Ζούμε εδώ και μερικά χρόνια δύο μακροχρόνιους πολέμους οι οποίοι ξεκίνησαν ως κάτι το ειδικό, κάτι το μικρό αλλά κατέληξαν σε δύο μακροχρόνια αδιέξοδα με τεράστιες καταστροφές και σε υποδομές αλλά και σε απώλειες ζωών ανθρώπων. Στην Ουκρανία και στην Γάζα. Για τους πολέμους αυτούς γράφονται διαρκώς πολλά άλλοτε αξιόπιστα και αξιόλογα και άλλοτε προπαγανδιστικά και αναξιόπιστα.
Αισθάνομαι πιεστική την ανάγκη να εκθέσω και την δική μου άποψη, για την ακρίβεια και την δική μου ματιά. Στοιχεία που συνθέτουν την δική μου ματιά τα συναντώ σε διάφορα κείμενα. Η δική μου ματιά όμως έχει μια διαφορετική θεμελίωση, βασίζεται στην κατανόηση της δομής και της λειτουργίας του σύμπαντος, όπως μας τα φανερώνει η σύγχρονη επιστήμη. Δεν ψάχνω να βρω το δίκαιο αλλά θέλω να κατανοώ αυτό που συμβαίνει σε ένα βαθύτερο επίπεδο, αναζητώ μια κατανόηση που δεν θα με αναγκάζει να θεωρώ ότι κάποιοι άνθρωποι, λαοί, κλπ. είναι άδικοι ή κακοί ή ανόητοι ή όποιον άλλο χαρακτηρισμό θέλετε, γιατί δεν πιστεύω κανένα από αυτούς. Οι χαρακτηρισμοί δεν έχουν νόημα. Σε κάθε μεγάλο δείγμα πληθυσμού υπάρχουν και καλοί και κακοί και άδικοι και δίκαιοι και ανόητοι κλπ.
Κεντρική αντίληψή μου είναι το γεγονός ότι έχουμε δύο πολέμους και όχι δύο παιχνίδια όπου παίζουν αντίπαλες ομάδες με βάση κάποιους κανόνες. Στον πόλεμο και μάλιστα σε ένα πόλεμο με υπαρξιακές διαστάσεις δεν υπάρχουν κανόνες, παρά μόνοι οι κανόνες που βάζουν με την φαντασία τους, αυτοί που παρακολουθούν τον πόλεμο από την πολυθρόνα τους. Και επομένως δεν μπορεί κανείς να είναι οπαδός, δεν μπορεί να υποστηρίζει την μια ή την άλλη ομάδα, την μια ή την άλλη πλευρά. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαπιστώνει με ποια πλευρά των εμπολέμων συμβαδίζουν τα συμφέροντά του και τα συμφέροντα της χώρας και της κοινωνίας του. Και κατά την άποψή μου εμπλεκόμαστε άμεσα και στους δύο και επομένως έχουμε συμφέροντα που επηρεάζονται και από τους δύο πολέμους.
Μια σύγχυση που παρατηρώ είναι η σύγχυση ανάμεσα σε αυτό το οποίο θα ήθελα, θα ευχόμουν να συμβεί, αυτό που σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια είναι δίκαιο και θεμιτό, ή και συμφέρον, και με την όποια εξήγηση δίνω. Όταν εξηγώ γιατί και πώς συμβαίνει ένα γεγονός δεν σημαίνει ότι δικαιολογώ ή δικαιώνω, δεν δικάζω αλλά μαθαίνω και κατανοώ. Αυτή η σύγχυση συμβαίνει γενικά στην ζωή. Για τον λόγο αυτόν όποιος διαβάσει τα επόμενα θα πρέπει να ξεχωρίζει την καταγραφή και την τυχόν εξήγηση των γεγονότων, από την όποια υποστήριξη ή εύνοια ή ακόμα θετική διάθεση. Να λάβει υπόψη του ότι δεν δικάζω αλλά παρατηρώ και προσπαθώ να κατανοώ και να μαθαίνω.
Ο πόλεμος είναι πόλεμος και έχει θύματα και κάθε αντίπαλος θέλει να προκαλεί θύματα στον αντίπαλο. Μερικές φορές η μια πλευρά επιδιώκει να προκαλέσει τον αντίπαλο ώστε αυτός να αντιδράσει βίαια και να έχει αυτή πολλά αθώα θύματα έτσι ώστε δε δεύτερο χρόνο για να εκβιάσει τον αντίπαλο και κάτω από την πίεση της κοινής γνώμης της κοινωνίας του και των τρίτων να αναγκαστεί να υποχωρήσει. Ο πρώτος μεγάλος διδάξας αυτή την μέθοδο ήταν ο Γκάντι που θυσιάζοντας μερικούς δικούς του ανάγκασε τους Άγγλους να φύγουν “οικειοθελώς” από την Ινδία…
Κανονικά δεν χρειάζεται, αλλά ας διευκρινίσω, ότι λέω είναι η δική μου ματιά που σκοπό έχει να εμπλουτίσει την ματιά του τυχόν αναγνώστη. Δεν είναι η αλήθεια, ούτε καν η δική μου αλήθεια. Η πλήρης δική μου άποψη θα βρίσκεται σε ένα έργο με θέμα την ανθρώπινη φύση, που βρίσκεται στα τελειώματα.
Ακολουθούν άλλα 5 σύντομα κείμενα με σκοπό να προκαλέσουν τον αναγνώστη να δει τα πράγματα έξω από το κουτί!
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου