Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Επανάσταση κατά της θεολογικής πολιτικής σκέψης ΙΙ





Σε μια θεολογική χώρα, τα κόμματα αλλά και οι άνθρωποι, λειτουργούν σαν θρησκευτικές αιρετικές ομάδες που μάχονται για την κυριαρχία επί της αληθείας. Υπάρχει ο αρχηγός ο οποίος ορίζει ποια είναι η αλήθεια του κάθε κόμματος και στην συνέχεια οι υπόλοιποι πρέπει να την ακολουθούν. Ναι υπάρχει μια συζήτηση, αλλά το όλο σκηνικό θυμίζει οικουμενικές συνόδους.

Τότε που ο αυτοκράτορας, και προφανώς τις περισσότερες φορές η αυλή του, αποφάσιζε να υποστηρίξει μια θεολογική αλήθεια και συγκαλούσε μια “οικουμενική” σύνοδο επισκόπων η οποία επέβαλε την αλήθεια του αυτοκράτορα στους υπηκόους του. Ναι στην διάρκεια της συνόδου γινόταν συζήτηση, αλλά στο τέλος όλοι έπρεπε να υποταχθούν στην επιλογή της πλειοψηφίας, που πάντα εντελώς τυχαία, υποστήριζε την επιλογή του αυτοκράτορα. Όσοι δεν δεχόντουσαν την αλήθεια της πλειοψηφίας ήταν απόβλητοι…

Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε όλα τα κόμματα. Τα κριτήριά τους δεν είναι το αποτέλεσμα, δεν είναι το καλό της κοινωνίας, της πατρίδας, της Ελλάδας, αλλά η συμμόρφωση με τις αλήθειες του αρχηγού και της ομάδας του. Και η αλήθεια αυτή είναι τόσο ανώτερη που όποιος την αμφισβητεί δεν έχει θέση μέσα στο κόμμα, είναι αιρετικός…

Αυτός ο απίστευτος κομματικός κατακερματισμός οφείλεται σε μια εντελώς θεολογική διαδικασία, την οποία περιέγραψα προηγουμένως. Ομάδες και ομαδούλες μη δεχόμενες την θεολογική αλήθεια των ηγεσιών, δηλαδή επιμένοντας στην προσωπική τους θεολογική αλήθεια, αποσκιρτούν από τα κόμματα και σχηματίζουν νέα και όλοι δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούν με κανένα άλλο κόμμα, γιατί δεν μπορεί να συνυπάρξει το σκοτάδι με το φως…

Και οι χαχόλοι της βάσης ακολουθούν…

Το κύριο χαρακτηριστικό μιας θεολογικής αλήθειας είναι το αμετάβλητό της. Όλοι οι …πολιτικοί θεολόγοι, οχυρώνονται πίσω από τις αλήθειες τους και πυροβολούν ο ένας τον άλλο σε μια απίστευτη σπατάλη, για μια ακόμα φορά, πόρων, ανθρώπινων και υλικών, στον βωμό των προσωπικών και συντεχνιακών συμφερόντων. Και από κοντά οι ηθικοί αυτουργοί, οι δημοσιογράφοι… Αντί να επικεντρώνονται στο δια ταύτα, σε αυτό που έρχεται, γυρίζουν διαρκώς στο παρελθόν για να υποσκάψουν το παρόν. Λένε στους πολιτικούς: καλά τα λέτε τώρα, γιατί δεν τα λέγατε ή δεν τα κάνατε δυο χρόνια πριν;…

Ένα επιχείρημα υπέρ κάθε θεολογικής αλήθειας είναι ότι ήταν ίδια και χθες και μια αλήθεια που αλλάζει δεν μπορεί να είναι αληθινή…

Έχω λοιπόν μια πολύ σαφή άποψη. Τα κόμματα αλλά και η πολιτική γενικά, είναι θεσμοί τους οποίους υπηρετούν οι άνθρωποι για το καλό της κοινωνίας και δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα. Οι δε απόψεις τους είναι απόψεις, όχι υπερφυσικές αλλά σημεία ισορροπίας συμφερόντων των διαφόρων κοινωνικών ομάδων και ως εκ τούτου πρέπει διαρκώς να αλλάζουν, να εξελίσσονται. Οι διαρκείς διασπάσεις τους, αποχωρήσεις και διαγραφές είναι αποτέλεσμα της θεολογικής δομής τους, της απουσίας της ορθολογικής σκέψης και της κυριαρχίας μιας ξεπερασμένης μεταφυσικής για το τι είναι συμφέρον για τον τόπο.

Στην Ελλάδα θεωρώ ότι ένα μόνο θεολογικό κόμμα έχει λόγο και νόημα ύπαρξης, το ΚΚΕ. Όλα να νεοφανέντα κόμματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, όπως άλλωστε και φανερώνει ο ξύλινος, αλλά και θαυματολογικός λόγος τους. Υπόσχονται θαύματα, αρκεί να ανάψουμε το κεράκι μας στο εικονοστάσι τους.

Μπορεί να απεχθάνομαι τις πολιτικές των κομμάτων εξουσίας, αλλά ακόμα πιο πολύ απεχθάνομαι το θαύμα που υπόσχονται οι αιρετικοί των άλλων κομμάτων. Πιστεύω ότι μόνο μια ελπίδα υπάρχει για τον τόπο μας: Να επαναστατήσουμε κατά του “θεολογικού” εκμαυλισμού της πολιτικής αλλά και της “θεολογικής” σκέψης ημών των πολιτών. Όχι προτιμώντας άλλους θεολόγους, αλλά βοηθώντας την ανανέωση των κομμάτων εξουσίας. Ψηφίζοντας δηλαδή αυτούς που τολμούν να αλλάζουν, αυτούς που δεν διστάζουν να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθη και δεν έχουν διάθεση να τα επαναλάβουν.

Η επιλογή είναι αρκετά εύκολη. Θα εμπιστευτώ αυτούς που σε αυτήν την αλλαγή δίδουν συγκεκριμένο και σαφές περιεχόμενο, που δεν είναι μια απλή διακήρυξη. Θα μαυρίσω όλους όσους λένε …εγώ σας τάλεγα…

Η ζωή υπάρχει στην εξέλιξη και όχι στην καταστροφή ή την στασιμότητα.




32 σχόλια:

  1. Προσυπογράφω κάθε λέξη !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ ότι πρέπει να προσαρμόζονται οι απόψεις για την επίτευξη ισορροπίας συμφερόντων και ανάλογα με τα δεδομένα, αλλά δεν μπορούμε και να παραβλέψουμε τα φθαρμένα πρόσωπα των μεγάλων κομμάτων αλλά και όσων έχουν αποσχισθεί απ' αυτά. Σ' αυτό το βαθμό, όσο υπάρχουν πολιτικοί "θεολόγοι" , ένα απαραίτητο βήμα προς την έξοδο είναι και η αλλαγή "θεολόγων". Να, όπως κι' εσύ σταδιακά αποχώρησες από την θεολογική θεολογία αξιοποιώντας ως ενδιάμεσο στάδιο τους τότε "προοδευτικούς" θεολόγους αλλά και γινόμενος ο ίδιος πιο προοδευτικός θεολόγος , μέχρι που έπαψες να έχεις ανάγκη την θεολογία. Αλλά έτσι που είναι διαμορφωμένη η κατάσταση κανένας μέσα στα παλιά κόμματα δεν έχει ευχέρεια κινήσεων όπως και η εκκλησία δεν αλλάζει τελικά εκ των έσω. Μπορείς μόνο να κάνεις εντός της μερικές σούζες...... και μετά σε σουτάρουν.

    Όσο και να μην ισχύουν απόλυτες αλήθειες στη πολιτική, πάντως θα πρέπει να μπορούμε να διακρίνουμε κάποιες τάσεις που έχουν αντίθετους μεταξύ τους σκοπούς. Άν κρατήσουμε το ΚΚΕ ως εκφραστή της μιας τάσης,και ισχύσει αυτό που λες, δηλαδή η διαρκής αναπροσαρμογή των θέσεων, τότε δεν χρειάζεται παρά ένα μόνο άλλο κόμμα. Δεν χρειάζονται τα δύο τωρινά κόμματα εξουσίας. Θα υπάρχει ένας δικομματισμός με ΚΚΕ και ό, τι άλλο.

    Αλλά εγώ θα ήθελα κάτι άλλο, τελείως διαφορετικό:

    Για να μπορεί να προσδιοριστεί κάπως σαφέστερα η επιθυμία/ίες του λαού χωρίς να του υπαγορεύονται οι αλήθειες των αρχηγών-θεολόγων-πολιτικών, δεν βλέπω άλλο τρόπο απ' το να ξεκινήσει ένα διαρκές Πανελλήνιο γκάλοπ όχι για τούτες τις εκλογές , αφού δεν υπάρχει χρόνος, αλλά για τις όποιες μετέπειτα εκλογές όπου θα υπάρχει λεπτομερής αναφορά των διαφόρων πολιτικών επιλογών για κάθε θέμα, και δυνατότητα νέων προτάσεων. Να συμμετείχαν όμως σ' αυτό μόνο όσοι έχουν δικαίωμα ψήφου στις τελευταίες εκλογές και όσοι εισέρχονται για πρώτη φορά στους εκλογικούς καταλόγους μετά απ' αυτές, με χρήση ίσως κάποιων κωδικών για να μπορούν να ψηφίζουν μόνο μια φορά. Έστω και με διαρκές δικαίωμα αλλαγής γνώμης, και διαγραφή όλων των προηγούμενων επιλογών και συμμετοχών του ιδίου "ψηφοφόρου".

    Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο επιτελείο ειδικών να συγκεντρώνει τις νέες προτάσεις και να τις αναρτά στο διαδίκτυο, αν προκύψει ένας κάποιος αριθμός ανθρώπων που θα τύχει να συγκλίνουν αυθορμήτως προς μια νέα ιδέα.

    Θα χρειαζόταν επίσης να υπάρχουν ενδιάμεσες αποχρώσεις απάντησης στα διάφορα θέματα , που συχνά δεν απαντώνται με ναι ή όχι, αλλά μόνο αν διευκρινιστούν κάποιες προϋποθέσεις. π.χ μνημόνιο ναι, αλλά χωρίς τοκογλυφικούς όρους. Ή ναι στην μετανάστευση αλλά με ποσόστωση.

    Βέβαια, ίσως έτσι να προέκυπταν "χίμαιρες" με αντιφατικές επιλογές π.χ. Ευρωπαΐκή πορεία αλλά με δικό μας νόμισμα, αλλά δεν βλέπω άλλο τρόπο ν' αρχίσουν να διαμορφώνονται και ν' αποτυπώνονται οι πραγματικές τάσεις του λαού, πέρα από την μέχρι τώρα "οπαδοποίηση" του.

    Κάποιους μήνες/εβδομάδες πριν από τις επόμενες (μετά την 6/5) εκλογές, όποτε κι' αν γίνουν αυτές, θα μπορούσαν να διαμορφωθούν κάποια κόμματα που θα επιλέγουν ως πρόγραμμά τους κάποιες σαφείς τάσεις του εκλογικού σώματος όπως αυτές θα αποτυπωνονται στο διαρκές επίσημο γκάλοπ προσέχοντας να μην ενσωματώνουν αντιφατικούς, άτοπους συνδυασμούς απαντήσεων. Αλλά τότε τα κόμματα που θα μπουν στη Βουλή θα πρέπει να μείνουν σταθερά στις θέσεις τους ως την εξάντληση της θητείας τους. Δεν μπορούν ν' αλλάζουν σαν χαμαιλέοντες κατά τη διάρκεια της μετεκλογικής θητείας, αλλιώς δεν αντιπροσωπεύουν την κυρίαρχη τάση του λαού. Άν θέλουν ν' αλλάξουν θέσεις, αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την μεθεπόμενη ας πούμε εκλογική αναμέτρηση ή να διαλυθούν και να σχηματιστούν ξανά νέα κόμματα για την μεθεπόμενη θητεία. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να υπάρχουν διαχρονικά κόμματα. Γίνονται καθεστώς.

    Τέλος πάντων ...όνειρα θερινής νυκτός. Πάντως για τώρα, θα επιμείνω σε κόμματα που δεν έχουν πρότερη σχέση με τα δύο κόμματα εξουσίας. Φτάνει πια με δαύτα. Είναι υπερβολικά φθαρμένα κι' έχουν αφ' εαυτών γίνει καθεστώς. Να διαλυθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καμμιά περίπτωση δεν πιστεύω ότι χρειάζονται μόνο δύο κόμματα. Καλόν είναι να υπάρχουν όσα έχουν πραγματικό λόγο ύπαρξης και αυτός δεν είναι κάτι το προκαθορισμένο.
      Κατά τα άλλα, δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει μια συνεχόμενη έκφραση της βούλησης του λαού. Έτσι εκμηδενίζεται η αξία και ο ρόλος του πολιτικού ηγέτη που κατά την γνώμη μου είναι πολύ σημαντικός...

      Διαγραφή
  3. Εγώ πάλι γιατί έχω την εντύπωση πως ότι και να λέμε, τελικά πάλι ΝΔ κ Πασοκ θα πάρουν τα μεγαλύτερα ποσοστά; Από μια μικρή βόλτα στον χώρο της μουσικής, ανακάλυψα πως οι κραταιοί καλλιτέχνες έχουν ένα είδος κλίκας το οποίο "ανεβάζει/επιτρέπει/κόβει και θάβει ανερχόμενους καλλιτέχνες. Αναλογιστείτε τι συμβαίνει στο χώρο της πολιτικής!

    Απορώ και τρελάθηκα όταν άκουσα τον Βενιζέλο να λέει σήμερα, "στηρίξτε μας, για να δώσουμε ένα τέλος στο μνημόνιο"!!!!

    Και από κάτω να κουνιούνται σημαίες..Το ίδιο και με τους άλλους αρχηγούς..Και ενοχλούμαι ιδιαίτερα όταν ξέρω πως αυτό το κομματικό πανηγύρι γίνεται με λεφτά που στερούμαστε/πληρώνουμε εμείς..

    Και όπως θα έλεγε (ειρωνικά) και ο πραγματικά υπέροχος διοικητής που είχα κατά την στρατιωτική μου θητεία (κάθε φορά που μας διάβαζε κάποιο καυστικό άρθρο απο την κυριακάτικη του εφημερίδα το οποίο μιλούσε για τα χάλια μας),
    Ζήτω η Ελλάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν σημάδια που να δικαιολογούν αισιοδοξία. Όλα δείχνουν ένα νέο 1922!

      Διαγραφή
  4. καλημερα σας.
    Οι οικουμενικοι συνοδοι δεν εκαναν τα χατιρια του αυτοκρατορα...αυτο οχι δικο μου αλλα απο ολους τους διαπρεπεις βυζαντινολογους.
    Για τα υπολοιπα συμφωνω απολυτα μαζι σας...μονο με πιανει απελπισια γιατι δεν βρισκω σαφες περιεχομενο πουθενα...απελπισια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή γνωρίζω και βυζαντινή και εκκλησιαστική ιστορία, ξέρω ότι τα πράγματα είναι, γενικά, έτσι όπως τα λέω. Αν όμως μου διαφεύγει κάποια περίπτωση και εσύ το γνωρίζεις τεκμηριωμένα, θα σε παρακαλούσα να με ενημερώσεις σχετικά.
      Όσο για την απελπισία είναι το πιο κοινό συναίσθημα, που προαναγγέλλει την αυτοκτονία.

      Διαγραφή
  5. Κάποιος αναρωτήθηκε...

    "μήπως πρέπει να καταργηθούν τα κόμματα και να χωριστούμε,
    σε αυτούς που πιστεύουν ότι μας ψεκάζουν, και σε αυτούς που δεν το πιστεύουν;..."

    Στην αρχή γέλασα. Μετά σκέφτηκα πως ίσως ήταν μια πολύ σοβαρή πρόταση...

    Τρία πουλάκια κάθονται και τσακωνόμαστε για τις θέσεις τους...
    Και άλλες θέσεις να πάρουν, τρία πουλάκια πάλι θα κάθονται...

    Απελπισία είναι να σε κυνηγάνε πρωί πρωί τίγρεις φίδια και άλλα άγρια θηρία.
    Να γλητώνεις από αυτά και να σε περιλαβαίνουν άλλα στη βραδυνή βάρδια...

