Λυπήθηκα και εγώ από την δολοφονία των τριών υπαλλήλων, πόσο περισσότερο που η μία ήταν έγκυος. Πάντα με συγκλόνιζε ο πρόωρος χαμός νέων ανθρώπων, των νιόπαντρων ή των γονέων μικρών παιδιών…
Όμως δεν απορώ ούτε ξαφνιάζομαι με τα γεγονότα. Τα θεωρώ δεδομένα. Όπως δεν ξαφ-νιάζομαι με τις απίθανες συνομοσιωλογικές βλακείες που λέγονται από αυτούς που καλύπτουν ηθικά τους δολοφόνους. Πάντα έτσι κάνουν. Απορώ (λίγο) που κανείς δεν μπορεί να δει τα πράγματα λίγο βαθύτερα.
Συγνώμη, αλλά πέστε μου: οι παππούδες μας δεν σφαζόντουσαν με κονσερβοκούτια και δεν περνούσαν από φάλαγγα και άλλα βασανιστήρια τους αντιπάλους τους; Οι παππούδες μας δεν εκτέλεσαν τους 6, δεν αυτοκτόνησαν φέρνοντας τον Κωνσταντίνο, δεν σκότωσαν τον Καποδίστρια, δεν φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη, δεν έσφαξαν τους Λατίνους κάτοικους της Πόλης όταν ήταν έξω από τα τείχη της οι Σταυροφόροι με αποτέλεσμα αυτοί (άλλο που δεν ήθελαν) να επιτεθούν και να την καταστρέψουν, αυτοί δεν λυντσάρισαν τον Ιωάννη Κομνηνό, τον μόνο αυτοκράτορα της δυναστείας που ενδιαφέρθηκε για την ανακούφιση των μικροϊδιοκτητών, δεν ήταν αυτοί που ανάγκασαν δια της βίας τους Βούλγαρους να υπαχθούν στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης;
Οι παππούδες μας δεν ήταν ορθόδοξοι χριστιανοί και μαρξιστές; Ξέρετε τι θα πει Ορθοδοξία και Ορθόδοξος; Εγώ έχω την (μόνη) σωστή δόξα, εγώ είμαι σωστός και όλοι οι άλλοι λάθος. Αν εγώ είμαι σωστός και εσύ λάθος σε θέματα ζωής και θανάτου, ο θάνατός σου η ζωή μου και αντίστροφα, καλύτερα ο θάνατός μου παρά η ζωή σου. Καλύτερα τούρκος παρά καθολικός, καλύτερα νεοοθωμανός παρά δυτικός… Λοιπόν πόσο χρειάζεται να προχωρήσω για να κάψω τους άλλους που τολμούν να αμφισβητούν την ορθοδοξία μου;
Οι διάφοροι αναλυτές δεν έχουν βαρεθεί άραγε να λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια; Εγώ τους βαρέθηκα. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πνευματικό, ιδεολογικό. Ο εχθρός είναι ένας: Η Ορθοδοξία. Όχι βέβαια ο κ. Ιερώνυμος και οι συν αυτώ, αλλά η κουλτούρα που πρεσβεύουν και την οποίο έχουμε σιωπηλώς κληρονομήσει και η οποία εκφράζεται με τόσους τρόπους στην κοινωνία μας: Η κουλτούρα της μιας (μη ορθολογικής) αλήθειας. Της μιας αλήθειας των παπάδων, των θεολόγων, των επιστημόνων, των εφοριακών, των γιατρών, των εκπαιδευτικών, των αγροτών, των δεξιών, των προοδευτικών, των αντιεξουσιαστών και πάει λέγοντας…
Στ’ αλήθεια νομίζετε ότι διαφέρουν πολύ αυτοί οι δικοί μας κουκουλοφόροι από …τους Ταλιμπάν; Θα μου μείνει αξέχαστη μια σκηνή σε μια ταινία, νομίζω λεγόταν Η κοιλάδα του Ηλάχ ή κάπως έτσι, όπου ένας μουσουλμάνος κληρικός ορμήνευε ένα νέο πώς να βάλει την βόμβα. Αν την έκοβες και την έπαιζες μόνη της θα έλεγες: Σκηνή όπου ένας (ορθόδοξος) γέροντας νουθετεί νεαρό δόκιμο. (θα μπορούσε να είναι από την ταινία Το Νησί…)
Δεν έχετε παρά να στοχαστείτε πόσο Ορθόδοξο είναι το Ισλάμ.
Σε αυτήν την κρίση ο πόλεμος είναι ιδεολογικός. Είναι η ώρα που θα απαλλαχθούμε (επιτέλους) και εμείς από την …Ορθοδοξία. Θα πονέσουμε βέβαια, αλλά αυτός είναι ο νόμος της ζωής!
