Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Οι Γερμανοί ...ας έλθουν, είναι η μόνη μας ελπίδα!



Έγραφα πριν 2 ακριβώς χρόνια...

Διαβάζω και ακούω διαρκώς αυτές τις μέρες για την οικονομική κρίση. Εντάξει αυτήν την φορά τα πράγματα είναι αρκούντως κατανοητά. Έχουμε ένα επίπεδο ζωής, διάβαζε μέγεθος εξόδων, που δεν το τροφοδοτούμε με δικά μας έσοδα αλλά με λεφτά άλλων. Είτε χαριστικά, είτε δανεικά. Τα χαριστικά, διάβαζε επιδοτήσεις, τελείωσαν και έμειναν μόνο τα δανεικά. Και οι δανειστές φοβούνται …τα δανεικά και αγύριστα και μας λένε ότι δεν θα μας δώσουν άλλα, αν δεν νοικοκυρευτούμε. Ως εδώ καλά.

Έρχεται η νέα κυβέρνηση και δηλώνει σε όλα τα πλάτη και τα μήκη και σε όλους τους τόνους ότι οι δανειστές δεν έχουν λόγο να φοβούνται γιατί (έχει την ξεκάθαρη θέληση να) θα κάνει ότι χρειάζεται για το νοικοκύρεμά μας. Πλην όμως δεν πείθει κανένα ούτε από τους δανειστές, ούτε από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους. (Μεταξύ μας ούτε και εμένα…). Το ερώτημα που είχα είναι γιατί άραγε είμαστε άπιστοι; Καλά, εγώ από συνήθειο, οι δανειστές και οι ξένοι πολιτικοί τι ξέρουν και δεν πείθονται; Γιατί θεωρίες περί κερδοσκόπων και κακόβουλων οικονομικών αναλυτών είναι ιστορίες για ιθαγενείς (θα έλεγα για αγρίους…).

Σταδιακά όμως κατάλαβα τι τρέχει. Αν θυμάμαι καλά, τα τελευταία 20 χρόνια βρεθήκαμε άλλες δύο φορές σε ίδια θέση, υποτίθεται ότι πήραμε τα αναγκαία μέτρα, αλλά πριν φωνήσει ο αλέκτωρ τρις ήμασταν ξανά στην ίδια κατάσταση. Τώρα προφανώς οι ξένοι δεν έχουν διάθεση να υποστούν μια εκ νέου κοροϊδία, γιατί η δική μας σπατάλη έχει αρνητικές συνέπειες στο κοινό νόμισμα. Τι όμως φοβούνται οι δανειστές; Ότι η κυβέρνηση δεν έχει την διάθεση να κάνει αυτό που πρέπει; Δεν νομίζω. Αντιλαμβάνομαι ότι φοβούνται τον ελληνικό λαό και όχι την ελληνική κυβέρνηση!

Νομίζω ότι κατάλαβα τι φοβούνται, διαβάζοντας κάποιες ειδήσεις. Μέσα στο κλίμα των ημερών βγήκαν στην φόρα μερικά από τα απίστευτα προνόμια που απολαμβάνουν συγκεκριμένες ομάδες μέσα στην ελληνική κοινωνία. Προνόμια πέραν πάσης λογικής. Π.χ. ότι οι υπάλληλοι της Βουλής παίρνουν 16 μισθούς, τους δύο μάλιστα αφορολόγητους, αν και η Βουλή είναι κλειστή σχεδόν 5 μήνες τον χρόνο! Και μόνο που κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα περικοπεί αυτό το προνόμιο εξέφρασαν την απόλυτη αποφασιστικότητά τους, να χύσουν το αίμα όλων των άλλων, προκειμένου να υπερασπιστούν τα …κεκτημένα τους!

Κάτι ανάλογο έκαναν και οι βουλευτές μας: είπαν ότι δεν μπορούν να περικόψουν τις αποδοχές τους, γιατί έτσι δεν θα μπορούν να κάνουν την δουλειά τους …αξιοπρεπώς. Βέβαια δεν έχουν δυσκολία να ψηφίσουν νόμους που θα περικόβουν τα εισοδήματα άλλων, να χύσουν το αίμα των άλλων προκειμένου να είναι αυτοί …αξιοπρεπείς. Μαθαίνω ότι και οι στρατιωτικοί θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν …νομίμως, η αυτοτελής φορολόγηση είναι χαριστική (από το κόμμα) φοροδιαφυγή. Αυτοί δεν χρειάστηκε να σηκώσουν καν απειλητικά το χέρι… Οι αγρότες λέει είναι έτοιμοι για την ετήσια κατάληψη των Τεμπών, δεν ξέρω αν τους χαλάει καθόλου η κατολίσθηση, και πάει λέγοντας.

Καταλαβαίνω λοιπόν ότι αυτό που ξέρουν οι άλλοι είναι το γεγονός ότι αντιλήφθηκαν την ποιότητα της ελληνικής κοινωνίας. Ξέρουν ότι είμαστε μια κοινωνία κατακερματισμένη σε κλειστές κοινωνικές ομάδες που κάθε μια είναι έτοιμη να χύσει το αίμα όλων των άλλων προκειμένου να μην θιχθούν τα κεκτημένα της, στην κατάχρηση και τον αναίτιο πλουτισμό. Κάθε ένας που έχει σώας τας φρένας, έχει κάθε λόγο να πιστεύει ότι και αυτή η κυβέρνηση θα σπάσει τα μούτρα της μπροστά στην αγριάδα των κεκτημένων. (Ναι υπάρχουν και πραγματικά θύματα σε αυτήν την κοινωνία, γιατί οι πολλοί δεν θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα κεκτημένα αν δεν υπήρχαν τα υποζύγια. Τα υποζύγια όμως υπάρχουν όχι γιατί το θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν, και στις παρούσες συνθήκες, δεν μπορούν ακόμα περισσότερο…)

Η ελληνική κοινωνία είναι μια βαθιά κατακερματισμένη κοινωνία, όπου κάθε κομμάτι της έχει κάψει τις γέφυρες με τους γύρω της, δεν ξέρει παρά μονάχα τα δικά της. Και θυμήθηκα όσα έγραφα στον Πλανήτη της Θεολογίας για τον εκκλησιαστικό χώρο που και αυτός είναι εντελώς ανάλογα κατακερματισμένος. Εκεί εξηγούσα τις πολιτιστικές προϋποθέσεις αυτού του κατακερματισμού. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς το γεγονός ότι ανάλογες, πιθανόν και ακριβώς, οι ίδιες προϋποθέσεις οδηγούν στον γενικευμένο κατακερματισμό της ελληνικής κοινωνίας.

Έχω λοιπόν την άποψη ότι όσο η κουβέντα έχει αποκλειστικά τεχνοκρατικό χαρακτήρα, η ελληνική κοινωνία δεν έχει δυνατότητα αυτοδύναμης ανάταξης. Και έρχονται οι ξένοι για μια νέα κατοχή. Και τι ειρωνεία, φαντάζει αυτό να είναι η μόνη μας ελπίδα!

15 σχόλια:

  1. http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/--a----goldman-sachs-fitch-moodys-sap--2010060824223/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κάστρο ήταν ένας κουβάς γεμάτος τρύπες και οι στρατιώτες του
      μονίμως λιποτακτούσαν...
      Όσο η βρύση έμενε ανοιχτή, οι ανυποψίαστοι έπαιζαν μπουγέλο...
      Τώρα ψάχνουμε όλοι για ομπρέλες ν' αντέξουμε τη ξηρασία.
      Στον πυθμένα του κουβά τον κατακερματισμό μας θα καταργήσουμε,
      στα υπολείμματα της τρέλας μας, άλλοι θα κυβερνήσουνε....

      Και το 'λεγε ο φίλτατος Hans ότι ο αυτοράτορας ήταν ΓΥΜΝΟΣ!!!!!!!!!!!!!!

      Διαγραφή
  2. Εγώ βλέπω ότι και τώρα που έφυγε ο για μερικούς ανίκανος Παπανδρέου, και ήρθε ο κατά κοινή ομολογία ικανότερος των όσων άλλων διαθέτουμε Παπαδήμος, η πολιτική της Κυβέρνησης της χώρας παραμένει η ίδια. Και ενώ μερικοί ήδη άρχισαν να συγκαταλέγουν και τον Παπαδήμο στους κακούς και χαζούς, μήπως μερικοί θα έπρεπε να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για το τι έπρεπε να είχε γίνει τα τελευταία δύο χρόνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Andra :

    ΕΛΕΟΣ δηλαδή..Πραγματικά ΕΛΕΟΣ..Όχι άλλο ΠΑΣΟΚ, όχι άλλο Παπανδρέου, ΟΧΙ άλλο ανίκανους(δεν θεωρώ πως οι άλλες παρατάξεις είναι ικανότερες), όχι άλλο ΤΕΤΟΙΑΣ ποιότητας "Εθνοσωτήρες" πολιτικούς, κ πολιτικούς "μπαλαντέρ" (wildcards)..

    Δεν είμαστε πλέον τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε σε πολιτικές Παπαδήμου,Παπανδρέου κλπ.
    Δεν είναι τόσο απλό το πράγμα.

    Τι θα έπρεπε να έχει γίνει τα τελευταία 2 χρόνια; Να μην είχε κυβερνήσει ο "Γιωργάκης" είναι ένα εύκολο σενάριο.. Αλλά αυτή είναι μια υποθετική και ανούσια συζήτηση την δεδομένη χρονική στιγμή. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

    Κ το κακό συσσωρεύτηκε. Μαζί με την αγανάκτηση/οργή/μιζέρια κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Ο Ηγέτης οφείλει να υπάγει τον εαυτό του σε κάτι ευρύτερο από αυτόν, σε κάτι που τον υπερβαίνει, σ΄ έναν ανώτερο συλλογικό σκοπό..."
    Αυτός ο τόπος, μονάχα τέτοιους ηγέτες έχει γνωρίσει...

    Είμαστε τα γρανάζια, που όταν μας προσαρμόσουν στις μηχανές τους, θα κάνουν καλύτερες σούζες!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάτι σε έχει πείσει ότι θα είναι λιγότερο κλέφτες οι Γερμανοί από τότε που ξαναήρθαν. Τι;

    -Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
    Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

    -Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
    Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;


    -Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
    Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
    Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.


    -Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
    και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
    στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;


    -Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
    Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
    τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
    για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
    τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.


    -Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
    σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
    γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
    και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
    γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
    μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;


    Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
    και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.


    -Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
    να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;


    Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
    κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.


    -Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
    κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
    Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
    κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;


    Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
    Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
    και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.


    Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
    Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν θα μείνουμε ποτέ χωρίς βαρβάρους.
    Οι χειρότεροι κατοικούν μέσα μας.
    Άγνοια και αδιαφορία...

    Το κακό υπάρχει και οργανώνεται πολύ πιο πριν εκδηλωθεί
    ως μέγεθος μετρήσιμο δια του πρακτικού αποτελέσματός του...

    Χρειάζεται να σπουδάσουμε την "οικονομία του πόνου".
    Να δούμε πόση σημασία έχει η ¨ερμηνεία του πόνου", καθώς μέσω αυτής, πλάθονται
    συνειδήσεις, που είτε δέχονται τα απαράδεκτα, είτε επιβάλλουν τα ανεπίτρεπτα...

    Πρωτού εξαλειφθεί ο πόνος, η Ζωή δεν θα έχει πετύχει τον σκοπό της.
    Και αν η Ζωή δεν έχει σκοπό, τότε και εμείς άσκοπα παραπονιόμαστε,
    άσκοπα οραματιζόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το θέμα της κρίσης είναι πνευματικό και βαθύτατα υπαρξιακό. Με άλλα λόγια, κρίνονται οι ψυχές όλων μας από την ώρα που άρχισε το κακό και ο καθένας και η καθεμιά προσπαθεί να σώσει τον εαυτό του με όποιον τρόπο μπορεί(είχες δίκιο όταν έγραφες κάπου ότι λειτουργεί πλέον το ένστικτο της επιβίωσης και τα υπόλοιπα ένστικτα πέφτουν σε δεύτερη μοίρα).
    Το θέμα του "κατακερματισμού" ισχύει, καθώς ισχύει το "ο σώζων εαυτόν σωθείτω". Κάπου αλλού το διάβασα πιο πετυχημένα: πρόκειται για τον ατομικό ενεργειακό στροβιλισμό. ΚΑΝΕΝΑΣ δεν πρόκειται, σε διαβεβαιώνω, να "βγει" από τον προσωπικό του ενεργειακό στροβολισμό πλέον και να κοιτάξει τον διπλανό του. Επιδίωξή του μάλιστα είναι να ελκύσει όσο γίνεται περισσότερους, ώστε να τους απορροφήσει μέσα στην ατομική του ενέργεια. Το ίδιο πιστεύω ότι γίνεται και διεθνώς και παγκοσμίως. Γίνεται κυριολεκτικά σφαγή για την ενέργεια και τον ενεργειακό πλούτο. Κάποιοι κάνουν λόγο για προσπάθεια πρόσβασης στην λεγόμενη ελεύθερη ενέργεια, που νομίζω ότι λόγω αντικειμένου και γνώσεων κατέχεις πολύ καλά. Κάνε αν θες λόγο γι΄ αυτήν σε κανένα σου αρθράκι. Εξηγεί πολλά ερωτήματα σχετικά με την πολιτική κατάσταση, τις στρατηγικές, τα σχέδια, τις συνωμοσιολογίες, τα συμφέροντα, τους ενδεχόμενους πολέμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εντάξει, τώρα να παριστάνουμε ότι οι άλλοι είναι άξιοι να βάλουν τους Έλληνες "στη θέση τους" είναι μίζερο. Να μη ξεχνάμε ότι ο γαλλογερμανικός άξονας συμπεριφέρεται ανάμεσα στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η καθεμιά ελληνική συντεχνία. Η Ευρώπη στο σύνολό της ήταν κατακερματισμένη ακριβώς γιατί μερικές χώρες ήταν πιο ίσες από τις άλλες, εξ'αρχής, και κοίταζαν με πανευρωπαϊκό μανδύα τα δικά τους κυρίως συμφέροντα. Το ίδιο παιχνίδι σε μεγαλύτερη κλίμακα.

    "Η οικονομία του πόνου".....ωραία έκφραση και έννοια, Παρ*άλογη. Το να στοχεύουμε στην εξάλειψη του πόνου ίσως είναι ουτοπικό, αλλά η "οικονομία του πόνου" όχι. Άν πρέπει να πονέσουμε, να πονέσουμε αλλά όχι να είμαστε ξέφραγο αμπέλι για τον πόνο. Ο λελογισμένος πόνος, που δεν μπορεί ν' αποφευχθεί με κανέναν τρόπο ας πούμε πως γίνεται ανεκτός. Ο παράλογος πόνος που παράγεται και σκορπίζεται ολούθε αφειδώς και ασκόπως είναι άλλο πράγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ουτοπικότερη της ιδέας της κατάργησής του,
    η ιδέα της συνεννόησης με τον πόνο,
    μπας και γίνει περισσότερο συμπονετικός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο παράλογος πόνος, είναι η στρατιγική βάση
    πάνω στην οποία στηρίζονται ανέκαθεν, όλες
    οι οικονομίες του κόσμου.
    Κλειδί ελέγχου και εξαναγκασμού, συνθήκη παράλυσης
    της λογικής, μέσο υποταγής, εκδίκησης και επιβολής,
    καταφέρνει ότι δεν καταφέρνουν όλα τα άλλα οικονομετρικά
    μεγέθη μαζί...
    Στην κοστολόγηση της ζωής, μεγάλα τα κονδύλια της τρέλας.
    Και οι μαύρες τρύπες του ισολογισμού, κλείνουν πάντα με νούμερα
    πλασματικά στην στήλη των εσόδων...
    Οικονομολογικά τρικ για να μπορούμε να παριστάνουμε τους ευτυχείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χωρίς να θέλω να ακούγομαι εκτος θεματος, απλα για να συνδεσω το θεμα αυτο με το περιεχομενο των προβληματισμων που εκφραζονται στο βιβλιο σοκ και δεος, πιστευω οτι η οικονομικη κριση ειναι το αποτελεσμα της αδηφαγιας και του υλισμου. Μπροστα στην κερδοφορια και στο προσωπικο οφελος δεν υπολογιζουμε τον ανθρωπινο παραγοντα. Ωστοσο, αυτος ο υλισμος καλλιεργειται σαν συνεπεια της κοσμοθεωριας που εχει κανεις. Ενας λοιπον ανθρωπος που δεν πιστευει σε τιποτα, ή που πιστευει οτι ολα εγιναν κατα τυχη σε αυτο το συμπαν και οτι μετα θανατον δεν υπαρχει τιποτα, δεν ειναι λογικο και επομενο οτι θα ειναι τρομερα υλιστης , θα πιστευει ''φαγωμεν -πιωμεν αυριον γαρ αποθνησκωμεν'' και μπροστα στο ιδιον οφελος δεν τον ενδιαφερει ο συνανθρωπος ουτε βεβαια θα εχει υψηλα ιδανικα και αξιες αφου το παν ειναι η εφημερη απολαυση και το κερδος , με καθε κοστος; Βεβαια υπαρχει και μια αλλη εκδοχη , ενας τετοιος ανθρωπος να ακολουθησει μια πορεια οπως του Καρυωτακη, απογοητευμενος απο τα παντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όχι κύριε, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Από την αυτοθέσμιση του Καστοριάδη και των αρχαίων Ελλήνων, μέχρι τον οργασμό δημιουργικότητας, διαφάνειας και δημοκρατίας που έδωσε στον κόσμο η νεωτερικότητα. Έλεος με τα ρητορικά τερτίπια του Παύλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όχι κύριε, υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Από την αυτοθέσμιση του Καστοριάδη και των αρχαίων Ελλήνων, μέχρι τον οργασμό δημιουργικότητας, διαφάνειας και δημοκρατίας που έδωσε στον κόσμο η νεωτερικότητα. Έλεος με τα ρητορικά τερτίπια του Παύλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Σαφέστατα υπάρχουν πολλές εναλλακτικές. Αν διαβάσεις έργα σύγχρονων επιστημόνων θα το διαπιστώσεις αυτό

    ΑπάντησηΔιαγραφή