    Υπομονή!! Απέχουμε από εκεί ακόμα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζούμε ξανά το Νοέμβριο του 1920 ! Ετοιμαστείτε και για Αύγουστο 1922 !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ...αλλά όμως αν δεν αντιλαμβανόμουν αυτά δε θα άξιζε να ζω,
    ενώ από τη στιγμή που τα διακρίνω, πως δεν είναι αναπόφεκτο να ζω
    χειρότερα και πιο δυσάρεστα;

    Αλλά όμως αν θανατωθώ άδικα, αυτό θα ήταν ντροπή για αυτούς
    που άδικα θα με σκότωναν.

    Γιατί αν δεν είναι ντροπή η αδικία, πως δεν είναι ντροπή οποιαδήποτε
    άδικη πράξη;

    SILVER ALERT!!!!!!!!

    ΧΑΘΗΚΕ Η ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κι όμως γλυκοχαράζει η ελπίδα! Η Αριστερά με την ψήφο ανοχής των δύο κομμάτων θα κυβερνήσει. Επιτέλους η πολυθρύλητος γνώση της Αριστεράς θα μετουσιωθεί σε πράξη. Είμαι αισιόδοξος !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Orthodoxy means not thinking-not needing to think. Orthodoxy is unconsciousness." - George Orwell, 1984, Book 1, Chapter 5

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπερα σας
    Οι αυτοκρατορες του Βζαντιου ειχαν λιγοτερη ισχυ αποτι οι σημερινοι πρωθυπουργοι τησ Ελλαδας
    Κατα τα αλλα εχουμε γεμισει απο σωτηρες και θεομπαικτες
    Συμφωνω μαζι σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γεωργιε αναφερεις:
    "Τότε που ο αυτοκράτορας, και προφανώς τις περισσότερες φορές η "αυλή του, αποφάσιζε να υποστηρίξει μια θεολογική αλήθεια και "συγκαλούσε μια “οικουμενική” σύνοδο επισκόπων η οποία επέβαλε την "αλήθεια του αυτοκράτορα στους υπηκόους του. Ναι στην διάρκεια της "συνόδου γινόταν συζήτηση, αλλά στο τέλος όλοι έπρεπε να "υποταχθούν στην επιλογή της πλειοψηφίας, που πάντα εντελώς "τυχαία, υποστήριζε την επιλογή του αυτοκράτορα. Όσοι δεν "δεχόντουσαν την αλήθεια της πλειοψηφίας ήταν απόβλητοι…

    Ασ εφαρμοσουμε το πιο πανω σκεπτικο στην Α' (π.χ.) Οικουμ.συνοδο. Πρεπει να παραδεχτουμε οτι ο Κωνσταντινος ηθελε να καταδικασει τον Αρειο a priori, συγκελεσε τη συνοδο και "πιεσε" τους συνεδρους να "δογματισουν" εναντιον του Αρειου...
    Μου φαινεται λιγο υπερβολικο...
    κατ αρχην, ο Κωνσταντινος (λεμε τωρα...) ειχε εγκρατη γνωση ποια ηταν η διαφορα Χριστου-Θεού και Χριστου-κτισματος?
    δεν νομιζω....
    Οπως και σε άλλες συνοδους ποιο "πολιτικό" συμφερον θα μπορουσε να εξυπηρετουσε η μια ή η άλλη άποψηγια να ωθησει ο καθε αυτοκρατορας τα πραγματα προς τα εκει?

    Πολυ θα ηθελα να μας διαφωτισεις λιγο...

    Ιωαννης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στην μνήμη μου, μια από τις πιο "σημαδεμένες" συνόδους ήταν η Α'. Τα παρασκήνια τα κινούσε ο επίσκοπος Κορδούης Όσιος. Ο Μ. Κωνσταντίνος, όταν στην αυλή του κυριαρχούσαν οι αρειανοί, εξόρισε τον Μ. Αθανάσιο κλπ. Τις λεπτομέρειες στην Εκκλησιαστική Ιστορία του Φειδά. Και οι άλλες σύνοδοι έχουν εξαιρετικό παρασκήνιο.

      Διαγραφή
    2. και παλι δεν μπορω να πεισθω εντελώς...
      Δηλ. σε άλλη περιπτωση θα επικρατουσαν οι Αρειανοι;
      Δεν μπορω να πιστεψω οτι η Εκκλησια και οι τοτε και οι μετεπειτα πατερες και εκκλ. συγγραφεις θα ηταν αρειανοι επειδη (με καποιους τροπους) αυτο αποφασισε η Α οικουμ.συνοδος.
      Μου φαινεται πολυ συνομωτικο ....
      Δεν ξερω, πανω σ αυτο τι εχεις να πεις;
      Ιωαννης

      Διαγραφή
    3. Αν στην Αυλή του Κωνσταντίνου επικρατούσαν οι Αρειανοί, τότε ο Κωνσταντίνος θα ήταν αρειανός, αλλά τελικά πάλι θα επικρατούσε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία. Αυτό είναι κάτι το νομοτελειακό που επιβάλει ο χριστιανικός μαξιμαλισμός.
      Τριαδικά μοντέλα περί Θεού υπήρχαν και τότε και τώρα πολλά. Οι μορφές που μπορούσαν να πάρουν είναι πρακτικά τρεις ή τέσσερις. Νεοπλατωνική απορροή, "ομοιούσιος", τα συστήματα που σήμερα επικρατούν στην ανατολή και το χριστιανικό ομοούσιο. Την εποχή εκείνη ήδη υπήρχαν μη χριστιανικές ομάδες που ακολουθούσαν όλες τις εκδοχές πλην του ομοουσίου.
      Η κεντρικός άξων της χριστιανική θεολογίας είναι η απαίτηση (που επέβαλε η αυτοκρατορία) ότι Εκκλησία είναι αυτή που ξέρει την απόλυτη αλήθεια για τον Θεό. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να μοιρασθεί αυτήν την αλήθεια με άλλη θρησκευτική ομάδα και επομένως η κατάληξη στο χριστιανικό ομοούσιο ήταν αναπόφευκτη. Φυσικά οι πατέρες έπρεπε να τετραγωνίσουν κύκλους, αλλά ήταν αναγκασμένοι να το κάνουν γιατί κάθε εκδοχή με εσωτερική λογική αυτοσυνέπεια ήταν κατειλημμένη από ...άλλους.

      Αυτά όλα γίνονται ξεκάθαρα όταν δει κανείς τις λεπτομέρειες των σχετικών συζητήσεων και την λογική των επιχειρημάτων...
      Κάποτε ήθελα να γράψω μια σχετική πραγματεία γιατί η εξέλιξη του δόγματος έχει χαρακτήρα αστυνομικής περιπέτειας!

      Διαγραφή
    4. Αυτα που γραφεις στις 3 πρωτες παραγραφους μου ειναι λιγιο δυσνοητα, ισως δεν εχω αποκτησει (ακομη) καποια σφαιρικοτητα στα συγκεκριμενα θεματα.
      Αυτο που κατανοω ειναι το περι της λογικης των επιχειρηματων στις οικουμ συνοδους.
      Ισως πρεπει να δω τη δογματικη ξανα με κριτικη ματια, μελετωντας κυριως τις πηγες, κατι που λιγοι θελογοι (πιστευω) κανουν.

      Ευχαριστω για την απαντηση

      Ιωάννης

      Διαγραφή
    5. Ενα απο αυτα που κατανοώ ειναι:
      Τελικα μεσα από τις οικουμ. συνοδους επεκρατησε νομοτελειακα η σημερινη Ορθοδοξια, επειδη ο χριστιανισμος ηταν (και ειναι;) μαξιμαλιστικος.

      Κατ' αρχην γιατι ο χριστιανισμος ηταν μαξιμαλιστικος;
      Αν θεσουμε το ερωτημα θρησκειολογικα (ή μηπως δεν εχει έννοια; παντως σιγουρα υπαρχει καποια ερμηνεια, καποια εξηγηση), ποια απαντηση θα παρουμε;

      Αν δεχτουμε, λοιπον, οτι ο χριστιανοσμος ηταν μαξιμαλιστικος, εγω καταλαβαινω οτι ολες τις δογματικες θεωριες του θα τις "τραβουσε" μεχρι το "τερμα" ετσι ωστε να υπαρχει η maximum εκδοχη.
      π.χ. ο Χριστος ειναι (και) Θεος.
      Η Παναγια ειναι αειπαρθενος, και άλλα.

      Δηλ. δεν θα μπορουσε ο χριστιανισμος (ο οποίος σημειωτεον τοτε σχηματοποιούταν) να "ανεχθει" ενα Χριστο "κτισμα";

      Αλλη ερωτηση: ποιο ειναι το "τριαδικο" μοντελο που υπαρχει στην ανατολη, εκτος από το χριστιανικό ομοούσιο;

      Τελευταία ερωτηση: αυτα τα θεματα τα διαπραγματευονται καποια βιβλία, ή ειναι αποτέλεσμα της έρευνάς σου και της μελετης σου πάνω στη θεολογια (κυριως των πρωτων αιώνων);
      Γιατι , αν και εχω διαβασει αρκετη θεολογια, δεν εχω συνατησει παρόμοιες θεολογικες αναλυσεις. π.χ. θυμαμαι οτι ο Ματσουκας λεει απλα οτι το τριαδικο δογμα εχει τις ριζες του στην Παλαια διαθηκη, τιποτε άλλο. Ποιοι εχουν ασχοληθει με αυτα τα θεματα με κριτικη ματιά;

      ευχαριστω και πάλι

      Ιωάννης

      Διαγραφή
    6. Το μαξιμαλισμό τον εννοώ όπως γράφει ο Ανδρέας. Παρόμοιες θεολογικές αναλύσεις δεν πρόκειται να διαβάσει κανείς στην τυπική θεολογία που είναι υποχρεωμένη να αναπαραγάγει την θεολογία που νίκησε. Στην διεθνή βιβλιογραφία όμως υπάρχει πάρα πολύ υλικό, ειδικά στον χώρο της (συγκριτικής) θρησκειολογίας, από όπου εγώ παίρνω τις αφορμές για να κάνω τις σκέψεις που κάνω.
      Για τις προχριστιανικές ρίζες του χριστιανισμού π.χ. Άρθρουρ Βαικάλ Ειδωλολατρία και Χριστιανισμός και βέβαια για την θεολογική εξάρτηση από το προχριστιανικό παρελθόν είναι αποκαλυπτική η ιστορία του λόγου.

      Διαγραφή
    7. Πως γράφεται το Άρθουρ Βαικάλ στα αγγλικά;

      Διαγραφή
  12. Θα άξιζε πράγματι να έγραφες εσύ γι' αυτήν την εξέλιξη.
    Προσεγγίζεις τα θέματα αυτά με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
    Φαίνεται ότι η δουλειά σου πηγάζει από μέσα σου, τη
    βιώνεις. Δεν είσαι ένας εξ' αποστάσεως μελετητής.

    Αν βρεις το κουράγιο, επιχείρησέ το!!
    Ίσως μπορούσε να αποδοθεί και σε comic...
    Άν θελήσεις εικονογράφο, έχω ταλέντο στα τέρατα!!

    Καλή συνέχεια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για την ώρα έχω άλλα ενδιαφέροντα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον επανέλθω.

      Διαγραφή
  13. Ιωάννη, από ό,τι καταλαβαίνω, αυτό που λέει ο Γιώργος είναι το εξής: οι χριστιανοί ήταν μαξιμαλιστές με την έννοια ότι απαιτούσαν να κατέχουν αυτοί και μόνον αυτοί την απόλυτη αλήθεια, αυτοί και μόνον αυτοί ήταν μοναδικοί, αυτοί και μόνον αυτοί κατείχαν τα κλειδιά της σωτηρίας. Επομένως δεν μπορούσαν να πουν πως αποδέχονται ως βασική διδασκαλία περί θεού κάποια από τις τρέχουσες διδασκαλίες γιατί έτσι έχαναν το μονοπώλιο και έπαυαν να είναι οι μοναδικοί.

    Γι'αυτό λοιπόν αφού άρχιζαν να ξεχωρίζουν τους εαυτούς τους από τους άλλους, πχ. ιουδαίους, πολυθεϊστές, νεοπλατωνικούς κλπ, αυτό που έμεινε ήταν η τριαδολογία των συνόδων που μπορεί να είναι παράλογη αλλά ήταν το μόνο προϊόν που μπορούσαν να πουλήσουν ως μοναδικό.

    Αν και δεν το είχα δει ποτέ έτσι, αυτό έχει μια λογική και ίσως εξηγεί αρκετά.

    Μου κάνει πάντως εντύπωση που ενώ ο κόσμος φαίνεται να χάνεται, ασχολούμαστε στα σχόλια του blog με τις οικουμενικές συνόδους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανδρέα αυτό σου κάνει εντύπωση;
      Εδώ βρέθηκαν άνθρωποι να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές....ενω ο κόσμος φαίνεται να χάνεται.

      ΓΤ

      Διαγραφή
    2. Αν το καλοσκεφτείς όμως η τωρινή πολιτική συζήτηση είναι πανομοιότυπη με την συζήτηση περί συνόδων, κάτι που δεν μπορεί να είναι τυχαίο...

      Διαγραφή
    3. Νομίζω πως είναι μια φυσιολογική ψυχολογική αντίδραση του κόσμου ο οποίος ξαφνικά είδε τα εισοδήματά του να συρρικνώνονται δραματικά. Τι περιμένεις να κάνει μια κοινωνία στην οποία δεν υπάρχει αξιοπρεπής ενημέρωση; Πώς να καταλήξει σε συμπέρασμα όταν αυτό που βλέπει είναι τους μεν να κατηγορούν τους δε; Όταν ακόμα και το πιο μεταρρυθμιστικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος δεν μπορούσε να τα βρει μεταξύ του ώστε να μπει στη Βουλή στις προηγούμενες εκλογές με αποτέλεσμα την ακυβερνησία που ακολούθησε; Η κοινωνία δικαίως βρίσκεται σε άρνηση. Το θέμα είναι ότι δεν έχουμε χρόνο να περάσουμε από όλα τα στάδια. Οι εξελίξεις τρέχουν και δε μας περιμένουν!

      Διαγραφή
  14. Αρσένιε-Γιώργο καλή χρονιά.
    Χαθήκαμε.
    Ένας παλιός σου φίλος από την Κύπρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ.

    ΑΝ ΤΟ ΑΙΤΙΑΤΟ ΕΧΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΙΤΙΟ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΙΤΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΗΣΙΜΑ  ΑΡΑ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ.
    ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΕΝ ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
    Σ´ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ  ΟΜΩΣ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΔΗΛΑΔΗ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ  ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ  ΚΑΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΦΟΥ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΠΙΕΣ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΦΟΥ ΕΔΡΑΖΕΙ ΣΤΑ ΠΡΟΥΓΟΥΜΕΝΑ ΑΙΤΙΑ.
    ΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
    ΚΑΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΕΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΛΑΝ ΓΚΟΥΤ, ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΑΦΟΥ ΑΝΑ ΠΑΣΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΑΝΑΙΤΙΑ ΔΗΛΑΔΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΜΕΛΟΝ. ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΜΗ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ  ΖΟΥΜΕ, ΜΑΣ ΛΕΕΙ Η ΚΒΑΝΤΟΦΥΣΙΚΗ ΑΦΟΥ ΤΟ ΦΩΤΟΝΙΟ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΑΝΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΗ ΠΑΡΑΤΗΡΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.
    Σ´ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΗΤΑΙ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΡΟΚΗΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΕΤΡΙΑΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΕΙΤΟ ΑΚΟΜΗ ΣΥΜΒΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ.
    ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΑΝ ΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΠΕΡΑΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΛΩΝ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΑΝΤΩΝ (ΤΟΣΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΙ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΩΣ ΜΑΣ) ΟΠΟΥ ΛΟΓΩ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟΥ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΣΑΝ ΠΡΟΑΙΤΙΟ, ΤΟΤΕ  ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΝΑ ΧΩΡΕΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΚΒΑΣΗ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ.
    ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΔΟΧΩΝ, ΕΑΝ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ  ΜΑΣ ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΑΡΙΑΙΑ ΑΠΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΕ ΣΥΜΠΑΝ ΕΚΟΥΣΙΩΣ Η ΜΗ ΤΟΤΕ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ-ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΑΦΟΥ ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΣΥΜΠΑΝ ΟΠΟΥ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ ΑΥΤΗ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΠΛΕΟΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ
    ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΙΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΠΑΡΞΗΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΕΧΕΙ ΧΩΡΟ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ  ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ -ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΤΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΚΙΝΗΤΑΙ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ.
    ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

    P.S.
    ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΓΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ.

    Παρακαλώ για σχολιασμό.

    Κώστας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή