Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Το αιώνιο δίλλημα



Σε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στο εσωτερικό καθενός εκ των δύο πυλώνων του δικομματισμού συνυπήρχαν πάντα στοιχεία εξαιρετικά ετερόκλητα: εκσυγχρονιστές και λαϊκιστές, μεταρρυθμιστές και αντιμεταρρυθμιστές, δυτικόφιλοι που αναζητούσαν τις ιδεολογικές τους ρίζες στον Αδ. Κοραή και οπαδοί της καθ' ημάς Ανατολής εκφραζόμενοι από το «κρείττον βασιλεύον Τούρκου φακιόλιον ή καλύπτραν λατινικήν». Ο εσωκομματικός ανταγωνισμός αυτών των αντίθετων προσανατολισμών ήταν παράγοντας που καθιστούσε τα δύο πολυσυλλεκτικά κόμματα ανίκανα για οποιαδήποτε συνεκτική πολιτική δράση, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην απραξία (σημαντική αιτία της σημερινής πραγματικότητας).

Οι πρόσφατες, όμως, δραματικές εξελίξεις και οι ευρύτερες πολώσεις που δημιούργησαν τα διαδοχικά Μνημόνια, καθώς και η εξέλιξη της στάσης απέναντί τους των κομμάτων εξουσίας, φαίνεται πως θα οδηγήσουν σε πλήρη αναπροσδιορισμό του εθνικού κομματικού τοπίου: η σύγκρουση δυτικόφιλων και αντιδυτικών στοιχείων πιθανότατα θα πάψει να τέμνει εγκάρσια τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και θα καταστεί η βάση της κομματικής αντιπαράθεσης. (Αλλωστε η σύγκρουση αυτή υπήρξε το ιδεολογικό υπόστρωμα κάθε μείζονος πολιτικής ή πολιτισμικής διαίρεσης στη διαχρονικά «δικέφαλη» χώρα μας. Υφίστατο ήδη στο ύστερο Βυζάντιο, επίσης στα χρόνια του πρώτου ελληνικού διαφωτισμού και κυρίως κατά, αλλά και μετά, την έκρηξη του εθνικού διχασμού το 1915-16)
.
Με τα νέα δεδομένα λοιπόν, η πρόσφατα, ανεπαρκώς και αυτοαναιρετικά έστω, «μεταμεληθείσα» «νέα» Νέα Δημοκρατία και το εδώ και καιρό ανανήψαν - από το ρήμα ανά - νήφω που σημαίνει ξαναγίνομαι νηφάλιος, ξαναέρχομαι στα συγκαλά μου - λοβερδοβενιζέλειο ΠΑΣΟΚ συγκροτούν δυνάμει, και παρά την τεχνητή υπερδιόγκωση των διαφορών τους, τις δύο πτέρυγες της φιλοδυτικής παράταξης. Αυτό, δε, ισχύει έστω και αν η πολιτική και κυβερνητική σύγκλισή τους δυσκολευτεί στο ορατό μέλλον από διάφορους ανασταλτικούς παράγοντες (όπως είναι, για παράδειγμα, το βάρος του παρελθόντος, το αντιστασιακό αντάρτικο των επιβιωνόντων στους κόλπους τους νεαντερτάλειων στοιχείων, ο φόβος του πολιτικού κόστους, η διαμάχη ως προς τον επιμερισμό των ευθυνών, η παρακμή του παραδοσιακού δικομματισμού που δυσχεραίνει την κομματική πειθαρχία κοκ).
Από την άλλη πλευρά θα βρεθεί, κατά τα φαινόμενα, ο εσμός - δεσμός των κάθε λογής αντιδυτικών στοιχείων (ή, ενδεχομένως, στοιχειών), ακροαριστερών και ακροδεξιών, πασοκογενών ή νεοδημοκρατικής προέλευσης, πολυκέφαλων, ακέφαλων ή ανεγκέφαλων, σπιθαμιαίων ή σπιθαίων, καμένων ή κομμένων από τα ψηφοδέλτια των παλιών τους κομμάτων, πασπαλισμένων ή όχι με λογοδιαρροϊκή κανέλλα και, εσχάτως, παρεχόντων πιστοποιητικά ελληνικότητας.

Η έκβαση της εκλογικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα δύο αυτά στρατόπεδα θα προσδιορίσει, ίσως, για πάρα πολλά χρόνια τη μοίρα του τόπου. Αν επικρατήσει η - εν τέλει και παρά τις δυσκολίες - αναπόφευκτη συμμαχία των πολιτικά ενηλικιωμένων πλέον φιλοδυτικών κομμάτων, υπό προϋποθέσεις ίσως φανεί φως στην άκρη του τούνελ. (Οι προϋποθέσεις είναι: διεθνής ανάκαμψη, να επικρατήσουν πολιτικά στην Ευρώπη οι δυνάμεις που δεν εκφράζουν τον τιμωρητικό καλβινισμό τουλάχιστον στην ακραία εκδοχή του και, εξίσου σημαντικό ασφαλώς, να αποκατασταθεί παρ' ημίν η δημόσια τάξη - κάτι που σημαίνει πάταξη της «παπούτσειας» νοοτροπίας σύμφωνα προς την οποία «σπασμένα μάρμαρα δεν πειράζει» - ώστε να πάψει η ανομία, άμεσα συνδεόμενη άλλωστε με την ανεξέλεγκτη βία, να διώχνει επενδυτές και τουρίστες).

Αν, αντίθετα, οι αντισυστημικές δυνάμεις του δεξιού και αριστερού αρνητισμού καταστούν αυτές, ως άθροισμα, κοινοβουλευτικά πλειοψηφικές και η χώρα γίνει μη κυβερνήσιμη, τότε το αποτέλεσμα είναι πρακτικά σίγουρο: υπάρχει το προηγούμενο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης για να μας θυμίζει τι γίνεται σε τέτοιες περιστάσεις...

Από τα Νέα 29/2/12

Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι καθηγητής Πολιτικών Θεσμών και Συγκριτικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

29 σχόλια:

  1. Το πρόβλημα είναι ότι -ελλείψει δημοψηφίσματος- η αντιδυτική μερίδα αναδεικνύεται πλειοψηφούσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό έχει συμβεί όλες τις φορές που προηγήθηκαν τις μεγάλες εθνικές συμφορές, Άλωση, 1922, εμφύλιος...
    Δεν είναι καθόλου βέβαιο το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος. Ήταν μια καταστροφική επιλογή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καταστροφική ήταν η κατάσταση στην κοινωνία μέχρι τότε. Κάθε μέρα άκουγα συνεχώς στη δουλειά μου για κρεμάλες, ελικόπτερα, χούντες και τα συναφή. Η δημοκρατία απαξιωνόταν συνειδητά. Ψυχολογικά μερικοί είχαν ήδη ξεκινήσει τον νέο εμφύλιο και προετοίμαζαν μια νέα δικτατορία με καταστροφικά αποτελέσματα.

    Το δημοψήφισμα μας έθετε προ των ευθυνών μας. Θα ωριμάζαμε και θα παύαμε να ήμασταν οι διαρκώς επιπόλαιοι που κατηγορούμε κάποιους άλλους και δεν μπαίνουμε στη θέση των κυβερνώντων. Όταν αναλαμβάνεις εσύ να αποφασίσεις το μέλλον της χώρας σου, σοβαρεύεσαι και αφήνεις τα επιπόλαια λόγια. Και θα δέσμευε και την οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση. Ενώ τώρα βρισκόμαστε στην αβεβαιότητα των συσχετισμών στη νέα Βουλή.

    Από ό,τι φάνηκε, μόνο ο Παπανδρέου σε αυτή τη χώρα πίστευε στον λαό. Το σύστημα πανικοβλήθηκε με την προοπτική να αποφασίσει ο κόσμος, επειδή ήξερε πως του σερβίριζε φούμαρα τόσο καιρό για τις "κακές" επιλογές του Παπανδρέου και της κυβέρνησής του. Με αποτέλεσμα τις γνωστές κωλοτούμπες που ανάγκασαν πολλούς που δυναμίτιζαν την κατάσταση μιλώντας για προδοσία να ψηφίσουν τη συμφωνία Παπανδρέου και να κατηγορήσουν τον Παπανδρέου που τολμά να την θέσει στην κρίση του ελληνικού λαού γιατί ο λαός μπορεί και να την καταψήφιζε.

    Λέτε για τα "λίγα" προσόντα του Παπανδρέου. Ο κοινής ομολογίας φοβερός και τρομερός Παπαδήμος, τι το διαφορετικό έκανε;

    Τέλος πάντων. Αρκεί που εκτονώθηκε το εκρηκτικό κλίμα. Τουλάχιστον για το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συμφωνώ με τον κ. Καθηγητήν. Ευρισκόμεθα προ μιάς επικινδύνου καμπής της πολιτικής ημών ζωής. Αι δυνάμεις, αι εμπνεόμεναι υπό του λαϊκισμού, θέλουσι υπαρασπισθή το παρελθόν. Εφιστώ την προσοχήν εις δύο σημεία. Πρώτον, επ'ουδενί δεν πρέπει ο πατριωτισμός ως έννοια και συναίσθημα να μονοπωληθή υπό τας δυνάμεις του παρελθόντος. Αντιθέτως, είναι καθήκον να αναδειχθή ως νέαν ιδεολογίαν από τας νέας δυνάμεις του έθνους η αφοσίωσις εις την πατρίδαν. Αφοσίωσις εμπράγματος, ρεαλιστική, αποδεικνυομένη από την καθ' ημέραν προσπάθειαν δι' ένα ορθολογικώτερον κράτος. Αποδεικνυομένη από την βαθμηδόν εξυγίανσιν της παιδείας, της διοικήσεως, των υπηρεσιών της κρατικής μηχανής. Οφείλομεν να προστατεύσωμεν τον πατριωτισμόν από την φαλκίδευσιν.
    Δεύτερον. Η νέα κυβέρνησις η οποία ήθελε προκύψη από τας εκλογάς, εμφορουμένη υπό τας αληθείς του φιλελευθερισμού ιδέας, οφείλει να συντρίψη τον συνδικαλισμόν. Ο συνδικαλισμός εν Ελλάδι είναι η φωλεά της ήσσονος προσπαθείας, του κρατικισμού υπό την χυδαιοτέραν μορφήν, είναι το ανάχωμα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, το άντρον των λαϊκιστών. Πρέπει να δωθεί αυτή η μάχη ούτως ώστε ο συνδικαλισμός να απωλέση πάσαν δύναμιν.
    Ζώμεν στιγμάς ιστορικάς. Το σοσιαλεπώνυμον φαύλον κράτος του ΠΑΣΟΚ ξηλώνεται ριζηδόν. Και τι τραγική ειρωνεία... Την αξίνη διακρατεί χείρα πασοκική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ βλέπω ότι ο κόσμος χάνεται και μερικοί βγάζουν στην επιφάνεια εμπάθειες από το 80.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δικλείδα ασφαλείας η μη-αγάπη,
    από φόβο μήπως χάσουμε
    αυτό που έχουμε ανάγκη.
    Αμολάμε την ύπαρξή μας
    μεσ΄το θόρυβο,
    εντολές, κανόνες,
    πρόσωπα απρόσωπα,
    περσόνες.
    Σαν βδέλες καραδοκούν,
    γύρω μας, παντού.
    Το αίμα θέλουν να ρουφήξουν,
    στην ψυχή μας πάνω,
    τα παραμύθια τους να στήσουν,
    την παράταση της τρέλας τους
    να εξασφαλίσουν.
    Και αν τα μάτια δεν ανοίξεις,
    κατάματα το ψέμα τους να δεις,
    ντύνεσαι ολόκληρος, εχθρός της αλήθειας σου και τρέχεις,
    ακολουθώντας τις ταμπέλες που οδηγούν στον αφανισμό.
    Κρίμα αν
    η ύπαρξη δε σε γνώρισε.
    Κρίμα αν
    δε θέλησες να συστηθείς.
    Μα δεν είναι αργά.
    Μπορείς!


