Όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι είμαι Fan της ποδηλασίας. Μετά από 4 μήνες απραξίας, σήμερα με τον υπέροχο καιρό, πήρα την ανηφόρα, αλλά αυτή η αθεόφοβη, στην αφετηρία είναι απότομη και έτσι προσπέρασα με μικρή σχετική ταχύτητα μια ομάδα 4 ανδρών, στην ηλικία μου, που είχε περικυκλωμένη μια νέα κοπέλα, πιθανόν η κόρη κάποιου από αυτούς και άκουσα ένα μέρος της συνομιλίας τους.
«Αν ρωτήσεις και τον πιο δεξιό από τους δεξιούς ποιος φταίει που φτάσαμε εδώ, θα σου απαντήσει: ο Καραμανλής» έλεγε ο ένας.
«Ε ποιος άλλος, φυσικά ο Καραμανλής» απάντησε ένας άλλος, που φαίνεται ότι ήταν ο πιο δεξιός από δεξιό γιατί αμέσως ο προηγούμενος λέει: «είδες!» και συμπλήρωσε αμέσως, «Αυτό φανερώνει το χαμηλό πολιτικό κριτήριο του λαού!» Πάνω στην ανηφόρα δεν σταματάς και έτσι τους άφησα πίσω μου χωρίς να ακούσω την συνέχεια. Σκέπτομαι, μέρα που βρήκα να ακούσω αυτήν την κουβέντα…
Όλοι βρίζουν τους πολιτικούς για την κατάντια μας και ίσως δεν έχουν άδικο, πλην όμως γιατί άραγε δεν έχουμε άξιους πολιτικούς; Έχω μια θεωρία: πολιτικός είναι αυτός που μπορεί να αναλάβει την ευθύνη και να πάει μπροστά από τους άλλους. Πολιτική σημαίνει σωστή κρίση, τόλμη και πρωτοβουλία. Πως είναι δυνατόν να υπάρξουν πολιτικοί σε μια κοινωνία που διαχρονικά μητροκρατείται; Προσέξτε δεν λέω γυναικοκρατείται, αλλά μητροκρατείται. Όταν η μαμά θέλει να έχει κάτω από την φούστα της διαπαντός τα παιδιά της πως είναι δυνατόν αυτά να αποκτήσουν τόλμη και σωστή κρίση, να γίνουν καλοί πολιτικοί ή το κυριότερο να επιλέγουν σωστούς πολιτικούς;
Πως όμως είναι δυνατόν μια κοινωνία που κρύβεται διαχρονικά πίσω από την ψεύτικη φούστα της Μεγάλης Μητέρας να ωριμάσει και να παράγει άξιους πολιτικούς; Πως είναι δυνατόν μια κοινωνία που δέχεται να καλλιεργεί ψεύδη προκειμένου να μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ψεύτικη φούστα της Μεγάλης Μητέρας, δηλαδή που παράγει τον μύθο της 25ης Μαρτίου ή μεταθέτει την γιορτής της Μεγάλης Μητέρας στην 28η Οκτωβρίου προκειμένου να εξορκίσει τις ανασφάλειες τις φοβίες και ότι άλλο, άλλοι πιο αρμόδιοι από εμένα μπορούν να αναλύσουν καλύτερα το θέμα, πως λέω μια τέτοια κοινωνία μπορεί να έχει το ίδιο νόμισμα με κοινωνίες που διώχνουν τα παιδιά τους από το σπίτι όταν φθάσουν τα 16;
Σήμερα λοιπόν από την μια ζητιανεύουμε, δεν έχουμε καν το θάρρος να το πούμε στα ίσια, λεφτά, αλλά λέμε πολιτική στήριξη και από την άλλη καλλιεργούμε τα εθνικά μας ψεύδη προκειμένου να μην θίξουμε τον θεσμό του ψεύδους ο οποίος μας παρέχει την ψεύτικη φούστα της Μεγάλης μας Μητέρας…
Ας γίνω ξεκάθαρος. Δεν έχω τίποτα με την Μεγάλη Μητέρα, ούτε με την μητρική προστασία ούτε με τις μητέρες γενικά, όταν αυτά αφορούν παιδιά και εφήβους. Θεωρώ όμως σχεδόν αποκρουστικό το θέαμα ενηλίκων να κρύβονται πίσω από την φούστα της μαμάς τους, όσο γελοίο το θέαμα των αρχών και των εξουσιών του τόπου μας να κάθονται κορδωμένοι στις σημερινές δοξολογίες, απέναντι στις χοντρές κοιλιές των πλουμιστών καταλοίπων του παρελθόντος…
