Περί νηστείας λόγος ΙΙΙ

Συνέχεια από το προηγούμενο

Όσον αφορά τους θρησκευόμενους αρκούν τα όσα είπα. Άραγε για τους υπόλοιπους όλη αυτή η παράδοση δεν έχει κάποια αξία; Θα δείξω στην συνέχεια ότι έχει μεγάλη αξία και ότι μας φανερώνει, εξηγεί και ερμηνεύει πολλά από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Πρώτα πρέπει να σκεφτούμε τι φανερώνει το γεγονός ότι προκειμένου να πετύχει κανείς μια “ανάσταση”, σε όλες τις πνευματικές παραδόσεις, πρέπει να “νηστεύσει” . Μπορεί κανείς να δει το θέμα επιφανειακά και να το αποδώσει σε υπαρκτές σκοπιμότητες. Πλην όμως εγώ ισχυρίζομαι ότι το γεγονός της νηστείας αντανακλά τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένο το σύμπαν. Αν μελετήσει κανείς, με τα κατάλληλα εργαλεία βέβαια, τις εξισώσεις που περιγράφουν την δομή και την εξέλιξη του φυσικού κόσμου, θα διδαχθεί πολλά, πολύ περισσότερα από όσα μπορεί κανείς να σκεφτεί σε μια πρώτη προσέγγιση.

Θα διαπιστώσει λοιπόν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, ότι εξαιρετικά συχνά εμφανίζονται εξισώσεις του τύπου ΣFi(x)=0 για να γράψω μια πολύ απλή. Όλες αυτές με διαφόρους τρόπους εκφράζουν μια πραγματικότητα που δημωδώς εκφράζεται με εκφράσεις του τύπου, δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα, ή δεν μπορείς να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Αν λοιπόν θέλεις να πετύχεις μια “ανάσταση”, θα πρέπει να μαζέψεις δυνάμεις και επειδή το συνολικό άθροισμα των δυνάμεών σου είναι σταθερό, ή αν θέλετε μηδενικό, πρέπει από κάπου να τις οικονομήσεις. Η νηστεία, ή αντίστοιχα η κατάλληλη διατροφή, παίζει ακριβώς αυτόν τον ρόλο. Σου επιτρέπει να μεταφέρεις δυνάμεις, εκεί που τις χρειάζεσαι.

Θέλεις να πετύχεις μια “ανάσταση”, πρέπει να συγκεντρώσεις τις δυνάμεις σου στην προσπάθεια αυτή, άρα πρέπει να τις στερήσεις από άλλες κατευθύνσεις ή δραστηριότητες, εξ ου και η αίσθηση της στέρησης, της νηστείας. Αυτός είναι ένας παγκόσμιος νόμος και ισχύει τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Οι άνθρωποι δεν αγαπούν αυτόν τον παγκόσμιο νόμο… Για τον λόγο αυτό, πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί. Πολλοί οι έξυπνοι και με δυνατότητες, πολύ λίγοι οι πετυχημένοι. Όλες οι κοινωνίες απαρτίζονται από ανθρώπους που έχουν τα ίδια γενετικά χαρακτηριστικά, λίγες όμως τους εκπαιδεύουν με σεβασμό σε αυτόν τον νόμο.

Οι άνθρωποι έχουμε αστείρευτες ιδέες για το πώς μπορούμε να …ξεγελάσουμε το σύμπαν. Ο ποιο εύκολος, απλός και διαδομένος τρόπος είναι να αναγκάσουμε τους άλλους να νηστεύουν για λογαριασμό μας. Αυτό βέβαια θέλει τσαμπουκά και δεν είναι εύκολο γιατί κανείς δεν νηστεύει εκουσίως για να πετύχει άλλος.

Στην νεοελληνική κοινωνία ακολουθούμε άλλη γραμμή, αυτήν στην οποία μας έχει εκπαιδεύσει η παράδοσή μας. Ακολουθούμε την γραμμή του τάχα, των υποκατάστατων. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι στα χρόνια που τα νηστίσιμα φαγητά προσφέρονται και από τα Goody’s, σαν κοινωνία την καταβρήκαμε στα δανεικά.

Είναι εκπληκτικό, απίστευτο και ταυτόχρονα αηδιαστικό. Τώρα που τα υποκατάστατα τελείωσαν, μας τα κόψαν οι άλλοι και που είμαστε υποχρεωμένοι να νηστέψουμε και πάλι αρνούμαστε να το βάλουμε καν στο μυαλό μας. Κοιτάμε να τα φάμε από τους άλλους με τους οποίους μοιραζόμαστε την πίτα. Απαιτούμε αυτοί να νηστέψουν εμείς όμως όχι…

Δεν βλέπω άλλη σωτηρία από το να επιβάλει κανείς στον εαυτό του προσωπική νηστεία, γιατί σε όλα τα ναυάγια υπάρχουν επιζώντες. Κάποιοι γιατί είναι …τυχεροί, αλλά οι περισσότεροι γιατί το έχουν μέσα τους. Έχουν μέσα τους την δυνατότητα να συγκεντρωθούν, να νηστέψουν και να επιβιώσουν, να αναστηθούν.

Συνεχίζεται