Πως επιβιώνει ένας ορθόδοξος

Να ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ερώτημα: Πώς επιβιώνει ένας ορθόδοξος (όχι απαραίτητα ένας χριστιανός ορθόδοξος, αλλά κάποιος που θεωρεί ότι γνωρίζει την αλήθεια, όπως έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση) σε ένα κόσμο που αλλάζει; Ο κόσμος αλλάζει αλλά αυτός δεν μπορεί να αλλάξει, τι επιλογές έχει; Να κάνει μεταρρύθμιση; Εξαιρετικά δύσκολο. Δεν μένει άλλη επιλογή από το να δημιουργήσει ένα δεύτερο κόσμο, ένα κόσμο ο οποίος να παραμένει αμετάβλητος και εκεί η ορθοδοξία του και η αλήθειά της να επιβιώνει ανεμπόδιστα, αν και αυτός ως πραγματικός άνθρωπος ζει στον κόσμο της πραγματικότητας.

Αυτός είναι δρόμος του χριστιανισμού, από την εντελώς πρώτη του αρχή, από τα χρόνια του Χριστού. Έχω πει αρκετά επ’ αυτού και δεν πρόκειται να επανέλθω. Πώς μπορεί λοιπόν να επιβιώνει ο χριστιανός ορθόδοξος; Παίζοντας με τις λέξεις. Δικαίωμά του, δεν με αφορά. Πως επιβιώνει μια ορθόδοξη κουλτούρα; (Αυτό με αφορά) Εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους να θεωρούν φυσιολογική την ύπαρξη δύο κόσμων. Ενός, μια καλής και δικής μας πραγματικότητας και ενός άλλου, μιας κακής και των άλλων πραγματικότητας. Και πώς μπορεί αυτό να γίνει δεκτό; Αν αποτραπεί οποιαδήποτε πιθανότητα σύγκρισης του φανταστικού με το πραγματικό. Αν δαιμονοποιηθεί η κάθε είδους ορθολογική αξιολόγηση…

Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι μια κοινωνία είναι ορθόδοξη (είτε με την ειδική θεολογική είτε με την γενικευμένη έννοια). Αν αυτή η κοινωνία δεν έχει αναπτυγμένους λειτουργικούς μηχανισμούς ελέγχου. Όταν είναι κανείς ότι δηλώνει ή όταν πληρώνει για να αποκτήσει τίτλους και ιδιότητες που δεν έχει.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η χώρα μας είναι μια ορθόδοξη χώρα. Είσαι ότι δηλώσεις ή πρέπει να πληρώσεις (φακελάκι ή αέρα) ακόμα και για τα πιο αυτονόητα, μια χώρα στην οποία επιπλέουν κατά κύριο λόγο φελλοί. Παντού επιπλέουν φελλοί, η διαφορά, κρίσιμη διαφορά, είναι το ποσοστό των φελλών σε σχέση με τους μη φελλούς.

Λοιπόν έχω βάσιμες ελπίδες ότι στα επόμενα χρόνια η χώρα μας θα πάψει να είναι ορθό-δοξη. Η εκκλησιαστική και θεολογική ορθοδοξία μας έχει ήδη αφήσει χρόνους από μόνη της, δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς μαζί της. Γύρω από τον λαιμό της κοινωνικής ορθοδοξίας όμως σφίγγει ένα σχοινί. Κάθε τρείς μήνες θα περνάει από εξετάσεις, θα φανερώνεται η αυταπάτη της, θα προσγειώνεται στην πραγματικότητα. Ο θάνατός της είναι αναπόφευκτος.

Προσπαθεί το κράτος να μάθει ποιον και πόσο πληρώνει. Ήρθε εντολή να συμπληρωθεί επειγόντως μια φόρμα στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών συστημάτων. Η φόρμα είναι λάθος και δεν είναι δυνατόν να συμπληρωθεί. Κάποιος είχε δηλώσει γνώστης της πληροφορικής και του ανάθεσαν να στήσει την φόρμα. Προφανώς είναι γνώστης της πληροφορικής μόνο κατά δήλωση με αποτέλεσμα να κάνει λάθος και να χαθούν οι προθεσμίες… (πέραν από το σπάσιμο των νεύρων χιλιάδων αποδεκτών αυτής της εντολής…) Είναι δεύτερη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν μπορεί όσον ούπω κάποιος θα χάσει το κεφάλι του…

Η χώρα μας μπορεί να είναι ορθόδοξη, αλλά εμείς δεν είμαστε, όλοι, ορθόδοξοι. Η αίσθηση που έχω είναι ότι όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού …μεταστρέφεται. Αν ήταν αλλιώς στην τελευταία διαδήλωση δεν θα ήταν 150000, αν ήταν τόσοι, αλλά 1500000 άνθρωποι. Για αυτό είμαι αισιόδοξος. Η ορθοδοξία θα πεθάνει αλλά εμείς θα επιζήσουμε.

