Ο τίτλος της προηγούμενης ανάρτησης ήταν ειρωνικός, αλλά κάθε διάθεση για χιούμορ μου έφυγε όταν είδα το βίντεο με τον Τράμπ να οδηγεί αεροπλάνο που πετά ακαθαρσίες στους ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για τις πολιτικές του. Πρόκειται για πραγματικό εφιάλτη. Προσθέστε και την συμπεριφορά της εκπροσώπου του στον τύπο και όλα τα άλλα και καλόν είναι να χάσετε και εσείς τον ύπνο σας.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις μίλησα για τον διχασμό και φανταζόμουν ότι θα πάρει χρόνια για να γίνει επικίνδυνος για την ζωή μας. Και εμφανίζεται ένας που καρπούται αυτόν τον διχασμό προς ίδιον όφελος. Εκμεταλλεύεται την ιδεολογική παράλυση όλων των δυτικών ελίτ και στήνει το δικό του κράτος. Και θέλω να ρωτήσω πόσο πιθανόν είναι να παραδώσει ομαλά την εξουσία, αν χάσει τις επόμενες εκλογές; Και θα τις χάσει γιατί η πολιτική του δεν έχει ένα πλαίσιο αναφοράς, είναι παρορμητική και σε τελική ανάλυση αναποτελεσματική.
Δεν τελείωσε ούτε μπορεί να τελειώσει τους πολέμους είτε στην Ουκρανία είτε στην Γάζα γιατί στερείται οιουδήποτε θεωρητικό-ιδεολογικού υποβάθρου πάνω στο οποίο θα μπορούσαν τα αντιμαχόμενα μέρη να βρουν χώρο για κάποιου είδους συνεννόηση.
Έτσι έχουμε από την μια έναν αμοραλιστή Αμερικανό πρόεδρο, από την άλλη έναν εξίσου ίσως και περισσότερο αμοραλιστή Ρώσο πρόεδρο. Και οι δύο έχουν στις διαταγές τους ισχυρό στρατό. Στην μέση μια ακυβέρνητη Ευρώπη. Ακυβέρνητη γιατί οι πολιτικές της δυνάμεις δεν έχουν ένα αφήγημα το οποίο να μπορεί να εμπνεύσει τους λαούς της για να έχουν θέληση για αγώνα. Μια Ευρώπη που χρειάζεται τουλάχιστον πέντε χρόνια για να αποκτήσει άξιο λόγου στρατό.
Κάπου εκεί είναι και ο Ερτογάν, έχει αφήγημα, έχει στρατό, δεν είναι τόσο αμοραλιστής. Αυτή είναι η δική μου αίσθηση, και η αφήγησή του δεν συγκινεί όλη την χώρα.
Τι θα συμβεί; Η Ευρώπη θα αποκτήσει θεσμούς που δεν στηρίζονται στα ευρωπαϊκά ιδεολογήματα αλλά στην ανάγκη για επιβίωση. Οι κοινωνίες δεν χάνονται αλλά ανασχηματίζονται.
Βλέποντας το μίσος που διακατέχει τις κοινωνίες είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν εμφύλιοι, ενδεχομένως νέου τύπου και τότε θα προταθούν οι νέοι θεσμοί που δεν θα πατούν σε καμμιά ιδεολογία αλλά στην ανάγκη.
Δεν αποκλείεται όλα αυτά να είναι πολύ πιο κοντά μας.
Είθε να κάνω λάθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου