψεις υπαλλήλων στη βουλή(αυτούς ντε, που αλλάζουν ποτήρια στους αποκαμωμένους ρήτορες με μηνιαία αποζημίωση 3.000 ευρώ), που σβήνουν με μια μονοκονδυλιά τα χρέη στις ποδοσφαιρικές Α.Ε. ελπίζοντας στην ψήφο των λοβοτομημένων οπαδών, αυτούς που διατραβώνουν την οργή τους γιατί λείπει ένα ένσημο από έναν που εργάστηκε 40 και πλέον χρόνια), Θυμήσου αυτούς που ρίχνουν έτσι πρωτότυπες ιδέες να υιοθετήσουμε την αγγλική ως δεύτερη ξένη γλώσσα, ίσως γιατί δεν μπορεί να μιλά τα ελληνικά ο πρωθυπουργός μας, λες και είμαστε πρών αποικία της πολιτισμένης Ευρώπης, και δεν έχουμε γλώσσα. Θυμήσου οτι τα τελευταία 12 χρόνια το Α.Ε.Π. αυξήθηκε κατά 60%, ότι οι ελληνικές τράπεζες είναι οι πιο κερδοφόρες καθ' όλη την περίοδο της ύφεσης και άλλα πολλά. Χαίρε! "
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα όσα γράφεις, και πολλά άλλα τα έχω υπόψη μου και εν τούτοις θεωρώ ότι έχεις άδικο και όχι μόνο. Οι απλουστεύσεις που κάνεις εν πολλοίς είναι το άλλοθι για την μαζική καταλήστευση του δημόσιου πλούτου. Αφού τρώνε όλοι αυτοί γιατί να μην φάω λίγο και εγώ...
Όλα τα νομοσχέδια που κατέστρεψαν το κράτος τα υπέγραψαν οι βουλευτές, αλλά και όλους τους βουλευτές τους ψηφίσαμε εμείς. Κανείς δεν είναι αμέτοχος ή ανεύθυνος.
@Ανδρέας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι η έλλειψη παραγωγικότητας, αλλά και τα ελείμματα προέρχονται από αυτήν την έλλειψη. Το υψηλό δημοσιονομικό κόστος εκφράζει έλειμμα παραγωγικότητας και η μείωσή του αυξάνει την παραγωγικότητα. Στο ελληνικό δημόσιο όμως το πρόβλημα δεν είναι οι μισθοί αλλά οι αργόμισθοι...
Έπειτα από πρόταση του προέδρου της Βουλής Φίλιππου Πετσάλνικου. άνοιξε Τραπεζικός «λογαριασμός αλληλεγγύης για την απόσβεση δημοσίου χρέους» στον οποίο μπορούν οι πολίτες της χώρας καθώς και οι Έλληνες της διασποράς να καταθέτουν οποιοδήποτε ποσό επιθυμούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο πρόεδρος της Βουλής δε θα είχε στο νου του τους απλούς πολίτες με τα πενιχρά εισοδήματα αλλά «τους έχοντες και κατέχοντες» όπως ακούγεται συχνά τον τελευταίο καιρό. Δηλαδή όλους αυτούς ή πολλούς απ’ αυτούς που πλούτισαν εις βάρος της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Μ’ αυτό τον τρόπο τους δίνεται η ευκαιρία να εξιλεωθούν στα μάτια των πολιτών και από «κλέφτες» όπως τους αποκαλούσαμε μέχρι τώρα να μεταλλαχθούν σε «εθνικούς ευεργέτες»!!! Ή μήπως θα τους ζητήσουν «πόθεν έσχες»;
Ο Κώστας Στούπας στο σημερινό άρθρο του στο capital αναρωτιέται αν μας αξίζει η χρεοκοπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔείτε το γιατί
http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=921487#commentsStart
λέτε να έχει άδικο?
Θάνασης
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα του Πετσάλνικου και της παρέας του είναι αστειότητες... Ο Στούπας περιγράφει ακριβέστατα τα πράγματα, μόνο που δεν αγγίζει το γιατί, γιατί είμαστε η τελευταία σοβιετικού τύπου χώρα...
Εμπνεόμενος από τη σκέψη του Αρσένιου:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ωμή λογική. Η κατάσταση είναι παρόμοια με το να έχει γίνει μια μεγάλη φυσική καταστροφή (απλά ας πούμε το πείραμε χαμπάρι με καθυστέρηση). Διαπιστώνουμε ξαφνικά ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων στο Δημόσιο που πληρώνονται πολύ περισσότερα από όσα παράγουν.
Είναι λοιπόν σαν στους ανθρώπους αυτούς να έχει συμβεί μια μεγάλη καταστροφή (πυρκαγιά στην επιχείρησή τους) και τώρα είναι στο δρόμο. (ποιός φταίει; οι πολιτικοί που διαχειρίστηκαν αυτή την κατάσταση αλλά δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε περι δικαίου. η καταστροφή είναι τυφλή)
Φυσικά η πολιτεία δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη, Αλλά δεν τους χρωστάει και το ζειν.
Τα σωστά ερωτήματα μάλλον είναι:
1. Μπορεί (νομικά, τεχνικά) να γίνουν απολύσεις που να είναι κάπως αποτελεσματικές (δηλαδή να μείνουν σε γενικές γραμμές στο δημόσιο οι πιο αποτελεσματικοί υπάλληλοι); Αν σε κάποια σημεία η επιλογή θα γίνει ουσιαστικά τυχαία, είναι κάτι τέτοιο νομικά δυνατό;
2. Αν ναι, τότε για πόσους ανθρώπους μιλάμε περίπου;
3. Αν ναι, τότε τι πρέπει να γίνει με τους ανθρώπους αυτούς στους οποίους έπεσε αυτή η φοβερή καταστροφή; (όχι να τους δαιμονοποιήσουμε. ¨Εγώ είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα είναι άνθρωποι με πολλές δυνατότητες) Τι συνδιασμός επανεκπαίδευσης, υποστήριξης να ξεκινήσουν κάτι καινούργιο, χρηματικής ενίσχυσης, ιδιωτικής φιλανθρωπίας θα πρέπει να υπάρξει; Να βρούμε τους ανθρώπους που μπορούν να μανατζάρουν μια τέτοιας έκτασης δράση απο πλευράς δημοσίου
Επίσης όσο καλό είναι ο κόσμος να έχει μεγαλύτερη εξωστρέφια τόσο καλό θα ήταν και οι ελίτ μας να έχουν μεγαλύτερη εσωστρέφια. Έχω βαρεθεί να ακούω όλους αυτούς που χτυπιούνται επειδή δεν είμαστε επαρκώς ευρωπαίοι. Αντί να σκέφτονται πως να κάνουμε το επόμενο σωστό βήμα περνούν την ώρα τους δείχνοντας μας βίντεο μιας γης της επαγγελίας που δεν είμαστε καν σίγουροι ότι είναι για εμάς
@Βασίλης Κόλλιας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν τα ερωτήματα που θέτεις είχαν εύκολη απάντηση θα είχαν ήδη απαντηθεί. Το αίσθημα του αδιεξόδου το παράγει η αδυναμία απάντησής τους, μια αδυναμία που επιτείνεται όσο περνάει ο καιρός.
Πάντως και η υπόλοιπη Δύση δεν είναι γη της επαγγελίας, απλώς είναι μια ...δροσερότερη κόλαση. Η ιδέα μου είναι ότι η ανθρωποτητα συνολικά βρίσκεται σε αδιέξοδο.
@Αρσένιο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι υπάρχει δισταγμός να τοποθετηθούν με αυτό τον τρόπο. Εγώ έπαιξα λίγο το ρόλο του (Στέφανου) Μάνου.
Είμαστε σε αδιέξοδο; Μα αυτό είναι θαυμάσιο.
1. Γιατί ψυχολογικά είναι καλύτερο να το βιώσουμε ως πρόκληση παρά ως απογοήτευση
2. Γιατί το αδιέξοδο είναι προυπόθεση του θαύματος
Ζούμε σε μια ηρωική εποχή