Την σκηνή την θυμάμαι σαν σε όνειρο. Κύριε γράψατε ιστορία, μου είπε ένας μαθητής κατά την επιστροφή από την Βαρκελώνη. (ή κάτι τέτοιο) γιατί του λέω; Μα θυμώσατε και υψώσατε τον τόνο της φωνής σας… Για να το λέει έτσι θα είναι, γιατί εγώ δεν το κατάλαβα καθώς τα έβαζα με τους αρμόδιους (που δεν ήξερα ποιοι ήταν) οι οποίοι μας κρατούσαν κλεισμένους μέσα στο λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο αεροπλάνο, όρθιους ξεθεωμένους χωρίς να μας λένε τι συμβαίνει… Ε λοιπόν, μπορεί να μην θυμώνω εύκολα, αλλά θυμώνω. Θυμώνω π.χ. συχνά με τους άλλους οδηγούς στον δρόμο, είμαι θυμωμένος τώρα και με τους θεολόγους της δεκαετίας του 60. Είμαι εξοργισμένος μαζί τους. Μόνο παρακαλώ προσέξτε, με κανένα δεν είμαι θυμωμένος προσωπικά. Κάθε άλλο.
Είμαι λοιπόν εξοργισμένος γιατί το πτώμα της εκκλησίας που είχε εξοκείλει στην παραλία και έτρεφε, όσο και με όποιο τρόπο, αυτούς που πήγαιναν κοντά, αυτοί λοιπόν το ενταφίασαν για τα καλά και μετά το έκτισαν από πάνω με τσιμέντο, έτσι που ούτε αυτοί να φάνε κάτι, αλλά ούτε να αφήσουν κάποιον άλλο να τσιμπολογήσει. Δεν έφθανε που με έκαναν να νομίζω ότι εκεί μέσα, κάτω από το μπετόν υπήρχε ζωή, αλλά και στην συνέχεια με έκαναν να πάψω να τρέφομαι …οικειοθελώς. Χρειάστηκα βοήθεια από έξω για να καταλάβω από τι στερούσα τον εαυτό μου…
Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την φαντασίωση ότι μπορούσαν να μιλήσουν για …το είναι. Διέστε τι μου έγραψε κάποιος μόλις προχθές. «ζεις για το "φαίνεσθαι" και οχι για το " Ειναι"». Θλιβερό κατάλοιπο αυτής της φαντασίωσης. Οι φωστήρες της οικουμένης μιλούν για το Είναι, και προσέξετε, για το Είναι του Θεού! Είναι μεγάλο κόλπο το να μετατρέψεις την ηθική σε οντολογία, σε οδηγεί κατευθείαν στον τάφο.
Το είχα φάει και εγώ το παραμύθι. Αφού δεν πιστεύεις ότι ο Χριστός είναι Θεός, τι νόημα έχει η προσευχή. Και έκανα οκτώ χρόνια χωρίς… Τώρα, πρέπει να συμβεί κάτι το εξαιρετικό για να την παραλείψω. Και θα μου πείτε σε τι προσεύχομαι; Η απάντηση είναι ολοκάθαρη: Στην ιερή αντανάκλαση του …εαυτού μου. Εκεί που προσεύχονται όλοι όσοι προσεύχονται, είτε στον Χριστό είτε στον Μωάμεθ είτε …στον Δία.
(είπαμε: όποιος βγάζει σπυριά με τα παραπάνω ας μην τα διαβάζει!)
Λοιπόν, όσοι πιστοί, σπάστε τα τσιμέντα των θεολόγων και των διαφόρων ιερατείων και εντρυφήσατε στον πλούτο της πίστης…
Γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα!
Μια ακόμη αινιγματική ρήση του Αρσένιου…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν τι σημαίνει «αντανάκλαση», και δεύτερον τι σημαίνει «ιερή» αντανάκλαση…
Δεν μπορώ να το κατανοήσω όσο κι αν προσπαθώ. Χρειάζομαι τη βοήθειά σας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα ότι προσεύχομαι στο Χριστό.
Προσεύχομαι στο Χριστό, σημαίνει ότι καταρχήν πιστεύω ότι ο Χριστός υπάρχει (σαν οντολογική πραγματικότητα), είναι κάτι ανώτερο από εμένα, έτσι ώστε να μπορεί να με «ακούει» και να μπορεί να εκπληρώνει τα (όποια) αιτήματά μου, ή , σε άλλη περίπτωση, να «διαλέγεται» μαζί μου (εάν πάμε σε μια περισσότερο «ερωτική» προσευχή…).
Τι μπορεί να σημαίνει λοιπόν, ότι το πρόσωπο στο οποίο προσεύχομαι, στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος που κάποτε έζησε και κήρυξε και πέθανε πάνω σε κάποιον Σταυρό; Τι σημαίνει ότι το «ανύπαρκτο» (οντολογικά, όχι ιστορικά) πρόσωπο είναι η ιερή αντανάκλαση του εαυτού μου;
Σταματώ το σκεπτικό μου εδώ. Νομίζω, πάντως, πως βασικό στοιχείο στην κοσμοθεωρία του Αρσένιου θα είναι οι λόγοι των όντων.
Πρέπει να είχες αναφερθεί εκτενώς Αρσένιε, στα σεμινάρια για την Υποθ. των Λογικών Κβάντων και για το Σοκ και Δέος, τα οποία, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω… (αλήθεια, μήπως σκέφτεσαι κάποια επανάληψη; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, ιδίως τώρα, που οι προβληματιζόμενοι πάνω στα θέματα στα οποία πραγματεύεσαι, δεν ανήκουν πλέον μόνο στους στείρους αρνητές της όποιας διαφορετικής άποψης).
φιλικά
π.Δημήτριος
κον Μέσκον
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά τα όσα λέτε. Αν και προσωπικώς πιστεύω τον Ιησούν ως Κύριον και Λυτρωτή μου, είμαι μακρυά από κάθε "οντολογία", άρα και απόδειξη, και αρκούμαι στον εντελώς προσωπικό χώρο της πίστεως.
Όσον αφορά τους θεολόγους του '60, μολονότι και εδώ συμφωνώ απολύτως, νομίζω πως είναι καιρός να τους συγχωρέσετε, διότι απλώς προσπάθησαν να "σώσουν" την Ορθοδοξία. Δεν είχαν δόλο, έκαναν ό,τι μπορούσαν.
Όμως, είναι αλήθεια ότι με την σκέψη τους ανέκοψαν την πορεία της ελληνικής θεολογίας προς τον προτεσταντισμό, τον εκσυγχρονισμό και την ιστορική-κριτική σχολή. Η απαρχή αυτής της πορείας χάνεται στα χρόνια της τουρκοκρατίας με ήρωες εκπροσώπους όπως τον Κύριλλο Λούκαρη.
Είναι καιρός η ελληνική ορθοδοξία να εξετάσει ορισμένα θέματα μεταξύ άλλων:
1. Το δόγμα της απολύτρωσης, γιατί είναι ένα νεοπλατωνικό δάνειο άσχετο με την Γραφή.
2. Τον μοναχισμό και τις διαστάσεις που αυτός έχει στις συνειδήσεις των πιστών.
3. Το επισκοπικό σύστημα και γενικά το σύστημα διοικήσεώς της διότι και άσχετο με την Γραφή είναι και μη λειτουργικό και αιτία κακοδαιμονίας.
4. Την πνευματικότητά της η οποία βασίζεται σε μια οντολογία λανθασμένη και κρέμεται με κλωστές από την Γραφή.
Αγαπητέ Ζηνά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα σημεία που επιγραμματικά αναφέρεις συμφωνώ απόλυτα. Και ιδιαίτερα σε αυτό για το μοναχισμό. Όσο για τη θεολογία του 60, και πάλι συμφωνώ μαζί σου (ο Αρσένιος δεν θα συμφωνησει μαζί μου…), διότι ήταν μια προσπάθεια να πάμε λίγο πιο πέρα, έστω κι αν δεν ήταν το τέλειο….
Αλήθεια, Αρσένιε, εάν δεν υπήρχε ποτέ η θεολογία του 60 (με την έννοια ότι δεν θα σκέπτονταν κανείς όλα αυτά τα πράγματα) μήπως κι εσύ θα έφτανες πολύ πιο αργά, ή μήπως δεν θα έφτανες καθόλου στις σημερινές διαπιστώσεις σου; Γιατί όλοι αυτοί που με πόνο έχουν (-με, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, γι αυτό το λόγο διαλέγομαι και στο παρόν ιστολόγιο), «θεολογήσει» και «προσπαθήσει» να «σώσουν» την Ορθοδοξία, τελευταίο σκαλοπάτι μας ήταν η θεολογία του 60. Δεν ήταν κάτι το τέλειο, αλλά ήταν κάτι παραπάνω από τον (επάρατο) ηθικισμό και προτεσταντισμό. Βέβαια, ένα αρνητικό στοιχείο είναι ότι, επειδή η θεολογία του 60 είναι περισσότερο «αυτοσυνεπές» θεολογικό οικοδόμημα από τον ηθικισμό , πέφτουμε στην παγίδα του εφησυχασμού και της κατοχής της αλήθειας. Μια κατάσταση, στην οποία για κάποιο χρονικό διάστημα, βρέθηκες κι εσύ , υποθέτω…(όπως κι εγώ, μέχρι να διαβάσω τα βιβλία σου..Που, υπ’ όψιν, δεν με έκαναν αμφισβητία και «άπιστο», απλά έδωσαν μια πρόταση ερμηνείας σε ερωτήματα και θεολογικά αδιέξοδα που ήδη υπήρχαν στο μυαλό μου. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά, την περίπτωση της κλωνοποίησης, που όταν κατάλαβα τους μηχανισμούς με τους οποίους λειτουργεί, ήρθα αντιμέτωπος με το πρόβλημα του περιορισμού της ελευθερίας του Θεού στη «δημιουργία» ενός ανθρώπου, ή αλλιώς, στην «εμψύχωση» ενός γονιμοποιημένου ωαρίου…τελικά ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων είναι παρόμοιος…). Τέλος η παρένθεση…. Τέλος και το post…..
π.Δημήτριος
Ποια ειναι η ιερή αντανάκλαση του εαυτού σου ?Εχω και γω τετοια? γίνε πιο συγκεκριμένος?
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΓΕΛΟΣ Τ
Εμένα με εντυπωσιάζει όταν οι προσευχόμενοι χαλάνε τις καρδιές τους μεταξύ τους. :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αποκλείεται αυτά που μας ενώνουν να είναι περισσότερα απ'όσα μας χωρίζουν.
Την καλησπέρα μου...
Αρσένιος @
ΑπάντησηΔιαγραφή"Και θα μου πείτε σε τι προσεύχομαι; Η απάντηση είναι ολοκάθαρη: Στην ιερή αντανάκλαση του …εαυτού μου."
Αρσένιε,
Γιατί θα πρέπει απαραίτητα να είναι -και- ιερή η αντανάκλαση του εαυτού σου; δεν θα προσευχόσουν διαφορετικά;
Ωστόσο και ο "εξ αποδώ" μπορεί και προσεύχεται στην ιερή αντανάκλαση του εαυτού του... γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ιερό απο τον ίδιο τον εαυτό του.
καλό βράδυ
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή(π. Δημήτριος)
Πράγματι στο περσινό σεμινάριο είχα εξηγήσει αρκετά το τι εννοώ λέγοντας αντανάκλαση του εαυτού. Εδώ ας επισημάνω ότι η ιδέα της αντανάκλασης του εαυτού είναι δική μου, τον χαρακτηρισμό ιερή τον πήρα από κάποιον φίλο.
Μέσα από αυτά που λες επιβεβαιώνεις αυτά που έγραψα ότι οι θεολόγοι εμποδίζουν να τραφεί κάποιος από την παράδοση. Δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις-βιώσεις αυτά που λέω αν δεν ξεχάσεις την λογική ανάλυση που κάνεις.
Ο Χριστός είναι ένα ιερό σύμβολο και ως τέτοιο λειτούργησε στο παρελθόν και λειτουργεί, όσο λειτουργεί και σήμερα. Και το σύμβολο δεν έχει (απαραίτητα)σχέση με το φυσικό αντικείμενο με το οποίο συσχετίζεται.
Κάποια στιγμή, πράγματι ίσως θελήσω να ξανακάνω κάτι σαν σεμινάριο. Πότε θα είναι αυτή η στιγμή, αν είναι, δεν ξέρω.
Κάποια στιγμή θα μιλήσω για όλα αυτά πολύ αναλυτικά, αλλά εδώ είναι μπλογκ και απλά γράφω τις σκέψεις μου, δεν γράφω επιστημονικά άρθρα...
@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα αγαπητέ, αν η ορθόδοξη εκκλησία κάνει αυτά που λες θα πάψει να είναι ορθόδοξη εκκλησία. Ομολογουμένως δυσκολεύομαι να καταλάβω την επιθυμία διαφόρων να πάψει η ορθόδοξη εκκλησία να είναι ορθόδοξη...
Προσωπικά δεν έχω τέτοια επιθυμία.
@ Ανάνυμος (π. Δημήτριος)
ΑπάντησηΔιαγραφήέγραψα:"Είμαι εξοργισμένος μαζί τους. Μόνο παρακαλώ προσέξτε, με κανένα δεν είμαι θυμωμένος προσωπικά. Κάθε άλλο."
Αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα δεν είμαι θυμωμένος με κανένα, απλώς δίνω έμφαση στην άρνηση συγκεκριμένων απόψεων. Και βέβαια δεν κάνω θεολογική πραγματεία. Μια άποψη εκφράζω και δεν έχω και πολύ άγχος για να την στηρίξω. Θέλω να πω, σε όποιον μπορεί να ακούσει, ότι πίσω και πέρα από τις μεγαλοστομίες της εκκλησίας και των θεολόγων, υπάρχει ψωμί, και όποιος θέλει ας ψάξει να το βρει.
@ Άγγελος Τ
ΑπάντησηΔιαγραφήκατά την γνώμη μου έχεις και εσύ τέτοια, όλοι έχουν, αντανάκλαση και είναι θέμα εκπαίδευσης για να την γνωρίσεις και να την αξιοποιήσεις. Υπάρχουν πάρα πολλές σχολές τέτοιας εκπαίδευσης και είναι θέμα αναζήτησης να βρει κάποιος αυτην που του ταιριάζει...
Από την παιδεία μας μάθαμε να την αγνοούμε, η θρησκεία μας την στραγγαλίζει, εν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά δεν είναι και αδύνατη.
@Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να καταλαβαίνεις ότι δεν έχω την καρδιά μου χαλασμένη με κανένα (τουλάχιστον σε συνάφεια με τα θέματα που συζητάω στο μπλογκ)
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ωστόσο και ο "εξ αποδώ" μπορεί και προσεύχεται στην ιερή αντανάκλαση του εαυτού του... γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ιερό απο τον ίδιο τον εαυτό του."
Αδίκως προσπαθείς να με βάλεις στα κουτάκια σου. Προσωπικά δεν έχω αντίρρηση, βάλε με όπου θέλεις, μόνο που θα πω ότι ...φαντάζεσαι.
Αρσένιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου τα ξέρεις τα κουτάκια μου;
Δεν σε βάζω πουθενά, ούτε σε κλείνω μέσα ή απ έξω...και δεν φαντάζομαι τίποτα.
Νομίζω όμως ότι "πέφτεις" στην ίδια τακτική με αυτούς που νομίζουν ότι κατέχουν την διάνοια του Θεού...αυτούς που σε ενοχλούν δηλαδή.
Συγχώρεσε με αν κάνω λάθος ή σε αδίκησα
κον Μέσκον
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζετε ότι κάποια στιγμή αυτή η εκκλησία πρέπει να εξελιχτεί; Πόσο θα μένει στον 14ο αιώνα;
π. Δημήτριον
Τί εννοείται όταν λέτε "ηθικισμός"; Ελπίζω να μην εννοείται την ηθική. Γιατί οι θεολόγοι του 60 κατά την γνώμη μου έκαναν μεγάλο λάθος όταν επιτέθηκαν στην ηθική, με πρώτο υπαίτιο τον Χρ. Γιανναρά. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες τους τις ανωμαλίες και τις βρωμιές τους οι δεσποτάδες τις δικαιολογούν με τις θεολογικές μπαρούφες του Γιανναρά και του Ζηζιούλα (περί της θέσεως του επισκόπου).
Αν ανατρέξετε σε τεύχη του περιοδικού "εκκλησία" πριν τον πόλεμο, θα τα χάσετε με το εύρος της κριτικής που ασκούσε η ορθόδοξη εκκλησία στον εαυτό της και θα θαυμάσετε την αγωνία της να εκσυγχρονισθεί. Όλα τα θέματα που δειλά θίγονται τώρα από κάποιους λίγους, ήταν στην ημερήσια διάταξη:Γλώσσα της λατρείας, συμμετοχή των πιστών, εκλογή των επισκόπων από τον λαό, ενδυμασία του κλήρου και απλοποίηση των αμφίων, κριτική στον μοναχισμό κ.α. Παράλληλα, στις σχολές ακούγονταν και διαφορετικές φωνές από τους παραδοσιοκράτες π.χ. αρχιμ. Βασίλειος Στεφανίδης, Δημ. Μπαλάνος κ.α. Μετά την θεολογία του '60 και την κατατρόπωση της ΖΩΗΣ που αποτελούσε την πιο σοβαρή μορφή θρησκευτικότητας στην Ελλάδα από συστάσεως του Ελληνικού κράτους, άρχισε η εκκλησία της Ελλάδος να θριαμβολογεί:Κατείχε την απόλυτη αλήθεια, οι Επίσκοποί της ήταν "εις τόπον και τύπον Χριστού", ό,τι παραδοσιακό ήταν καλώς καμωμένο, οι Πατέρες είχαν λύσει όλα τα ζητήματα, και όλοι οι άλλοι ήταν αιρετικοί. Σ' αυτές τις ανοησίες που δεν αντέχουν στην παραμικρή κριτική φταίνε οι θεολόγοι του '60 που παρουσίασαν μια εκκλησία που και δεν υπήρχε ποτέ και δικαιολόγησαν τα πάντα. Φταίνε και κάποιοι αγιορείτες που άρχισαν να πολλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες και να ποζάρουν ως οι αλάνθαστοι ταγοί της Ορθοδοξίας. Επειδή τους γνώρισα έχω να πω πως και δεν μ'έπεισαν και ήταν απίστευτα υπερήφανοι και χαντάκωσαν πολλά παιδάκια με τον φανατισμό και την βλακεία τους. Φταίμε όμως και μεις που άκριτα παραδώσαμε την ελευθερία μας και το λογικό μας στον πρώτο τυχόντα παπά που αυτοσχεδίαζε στον ρόλο του πνευματικού, αντί να βρούμε μόνοι μας την λύση, ώριμα και υπεύθυνα. Ως εδώ όμως.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μέσκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή η προσευχή είναι τελικά μια ατομική διαδικασία και όχι μια συνάντηση;
@Ζηνάς
Πως συνδέεις τη Θεολογία του Γιανναρά με τις αθλιότητες των επισκόπων;Προσωπικά νομίζω ότι επικρατούν κυρίως αυτοί που ενδιαφέρονται για την εξουσία και λιγότερο για την ανανέωση ή το λαό της Εκκλησίας.Θεωρώ πως ο π Φιλόθεος Φάρος έχει δώσει επαρκείς απαντήσεις, ιδιαίτερα στα τελευταία του βιβλία για τους λόγους που οδηγούν σε όλα αυτά που περιγράφεις παραπάνω.
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Που τα ξέρεις τα κουτάκια μου;
Δεν σε βάζω πουθενά, ούτε σε κλείνω μέσα ή απ έξω...και δεν φαντάζομαι τίποτα."
Μα αγαπητέ αμέσως μετά με βάζεις σε κουτί! και λες:"Νομίζω όμως ότι "πέφτεις" στην ίδια τακτική με αυτούς που νομίζουν ότι κατέχουν την διάνοια του Θεού"
Εδώ σταματώ.
@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν νομίζετε ότι κάποια στιγμή αυτή η εκκλησία πρέπει να εξελιχτεί; Πόσο θα μένει στον 14ο αιώνα;"
Δεν νομίζω ότι αυτό που δεν έκανε τόσους αιώνες είναι σε θέση να το κάνει τώρα. Και έχω επιχειρηματολογήσει ότι αυτό συμβαίνει όχι γιατί δεν υπάρχουν κατάλληλοι άνθρωποι αλλά γιατί είναι έτσι δομημένη η πίστη της.
"Γιατί οι θεολόγοι του 60 κατά την γνώμη μου έκαναν μεγάλο λάθος όταν επιτέθηκαν στην ηθική, με πρώτο υπαίτιο τον Χρ. Γιανναρά." Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο ασπάζομαι αυτήν την άποψη και για τον λόγο αυτό έγραψα αυτή την ανάρτηση.
@Σιμούδης Δημήτριος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δηλαδή η προσευχή είναι τελικά μια ατομική διαδικασία και όχι μια συνάντηση;"
Συγχώρεσέ με αλλά κατά την γνώμη μου η ερώτηση αυτή απηχεί θεολογικά ιδεολογήματα και θεωρώ ότι δεν έχει νόημα. Τι θα πει ατομική διαδικασία και τι συνάντηση...
Επιπλέον τι θα πει προσευχή, δεν υπάρχει μία προσευχή αλλά άπειρες παραλλαγές. Το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον αλλά δεν απαντιέται, ούτε καν συζητείται σε ένα μπλογκ. Αν βέβαια θέλει κανείς να διατηρήσει την σοβαρότητά του.
Αρσένιος @
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μα αγαπητέ αμέσως μετά με βάζεις σε κουτί!"
Που ρε φίλε;
Απλά, απόδειξέ μου ότι δεν είσαι μια νέα τυραννία...
@Μέσκο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρομαι στην προσευχή που περιγράφεται στο μπλογκ.
Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα ένα βιβλίο "Η αρχή των πάντων, Φυσικές Επιστήμες και Θρησκεία" του Hans Kung, μήπως γνωρίζετε αν αξίζει μελέτης;
Κον Δημήτρη Σιμούδη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιανναράς με τ' αρχικά του έργα είπε:
-Δεν έχει σημασία η ηθική συνέπεια, αυτά τα κάνουν κι οι προτεστάντες, σημασία έχει η θεολογική αλήθεια κι αγάπη.
Αυτό αποτέλεσε την ιδεολογική πλατφόρμα για να νομιμοποιηθεί η ανηθικότητα των επισκόπων (κι όχι μόνο). Μπορούσαν να κάνουν τα μύρια όσα, αλλά η "ορθοδοξία" τους κάλυπτε αφού και θεολογούσαν περί προσώπου και αγαπολογούσαν ακατάσχετα. Άμα είσαι κουλτουριάρης ορθόδοξος δεν έχεις ανάγκη από εντολές και ηθική. Δικαιώνεσαι με μόνη την ορθοδοξία σου.
Έκανε και κάτι άλλο. Μαζί με τον Ζηζιούλα υπερτόνισαν τον επίσκοπο και τον ρόλο του, κυρίως για να χτυπήσουν την "Ζωή" που ως σωματείο δεν έδινε λογαριασμό στους δεσποτάδες και ο κόσμος της δεν τους είχε σε υπόληψη και γιατί οι περισσσότεροι ήταν ανήθικοι και γιατί είχαν μπολιαστεί με το πνεύμα των διαμαρτυρομένων που δεν πολυνοιάζονται για τους δεσποτάδες και τους ιερείς. Αυτό ήταν και το μεγάλο τους δώρο στους δεσποτάδες. Από κει και πέρα η αυθαιρεσία τους ήταν θεολογικώς κατοχυρωμένη. Ό,τι έλεγαν αυτοί ήταν εκκλησιαστικό και ό,τι λέγαν οι άλλοι παρεκκλησιαστικό και προτεσταντικό. Ο επίσκοπος πάνω απ'όλα! Αυτά δεν είναι κουβέντες. Υπάρχουν κείμενα, πρακτικά σε δίκες, συνεντεύξεις που φαίνεται το κακό που προκάλεσε η αναίρεση της ηθικής.
Θα μου πείτε: Το 'θελε αυτό ο Γιανναράς; Όχι. Αλλά μίλησε ανεύθυνα και πρόχειρα και τώρα είναι αργά να τα μαζέψει.
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Απλά, απόδειξέ μου ότι δεν είσαι μια νέα τυραννία..."
Γιατί ρε φίλε να αποδείξω ότι δεν είμαι μια νέα τυραννία; Αφού είναι φανερό ότι για σένα είμαι μια τυραννία και δεν λυπάμαι καθόλου για αυτό μια και σου δίνω την ευκαρία να καταλάβεις τι σε τυραννάει.
@Δημήτρης Σιμούδης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην προσευχή την εννοώ με πολλούς τρόπους, μεταξύ των οποίων και τους παραδοσιακούς.
Το βιβλίο δεν το γνωρίζω, θέλω όμως να πω ότι δεν πρέπει να αναζητάς αντικαταστάτη του ...Ευαγγελίου. Κανένα βιβλίο δεν είναι η απόλυτη αυθεντία και από όλα ο προβληματισμένος κερδίζει. και το κέρδος είναι σχετικό. Κάτι που είναι πολύ καλό για μένα ίσως είναι αδιάφορο για σένα και το αντίστροφο. Πρέπει να μάθουμε να δοκιμάζουμε και να διαλέγουμε τι θα κρατήσουμε από αυτά που μας δίνει ένας συγγραφέας.
@Ζηνάς
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το 'θελε αυτό ο Γιανναράς; Όχι. Αλλά μίλησε ανεύθυνα και πρόχειρα" σε αυτό θα διαφωνήσω.
@Μέσκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα
@Ζηνάς
Και πάλι δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση,σήμερα υπάρχουν δύο ρόλοι στο ένα πρόσωπο ενός δεσπότη: του δεσπότη και του επισκόπου, είναι φανερό ότι κάποιοι προτιμούν τον πρώτο ρόλο.Το πόνημα του Γιανναρά "Ενάντια στη Θρησκεία" δε νομίζω να το αγάπησαν οι επίσκοποι.
Ζηνάς=Σπύρος (σκέτος ή και με επώνυμο στην αρχή)=Σπύρος Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαναδιαβάστε όλα τα σημειώματά του και θα καταλάβετε ότι πάιζει μαζί σας με φαινομενικά αντιτιθέμενες απόψεις. Προσέξτε και την εναλλαγή της γλώσσας από καθαρεύουσα σε δημοτική και το αντίστροφο. Πότε κάνει τον ανεξάρτητο στοχαστή, πότε τον φιλοπροτεστάντη, πότε τον υποστηρικτή του Γιανναρά και πότε τον κατήγορό του. Πότε εμφανίζεται ως ορθολογιστής καί πότε ως υπέρμαχος της πίστης της ευαγγελικής κοινότητας. Αποπροσανατολίζει τη συζήτηση!
Προς Ανώνυμον
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί λέτε κύριε; Ό,τι σας κατέβει; Ο Ζηνάς είναι ένα πρόσωπο, εγώ. Και ο ανώνυμος-Σπύρος άλλο. Για την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό σας δεν φταίω εγώ!Αναζητήσατε αλλού την αιτία.
Κον Σιμούδη Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο πράγμα το "ενάντια στην θρησκεία". Εγώ έγραψα για τα αρχικά του έργα:"Ελευθερία του ήθους", "αλφαβητάρι της πίστης" κλπ. Με τα τελευταία του έργα έχει κάνει μεγάλη στροφή, του το αναγνωρίζω. Αλλά το κακό είχε ήδη γίνει.
Ο μόνος τρόπος πλέον για να πειστούμε για κάποια πράγματα είναι να εμφανιστεί ο Θεός μπροστά μας και να αρχίσουμε τις ερωτήσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα θέλατε σε εσάς να εμφανιστεί ο Θεός ; Και αν ναι ποια ερώτηση θα κάνατε πρώτα;
Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις παρακαλάμε να μην υπάρχει ο Θεός ,μέχρι που προσευχόμαστε(υποσυνείδητα) να μας αγνοεί,για να δικαιωθούμε τελικά.
@Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δεν έχω ενδιαφέρον, γιατί αν υπήρχε κάτι ενδιαφέρον για μένα που να μπορούσε να μου πει ο Θεός, θα το είχε ήδη κάνει.
Κάποιο πράγματι εύχονται να υπάρχει Θεός για να δικαιώνεται η απώλεια της ζωής τους...
Πολλές και ποικίλες οι απώλειες: του στυλού, του κλειδιού... του/της αγαπημένου/ης... της πρόσκαιρης ζωής (και μοναδικής ενδεχομένως), της αιώνιας ζωής (έσεται ήμαρ), του εαυτού, του Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την τελευταία απώλεια (που ανακεφαλαιώνει τα Πάντα), υπάρχει μια "αντανάκλαση" προς κάθε ενδιαφερόμενο:
« ει απιστούμεν εκείνος πιστός μένει. αρνήσασθαι εαυτόν ου δύναται. »
Εύχομαι τα κρείττονα
κύριος Μέσκος είπε:
ΑπάντησηΔιαγραφή...Μα αγαπητέ αμέσως μετά με βάζεις σε κουτί! και λες:"Νομίζω όμως ότι "πέφτεις" στην ίδια τακτική με αυτούς που νομίζουν ότι κατέχουν την διάνοια του Θεού"....
εγώ λέω:
Εσείς αξιότιμε κύριε Μέσκο δεν τον βάλατε τον άνθρωπο σε κουτί;
Εξάλλου, ο άνθρωπος είπε
"Νομίζω οτι κάνετε το ίδιο"
είπε
"Ν Ο Μ Ι Ζ Ω οτι κάνετε το ίδιο"
δεν είπε
"Κάνετε το ίδιο"
Ο κύριος Μέσκος έχει δικαίωμα να λέει ποιός βάζει σε κουτί και ποιός όχι,
ενώ ο σχολιαστής δεν έχει δικαίωμα να λέει ποιός βάζει σε κουτί και ποιός όχι;
κύριος Μέσκος είπε, σε έναν άνθρωπο ή σε μια ιδέα:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Απλά, απόδειξέ μου ότι δεν είσαι μια νέα τυραννία..."
και, του απάντησαν το εξής:
Γιατί ρε φίλε Μέσκο να αποδείξω ότι δεν είμαι μια νέα τυραννία; Αφού είναι φανερό ότι για σένα είμαι μια τυραννία και δεν λυπάμαι καθόλου για αυτό μια και σου δίνω την ευκαρία να καταλάβεις τι σε τυραννάει.