    Αυτά τα λέει ο ποιητής.
    Ας πούμε τώρα τα δικά μας...
    Πως πάει η κρίση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ, (για όποιον τις πιστεύει) όταν θα γίνουν εκλογές, θα γίνει ένα θερμό επειδόδιο με τους τούρκους, το οποίο θα υποκινηθεί από τον Παπανδρέου...το αποτέλεσμα θα είναι να πτωχεύσει το 1/3 των ελλήνων. καλή ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παρ΄'αλογη
    Η κρίση διαλύει τα πάντα!
    Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο ομάδες του πληθυσμού ταμπουρώνονται πίσω από τα ψέματά τους. Αυτοί που επηρεάζονται από την θρησκεία και αυτοί που επηρεάζονται από την αριστερά. Έχω την εντύπωση ότι αυτές οι δύο ομάδες πλειοψηφούν, όπως συνέβη σε όλες τις μεγάλες εθνικές καταστροφές του παρελθόντος.
    Αυτός ο τόπος είναι καταδικασμένος γιατί για αιώνες βλέπει την πολιτική με θρησκευτικά μάτια, πιστός κληρονόμος της εβραϊκής κουλτούρας.
    Ας μην μας διαφεύγει ότι αυτή η κουλτούρα οδήγησε τους Εβραίους στην διασπορά. Πιθανόν κάτι τέτοια να συμβεί και σε εμάς...
    Ίδωμεν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεωργιε,
    ποιοι ειναι αυτοι που επηρεαζονται από τη θρησκεία? και ποιοι ειναι οι άλλοι?
    Σε παρακαλω δωσε μας καποια περισσοτερα στοιχεια....κανενα βιβλίο σχετικα?
    εσυ με ποιον τροπο (αφορμη, μεθοδος κλπ) εχεις προσεγγισει αυτα τα θεματα με τον τροπο που τα προσεγγιζεις?

    Δηλ. πιστευεις οτι και στην παρουσα συγκυρια, υπαρχουν οι "προϋποθεσεις" μιας εθνικης καταστροφης?

    Ευχαριστω

    Δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν λέω ότι επηρεάζει η θρησκεία αλλά βλέπουμε την πολιτική με θρησκευτικά μάτια, δηλαδή με όρους πίστης, ψυχικής ανάπαυσης και προτίμησης και όχι ορθού λόγου και ρεαλισμού.
    Η πίστη στο κόμμα ή την ιδεολογία είναι το υποκατάστατο της θρησκείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο λαϊκισμός αποτελεί την φοβεροτέραν ασθένειαν του νεοελληνικού βίου. Αι απαρχαί αυτής δύνανται να διαγνωσθούν εις τον μεσαιωνικόν ελληνισμόν. Ο διατρέχων τας σελίδας της βυζαντινής ιστορίας γίνεται μάρτυρας μιας πείσμονος αντιδράσεως εις πάσαν αλλαγήν. Κορυφαίον παράδειγμα η εικονομαχία, η οποία δεν ήτο μια απλή αντίδρασις κατά των εικόνων αλλ' ένα μεταρρυθμιστικόν κίνημα ευρύτερον. Έτερον συγκλονιστικόν παράδειγμα, η έρις ενωτικών και ανθενωτικών. Ερωτάται, η Εκκλησία τί ρόλο έπαιξε; Μία μερίς αυτής, όσον και αν αυτό φανεί παράδοξον ήτο υπέρ των αλλαγών. Όμως, με την άλωσιν της Κωνσταντινουπόλεως η σκοτεινή ιδεολογική πλευρά του Βυζαντίου μονοπώλησε την αρχήν.Οι συντηρητικοί, οι ανθενωτικοί, οι αντιδυτικοί εν γένει επεκράτησαν εις τον τουρκοκρατούμενον ελληνισμόν διά των εξής μέσων:Προσεταιρίσθησαν δουλοπρεπώς την Υψηλήν Πύλην, εδίωξαν βιαίως τους αντιφρονούντας όπως επί παραδείγματι τον Κύριλλον Λούκαρι, ηργάσθησαν προπαγανδιστικώς επί των ραγιάδων. Συνέπεια αυτού του μονοπωλίου ήτο η δημιουργία αυτονοήτων εις την συνείδησιν των νεοελλήνων. Δυτικοί=προδοσία, Αλλαγές=προδοσία, Μεταρρύθμισις=αλλοίωσις, Εκσυγχρονισμός=εκθεμελίωσις της παραδόσεως. Κατά την άποψίν μου τοιουτοτρόπως εξηγείται η επιτυχία των διαφόρων λαϊκιστών του νεοελληνικού πολιτικού και εκκλησιαστικού βίου, απευθύνονται εις τα ψυχολογικά αυτονόητα των ελλήνων τα οποία επειδή ακριβώς είναι οικεία, γνώριμα, κτήμα βέβαιον, επομένως και αγάπητα και δυσκάθεκτα.
    Δυστυχώς η άλλη πλευρά δεν κατόρθωσε εις ετι να διαφωτίση τον λαόν. Κινείται εις το επίπεδον των λογίων. Η δύναμις όμως αντλείται από τον λαόν, ο οποίος έχει αφεθεί έρμαιον εις τα λαϊκιστικάς προπαγανδιστικάς μεθοδείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Προς Δημήτριο
    Συγνώμη για τον ετεροχρονισμό. Γράφω αυτοί που επηρεάζονται από την θρησκεία είναι ...οι θρησκευόμενοι! Αλλά και οι μη θρησκευόμενοι "αριστεροί" βλέπουν την πολιτική με θρησκευτικά μάτια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πασχίζει κανείς να Δει όσα τον κάνουν ικανό να επιλέγει ελεύθερα
    και στο τέλος, οι καταστάσεις τον αναγκάζουν να "επιλέξει" ότι θα "επέλεγε" αν δεν είχε επιλογή...

