Ένας άλλος φίλος μου έστειλε ένα άλλο βίντεο, σχετικά με την οικονομική κατάσταση για να το δω. Και πράγματι ξεκίνησα να το βλέπω… Το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=Pgb71Hxi8hE κρατά σχεδόν δύο ώρες και εγώ δεν αντέχω να δω μια ομιλία ή κάτι ανάλογο για περισσότερο από 10 λεπτά. Όμως ο ομιλητής είναι τόσο καλός, μου τράβηξε το ενδιαφέρον, τόσο που συνέχισα να τον ακούω σχεδόν για τρία τέταρτα…
Όμως σταδιακά άρχισε να με τρώει κάτι μέσα μου. Ήταν πολύ πειστικός αλλά και πολύ απόλυτος. Έδινε επιχειρήματα, αλλά μου δημιουργήθηκε η απορία αν ήταν αληθινά ή όχι. Στο τέλος δεν άντεξα και σταμάτησα την ακρόαση για να ελέγξω τους ισχυρισμούς του. Ήταν άλλωστε προκλητικός: αν δεν με πιστεύεται διαβάστε μόνοι σας το μνημόνιο! Ε λοιπόν σταμάτησα και έκανα ακριβώς αυτό. Το βρήκα και το διάβασα και τότε συνειδητοποίησα ότι ο λόγος του με ενοχλούσε γιατί ήταν τυπικά θεολογικός…
Στα σημεία που μπόρεσα να ελέγξω ο ομιλητής έλεγε ένα μίγμα αληθειών και ψευδών έτσι ώστε να δικαιώνονται οι ισχυρισμοί του. Φυσικά σταμάτησα απογοητευμένος την ακρόαση και θυμήθηκα ότι το ίδιο έχει συμβεί κάθε φορά που είχα την δυνατότητα να διασταυρώσω κάποια από τα στοιχεία που παραθέτουν ως επιχειρήματα διάφοροι ομιλητές πάνω στο καυτό οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Ο λόγος των πολιτικών, των αναλυτών, των δημοσιογράφων είναι λόγος θεολογικός, όπως τον έχω αναλύσει τόσο στον Πλανήτη της Θεολογίας, όσο και στο Σοκ και Δέος. Μικρές αλήθειες, μικρά και μεγάλα ψέματα, υπερβολές, παραποιήσεις, αυτοαναφορικότητα και λήψη του ζητουμένου, αυθαίρετες και απόλυτες αποφάνσεις…
Θυμήθηκα τα λόγια του Γεννηματά της προηγούμενης ανάρτησης. Όλοι λένε ψέματα, είμαστε μια κοινωνία μέσα στο ψέμα… γιατί είμαστε ορθόδοξοι. Δεν έχω εμμονή κατά της ορθοδοξίας και επαναλαμβάνω διαρκώς αυτή την θέση. Αν ήθελα να διασύρω τη ορθόδοξη εκκλησία, αυτή παρέχει άλλο άφθονο, πλούσιο και ευπώλητο υλικό. Όχι, αλλά θέλω να πω με δυνατή φωνή ότι δεν είναι τυχαίο ότι είμαστε βαθιά χωμένοι στο ψέμα και στα… Είναι το μιμίδιο της κατοχής της αλήθειας που είναι συστατικό χαρακτηριστικό όλων όσων μιλούν δημόσια ή διαχειρίζονται αυτόν τον τόπο και είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να πάψουμε να ανεχόμαστε. Και όλων αυτών που ακούν και ακολουθούν τα πάσης φύσης ιερατεία.
Πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιοι να πάψουμε να νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, ότι δεν έχουμε κάτι να μάθουμε. Πρέπει εμείς πρώτα να έχουμε απορίες, να αναρωτιόμαστε, να μάθουμε να κάνουμε ερωτήσεις, να μην δεχόμαστε τις απόψεις του συνομιλητού μας με κριτήριο το αν μας ευχαριστούν ή όχι, το αν ενισχύουν τις προλήψεις μας ή όχι. Πρέπει να πάψουμε να είμαστε οπαδοί, να πάψουμε να αναζητούμε κάποιον για να ακολουθήσουμε, αλλά να είμαστε κριτικοί απέναντι σε όλους. Να μάθουμε να παίρνουμε και την ευθύνη της κρίσης μας…
Πως είναι δυνατόν όμως να είμαστε κριτικοί, όταν δεν έχουμε εκπαιδευτεί ποτέ στην κριτική σκέψη, όταν ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία η αξιολόγηση είναι ο έσχατος εχθρός; Ε λοιπόν από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε, αυτό πρέπει να απαιτήσουμε, ει δυνατόν αρχίζοντας από τον εαυτό μας, …διαβάζοντας, μαθαίνοντας, ακονίζοντας το μυαλό μας, εξασκούμενοι στην ορθολογική σκέψη, αρνούμενοι τις εύκολες λύσεις, αρνούμενοι τον καθένα που μας βγάζει λάδι, που μας δείχνει αποδιοπομπαίους τράγους.
Όλα δείχνουν ότι είναι πολύ αργά.
Η γνώμη στην οποία έχω καταλήξει εγώ είναι ότι σε μια κοινωνία που λειτουργεί καλά υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στη συμμαχία που άρχει (ανθρώπους με ισχύ και με παράδοση στο να διοικούν) και στον περισσότερο κόσμο (όπου ανοικουμε μάλλον οι περισσότεροι σε αυτό το blog) που είναι πιο ευάλωτοι σε ανθρωπογενείς κακοτοπιές. Η ισορροπία αυτή έχει πολλές μορφές απο ζητήματα αξιών και οράματα μέχρι ισορροπία σε ισχύ και αμοιβαίο φόβο να μην ξεπεραστούν κάποια όρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην δική μας χώρα ένα μέρος της άρχουσας συμμαχίας δεν ενδιαφέρεται να επανεπενδύσει τα "κέρδη" της στην ίδια τη χώρα, με την έννοια ότι δεν εκτιμά το λαό της και την ιδιαιτερότητά του. Το όραμά της είναι να γίνει η ίδια κάτι αλλο ("Ευρώπη", ό,τι σημαίνει αυτό), για τον δε λαό ότι οφείλει να την ακολουθήσει. Επειδή δεν θα την ακολουθούσε χωρίς κόπο (δηλαδη ουσιαστική αντιπαράθεση με τις αξίες του, ορθόδοξες, κουμουνιστικές δεν ξέρω τι άλλο και εύρεση νέων συμβιβαστικών θέσεων) τον πληρώνανε με δανεικά (στο όνομά του) για να ακολουθεί το δικό τους όραμα στο βαθμό που εξασφάλιζε την ποιότητα ζωής που θέλουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους. Έτσι η Ελλάδα έγινε μια βιτρίνα ευρώπης με λίγο απο το περιεχόμενό της. Πολλοί ζήσαμε σαν ευρωπαίοι και αρκετοί θα εξακολουθήσουν να ζουν έτσι και κατα τη διάρκεια και μετά την κρίση
Σημαντικό κομμάτι της αρχουσας συμμαχίας επίσης δεν φοβάται εξέγερση του λαού. Οικονομικά είναι προστατευμένη, φυσικά είναι προστατευμένη, ηθικά έχει μια καλή θέση, έχει καλύτερες συνδέσεις διεθνώς, ο έλεγχος των όχλων είναι σήμερα καλύτερος απο ποτέ. Είναι λίγο δυσάρεστη η κατάσταση απο ανθρωπιστική πλευρά αλλά και μια εποχη μεγάλων ευκαιριών για όσους μπορούν να περιμένουν. Όπως όλοι γνωρίζουμε ο τόπος έχει πολλές δυνατότητες. Συμπέρασμα: όποιος είναι καλά "τοποθετημένος" θα κερδίσει καλά απο το νέο μοίρασμα της τράπουλας.
Ο δε λαός αντί να αναγνωρίζει και να εκτιμά την προσφορά μιας άρχουσας συμμαχίας που να λειτουργεί καλά, για τον τόπο, νομίζει ότι όλοι μας είμαστε όμοια ικανοί να κυβερνάμε και συγχέει το μοίρασμα της μιας ψήφου στον καθένα με το "νόμος είναι η θέληση της πλειοψηφίας". Επίσης όπως γνωρίζουμε στην πράξη ο λαός αυτός δεν βιώνει μια δημοκρατία. Σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο χώρας η πολιτική εξουσία είναι μοιρασμένη σε κλάμπ τα οποία τραβούν τα ρούχα τους στο άκουσμα της ιεράρχισης (βλέπε και αξιολόγισης)ως αντιδημοκρατικής αλλά την εφαρμόζουν στην πράξη με όρους φάρας.
Για τα περι ελλείψεως διάχυτης γνώσης του να οργανωνόμαστε, να συζητάμε με αμοιβαίους συμβιβασμούς κλπ συμφωνώ αλλά είναι κατά τη γνώμη μου προιόν της κακής σχέσης αυτών των δυο συνιστωσών. Το διαρκές πρόβλημα της πολιτείας μας (κατά τη γνώμη μου) είναι ότι δεν πετύχαμε να δημιουργηθεί παράδοση συνύπαρξης μεταξύ μιας άρχουσας συμμαχίας με συνέχεια και λαού.
Για εμένα το πρόβλημά μας δεν είναι ότι μισούμε την αλήθεια. Το πρόβλημά μας είναι ότι ζούμε σε μια εποχή μεγάλων ευκαιριών και άρα ισχυρού συμφέροντος να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη. Το άποτέλεσμα είναι το χάος καθώς διαφορετικά συμφέροντα προωθούν διαφορετικές ερμηνείες της παρούσας κατάστασης. Υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το να έχουμε μυζέρια για κάποιο διάστημα (αρκεί να είναι ελεγχόμενη). Τι θα με χάλαγε να πάρω μισοτιμής κάποια φιλέτα απο εδώ και απο εκεί; Να ανοίξω μετά τα φτερά της οικονομικής μου δημιουργικότητας; Γιατί να λυπηθώ ένα λαό που με συμφέρει να θεωρώ διεφθαρμένο και χαζό;
Για εμένα τα κύρια ερωτήματα(στα οποίο δεν έχω καλή απάντηση΄) είναι: εκεί που υπάρχει πραγματική εξουσία τι ομάδες διαμορφώνονται και συγκρούονται αυτή τη στιγμή; Ποιάς ομάδας το όραμα κρίνω καλύτερο και άρα εγω ο μικρός θέλω να την υποστηρίξω; Τέτοια είναι η ισχύς μας και τέτοιου είδους πρακτικές αποφάσεις μπορούμε να πάρουμε. Ούτε την πληροφόριση ούτε τη γνωση ούτε την οργάνωση έχουμε αυτή τη στιγμή για να οραματιζόμαστε κάτι άλλο ως απλοί πολίτες αυτής της χώρας.
Η συνειδητή ή μη ανικανοποίητη υπαρξιακή αγωνία είναι αυτή (θεωρώ) που κάνει όλα τα ψέματα να φαίνονται γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς ξεκρέμαστοι στην άκρη του σύμπαντος, τρώμε ανέκαθεν το θρησκευτικό-κοινωνικό-πολιτικό- οικονομικό "μπακλαβά" μετά μανίας και μετά παραπονιόμαστε για τη γεύση του...
Η φύση των πραγμάτων μας επιτρέπει μόνο να ψάχνουμε νέες γεύσεις επιδόρπιου, ενώ το κυρίως πιάτο απουσιάζει μόνιμα...
Ήταν ανέκαθεν πολύ αργά.
Λύνεται μια εξίσωση με πολλούς αγνώστους;
Βασίλης Κόλλιας
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εικόνα της κοινωνίας, που περιγράφεις, μου θυμίζει τον καιρό ...του Βουλγαροκτόνου. Ο λαός δεν είναι και τόσο αθώο θύμα μιας εξουσίας. Ανταγωνισμοί για την εξουσία, απλησία και ανηθικότητα υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Το ερὠτημα είναι γιατί στην δική μας το φακελάκι είναι νόμιμο, γιατί δεν υπάρχει συνεργασία, γιατί ο καθένας ξέρει τα πάντα, γιατί ...η ορθοδοξία έχει πιο πολλά κομμάτια από όλες τις προτεσταντικές εκδοχές;
Παρ*αλογη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι στις προηγμένες χώρες οι άνθρωποι έχουν λύσει τα υπαρξιακά τους προβλήματα. Το ερώτημα που θέτω και προσπαθώ να συζητήσω είναι το γιατί αυτό που αλλού λειτουργεί, εδώ δεν αποδίσει.
Τέτοια βίντεος υπάρχουν και σε άλλες χώρες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτό ειδικά αποτελεί σημείο πολιτισμικής αναπηρίας των Ελλήνων, ενώ ένα αντίστοιχο αμερικάνικο δε δείχνει το ίδιο για την Αμερική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΕΣΚΟΣ ΑΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι αποδόσεις ψάχνεις τώρα;
Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι, εμείς θα νηστέψουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, θα γίνει η Ανάσταση, θα φάμε θα πιούμε και όλα θα πάνε καλά...
Η Ελλάδα είναι μια γριά που αρνείται να ωριμάσει και ζει μια παρατεταμένη (επ΄αόριστον) εφηβεία...
Όλα της γριάς εξηγούνται με μια αναδρομή στα τραύματα των παιδικών της χρόνων...
Είναι όμως ατίθαση και δεν στρώνεται στο ντιβάνι να παραδεχτεί να αναλύσει και να θεραπεύσει...
Παράλληλα, τα παιδιά του "γείτονα" που βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε "συμμορφωμένες παναγίτσες", όλο και κάτι κρύβουν...
Στο ένα "γιατί" που ρωτάμε, υπάρχουν αμέτρητες απαντήσεις πολλαπλών σχημάτων. Χρόνο να έχουμε να αναλύουμε!
@ Μέσκος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοαντιφάσκοντας έδωσα και εγώ μια μονοσήμαντη ερμηνεία. Για την ακρίβεια προσπάθησα να προτείνω μια "ενδιάμεση" εξήγηση (όχι τελικά αίτια):
μια βασική αδυναμία της δημοκρατίας μας βρίσκεται στην όχι λειτουργική ισορροπία άρχουσας συμμαχίας και λαού. Μια ισορροπία που να εξελίσεται καθώς αλλάζουν καταστάσεις (όπως συνέβη και στη Δύση το 60) αλλά να μπορεί να καταλήγει σε μια νέα θέση κοινής αποδοχής. Έχουμε υπερβολές άλλοτε απο την πλευρά του λαού και άλλοτε απο την πλευρά της άρχουσας συμμαχίας και πάντως όχι αμοιβαία εκτίμηση του ρόλου που έχει να παίξει ο καθένας. Τωρα είμαστε στη φάση "ξεφτύλισμα του λαού" όπως άλλοτε είμαστε στη φάση "ξεφτύλισμα του κεφαλαίου"
Εμένα αυτό το εκρεμές μου φαίνεται ηθικόλογα ανόητο και δεν θέλω να μείνω εγκλωβισμένος μέσα του.
Επίσης είναι πάρα πολύ αστείο, ξεκαρδιστικά αστείο, να ακούει κανείς τόσες εκκλήσεις για αυτοκριτική (όλων μας) με μηδενική αυτοκριτική των συγγραφέων τους!
Γεώργιε (Μέσκο)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Πρέπει να πάψουμε να είμαστε οπαδοί, να πάψουμε να αναζητούμε κάποιον για να ακολουθήσουμε, αλλά να είμαστε κριτικοί απέναντι σε όλους"
Καλά, στην Αγγλία σκοτώνονται κυριολεκτικά ποιός θα παρευρεθεί στους Πριγκηπικούς γάμους πρώτο τραπέζι, πίστα. Το ερώτημα είναι, γιατί εκεί, δεν αυτομαστιγώνονται ορθοδόξως ως λαός για τούτη τους την χαμέρπεια, αλλά μάλλον καμαρώνουν....
Γιατί εδώ είναι νόμιμο το φακελάκι ;; Γιατί εκεί είναι νόμιμα τα ναρκωτικά ;; Ή οι γκέϊ γάμοι ;; Γιατί δεν φυτρώνουν κι' εδώ ανανάδες και καρύδες όπως στη Χαβάη ;
Άλλο κλίμα, άλλο περιβάλλον, άλλο έδαφος. Όταν αλλάξει το κίμα, θα έρθουν και οι εντόπιοι ανανάδες. Όπως ήρθαν οι μπακλαβάδες.
Ανδρέας
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τέτοια βίντεος υπάρχουν και σε άλλες χώρες." Δεν νομίζω να ισχυρίσθηκα κάπου ότι το βίντεο αποδεικνύει κάτι...
Η παντελής αδυναμία μιας ώριμης αυτοκριτικής που οδηγεί σε συγκροτημένη αλλαγή, (αυτό είναι μια ένδειξη ωριμότητας) είναι απόδειξη πολιτιστικής αναπηρίας.
Κρίνος
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καλά, στην Αγγλία σκοτώνονται κυριολεκτικά ποιός θα παρευρεθεί στους Πριγκηπικούς γάμους πρώτο τραπέζι, πίστα." "χαμέρπεια" Εσύ πολύ επιπόλαια το χαρακτηρίζεις χαμέρπια, για αυτούς όμως δεν είναι.
Η δική μας "Ορθόδοξη" αθλιότητα έγκυται στο γεγονός ότι όλοι καταριώμαστε το "φακελάκι" αλλά όλοι το χρησιμοποιούμε όποτε μπορούμε. Είναι εντελώς ανάλογο με το γεγονός ότι όλοι οι ορθόδοξοι προτεσταντίζουν και ταυτόχρονα καταριώνται τον προτεσταντισμό!
Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι αυτά που λες είναι μια (φτηνή) δικαιολογία του τύπου, επειδή υπάρχουν και άλλοι απατεώνες, ας απατούμε και εμείς.
Στο τέλος βέβαια ότι και να ισχυρισθεί ο καθένας που αναζητά δικαιολογίες, δεν αλλάζει το γεγονός ότι εμείς χρεοκοπήσαμε και όχι οι ...Ολλανδοί!
Και το ερώτημα παραμένει: Γιατί εμείς έχουμε τους συγκεκριμένους αποτυχημένους πολιτικούς; Γιατί όσο και αν "προσπαθούμε" χωνόμαστε πιό βαθειά στην λάσπη; Τα ερωτήματα αυτά χρήζουν (όχι βέβαια μοναδικές ή μοναδιάστατες) απαντήσεις.
Κυριε Μέσκε
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ποιό σημείο για το μνημόνιο λέει ψέμματα ο κ Καζάκης?
Dgiassiranis.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα καλα και όλα ωραία όσα αναφαιρεις και θα συμφωνήσω μαζί σου. Τέτοιες αναλύσεις υπάρχουν πολλές Και μπορούν να φτασουν σε άπειρο βάθος λόγο της πολυπλοκότητας του αντικειμένου που αναλύεται.
Θα ήθελα την τοποθέτηση σου σχετικά με την πρόταση το κ. Καζακη σχετικά με την επιστροφή στη δραχμή και την μονομερή διαγραφή του χρέους. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πλέον των υπαρξιακων μας προβλημάτων ότι καιγομαστε οικονομικά.
Και αν θελουμε να δούμε την αλήθεια σχετικά με την ελληνική ιδιοσυγκρασία ας παρακολουθήσουμε την πορεία ενός ανθρώπου απο την παιδική ηλικία. Ποτέ και σε ποια χρονική στιγμή της ζωής του και απο που μαθαίνει να μαθαίνει πραγματικά. Ποτέ και ποιος του δίδαξε τις βασικές αξίες και σε ποιο μάθημα γιατί εγώ δε θυμάμαι. Αν πάλι περιμένεις απο του γονείς τότε απλά θα γίνεις σαν αυτούς.
jmichailidis
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρομαι στα σχετικά με την μεταπώληση του ελληνικού χρέους στην ...Τουρκία και την απώλεια των ...αεροπλάνων μας! Θεωρητικά υπάρχει τέτοια δυνατότητα αλλά υπάρχουν τέτοιοι περιορισμοί που την καθιστούν πρακτικά αδύνατη και η επίκλησή της έχει καθαρά αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα.
Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα οικονομικά προβλήματα τα προκαλούν η αδυναμία διαχείρισης των υπαρξιακών προβλημάτων. Τουλάχιστον στην εποχή μας.
@ Ανώνημος
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπερσυμπυκνωμένη η παρατήρησή σου, όμως συμφωνώ και επαυξάνω.
Η αδυναμία διαχείρησης των υπαρξιακών προβλημάτων αποτελεί και αποτελούσε πάντα τη ρίζα όλων των κοινωνικών προβλημάτων...
Η οικονομική κρίση είναι απλώς μία από τις νότες που παίζονται στη "Συμφωνία των Λαθών"...
Η Ζωή είναι ασυνεπής,
και εμείς,
θα πρέπει συνεχώς να παριστάνουμε πως είναι θέμα ανεπαρκούς ακουστικής παιδείας που τα τραγούδι της μας φαίνεται τόσο φάλτσο...
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6467
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά σε όλους....
@ Το τελευταίο μου σχόλιο, εκ παραδρομής γράφτηκε προς Ανώνυμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφορούσε τη δική σου παρατήρηση Γεώργιε Μέσκο...
Βροχή ακούω απόψε και σκέφτομαι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρεγμένο το τοπίο της αλήθειας μας
κι΄εμείς,
μόνιμα εξαρτημένοι από τις "ομπρέλες",
αργούμε να βγούμε
πάνω από τα σύννεφα,
όπου οι ήλιοι μόνιμα λάμπουν...
Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για τις ευχές, εξαιρετικό το άρθρο στο οποίο παραπέμπεις...
Θα συμφωνήσω με τον κον Μέσκο. Πράγματι δεν έχουμε κριτική σκέψη.Βιαζόμαστε να υιοθετήσουμε συνθήματα και διακηρύξεις, χωρίς πρώτα να τα επαληθεύσουμε.Και όντως έχουν ειπωθεί απίστευτες αφέλειες και ψεύδη σχετικά με την οικονομική κρίση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θα προσθέσω ότι ως λαός είμαστε κουτοπόνηροι.Υιοθετούμε όλες τις θεωρίες περί διεθνούς συνομωσίας κατά της Ελλάδος (και της Ορθοδοξίας) γιατί δεν επιθυμούμε να δούμε κατάματα την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως γι' αυτήν την κατάσταση αποκλειστικοί υπεύθυνοι είμαστε εμείς (κατ'αρχήν οι κυβερνήσεις, αλλά και ο λαός). Σε όλες τις "αναλύσεις" που γίνονται κανείς δεν τόνισε την υπαιτιότητά μας. Νομίζουμε ότι μ' αυτές τις "χωριατιές" θα κοροϊδεύσουμε τους πιστωτές μας;
Mutatis mutandis τα ίδια ισχύουν για την θεολογία και την εκκλησία μας. Και ο γράφων για πολλά χρόνια δεχόταν απολυπραγμόνητα θεολογίες που έκνιθαν την ακοή μόνο και μόνο επειδή ετιτλοφορούντο "ορθόδοξες". Όταν συνήλθε από τον ύπνο και άρχισε να χρησιμοποιεί και την κρίση του, δυστυχώς, διεπίστωσε ότι ένιοι μας επώλουν "φύκια για μεταξωτές κορδέλλες".