Μην αμφιβάλετε, θα φθάσει κάποια στιγμή που κάποιος θα με πιάσει ακόμα και εμένα από το αυτί και θα με ρωτήσει: για πες μου, πως κάνεις το μάθημά σου, αξίζεις τα λεφτά που σου δίνω;

Μην συγχέετε τα πράγματα, οι (εκκλησιαστικοί) ορθόδοξοι δεν είναι πιστοί. Συνήθως είναι ειδωλολάτρες. Οι σύγχρονοι πιστοί συνήθως δεν είναι ορθόδοξοι, αλλά πώς να το κάνουμε είναι επιρρεπέστεροι προς την …ορθοδοξία! Για αυτό και αντανακλαστικά την υπερασπίζονται. Δεν πειράζει θα τους περάσει!

Αντικαταθλιπτικό

Έχω περάσει πολλά στην ζωή μου, αλλά ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι με γυροφέρνει …η κατάθλιψη! Και όμως μου συμβαίνει τώρα. Προφανώς είμαι κρυπτοσωβινιστής. Η εικόνα που παρουσιάζει η χώρα μου, τα όσα διαβάζω στον ξένο τύπο και αυτά που καταλαβαίνω μόνος μου με καταθλίβουν αφόρητα. Πιο πολύ όμως με καταθλίβουν μερικά που διαβάζω σαν αυτά του Γιανναρά και του ομοϊδεάτη του Θεοδωράκη και όλων των άλλων συνομωσιολόγων που επιμένουν να μην βλέπουν, να μην καταλαβαίνουν αλλά να ισχυρίζονται ότι αυτοί ξέρουν …ότι μας κυνηγούν κάποιοι κακοί.

( Όταν οι κυνηγοί βγαίνουν στο κυνήγι, πυροβολούν τον πρώτο λαγό που τα χάνει και κάθεται μπροστά τους. Δεν έχουν …προσωπικά μαζί του, απλά ο καημένος στάθηκε άτυχος. Τι ντροπή! Μοιράζομαι την μοίρα του…)

Γιατί αναρωτιέμαι, έχουμε άραγε μέλλον; Πριν τρία χρόνια, στην τότε Τρίτη τάξη σχεδίαζα στον πίνακα κάποια σχέδια για να εξηγήσω το πώς λειτουργούσαν οι κρίσεις στο παγκόσμιο σύστημα και αναρωτιόμουν, πώς θα είναι άραγε η επόμενη; Έλεγα, θα την προκαλέσουν …εξωγήινοι; Προφανώς είχα έλλειψη γνώσεων και φαντασίας, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα ότι θα ήμουν και εγώ θύμα της! Και να που είμαι…

Χθες παρακολούθησα μια παράσταση, το σόου της Μαρινέλας στο Θέατρο Παλλάς και ξαναπήρα επάνω μου. Δεν είμαι σε θέση να κρίνω την Μαρινέλα, απλά έχω να πω ότι με εντυπωσίασε. Με ενθουσίασε όμως η ποιότητα της όλης παράστασης. Με κατενθουσίασε, δεν ήθελα να τελειώσει. Με συνέπαιρνε η ιδέα ότι είναι μια γνήσια ελληνική παράσταση, μοντέρνα αλλά και παραδοσιακή. Ένα τραγούδι ήταν σαν βυζαντινός ύμνος. Εφόσον μπορούμε να παράγουμε τέτοιου επιπέδου πολιτιστικά προϊόντα, το μέλλον είναι δικό μας.