    What a mess...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Προς τον κ. Ζηνά, σχολιαστή,

    ας κάνουμε ένα πείραμα, απ' ότι κατάλαβα προτιμάτε την Μεταρρύθμιση και την Αλλαγή στην Ορθοδοξία. Θα σας προτείνω να δείτε ένα φαινόμενο της εποχής μας που εμπνέει και οδηγεί σε Μεταρρυθμιστικές προτάσεις στην θρησκεία μας και ακούει στο όνομα Δημοσθένης Λιακόπουλος. Ορίστε μια ευκαιρία από την μεριά σας να τον κρίνετε φιλελεύθερα και να μην τον αφορίσετε εξαιτίας του ότι εισάγει καινά δαιμόνια! Την γνώμη σας παρακαλώ.

    Προσωπική γνώμη, έχω ξαναχτενίσει τα διφορούμενα αγιογραφικά χωρία και για χάριν του ξαναδιάβασα την αγία γραφή με άλλη συνείδηση, αποτέλεσμα, έχει δίκιο! Επίσης, ένας καθηγητής μου, ο Καραβιδόπουλος, τον παραδέχεται.
    Ερώτηση: γιατί δεν γίνεται κάποια αλλαγή στην μετάφραση των χωρίων και στην ανάγνωσή τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτή η εξαιρετική ατάκα, παρουσιάζει με απέραντη απλότητα το μεγαλείο του προβλήματος
    που έχουμε...
    "...δεν οργανωνόμαστε, για να μπορέσουν να κάνουν
    μια ληστεία της προκοπής!!!!!"...

    Μα, παιδιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προς Άγγελον
    Δυστυχώς φίλτατε δεν έχω διαβάσει κανένα πόνημα του εν λόγω ερευνητού. Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμην. Ποίαι αι απόψεις του; Παρακαλώ όπως τας εκθέσετε συνοπτικώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Κ. Ζηνά,

    σας παραπέμπω σε ένα βίντεο δικό του που υπάρχει στο youtube και έχει τον τίτλο "Η ιστορία του κόσμου σε τέσσερα (4) λεπτά".

    Εκεί είναι γραμμένες οι απόψεις του εν λόγω ερευνητή συνοπτικά, όπως το ζητάτε. Σας παρακαλώ να το προσέξετε και να παρατηρήσετε πολύ καλά τα γραφόμενα στο βιντεάκι, και αν κάτι δεν το καταλαβαίνετε -που δεν το νομίζω-, εδώ είμαστε πάλι!

    http://www.youtube.com/watch?v=rbzOCkpJpdM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σιμούδης Δημήτριος20 Μαρτίου 2012 στις 9:59 μ.μ.

    Έλα ομολόγα πλάκα μας κάνεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Προς Άγγελον.
    Φίλτατε παρηκολούθησα προσεκτικώς το video. Διερωτώμαι πού ερείδεται ο κος Λιακόπουλος, ούτως ώστε να ερμηνεύει τοιουτοτρόπως την Γένεσιν και να συνδέει την ινδοευρωπαϊκής προελεύσεως ελληνική μυθολογία με τας μεσοποταμιακάς και φοινικικάς διηγήσεις της Πεντατεύχου.
    Εν πρώτοις, ο Θεός δεν είναι τριγράμματος. Η λέξις εις το πρωτότυπο "Γιαχβέ" είναι τετραγράμματος. Δεύτερον, οι συντάκται της Γενέσεως (Ελωχειμιστής, Γιαχβεδιστής και Ιερατικός) αγνοούν δεύτερον Θεόν. Τρίτον,η περί πτώσεως διήγησις του γ΄ κεφαλαίου είναι ένας προσηρμοσμένος μεσοποταμιακός μύθος εις τας μονοθεϊστικάς αντιλήψεις του συντάκτου, σκοπόν δε δεν έχει να μας δώσει λεπτομερή καταγραφή των γεγονότων εις τας απαρχάς της ανθρωπίνου ιστορίας, αλλά να μας διδάξει τι πάντοτε κάνει ο άνθρωπος (προκειται δηλαδή περί ενός σημιτικού τρόπου διδαχής).Τέταρτον, Τα κεφάλαια της γενέσεως α΄, β΄, γ΄, δ΄ μολονότι δανείζονται μεσοποταμιακές (έπος Γιγλαμές) και φοινικικές εξιστορήσεις (ιστορία του Αδάπα=Αδάμ) δεν προσφέρουν ούτε μια κοσμογονία, ούτε μια θεογονία αλλά ούτε και ανθρωπογονία. Πρέπει να εννοηθούν ως ιστορίες με αυστηρώς ηθικό περιεχόμενο. Αυταί είναι αι απόψεις μου συνοπτικώς. Ερείδομαι εις την νεωτέραν ιστορική-κριτικήν βιβλική σχολή της οποίας τας απόψεις εκλαϊκευμένας δύνασθε να μελετήσετε εις το έργον "Ιστορία της θρησκείας του Ισραήλ" του Σ. Αγουρίδου εκδ. Ελληνικά Γράμματα.
    Νομίζω ότι μάλλον σας απογοήτευσα. Δυστυχώς αι γνώμαι μου ούτε πρωτότυποι είναι, ούτε ευφάντασται. Αποπνέουν την σκόνην του ακαδημαϊσμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Προς τον κ. Ζηνά,

