(για κάποιο λόγο η φωτό κόλλησε αριστερά...)
Ήθελα να γράψω κάτι για τα Χριστούγεννα, για το φως των Χριστουγέννων, αλλά δεν μπόρεσα. Φέτος αισθάνομαι τα Χριστούγεννα διαφορετικά, με επηρεάζει αυτή η κρίση για την οποία μας μιλούν διαρκώς. Κάθε χρόνο για κρίση μιλούν αλλά φέτος νομίζω ότι το χτένι έφθασε στον κόμπο. Για πρώτη φορά έχω την αίσθηση ότι τα ψέματα τελείωσαν! Γιατί μας είπαν: συνέλθετε αλλιώς θα πάψουμε να σας δανείζουμε. Και γράφουν διάφοροι πολλά και διάφορα για το θέμα αυτό. Και πέφτω σε μια σελίδα της σημερινής Καθημερινής, διαβάζω τρία κείμενα και ξυπνούν οι εφιάλτες μου και με κυριεύει η απόγνωση: Το ότι τα κείμενα αυτά συνυπάρχουν στην ίδια σελίδα μιας εφημερίδας σαν την Καθημερινή, σημαίνει ότι δεν έχουμε διάθεση ή ίσως την δυνατότητα να συνέλθουμε.
Του λόγου το ασφαλές βέβαια το αποδεικνύει ο τρόπος που κινείται η σημερινή κυβέρνηση. Κάποτε έγραψα, προεκλογικά, ότι αφού βλέπω στα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ την παρουσία της Κατσέλη δεν έχω ελπίδα, και αυτό επιβεβαιώθηκε ήδη. Το ερώτημα όμως είναι γιατί. Γιατί μια κοινωνία δεν θέλει να προσγειωθεί…
Λοιπόν δείτε τι γράφει ο κ. Γιανναράς στην Καθημερινή (το τέλος του άρθρου του): «Κάθε φορά που ενθρονίζεται νέος αρχιεπίσκοπος αναθαρρεύουν οι ελπίδες: Δεν μπορεί, αυτός κάτι θα έχει διδαχθεί από τη νέκρα ή την παρδαλή εντυπωσιοθηρία των προκατόχων του. Κάτι θα καταλαβαίνει από τη ζωτική, κατεπείγουσα ανάγκη να αποκαταστήσει εκκλησιαστική λατρεία αντί για θρησκευτικο-μαγικές ιερουργίες, εκκλησιαστικό κήρυγμα αντί για θρησκευτικά, ηθικολογικά φληναφήματα, κατήχηση, μύηση στην ποίηση, στην Εικόνα, στην εκκλησιαστική άσκηση, όχι «διδακτικές» παιδαριωδίες. Να ξαναγίνει η ενορία λαϊκό σώμα, να πάψει να είναι το ανάλογο παραρτημάτων του ΙΚΑ. Να γνοιαστεί για τη μοναξιά και την εγκατάλειψη που βιώνουν οι κληρικοί του, να είναι συλλειτουργός, όχι διοικητής.
Και κάθε φορά οι ελπίδες καταρρέουν. Ισως για να «τελειούται η δύναμις» της ελπίδας «εν ασθενεία». Ισως γιατί «χάσμα μέγα» μας χωρίζει από το ευ-αγγέλιο και η οδύνη της ορφάνιας είναι γέφυρα επανασύνδεσης.»
Με άλλα λόγια, διαρκώς οι ελπίδες μας διαψεύδονται, αλλά δεν πρέπει να περάσει από τον νου μας η πιθανότητα να είναι λανθασμένες, δεν επιτρέπεται να ελπίσουμε σε κάτι άλλο. Όχι, έχουμε δίκιο στις επιλογές μας και αν αυτές μας καταστρέφουν σημαίνει ότι αυτό είναι το καλύτερο για μας, συμβαίνει για το καλό μας…
Στην ίδια σελίδα λίγο παραπάνω διαβάζουμε ένα εξαιρετικά σημαντικό άρθρο, κατά την γνώμη μου της Therese Delpech / International Herald Tribune όπου μεταξύ των άλλων γράφει «Εθνη που αρνούνται να εξετάσουν κριτικά το παρελθόν τους δεν θα φθάσουν ποτέ στην ιστορική ωριμότητα. Στο σημείο αυτό, η υπεροχή της Δύσης έναντι της Ρωσίας και της Κίνας είναι συντριπτική, χάρη στις δεκαετίες που δαπανήθηκαν σε μια προσπάθεια ερμηνείας της διαρκούς παρακμής.»
Αυτά τα λόγια γράφονται δίπλα δίπλα με το κείμενο ενός κληρικού που πασχίζει να μας πείσει ότι ο Χριστός είναι το φως το αληθινό-προφανώς όλα τα άλλα φώτα δεν είναι αληθινά- παρόλη την ολοκληρωτική διάψευση από την ζωή μιας τέτοιας θέσης.
Θυμήθηκα και την παρουσία του Αρχιεπισκόπου στην συνεδρίαση της κυβέρνησης και είπα: δεν μπορώ να πω κάτι ευχάριστο.
Ακόμα λοιπόν δεν έχουμε ελπίδα… Θα συνεχίσουμε να ξοδεύουμε γιατί εμείς είμαστε υπερήφανοι και δεν υποκύπτουμε στις θελήσεις των κερδοσκόπων!
Καλησπέρα Αρσένιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είναι αυτό που εκφράζει η κ.Κατσέλη και ακυρώνει τις ελπίδες σου για πρόοδο; Τί γνώριζες εξ αρχής και εκφραζόσουν αρνητικά πριν καν γίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ;
Α.
Αγαπητέ κ.Μέσκο, Η εν ημίν ελπίδα και οι ελπίδες δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εσείς θέλετε να επαναλάβετε τήν γνωστή σας απογοήτευση ενώ ο κ. Γιανναράς προσπαθεί να εξηγήσει την γνωστή αποτυχία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝά σας ευχηθούμε υγεία και χαρά;
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΧονδικά μιλώντας, η Κατσέλη εξέφραζε και εκφράζει το λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός που τρώει τα δανεικά είναι ο λαός, δηλαδή όλοι εμείς. Η ρύθμιση για τους δανειολήπτες επαναλαμβάνει την σκέψη ...του Γιαναρά. Δηλαδή την εμμονή στον ανορθολογισμό. (γιατί η εν ημίν ελπίδα (@Νίκος) δεν είναι σαν τις ελπίδες των άλλων) επομένως μπορεί ο λαός να δανείζεται χωρίς να πολυψάχνει αν έχει να πληρώσει (αφού χάρη στην ανώτερη ελπίδα μας, όλα θα πάνε περισσότερο από καλά...)
Στάσεις ζωής απίστευτα υπερφίαλες ενδεδυμένες με ταπεινόσχημα (φιλολαϊκά) ενδύματα.
Αγαπητέ κε Μέσκο. Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας στο ότι η ρύθμιση για τους δανειολήπτες αποτελεί ανορθολογισμό. Πρόκειται για τη νομοθέτηση της «πτώχευσης ιδιωτών» που υπάρχει σε όλες τις δυτικές χώρες. Το «λαϊκιστικό» αν θέλετε το «επικοινωνιακό», είναι πως ονομάζεται «προστασία των δανειοληπτών». Εκείνος που θα κάνει χρήση, θεωρείται «νεκρός» για το τραπεζικό σύστημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δικό μου ερώτημα είναι γιατί δανειστήκαμε τόσο πολύ και τόσα πολλά. Τα δανειστήκαμε (και οι τράπεζες δεν είναι ανεύθυνες, μας κυνήγησαν για να μας δανείσουν), όχι για να δημιουργήσουμε αλλά για να καταναλώσουμε αγαθά και υπηρεσίες που μας ήταν περιττά μόνο για να παραστήσουμε κάτι που δεν είμαστε. Υποθηκεύσαμε το δικό μας παρόν και το μέλλον των παιδιών μας στο όνομα μιας ιδιότυπης ειδωλολατρίας του «φαίνεσθαι».
Το ηθικό έλλειμμα προϋπήρξε του οικονομικού. Η πνευματική Ελλάδα –και η εκκλησία της- απουσίασαν.
Το αν υπό τις παρούσες συνθήκες «αποκατασταθεί η εκκλησιαστική λατρεία» ή παραμείνει «μαγική ιερουργία» λίγο με νοιάζει.
Προτιμώ την κ. Κατσέλη
@ Domenico
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα επιμείνω αναφορικά με τις τράπεζες γιατί δεν γνωρίζω σε βάθος το θέμα. Για μένα το σημαντικό είναι ο τρόπος που ξεδέψαμε τα τεράστια ποσά που πήραμε είτε ως επιδοτήσεις είτε ως δανεικά. (έχω πολλά παραδείγματα από πρώτο χέρι) Και θεωρώ ότι σκοτεινές πτυχές της παράδοσής μας, που δεν θέλουμε να κοιτάξουμε κριτικά, ευθόνται (σε σημαντικό βαθμό) για την ανορθολογική χρήση των χρημάτων.
Προσωπικά θεωρώ ότι η κ. Κατσέλη εκπέμπει το αντίθετο από το αναγκαίο μήνυμα, πλην όμως δεν επιμένω. Δεν ασχολούμαι με την πολιτική σε βάθος...
Τα όσα λέει ο Γιανναράς είναι εντελώς άνευ νοήματος και σημασίας, το γεγονός όμως ότι τα φιλοξενεί συστηματικά η συγκεκριμένη εφημερίδα έχει και νόημα και σημασία.
@Μέσκος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Για μένα το σημαντικό είναι ο τρόπος που ξεδέψαμε τα τεράστια ποσά που πήραμε"
Ακριβώς!
Δεν είναι το πρόβλημα τα δανεικά. Αντίθετα, ο δανεισμός είναι μια μεγάλη διευκόλυνση. Μπορείς να αγοράσεις αγαθά και να φτιάξεις υποδομές με τα χρήματα αυτά. Και ειδικά στην Ελλάδα, με τα δανεικά η κοινωνία απέκτησε τρομερό πλούτο, πράγμα που είναι καλό.
Άλλωστε δεν είμαστε η μόνη χώρα με μεγάλα ελλείμματα, ούτε η μόνη χώρα με χρέος. Και, ξέρετε, ένας σημαντικός λόγος που φωνάζουν τόσο οι άλλοι Ευρωπαίοι για την Ελλάδα, είναι επειδή μας ακολουθούν η τεράστια Ιταλία, η Ισπανία και άλλες χώρες. Και ναι μεν εμάς μπορούν να μας σώσουν σχετικά εύκολα, αλλά μια Ιταλία δεν μπορείς να την διασώσεις χωρίς να ματώσεις, λόγω του μεγέθους της...
Για να μη μιλήσουμε για την Κίνα, που αυτή τη στιγμή μπορεί να οδηγήσει σε χρεωκοπία τις... ΗΠΑ!
Το κύριο θέμα δεν είναι το χρέος αλλά η νοοτροπία. Και αυτή δεν αλλάζει εύκολα.
Έβλεπα προχθές ένα ντοκυμανταίρ για τον Καραμανλή. Έλεγε πως έβαλε στόχο να βγάλει τους Έλληνες από την απόλυτη φτώχεια, να εξασφαλίσει τη χώρα και να αλλάξει τη νοοτροπία. Το πρώτο, έλεγε ο ίδιος, το πέτυχε με τα έργα που έγιναν επί υπουργίας και πρωθυπουργίας του, το δεύτερο με την ένταξη της χώρας στην Ένωση, αλλά το τρίτο δεν μπόρεσε να το καταφέρει.
Το άκουσα αυτό και διαπίστωσα πως και από παλιά φωτισμένες προσωπικότητες είχαν διαπιστώσει το πρόβλημα στην νοοτροπία και προσπάθησαν να το επιλύσουν, αλλά μάταια.
Πάντως, με δεδομένη την προβληματική νοοτροπία, προτιμώ η κοινωνία να έχει πλούτο, όπως έχει τώρα, παρά να είμαστε ΟΚ δημοσιονομικά και να είμαστε φτωχοί.
Άλλωστε, δεν μπορείς να περιμένεις και θαύματα από μια κυβέρνηση. Αυτό που μπορούσαν να κάνουν, να δώσουν πολύ πλούτο στην κοινωνία, το έκαναν, ειδικά οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη. Δε θεωρώ πως μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα στο θέμα της νοοτροπίας.
Ο Σαββόπουλος είχε γράψει ένα τραγούδι το 89 για τις πολιτικές εξελίξεις της εποχής. Σε ένα σημείο, αναφερόμενος στην Αριστερά, λέει: "ήμασταν πάντοτε μιας ήττας που νικά την εξουσία και ξαφνικά μας παρεδόθη αληθινά τι τραγωδία".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα μπω στην ουσία του σχολίου, για το αν ήταν τραγωδία ή όχι. Θα τονίσω όμως την άρνηση να δεχτεί την πραγματικότητα ο Σαββόπουλος μπροστά σε αυτό που εκείνος θεωρεί τραγωδία! Εμείς παρόλο που χάναμε τόσα χρόνια είμαστε οι πραγματικοί νικητές και τώρα που νικήσαμε αποτύχαμε αλλά αυτό δεν πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις, δεν αρμενίζουμε εμείς στραβά, ο γιαλός είναι στραβός!
Και μετά, στο ίδιο τραγούδι, αντιγράφει και τον Παύλο και λέει ξεκάθαρα:
"Κι εγώ που είμαι ο πιο φριχτός πώς να βγω και να ξαναρχίζω, αν δε θερίσω ό,τι έσπειρα και αν δε μετανοήσω;"
Ενώ έχει περιγράψει δηλαδή αυτό που εκείνος αντιλαμβάνεται ως μια φριχτή κατάσταση στην κοινωνία και την πολιτική (και, πραγματικά, μιλάει με πολύ μελανά χρώματα για ένα σωρό όψεις του τότε δημόσιου βίου) λέει από πάνω πως εκείνος είναι ο πιο... φριχτός όλων και καλεί σε μετάνοια! Αν είναι ποτέ δυνατόν! Και όμως είναι!
Ο Γιανναράς μπορεί να τα γράφει στην Καθημερινή, αλλά ο Σαββόπουλος τα έχει κάνει και τραγούδια!
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=7654
http://www.youtube.com/watch?v=xIa8BaMqjIk
@Ανδρέας
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά την γνώμη μου, είναι εύκολο να διαπιστώσει κανείς τα προβλήματα, δύσκολο όμως να βρει λύσεις γιατί η αιτία των προβλημάτων βρίσκεται στον πυρήνα του παρελθόντος μας. Και αυτός ο πυρήνας κάνει ότι μπορεί για να επιβιώσει και επιβιώνει μόνο εμποδίζοντας την κριτική σκέψη και, εφόσον είναι φαντασιακός, την ειλικρινή επαφή με την πραγματικότητα.
Ο Ράμφος το έλεγε: "Η παράδοσή μας μιλά και τραγουδα για τον ψεύτη τον ντουνιά". Μέχρις ότου να αποκοληθούμε από αυτήν την αντίληψη, δεν θα έχουμε ένα δημιουργικό ρόλο μέσα στον σύγχρονο κόσμο.
Μου αρέσει πολύ η συσχέτιση του Γιαναρά με τον Σαββόπουλο, έχει πολύ βάθος και ενδιαφέρον...