Ναι υπάρχουν πολλοί από εμάς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πώς να βγάλουν χρήματα χωρίς να δουλέψουν, όμως έφθασε το τέλος τους. Μέσα στο χάος το οποίο έρχεται οι μέτριοι και οι αδιάφοροι θα παν στο περιθώριο. Οι δεινόσαυροι της διανόησης και της πολιτικής, ανεξαρτήτως ηλικίας, θα εξαφανισθούν. Ανίκανοι και δόλιοι, μαζί με πάμπολλους αθώους θα χαθούν, όμως…

Ανήμερα πρώτη Μάη, βγέστε έξω και δείτε την ζωή. Ο χειμώνας-θάνατος δεν την σταματά, μέσα από την διάλυση και την σαπίλα ξεπετιέται το βλαστάρι πράσινο και θαλερό…

Ας προσπαθήσουμε ο καθένας μας να γίνει καλύτερος σε αυτό που είναι, ας πάρουμε θέσεις μάχης επενδύοντας όσο μπορούμε στο να βελτιώσουμε τις επιδόσεις μας, όπου κι αν είμαστε.

Θα δοθούν οι ευκαιρίες. Θα πάμε πιο μπροστά από όπου ήμασταν μέχρι τώρα.

Όχι γιατί είμαστε Έλληνες ούτε γιατί είμαστε καλοί ή καλύτεροι, αλλά γιατί αυτός είναι ο νόμος της ζωής.

Τα γονίδια των Ελλήνων

Η φορητότητα των τηλεφωνικών συνδέσεων των κινητών τηλεφώνων μας δίδει, στους καταναλωτές, αρκετές ευκαιρίες. Έτσι και εγώ την αξιοποίησα για να κάνω μια μικρή τουρνέ σε διάφορες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Τελευταία έφυγα από την Vodafone, μεγάλη εταιρεία του ιδιωτικού τομέα. Σας υπόσχομαι ότι ακόμα και αν μου χαρίσει στο μέλλον εντελώς την συνδρομή η Vodafone, δεν θα γυρίσω σε αυτήν!

Για κακή μου τύχη, ενώ είχα φύγει από την εταιρεία, αυτή συνέχισε να μου χρεώνει την πιστωτική μου κάρτα και επειδή εγώ παρακολουθώ συστηματικά τις κινήσεις της κάρτας, γρήγορα το αντιλήφθηκα και αμφισβήτησα την χρέωση. Σύνολο 32 ευρώ. Χρειάστηκαν πολλά τηλεφωνήματα στην τράπεζα, επίσκεψη στο τοπικό κατάστημα της εταιρείας και στο τέλος αναγνώρισαν το λάθος και ησύχασα. Αμ δε! Έρχεται ένα χαρτί που φαίνεται ότι πράγματι η Vodafone μου χρωστά 32 ευρώ, πλην όμως δεν έλεγε ούτε πότε θα πληρωθεί ούτε πως! Περνούν οι μέρες, δεν βλέπω …το χρήμα και ξανά τηλεφωνήματα στην τράπεζα και μετά από κάποιες συνεννοήσεις μου λέει η υπάλληλος της Άλφα ότι την ενημέρωσαν ότι θα πρέπει να δηλώσω που θέλω να μου τα βάλουν τα χρήματα… Δηλαδή ήξεραν μια χαρά να μου τα πάρουν από την κάρτα, δεν ήξεραν να τα βάλουν πίσω. Μα λέω δεν είναι αυτό παράλογο; Μου λέει είναι, αλλά αυτή είναι η πολιτική της εταιρείας και πρέπει να πάρω τηλέφωνο για να δηλώσω την προτίμησή μου.

Ναι αλλά το τηλέφωνο που έπρεπε να πάρω είχε τέτοια χρέωση που αν το έκανα θα έχανα τα μισά από τα χρήματα που θα έπαιρνα πίσω. Στέλνω λοιπόν την μητέρα μου από το τοπικό κατάστημα να τους πει σε ποια κάρτα να τα βάλουν και της λένε όχι, πρέπει να πάω αυτοπροσώπως… Πήγα, αλλά αν με ξαναδούν να …με τρυπήσετε την μύτη. Πάντως μου λέει η κοπέλα, δεν φταίω εγώ, αυτή είναι η πολιτική της εταιρείας! Και της λέω, είστε χειρότεροι από το δημόσιο! Δεν ίδρωσε το αυτί της γιατί μάλλον θα ευχόταν να ήταν στο δημόσιο. Πριν από χρόνια, όταν πάλι σε μια ιδιωτική εταιρεία μου συνέβη κάτι ανάλογο και τους …έβρισα με την ίδια βρισιά, η βρισιά έπιασε και ο υπάλληλος με εξυπηρέτησε.

Τελικά το μέγα υπαρξιακό και μεταφυσικό ερώτημα παραμένει: όλη αυτή η βλακεία είναι γραμμένη στα γονίδιά μας, είμαστε καταδικασμένοι από χέρι να είμαστε τόσο αντιπαραγωγική, είμαστε καταδικασμένοι στην χρεοκοπία; Λοιπόν σε κανάλι του τον προωθεί, λέω εγώ, ως διάδοχο του νυν, ακούω σε διθυραμβικό τόνο: Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας θέλει να πάψει να μισθοδοτείται, σαν συμβολή στο ξεπέρασμα της κρίσης. Και λέω πάλι εγώ, θα ήταν όντως εντυπωσιακό αν δήλωνε, ότι από εδώ και στο εξής θα ζει μόνο με τον μισθό του… ( Ο μισθός των επισκόπων και εν γένει των κληρικών είναι πολύ μικρός. Οι αρχιμανδρίτες ορέγονται της επισκοπής όχι βέβαια για τον μισθό αλλά για τα αφανή και ανεξέλεγκτα “επιδόματα” μερικά από τα οποία είναι και φανερά.)

Ασυναίσθητα το μυαλό μου πήγε στο Σοκ και Δέος: εκεί έθεσα στην Εκκλησία μια σειρά ερωτήματα που θέτουν υπό αμφισβήτηση τον πυρήνα της πίστης της. Με άλλα λόγια αποδεικνύω ότι ψεύδεται ασύστολα. Όταν κάποιοι θέλουν να απαντήσουν λένε: τα ερωτήματα αυτά είναι ήδη απαντημένα. Και ερωτώ ωραία πέστε και σε μένα τις απαντήσεις. …σιγή ιχθύος!

Δεν πιστεύω …στα γονίδια, αλλά είμαι βέβαιος ότι όσο η κοινωνία μας θα ανέχεται τον θεσμό που είναι θεμελιωμένος στο ψέμα, (ο δημοσιογράφος που έκανε το προαναφερθέν ρεπορτάζ ξέρει πολύ καλά πως έχει το πράγμα, προφανώς εξυπηρέτησε τις επιλογές του σταθμού) το οποίο όλοι γνωρίζουν και όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, θα ερωτοτροπεί με το ψέμα και την …χρεοκοπία.

Όποιος μπορεί να φύγει ας το κάνει εγκαίρως, ας πάρει των ομματιών του και ας επαναλάβει την ιστορία μας. Τόσες και τόσες φορές οι λάτρεις του ψέματος οδήγησαν τον τόπο μας στην καταστροφή, από την οποία για να ξεφύγουν, οι πιο ζωντανοί ξενιτεύτηκαν και συγκρότησαν τις ανά την υφήλιο κοινότητες των Ελλήνων. Χαρακτηριστικό: σε αυτές το προαναφερθέν θεσμικό ψέμα παύει να είναι ψέμα και είναι αυτό που όντως είναι: ένα κεντρικό πολιτιστικό στοιχείο που ενώνει τους αποδή-μους. Αυτό και τίποτα περισσότερο!

Ο κόσμος τόχει τούμπανο!

Είμαι ο υπουργός οικονομικών …του σχολείου μου! Μοιράζω λοιπόν λεφτά. Την  τελευταία φορά ένας συνάδελφός μου, καθώς είδε το χρήματα που θα έπαιρνε, άρχιζε να σκούζει γοερά! Αλίμονο πάλι τα ίδια θα πάρω, πάλι δεν έχει αύξηση και πέρσι δεν πήραμε αύξηση. Και εγώ …ο κακός, για να τον παρηγορήσω του λέω: που να δεις τώρα που θα μας μειώσουν τον μισθό. Έφυγε κουνώντας το κεφάλι.

Και πράγματι οι περισσότεροι από εμάς κρίση ακούμε και κρίση δεν βλέπουμε. Η κρίση του εξωτερικού δεν μας ακούμπησε και πολύ, εμάς τους μισθωτούς, όμως τα ψέματα τελειώνουν. Ο Μάιος έρχεται ταχύς και τότε αγαπητοί μας περιμένει σοκ …και δέος! (Κάθε φορά που με βλέπει μια μαθήτριά μου αναφωνεί: Σοκ και Δέος!). γιατί αντί να δούμε αύξηση στον μισθό μας θα δούμε μείωση, αντί να πάρουμε αναδρομικά αύξηση θα πάρουμε αναδρομική, δραματική μείωση. Τότε θα καταλάβουμε τι θα πει πραγματικά κρίση. Θα διαπιστώσουμε ότι πολλά πράγματα που είναι για εμάς αυτονόητα, το υπόλοιπο σύμπαν θεωρεί ότι δεν είναι… Μερικοί που είναι μέσα στα πράγματα ξέρουν τι μας περιμένει και ξεσηκώνονται εγκαίρως αλλά ανοίγουν τον δρόμο και για εμάς τους υπολοίπους. Και ας μην νομίζουν ότι δεν θα στενάξουν και όλοι οι υπόλοιποι, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και ξενοδόχοι, έμποροι και επιτηδευματίες που ζουν από …τα λεφτά μας.

Ως υπουργός των οικονομικών έχω στενές σχέσεις με το Ελληνικό Υπουργείο των Οικονομικών. Επειδή αντιλαμβάνομαι αρκετά και ο νους μου κατεβάζει, μπορώ να δηλώσω υπευθύνως ότι το υπουργείο μου είναι περιττό. Ο κύριος λόγος ύπαρξής του είναι για να παρέχει εργασία σε 3-4 υπαλλήλους του Ελληνικού Υπουργείων Οικονομικών αλλά και της Παιδείας! Και έτσι καταφέρνουμε για μια δουλειά για την εκτέλεση της οποίας δεν είναι κανένας αναγκαίος, να ασχολούμαστε κάμποσοι όχι χαμηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Απέναντι σε αυτό το πρόβλημα υπάρχει το κακό και το πολύ κακό σενάριο. Η μία εκδοχή είναι να απλοποιήσουμε την δουλειά και να στείλουμε όσους περισσεύουν είτε σε άλλη θέση είτε στα σπίτια τους. (εννοείτε προνοώντας για αυτούς όσο μας παίρνει…) Αυτό το σενάριο είναι δραματικό, αλλά έχει ελπίδα, είναι κακό αλλά με νόημα. Το άλλο είναι το χειρότερο. Αφήνουμε στην θέση του τον υπουργό οικονομικών του λυκείου Διονύσου και κόβουμε τους μισθούς όλων των υπαλλήλων (προσέξτε, δεν λέω δημοσίων υπαλλήλων γιατί τα ίδια ισχύουν και στον ιδιωτικό τομέα και οι τυχόν εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα) και αυτών που είναι αναγκαίοι και όσων περισσεύουν.

Μεταγγίζουμε δηλαδή στον ασθενή νέο δανεικό αίμα, μια και οι αγορές θα δουν μείωση του ελλείμματος και θα μας δώσουν ρευστό, αλλά η αιμορραγία  θα συνεχίζεται επαυξημένη,( αφού δεν με πληρώνουν γιατί να δουλεύω;) και επέρχεται ο ονομασθείς αργός θάνατος. Φυσικά ούτε αυτό το σενάριο είναι πιθανό γιατί όπως το θέτει η οικονομικός σχολιαστής του BBC Stephanie Flanders “ Greece has put forward such a plan - to cut borrowing from nearly 13% of GDP to just 3% by 2012. But few believe that the Greek population will put up with it. There's a general strike planned early next month.” Και ένας αναγνώστης της σχολιάζει “I also loved the comment that the Greek population will not accept the necessary cuts. Sorry but the rest of the world does not owe then a living. They have two choices, accept it now or accept a worse version later. If I were a Greek businessman I would have moved my assets out the country years ago.”

http://www.bbc.co.uk/blogs/thereporters/stephanieflanders/2010/01/greeks_denying_gifts.html

Κοινώς μας πήρανε χαμπάρι, αλλά εμείς ακόμα δεν το καταλάβαμε…

Συγνώμη, κ. Ζηνά, δεν έχω αντίρρηση να τα ρίχνεις όλα στον Ανδρέα, εμένα με ενδιαφέρει το τι γίνεται τώρα! Και το τώρα δεν το γέννησε ο Παπανδρέου!