    θα σας ήμουν ευγνώμων εάν μου δίνατε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση. Πρώτον, για να σας μιλήσω κατ' ιδίαν και δεύτερον, για να μην κάνουμε κατάχρηση στον χώρο εδώ των σχολίων. Είναι εύκολο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Προς Άγγελον.
    Λυπάμαι δεν δύναμαι να σας κοινοποιήσω ηλεκτρονική διεύθυνσιν. Θα πρέπει να αρκεστώμεν εις το παρόν ιστολόγιον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Να σας κοινοποιήσω την δική μου κ.Ζηνά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αν δύνασθε, ευχαρίστως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ορίστε λοιπόν, allanti11@yahoo.gr
    τα λέμε εκεί φίλτατε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @Ζηνάν
    εγκρατης γνωστης της ακαδημαϊκης θεολογιας παντα ο Ζηνας, μας μαθαινει καινουρια πραγματα....ευχαριστουμε γι αυτο...
    Αυτα (περι ιστορια πρωσεως, Γκιλγκαμες κλπ) τα λεει ο Αγουριδης στο συγκεκριμενο βιβλίο του;
    Τοτε θα το διαβασω, φαινεται πολύ ενδιαφερον...
    Βεβαια να θεσω και ενα "διαφορετικό" ερωτημα: ποια να ηταν η "πιστη" του Αγουριδη, και βεβαια και ανθρώπων σαν τον Αγουριδη, που ειχαν-εχουν μελετησει τις πηγες της Παλαιάς αλλα και της Καινης Διθηκης;
    Δηλ. θελω να πώ οτι καποιος που εχει μελετησει παρομοια κειμενα (και εχει μια στοιχειώδη νοημοσυνη και δεν θελει να εθελοτυφλεί) οδηγειται σε καποια συμπερασματα "αντιθετα" με την "συμβατική" πιστη, ασκει κριτικη σε πολλες "θεσεις" του χριστιανισμου, ακομη και δογματικες και ετσι επερχεται η αποιεροποίηση και απομυθοποίηση πολλών πραγματων περι την θρησκεια.
    Αναμενω τα σχόλιά σας...
    Δημητριος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. @Ζηνάν
    εγκρατης γνωστης της ακαδημαϊκης θεολογιας παντα ο Ζηνας, μας μαθαινει καινουρια πραγματα....ευχαριστουμε γι αυτο...
    Αυτα (περι ιστορια πρωσεως, Γκιλγκαμες κλπ) τα λεει ο Αγουριδης στο συγκεκριμενο βιβλίο του;
    Τοτε θα το διαβασω, φαινεται πολύ ενδιαφερον...
    Βεβαια να θεσω και ενα "διαφορετικό" ερωτημα: ποια να ηταν η "πιστη" του Αγουριδη, και βεβαια και ανθρώπων σαν τον Αγουριδη, που ειχαν-εχουν μελετησει τις πηγες της Παλαιάς αλλα και της Καινης Διθηκης;
    Δηλ. θελω να πώ οτι καποιος που εχει μελετησει παρομοια κειμενα (και εχει μια στοιχειώδη νοημοσυνη και δεν θελει να εθελοτυφλεί) οδηγειται σε καποια συμπερασματα "αντιθετα" με την "συμβατική" πιστη, ασκει κριτικη σε πολλες "θεσεις" του χριστιανισμου, ακομη και δογματικες και ετσι επερχεται η αποιεροποίηση και απομυθοποίηση πολλών πραγματων περι την θρησκεια.
    Αναμενω τα σχόλιά σας...
    Δημητριος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Δημήτριον,
    Βεβαίως, ο αείμνηστος Αγουρίδης είχε μια πολύ διαφορετική άποψιν όσον αφορά τον Χριστιανισμόν. Θεωρώ μεγάλη ευλογία το γεγονός ότι τον επεσκέφθην εις την οικίαν του και συζητήσαμε επί μακρόν. Τω όντι ο αείμνηστος είχε μια τελείως διαφορετική άποψιν περί θεοπνευστίας των Γραφών. Υπήρχε ένας κεντρικός πυρήν αμετάβλητος και θείος. Αλλ' ο μανδύας όστις τον περιέβαλε ήτο συνυφασμένος από ανθρωπίνους απόψεις, αι οποίαι προϊούσης της αποκαλύψεως του Θεού απεκαθαίροντο. Ο μανδύας ούτος δεν ήπτετο μόνον της Παλαιάς Διαθήκης αλλά και της Καινής. Το ερώτημα είναι: Ποία η ούσία του Χριστιανισμού κατά τον Αγουρίδην;
    Αιδιστάκτως απαντώ: Ο Χριστός και η διδασκαλία του περί της βασιλείας των ουρανών. Ωστόσο, αι περί Χριστού απόψεις του δεν είναι ακραιφνώς ορθολογιστικές, αλλ' ούτε και "ορθόδοξαι". Η δε βασιλεία του Θεού ερμηνεύεται διττώς: ως υψηλή ηθική (προσωπικόν στοιχείον) αλλά και ως ένας νέος κόσμος δικαιοσύνης (εσχατολογικόν στοιχείον).
    Συνοπτικώς ο Σ. Αγουρίδης εστέκετο εις τον αντίποδα της θρησκείας και της ιεροποίησης. Διά ταύτα και η Εκκλησία ουδέποτε τον ετίμησε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αποσαφηνίζοντας την έννοια του Πάσχα,
    γεμίζει κανείς με ελπίδα και αισιοδοξία....

    αρκεί αν ανήκει στο κοπάδι, να μην είναι αρνί,
    αρκεί αν ζει την Ανάσταση, να μη βλέπει το θάνατο...

    TράαJJiκ!!!!

    H Ωραία Κοιμωμένη πάντως, όταν ξύπνησε έννοιωσε όμορφα...
    Εμείς όταν ξυπνήσουμε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γεώργιε-Αρ, Μήπως εννοείς «δί-λημμα » και όχι «δίλλημα » όπως γράφεις στο τίτλο του κειμένου ;

    Η λεπτομέρεια που οπωσδήποτε... ΔΕΝ θα κάνει τη διαφορά.

    Χρόνια πολλά σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή